Το τουριστικό «καρέ» της Αχαΐας

Ξεκινάμε με την Πάτρα η οποία φέρει έντονα το αποτύπωμα της ρωμαϊκής περιόδου, όπου σχεδόν κι αν κοιτάξεις, αλλά και της νεοκλασικής της άνθισης κατά τον 19ο αιώνα.  
Ένα «καθαρό» δείγμα της ρωμαϊκής εποχής  είναι το Ρωμαϊκό Ωδείο στην πλατεία Αγίου Γεωργίου, στην Άνω Πόλη. Είναι  λίγο αρχαιότερο από το Ωδείο του Ηρώδη του Αττικού (161μ.χ) και κατασκευάστηκε το πρώτο μισό του 2ο αι. μ.Χ. Κάτω από το Ρωμαϊκό Ωδείο, στην οδό  Ηφαίστου, βρίσκεται το Ρωμαϊκό  Ιπποδρόμιο.

Στην καρδιά της πόλης δεσπόζει ο «Απόλλωνας» το κτίριο του Δημοτικού Θεάτρου, που φέρει την υπογραφή του Γερμανού Αρχιτέκτονα Ερνέστο Τσίλλερ και μας εισάγει αρχιτεκτονικά στον νεοκλασσικισμό. Το θέατρο θεμελιώθηκε στις 11 Φεβρουαρίου  1871 και ολοκληρώθηκε το 1872. Είναι η εποχή κατά την οποία η πόλη ζει την οικονομική της άνθιση, λόγω της σταφίδας, «ανοίγεται» στη δύση και η πολυπολιτισμικότητα που της εξασφάλισε η παρουσία και η δραστηριοποίηση μεγαλεμπόρων από ευρωπαϊκές χώρες,  αφήνει το στίγμα της στην κοινωνική και πολιτιστική ζωή της. Η πρώτη παράσταση ήταν το έργο του Giuseppe Verdi Unballo in Maschera  και δόθηκε στις 10  Οκτωβρίου 1872 από Ιταλικό θίασο.

Η  ιστορία του  είναι μακραίωνη και στενά συνδεδεμένη με την ιστορία της πόλης. Πρόσφατα έγιναν εργασίες συντήρησης και ανάδειξης ενώ η θέα που εξασφαλίζει από ψηλά κόβει  την ανάσα.
Το Κάστρο χτίστηκε τον 6ο αιώνα μ. Χ επί Ιουστινιανού στο ίδιο σημείο και με οικοδομικά υλικά  της αρχαίας Ακρόπολης, που είχε καταρρεύσει.

Στη βόρεια είσοδο της Πάτρας στη Νέα Εθνική Οδό Πατρών- Κορίνθου 36 -40 βρίσκεται το Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο της Πάτρας το οποίο κατασκευάστηκε το 2008 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Θεοφάνη Μπομπότη. Διαθέτει τρεις μεγάλες αίθουσες για τη μόνιμη έκθεση και μία αίθουσα για περιοδικές εκθέσεις.
Στη μόνιμη έκθεση εκτίθενται ευρήματα που χρονολογούνται από την 4η χιλιετία π.Χ. έως τον 4ο αι. μ.Χ. και προέρχονται από την πόλη των Πατρών, καθώς και από περιοχές της νότιας και της δυτικής Αχαΐας. Ξεναγηθείτε στην αίθουσα του Ιδιωτικού Βίου, του Δημόσιου Βίου και στην Αίθουσα της Νεκρόπολης.

Παράλειψη να μην επισκεφθείτε τον Αρχαιολογικό χώρο της Βούντενης μέσα από τον οποίο εισερχόμαστε στη Μυκηναϊκή εποχή. Η ζωή του οικισμού διήρκεσε σχεδόν πεντακόσια χρόνια (1500-1000 π.Χ.). Η Βούντενη και ειδικότερα το πλάτωμα Μπόρτζι είχε όλες τις προϋποθέσεις που ήταν αναγκαίες όχι μόνο για την ίδρυση, αλλά και για την επιβίωση - για μεγάλο χρονικό διάστημα - μιας μυκηναϊκής εγκατάστασης.

Τοπόσημο θρησκευτικού χαρακτήρα ο Νέος Ιερός Ναός του Αγίου Ανδρέα, ο οποίος θεμελιώθηκε την 1η Ιουνίου 1908 και για την κατασκευή του είχε προκηρυχθεί αρχιτεκτονικός διαγωνισμός στον οποίο προκρίθηκε ο Γάλλος Αρχιτέκτονος Αιμίλιος Ρομπέρ. Ωστόσο τα σχέδιά του προκάλεσαν αντιδράσεις και σφοδρή κριτική γιατί θεωρήθηκε ότι δεν ανταποκρίνεται στη ορθόδοξη Βυζαντινή παράδοση. Θεωρείται ο μεγαλύτερος ναός της Ελλάδας. Σ΄αυτόν φυλάσσονται η Κάρα του Αγίου Ανδρέα καθώς και ο Σταυρός του μαρτυρίου του.

