Θρηνούμε τα παιδιά, όταν δεν είναι Ρομά- Η ντροπή των "κλικ" στα site

Έχω χρόνια που το παρακολουθώ. Περίπου όσα χρόνια κινούμαι στο χώρο του ηλεκτρινού Τύπου. Έν αρχή  είχα την εντύπωση ότι όλο αυτό είναι μια σύμπτωση, μια συγκυρία, ίσως ένα προϊόν της  φαντασίας.

Ο χρόνος ήταν αυτός που έδωσε τις απαντήσεις και έφερε τη βεβαιότητα η οποία με τη σειρά της οδήγησε  στη θλιβερή διαπίστωση ότι η φαντασία υπερσκελίζεται από την πραγματικότητα ιδίως στο νοσηρό της μέρος.

Το κοινό δεν διαβάζει τις ειδήσεις για τα νεκρά παιδιά, όταν αυτά τα παιδιά είναι Ρομά!

Έν έτει 2021, οι Έλληνες, οι Αχαιοί, οι Πατρινοί,  επιλέγουν να κάνουν κλικ στις τραγικότερες ειδήσεις, αυτές που αφορούν το θάνατο ενός παιδιού, ανάλογα με το κατά πόσο αυτό το παιδί το νιώθουν …δικό τους.

Αν αναλογιστεί κανείς ότι στο κλικ ανά δευτερόλεπτο που καταγράφεται στις μηχανές της google analytics κυρίαρχο ρόλο παίζει ο αυθορμητισμός στην έλξη του ενδιαφέροντος ενός αναγνώστη, τότε εύκολα αντιλαμβάνεται ότι δεν μιλάμε για μια διαδικασία σκέψης, αλλά για κάτι που συνιστά βίωμα, που έχει περάσει στη συνείδηση αυτής της κοινωνίας η οποία με το ένα πόδι πάει ταξίδι στο φεγγάρι για τα Χριστούγεννα και με το άλλο βουλιάζει στον Μεσαίωνα.

Αν μπορούσε ο αναγνώστης να δει το live των «χτυπημάτων» ενός site και να παρακολουθήσει τις αλλαγές που συντελούνται με την αλλαγή μιας μόνο λέξης σε έναν τίτλο, θα είχε απέναντί του έναν καθρέφτη που ίσως τον φόβιζε πραγματικά.

Η είδηση στην εκδοχή «Νεκρά δύο παιδιά μέσα στο σπίτι τους» μπορεί να πάρει 300, 500 και 1000 κλικ σε real time. Αν σε αυτή την είδηση κάνεις την προσθήκη «Νεκρά δύο παιδιά Ρομά μέσα στο σπίτι τους», θα δεις την πτώση των αριθμών, αλλά και την έκπτωση της ανθρωπιάς σε … ζωντανή μετάδοση. Δέκα, δεκαπέντε, είκοσι κλικ.

Τελευταίο χαστούκι, ο θάνατος των δύο ανήλικων παιδιών στο Καματερό.

Όλα αυτά τα χρόνια που κάνω αυτό το επάγγελμα δεν θυμάμαι να με έχει σοκάρει κάτι τόσο όσο αυτό το πείραμα το οποίο πλέον μου έχει γίνει συνήθεια και δυστυχώς λειτουργεί ως μια διαρκής υπενθύμιση της διαπίστωσης ότι όταν μια κοινωνία θρηνεί για τα παιδιά της με αυτό τον τρόπο, είναι μια κοινωνία για να την… θρηνείς.