Μια μουσικοθεατρική παράνοια
Είναι και οι τρεις απόφοιτες της Δραματικής Σχολής του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, οι δύο δε εξ΄αυτών είναι και Πατρινές. Οι Μαρία Καραμάνη, Νίκη Καρακώστα και Δήμητρα Ταρούση, ενώνουν δυνάμεις σε μια μουσικοθεατρική παράνοια στο Faust Bar - Theatre - Arts στην Αθήνα για δύο Δευτέρες, 15 & 22 Ιανουαρίου στις 9 το βράδυ και επιχειρούν απάντηση στο ερώτημα: Πού πήγε ο παλιός ο χρόνος;
Όχι, δεν το κάνουν με τον προφανή τρόπο αναζήτησης της... αλήθειας. Ούτε το κάνουν για πρώτη φορά. Έχει προηγηθεί σχετική αναστάτωση στην Πάτρα στην Ποικίλη Στοά, αλλά προ covid.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, περιμένετε η νύχτα να είναι… μεγάλη.
Το «προσκλητήριο» αναφέρει: «Ίσως για εσένα να ήταν η καλύτερη χρονιά. Ίσως για εσένα να ήταν η χειρότερη. Αλήθεια, για σένα τι ήταν; Θες να έρθεις να μας πεις αν θες να αλλάξεις κάτι τη νέα χρονιά ή αν θες να παραμείνεις το ίδιο μαλ@$&α@ όπως την προηγούμενη; Θα σε ρωτήσουμε τα πάντα να ξέρεις! Μπορεί να ανέβεις και στην σκηνή να τραγουδήσεις! Ετοιμάσου! Ζέσταμα φωνής κτλ…
Στην μουσικοθεατρική μας παράνοια θα ακουστούν τα πάντα, και όλα με το όνομά τους.
Έρωτες, χωρισμοί, φαντάσματα, λεφτά, παιδιά, σκυλιά, γατιά, φιλίες, αγάπη, λάθη, πάθη, γέλια, κλάματα, αστεία, σοβαρά, αλήθειες, ψέματα, επικαιρότητα, πολιτική…. Κ’ όλα αυτά μέσα από το debate της παλιάς με τη νέα χρονιάς υπό τις τρελές μουσικές της μπάντας που βοηθούν στην δράση αυτής της παρανοϊκής ιστορίας.
Μιούζικαλ, τσιφτετέλια, παλιά λαϊκά, σουξέ της εποχής, κάλαντα αλλά και ένα χορευτικό party ποτ πουρί θα ενισχύσουν το debate, αφού όλα χωράνε σ’ αυτήν την τρελή συνάντηση».
Στην παράνοια με τίτλο “Πού πήγε ο παλιός ο χρόνος;” μουσική θα παίξουν οι Χρήστος Τζελεπόπουλος, Φωτεινή Τσακνάκη και Ιάκωβος Μολυμπάκης. H Μαρία, η Νικη και η Δήμητρα, λίγο πριν αναζητήσουν απαντήσεις για τον παλιό το χρόνο, μιλούν στο thebest.gr και εξηγούν τα… ακατανόητα.
Στο Faust, με αποφοίτους της Δραματικής Σχολής του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας. Πώς προέκυψε αυτό;
Μαρία: Όλα ξεκίνησαν στην Πάτρα, παίξαμε αυτή την παράσταση για αρκετό καιρό στην πόλη πριν την πανδημία και σε διάφορα bars, μιας που είναι σχεδιασμένη αυτή η παράσταση για τέτοιους χώρους. Ουσιαστικά εκείνη μας σταμάτησε. Σκεφτείτε πως στις αρχές που ακούγαμε για τον covid, που έμοιαζε κάτι πολύ μακρινό και ακίνδυνο και που δεν ξέραμε πόσο σοβαρά θα γίνουν τα πράγματα … είχαμε αναφορές και κωμικά ενσταντανέ στην πλοκή της ιστορίας για αυτόν. Που να ξέραμε τι μας περίμενε δυστυχώς και κάπως έτσι άδοξα μπήκε στο συρτάρι. Μιλώντας όμως κάποιο βράδυ που βρέθηκα στο Faust με τους ιδιοκτήτες του για αυτήν την παράσταση, τους φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα και μας κάλεσαν στο μοναδικό και ιστορικό αυτό θεατρικό bar να παίξουμε. Είμαστε και οι 3 ηθοποιοί από το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, συμφοιτήτριες από την πρώτη φουρνιά της δραματικής σχολής και πέραν του κοινού παρονομαστή που έχουμε λόγω κοινών σπουδών, μας ενώνει πια μια βαθιά φιλία και ένα οικογενειακό - συγγενικό αίσθημα. Μακάρι να έχουμε καλή τύχη και επιτυχία και στην Αθήνα.
Νίκη: Η ιδέα ξεκίνησε προ covid, έχουμε κοινό κώδικα ως ομάδα, μας άρεσε η ιδέα, είχαμε την ανάγκη να συνυπάρξουμε και να αφηγηθούμε ξανά νέες ιστορίες και είπαμε να δοκιμάσουμε και την τύχη του κοινού της Αθήνας!