Σε ένα φυσικό τοπίο ιδιαίτερης ομορφιάς συναντάμε την Achaia Clauss, το παλαιότερο οινοποιείο της Ελλάδας. Βρίσκεται στον ομώνυμο λόφο και ιδρύθηκε το 1861 από τον Βαυαρό Gustav Clauss, που ήρθε στην Πάτρα το 1854 για να εργαστεί σε μία γερμανική εταιρεία εξαγωγής σταφίδας. Σε μία από τις εξορμήσεις του γνώρισε την περιοχή και εντυπωσιάστηκε από το μαγευτικό τοπίο και τον αμπελώνα της. Αρχικά αγόρασε ένα αμπέλι 60 μόλις στρεμμάτων και τελικά δημιούργησε το Κάστρο-Οινοποιείο που διατηρείται έως σήμερα. Από το 1861 οινοποιεί.
Το γλυκό κόκκινο κρασί που πρωτοπαρήγαγε ο GustavClauss το 1873, στον αμπελώνα του, ονομάστηκε «Μαυροδάφνη», προς τιμήν της Ελληνίδας αγαπημένης του με τα όμορφα μαύρα μάτια, της Δάφνης, που πέθανε σε νεαρή ηλικία. 

Ετοιμάζεται και οδεύει προς την ολοκλήρωσή του ο χώρος των Παλαιών Σφαγείων  στην Ακτή Δυμαίων στην Πάτρα, ο οποίος φιλοδοξεί να αποτελέσει έναν πολυδύναμο πολιτιστικό χώρο με κέντρο αναφοράς το Καρναβάλι και τον Καραγκιόζη. Το συγκρότημα κτιρίων μεταμορφώνεται μέσω του προγράμματος Sparc, σε έναν  χώρο δημιουργίας, εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας για τους Πατρινούς και τους επισκέπτες της πόλης.
Όπως έχει ανακοινώσει ο Δήμος, σε αυτόν θα φιλοξενηθούν κατά την περίοδο του καλοκαιριού πολιτιστικές εκδηλώσεις, που θα πραγματοποιηθούν από την ΚΕΔΗΠ Καρναβάλι Πάτρας και από τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Πατρέων.

Είναι ένα σύγχρονο τεχνολογικό θαύμα. Συνδέει την Πελοπόννησο με τη Στερεά και την υπόλοιπη Ελλάδα και αποτέλεσε όραμα του Χαρίλαου Τρικούπη, γι΄αυτό  και φέρει το όνομά του. Θα αποκτούσε σάρκα και οστά το 2004. Αξίζει να διαβείτε με τα πόδια αυτή τη μοναδική καλωδιωτή γέφυρα πολλαπλών ανοιγμάτων. Έχει μήκος 2. 252 μέτρα.
Μπορείτε να έχετε πρόσβαση για έναν περίπατο στο κατάστρωμα της Γέφυρας, είτε μέσω των δύο χώρων στάθμευσης του Αντιρρίου (ανατολικό - δυτικό) και περπάτημα 200 περίπου μέτρων, είτε μέσω των 4 κλιμάκων επίσκεψης που βρίσκονται και στις δύο πλευρές της Γέφυρας τόσο στο Αντίρριο, όσο και στο Ρίο.
Για να έχουμε την καλύτερη οπτική γωνία η Γέφυρα προτείνει να βαδίσετε επάνω στο δυτικό πεζοδρόμιο προς τον πυλώνα Μ1 (τον πλησιέστερο στην ακτή του Ρίου). Το επιστέγασμα μιας πλήρους επίσκεψης στη Γέφυρα είναι η θέα του ήλιου που δύει στους ορεινούς όγκους της Κλόκοβας και της Βαράσοβας.

Το Κάστρο του Ρίου ή Καστέλι του Μοριά είναι χτισμένο απέναντι από το Κάστρο του Αντιρρίου και πρόκειται για οχυρωματικό έργο του Σουλτάνου Βαγιαζήτ Β΄. Η κατασκευή ξεκίνησε το 1499 κατά τη διάρκεια του τουρκοβενετικού πολέμου, πάνω στα ερείπια ρωμαϊκών οχυρώσεων. Το 1715 το καταλαμβάνουν οι Τούρκοι. Χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ λέγεται ότι στη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου τα κάστρα Ρίου και Αντιρρίου ήταν δεμένα με αλυσίδες για να μην περνάνε τα πλοία στον Κορινθιακό Κόλπο.

