Πώς ο συναγερμός του 112 τείνει να διολισθήσει στην κωμωδία και ποιους κινδύνους αυτό εγκυμονεί

Σε τούτο τον τόπο τον έχουμε στο αίμα μας τον Αριστοφάνη. Δεν θέλει και πολύ να βγει από μέσα μας και να μεγαλουργήσει, με αφορμή ασήμαντη και εκδοχές απολαυστικές.

Το ζητούμενο είναι να μην μπεις στο… στόμα των απογόνων του συγγραφέα. Ή αν μπεις, να το κάνεις με … τρόπο. Ο λαός παλιότερα το συμπύκνωνε στη φράση «καλύτερα να σου βγει το όνομα, παρά το μάτι». Και ο λαός πάντα κάτι ξέρει.

Τις τελευταίες ώρες οι κωμωδοί των social αφιερώνουν το ταλέντο τους στην υπηρεσία του τρολαρίσματος των μετεωρολόγων με κορυφαία επιλογή την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία.

Και τούτο, διότι εσχάτως ο κλάδος των μετεωρολόγων τείνει να προσπεράσει τη χρυσή εποχή των διαπληκτισμών των σεισμολόγων για δονήσεις που αλλού προβλέπονταν και αλλού έρχονταν ή και –συνήθως- δεν έρχονταν καθόλου.

Η παραγωγή δελτίων εκτάκτων καιρικών φαινομένων σε συνδυασμό με τις επισημάνεις και τους σχολιασμούς που ακολουθούν την διαδικασία αναμονής καταστροφικών φαινομένων με ονομασία (τελευταίος μπελάς η ΕVA), αλλά και τα τρομακτικά τύπου Χάλογουιν  βουητά στο κινητό μας από το 112, τείνουν να λάβουν τη μορφή ανεκδότου, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την περιοχή της Δυτικής Ελλάδας.

Και τούτο, διότι η αναμονή της καταστροφής φέρνει συνήθως κλασικές για την εποχή αναστατώσεις, οι δε καταστροφές έρχονται επίσης συνήθως ξαφνικά χωρίς κανείς να τις έχει προϋπαντήσει ως επικείμενες καταστροφές.

Η τελευταία αναμονή της EVA στην περιοχή μας, για την οποία ήχησε ξανά το 112, δεν ήταν παρά μια τυπική συμπεριφορά του μηνός Νοεμβρίου (αέρας, βροχές κλπ) μικρής μάλιστα διάρκειας και έκτασης, από την οποία το μόνο που προκλήθηκε ήταν το ευεργετικό πότισμα τα γης.

Τι συμβαίνει και κάθε τρεις και λίγο σημαίνουν στο κινητό μας τρομακτικά βουητά από αυτά που σου κόβουν το αίμα (αν είσαι και λίγο ανυποψίαστος), και κινητοποιείται ο κρατικός μηχανισμός και εκδίδονται σωρηδόν δελτία Τύπου περί ετοιμότητας  των υπηρεσιών για να ακολουθήσουν μια απλή βροχή και αέρας που δεν καταφέρνει ούτε καν να κλείσει την πορθμειακή Ρίο- Αντίρριο;

Η εκτίμηση ότι τα φαινόμενα αλλάζουν στη διαδρομή πορεία, είναι μεν αποδεκτή αλλά όταν οι αλλαγές της πορείας αρχίζουν να ξεπερνούν τον αριθμό των μηνυμάτων που σημαίνουν συναγερμό, τότε είτε κάτι δεν πάει καλά στον… ουρανό, είτε κάτι δεν πάει καλά στην Πολιτική Προστασία και στην ΕΜΥ.

Όλα αυτά θα είχαν ένα ανάλαφρο ενδιαφέρον κουβέντας σε καφετέρια αν δεν συνοδεύονταν από την επικινδυνότητα την οποία επίσης ο σοφός λαός περιγράφει με την ιστορία του βοσκού με τον λύκο.

Διότι όταν τα σήματα του 112 καταλήγουν να γίνονται αφορμή για διακωμώδηση, τότε όταν θα έρθει η επικίνδυνη καιρική πρόγνωση θα βρεθούμε να πνιγόμαστε καθώς κανείς δεν θα την έχει πιστέψει.

Θα ήταν λοιπόν σκόπιμο  η ΕΜΥ και η Πολιτική Προστασία να επανακαθορίσουν το πλαίσιο των συναγερμών τους  έτσι ώστε να μπορούν αυτοί να εκλαμβάνονται ως συναγερμοί και όχι ως «τσαχπινιές» για το πρώτο συνάχι του Νοέμβρη.

Είναι προφανές ότι δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο πράγμα από τον κίνδυνο που σημαίνει αλλά δεν τον ακούς επειδή αυτός έχει  ευτελιστεί από απανωτές αστοχψίες και έχει εισέλθει στα χωρικά ύδατα της κωμωδίας.