Δήμητρα: Αυτή η ιδέα ξεκίνησε το μακρινό 2019, εγώ μπήκα στην ομάδα το 2020. Τότε το είχαμε παρουσιάσει στην Πάτρα και τώρα τρία χρόνια μετά, χρόνια που σίγουρα άλλαξαν τις ζωές μας, θέλαμε να ξανασυναντηθούμε και να συστηθούμε στο κοινό της Αθήνας αυτή τη φορά.
Πού πήγε ο παλιός ο χρόνος. Ποιος την εμπνεύστηκε αυτή την παράσταση;
Μαρία: ‘Ήταν κάτι που μου ζητήθηκε από την Ποικίλη Στοά τότε, αυτό το υπέροχο μαγαζί στο κέντρο της πόλης που τραγουδούσα για καιρό με την μπάντα μου. Μου ζητήθηκε λοιπόν να φτιάξουμε κάτι πιο θεατρικό μιας που κάναμε μόνο μουσικά lives και μάλιστα το ήθελαν μόνο για μια βραδιά, σαν καλωσόρισμα της νέας χρονιάς χωρίς μάλιστα να το ξέρουν οι θεατές! Σκαρφίστηκα λοιπόν την ιδέα και με πολύ κέφι, έμπνευση και ταχύτητα αφού ζήτησα βοήθεια από την Νίκη, τον Γιάννη (Τσάκωνα) και από τους μουσικούς της τότε μπάντας μου, φτιάξαμε αυτό το bar theatre. Φοβερές ιδέες θυμάμαι είχαν και οι ιδιοκτήτες του μαγαζιού που εντάχθηκαν στην πλοκή. Τελικά έπαιξε για αρκετό καιρό η παράσταση και όχι για ένα βραδύ αλλά για μήνες!
Νίκη: Πρώτη εκδοχή είχαμε την Πρωτοχρονιά του 2019 με την Μαρία (Καραμάνη) και τον Γιάννη (Τσάκωνα). Είδαμε πως ο κόσμος της Πάτρας, είχε ανάγκη από θέαμα διαδραστικό, ταυτίστηκαν με πολλά από όσα είπαμε, θέλαμε κάτι διαφορετικό και νομίζω πέτυχε γιατί είχαμε θετικά μηνύματα από το κοινό.
Δήμητρα: Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ που πάνε οι παλιοί χρόνοι όταν τελειώνει η θητεία τους. Τι αναμνήσεις κουβαλάνε; Πόσες ιστορίες έχουν να αφηγηθούν; Ποιοι έρωτες γεννήθηκαν και ποιοι τελείωσαν; Ποιος είναι ο τελικός απολογισμός της χρονιάς που πέρασε; Την ιδέα δεν την εμπνεύστηκα εγώ αλλά τη βρήκα εξαιρετική και ήθελα να είμαι μέρος αυτής.
Τι θα δούμε στη σκηνή; Δώστε μας κλίμα.
Μαρία: Είμαι μια απρόσμενη συνάντηση της παλιάς χρονιάς με την νέα…και κάπως λογαριάζονται για τι έκανε η παλιά και τι υπόσχεται η καινούρια κι όλο αυτό το debate εξελίσσεται σ’ ένα πλαίσιο μουσικής, χιούμορ, συγκίνησης και άμεσης συμμέτοχης του κόσμου.
Νίκη:Απολογισμούς και νέους στόχους για έρωτες, χωρισμούς, ευχάριστα αλλά και δυσάρεστα γεγονότα που συνέβησαν το 2023. Χορός, τραγούδι, ερωτικά δράματα και γαρύφαλλα! Πολλά γαρύφαλλα!
Δήμητρα: Στη σκηνή θα ανοίξουμε όλοι τα χαρτιά μας και τις καρδούλες μας για το τι συνέβη το 2023 και θα μοιραστούμε και τις ευχές και τα θέλω μας για τη νέα χρονιά μέσα από τραγούδια, ιστορίες βγαλμένες από τη ζωή, χιούμορ, ίντριγκες, ενσταντανέ, διάδραση με το κοινό, με στόχο να ξορκίσουμε τον πόνο και να περάσουμε καλά!