Τόπος μαρτυρικός καταγεγραμμένος στις μαύρες σελίδες της ναζιστικής θηριωδίας στην Ελλάδα,  συνδεδεμένος με την Ελληνική Επανάσταση του 1821, αλλά κι ένας τόπος με απαράμιλλη φυσική ομορφιά, συνδεδεμένος και με τους μύθους της Αρχαιότητας. Η ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων αποζημιώνει πολλαπλώς τον επισκέπτη.

Ξεκινώντας από την πόλη των Καλαβρύτων κάνουμε μια στάση στο Δημοτικό Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος.  Σ' αυτό το συμβολικό κτήριο οι κάτοικοι της πόλης των Καλαβρύτων γνώρισαν και υπέστησαν τη βαναυσότητα της ναζιστικής θηριωδίας: υπήρξε ο -κατά τρόπο παραπλανητικό- χώρος της συγκέντρωσής τους, του απάνθρωπου διαχωρισμού των οικογενειών, του οδυνηρού αποχωρισμού, του φρικτού εγκλεισμού των γυναικόπαιδων και του βίαιου απεγκλωβισμού τους.

Φωτο από www.dmko.gr

Το ρολόι της εκκλησίας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Κέντρο των Καλαβρύτων σταμάτησε στην ώρα της σφαγής, στις 14:34 της 13ης Δεκεμβρίου του 1943, όταν εκτελέστηκαν 499 άτομα στα Καλάβρυτα. Ανηφορίζοντας θα δείτε τον Λόφο Καπή, στον οποίο βρίσκεται ένα τεράστιος Σταυρός. Είναι ο Τόπος Θυσίας. Εκεί οι Γερμανοί οδήγησαν και εκτέλεσαν όλους τους άνδρες από 14 ετών και πάνω.

Πόλο έλξης επισκεπτών τους χειμερινούς μήνες αποτελεί το Χιονοδρομικό Κέντρο Καλαβρύτων, στο όρος Χελμός,  με 14 πίστες και 8 αναβατήρες. Βρίσκεται στην βόρεια πύλη εισόδου του Χελμού, μιας πολύ σημαντικής περιοχής του Παγκόσμιου Γεωπάρκου Χελμού-Βουραϊκού. Στην Νεραϊδοράχη μάλιστα του όρους Χελμός. σε υψόμετρο 2.340 μέτρων βρίσκεται εγκατεστημένο το τηλεσκόπιο Αρίσταρχος, το μεγαλύτερο των Βαλκανίων.

Συνδεδεμένη με την Ελληνική Επανάσταση του 1821, η ιστορική Μονή βρίσκεται 4,5 χιλιόμετρα από τα Καλάβρυτα και σε αυτή φυλάσσεται το Λάβαρο της Επανάστασης.

Φωτο Wikipedia.gr

Χτισμένη σε έναν άγριο και απότομο βράχο ύψους 120μ , δέκα χιλιόμετρα από τα Καλάβρυτα, βρίσκεται η Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου. Το μοναστήρι κατά την παράδοση ιδρύθηκε το 362 μ. Χ από τους μοναχούς Συμεών και Θεόδωρο στη θέση που βρέθηκε η εικόνα της Παναγιάς στο βάθος της σπηλιάς όπου υπάρχει η πηγή. Η εικόνα βρέθηκε από μια βοσκοπούλα και είναι πλασμένη από κερί και μαστίχα από τον Ευαγγελιστή Λουκά.

Ένα ξεχωριστό θρησκευτικό αξιοθέατο είναι ο ναός της Παναγίας Πλατανιώτισσας στα 30 χλμ από τα Καλάβρυτα, στον οδικό άξονα Καλαβρύτων – Αιγίου μέσω Πτέρης. Το εκκλησάκι έχει σχηματιστεί μέσα στο κοίλωμα εντός τεράστιου πλατάνου. Πανηγυρίζει στις 8 Σεπτεμβρίου.

