Η κυβέρνηση πρέπει επιτέλους να κυβερνήσει

Αποτελεί γεγονός αναντίρρητο πως το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει χάσει τον βηματισμό της. Γκάφες και χαλαρότητα, αυτογκόλ και έλλειψη ελέγχου και προγραμματισμού, έχουν στοιχίσει σημαντικά και έχουν αρχίσει να φθείρουν την εικόνα της, παρά το ότι αυτό ακόμα δεν αποτυπώνεται ευκρινώς στις δημοσκοπήσεις.

Ποια είναι η λύση σε αυτή την κατάσταση;

Η πλειοψηφία των κυβερνητικών στελεχών φαίνεται πως απαντούν σε αυτή την ερώτηση με τον ίδιο τρόπο που δεκαετίες τώρα το κάνει σύσσωμο το πολιτικό μας σύστημα: εκλογές! Καταφυγή στον απώτερο κριτή, τον λαό –με την ελπίδα πως η φθορά δεν θα προλάβει να τους στερήσει τα βουλευτικά τους έδρανα.

Κατά αυτόν τρόπο, παρακολουθούμε υπουργούς να έχουν πλέον μόνιμη θέση σχολιαστή στα διάφορα τηλεπαράθυρα, βουλευτές να δίνουν νυχθημερόν μάχες για την ικανοποίηση όσο το δυνατόν περισσότερων αιτημάτων της περιφέρειάς τους, κι ένα Μέγαρο Μαξίμου να σηκώνει τους τόνους της αντιπαράθεσης με τα κόμματα της αντιπολίτευσης, δείχνοντας τον δρόμο προς την προεκλογική πόλωση.

Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός επαναλαμβάνει πως οι εκλογές θα γίνουν κανονικά στο τέλος της θητείας της κυβέρνησής του. Με τα λόγια όμως δεν πείθεται κανείς –οι πράξεις δείχνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Ξεκάθαρα, η χώρα στην παρούσα κρίσιμη συγκυρία που διανύει, δεν αντέχει σε καμία περίπτωση μία παρατεταμένη προεκλογική περίοδο που θα την οδηγήσει με βεβαιότητα σε διπλή εκλογική διαδικασία, με τα πάθη να ξεχειλίζουν και να επικρατεί πλήρης ακυβερνησία και αβεβαιότητα για το τι μέλλει γενέσθαι.

Η περιβόητη και πολυπόθητη ανάκαμψη της οικονομίας, βρίσκεται πλέον υπό ασφυχτική πίεση, ούσα μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης. Από τη μία, είναι πλέον φανερό πως όσο κι αν η κατάσταση με την πανδημία και τους σχετικούς περιορισμούς μπορεί να το επιτάσσει, το ταμείο της χώρας δεν αντέχει άλλο να συνεχίζει να επιδοτεί.

Τα λεφτόδεντρα μαράθηκαν, σύντροφοι. Όσο καλλιεργούνται προσδοκίες πως με κάποιον μαγικό τρόπο το κράτος θα συνεχίζει αενάως να μοιράζει τα λεφτά των φορολογουμένων για να σώζει μαζί με τα ξερά και πολλά χλωρά (εικονικά ΑΦΜ, επιχειρήσεις ζόμπι, κλπ.), τόσο το τέρας του λαϊκισμού θα θεριεύει και θα κινδυνεύουμε να επιστρέψουμε στις όχι και τόσο μακρινές εποχές της προ επταετίας πλήρους κατάρρευσης.

Η δεύτερη πίεση στην ανάκαμψη έχει προέλθει από τις εκρηκτικές αυξήσεις του κόστους της ενέργειας και διαφόρων αγαθών πρώτης ανάγκης, που ήδη έχουν φέρει σε πολύ δύσκολη θέση τα νοικοκυριά και οι οποίες προβλέπεται να μας κρατήσουν συντροφιά τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι.

Συνεπώς, είναι δυνατόν κάτω από αυτές τις συνθήκες να μιλάμε για εκλογές;

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη οφείλει να κάνει αυτό για το οποίο εκλέχτηκε. Να κλείσει αυτιά στις σειρήνες του λαϊκισμού και να κυβερνήσει με έμφαση στις δομικές μεταρρυθμίσεις που τόσο έχει ανάγκη η χώρα.

Διότι ενώ ο κύριος Πιερρακάκης με τις πρωτοβουλίες του έχει γίνει σημαία για την μεταρρυθμιστική βούληση της κυβέρνησης, υπάρχει πλήθος παραδειγμάτων που αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο. Χαρακτηριστικό αυτών η περίπτωση της Δικαιοσύνης, όπου ο αρμόδιος υπουργός αναστέλλει συνεχώς τις απαιτούμενες αλλαγές που αποτελούσαν κυβερνητική δέσμευση, μη τυχόν και σπάσει κανένα αβγό και του χαλάσει η ομελέτα των ισορροπιών και της απραξίας.

Ο κύριος Μητσοτάκης δεν πρέπει να ξεχνά πως τόσο στην ηγεσία της ΝΔ, όσο και στον πρωθυπουργικό θώκο, εκλέχτηκε ελέω της στήριξής του από κεντρώους πολίτες, με εντολή να υλοποιήσει με ταχείς ρυθμούς το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα που είχε εκπονήσει. Ακριβώς επειδή η στήριξη αυτών των πολιτών δεν έχει να κάνει με δούναι και λαβείν, είναι απολύτως εύθραυστη και πλήρως εξαρτώμενη από την κυβερνητική αποτελεσματικότητα. Και έχει ήδη αρχίσει να άρεται.