Ως απόφοιτοι της Δραματικής του ΔΗΠΕΘΕ πώς κρίνετε τα «όπλα» που λάβατε στο σχολή; Σας άνοιξε δρόμους;
Μαρία: Νιώθω τυχερή και ευγνώμων που είχα την πολυτέλεια να φοιτήσω σε δραματική σχολή και μάλιστα στου ΔΗΠΕΘΕ. Είναι φοβερό δώρο στον εαυτό σου αυτές οι σπουδές. Ήμασταν όλα τα παιδιά τυχερά των πρώτων ετών αυτής της σχολής κατά την γνώμη μου, γιατί είχαμε έναν στόλο πραγματικά και αποδεδειγμένα καταξιωμένων καθηγητών που ταξίδευαν μέχρι την Πάτρα για εμάς κάθε εβδομάδα για πολλά χρόνια. Μας έδωσαν απλόχερα γνώση αλλά κυρίως μας δίδαξαν πειθαρχία. Ξέρετε όταν είσαι φοιτητής και σε μικρή ηλικία ίσως τα δώρα αυτά να μην τα βλέπεις άμεσα…Τώρα πια τα βλέπω και τα αναγνωρίζω. Το θέατρο είναι μια φοβερά δύσκολη τέχνη με απαιτήσεις και τεχνική που αν δεν είσαι πειθαρχημένος είναι δύσκολο να τα βγάλεις πέρα. Νομίζω πάντως πως κατάφεραν αυτό το όπλο να μας το περάσουν και για την ζωή και για την καθημερινότητά μας. Αυτό είναι πολύ σπουδαίο και τους ευχαριστούμε!
Νίκη: Τα όπλα ήταν και θα είναι χρήσιμα, γιατί χτίσαμε μία φιλοσοφία που μας έκανε να μπορούμε να σταθούμε ως επαγγελματίες σε οποιαδήποτε συνθήκη. Το σημαντικότερο όπλο είναι η πειθαρχία μας!
Δήμητρα: Στη σχολή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας φοιτήσαμε 4 χρόνια μέσα στα οποία μάθαμε πολλά, ήρθαμε αντιμέτωπες με δυσκολίες με τα προσωπικά μας όρια και φόβους και καταφέραμε να τελειώσουμε τη σχολή έχοντας ως βασικά εργαλεία την εργατικότητα, την αφοσίωση και την πίστη σε αυτό που αγαπάμε. Βγαίνοντας από τη σχολή αναμετριέσαι με τις δυνάμεις και ψάχνεις να ανοίξεις τους δικούς δρόμους γιατί η σκληρή αλήθεια είναι πως κανένας δεν θα το κάνει για σένα.
Πώς βλέπετε την δραματική σχολή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας σήμερα;
Μαρία: Δυστυχώς δεν εξελίσσονται καλά τα πράγματα κατά την γνώμη μου…Σκεφτείτε ακόμα και σήμερα μετά από 12 σχεδόν χρόνια, υπάρχουν πατρινοί που δεν γνωρίζουν πως η πόλη έχει δραματική σχολή! Χωρίς να λέω υπερβολές, σε συζητήσεις με φοιτητές τότε του Εθνικού ή του Κρατικού Β.Ε., μας ζήλευαν για τους καθηγητές μας και την υποδομή της δραματικής σχολής. Είχαμε παιδιά από όλη την Ελλάδα που φοιτούσαν αποκλειστικά στην σχολή. Αυτό σημαίνει πως νοίκιαζαν σπίτια, ζούσαν στην πόλη κτλ. Από ό,τι μαθαίνω, σήμερα η σχολή κινδυνεύει να κλείσει… Δε νομίζω πως πραγματικά αυτή η σχολή αγαπήθηκε και υποστηρίζεται σοβαρά από τις αρχές των τελευταίων χρόνων για να παράξει το έργο που της πρέπει. Ακόμα πιο λυπηρό είναι να υπάρχει ολόκληρο φυτώριο ηθοποιών και τελικά κανείς να μην μένει στην Πάτρα γιατί δεν γίνονται παραγωγές για να τους απορροφήσουν και να έχουν εργασία. Για φανταστείτε πόσο υψηλό θα ήταν το πολιτιστικό επίπεδο της πόλης αν όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες είχαν βήμα και δρούσαν καθημερινά στην Πάτρα. Οι συνθήκες (που δεν βλέπω να αλλάζουν) μας έκαναν να φύγουμε για την Αθήνα εδώ και χρόνια.
Νίκη: Προσωπικά βλέπω σπουδαστές, που θα έπρεπε να έχουν την ανησυχία της δημιουργίας, ωστόσο, παλεύουν για τα αυτονόητα και για την καλή λειτουργία της σχολής, και αυτό είναι κάπως στενάχωρο. Ωστόσο, θεωρώ πως το επίπεδο παραμένει υψηλό και είναι αναγκαίο η Πάτρα, ως μεγαλούπολη να προάγει πολιτισμό και τι καλύτερο από την Δραματική Σχολή που είναι αποδεδειγμένα 12 χρόνια τώρα ένας τέτοιος φορέας.
Δήμητρα: Η δραματική σχολή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας ήταν είναι και εύχομαι να παραμείνει ένα φυτώριο καλλιτεχνών που η πόλη έχει σίγουρα ανάγκη. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν δραματικές σχολές εκτός της πρωτεύουσας και της συμπρωτεύουσας. Η τέχνη να φτάνει παντού και να υπάρχει η δυνατότητα σε ένα παιδί που ζει στην επαρχία να σπουδάζει κι έπειτα να κάνει θέατρο στην πόλη του. Επομένως θέλουμε τη δραματική σχολή ανοιχτή και θέλουμε η Πάτρα να δίνει την ευκαιρία σε νέους καλλιτέχνες να έρθουν και να δουλέψουν στην πόλη.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