Η Ιερά Μονή Παναγίας Μακελλαριάς  βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα του Δήμου Καλαβρύτων, πάνω σε ένα γυμνό και απότομο βράχο, και σε απόσταση 30 χιλιομέτρων περίπου από την πόλη των Καλαβρύτωνκαι περιστοιχίζεται από φυσική ομορφιά.  Σύμφωνα με την παράδοση, η Μονή ιδρύθηκε το 532 μ.Χ. από τον Στρατηγό του Ιουστινιανού Βελισσάριο, για να εξιλεωθεί από τη σφαγή των στασιαστών, κατά την περίφημη Στάση του "Νίκα" στην Κωνσταντινούπολη. 

Φωτό από FB Μονής Μακελλαριάς

Δεκαπεπτά χιλιόμετρα από τα Καλάβρυτα και 9 από την Κλειτορία βρισκόμαστε στο Σπήλαιο των Λιμνών, που αποτελεί ένα σπάνιο φυσικό δημιούργημα. Διάδρομοι λαβυρινθώδεις, σταλακτίκες, μυστηριώδεις στοές σε κάνουν να νομίζεις πως στο διάβα σου μέσα στο σπήλαιο θα συναντήσεις νεράιδες! Το σπήλαιο έχει το μοναδικό προνόμιο των αλλεπάλληλων κλιμακωτών σε τρεις ορόφους λιμνών, που το καθιστούν μοναδικό στον κόσμο.

Εδώ  οι μύθοι είναι πολλοί και το τοπίο επιβλητικό.

Ένας από τους μύθους θέλει στα ύδατα της Στύγας να ορκίζονταν όλοι οι θεοί, ακόμη και ο Ήλιος. Ήταν ο πιο μεγάλος όρκος των θεών και στα νερά της οι θεοί έκαναν την ποινή τους, όταν ήταν τιμωρημένοι. Το όνομα της προκαλούσε φόβο σε θεούς και ανθρώπους. Η Ψυχή ψάχνοντας να βρει το ταίρι της, τον Έρωτα, υποχρεώθηκε από την Αφροδίτη να κουβαλήσει νερό από τη Στύγα. Η ανάβαση γίνεται από το χωριό Περιστέρα (ή Σόλος). Σημείο μεγάλης ομορφιάς είναι η λίμνη Τσιβλού (700μ.) μέσα στο δάσος, μερικά χιλιόμετρα πριν από την Περιστέρα.

Η φύση και εδώ μας αποζημιώνει. Κοντά στο Πλανητέρο και μέσα σε πλατανόδασος πηγάζει ο Αροάνιος Ποταμός ενώ στην περιοχή λειτουργεί ιχθυοτροφείο – πεστροφείο.

Ο Βουραϊκός πηγάζει από τα βουνά των Καλαβρύτων. Έχει μήκος 40 χλμ και μετά τα Καλάβρυτα έχει ανοίξει φαράγγι. Η διάσχισή του περιπατητικά αλλά και με τον Οδοντωτό σιδηρόδρομο είναι εμπειρία που δεν χάνεται! Το φυσικό κάλλος και αυτό το ιδιαίτερο τρενάκι, που συνδέει το Διακοπτό με τα Καλάβρυτα, αποτελούν έναν συνδυασμό που κάνει τη βόλτα αυτή αξέχαστη!

Μην παραλείψετε να περάσετε επίσης από τον Αρχαιολογικό χώρο των Άνω Λουσών, όπου η παράδοση συνδέει το ιερό της Άρτεμης με τον μάντη Μελάμποδα, τον Αρχαιολογικό χώρο του Αρχαίου Κλείτορα, στα τρία χιλιόμετρα από την Κλειτορία, αλλά και το Κλήμα του Παυσανία στον περίβολο της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου στο χωριό Παγκράτι του Δήμου Καλαβρύτων στα σύνορα μεταξύ Νομού Αχαΐας και Νομού Αρκαδίας. Η ηλικία του υπολογίζεται στα 3.000 χρόνια.

Ξεχωριστές παραλίες διαθέτει η Αιγιάλεια ενώ η παραλία του Αιγίου για βόλτα και καφέ αποτελεί μια καλή λύση ακόμα και ως κοντινή απόδραση.

Στην πόλη του Αιγίου λειτουργεί το Αρχαιολογικό Μουσείο, το οποίο ιδρύθηκε το 1994. Το κτίριο κατασκευάστηκε από τον Τσίλερ το  1890. Το Μουσείο αναπτύσσεται στην ανατολική μεγάλη πλευρά του κτιρίου, σε έξι αίθουσες, όπου εκτίθενται ευρήματα που χρονολογούνται από τα νεολιθικά έως και τα ύστερα γεωμετρικά χρόνια. Τα ευρήματα προέρχονται κυρίως από την πόλη του Αιγίου και τις άλλες αρχαίες πόλεις της Αιγιάλειας (Αίγειρα, Κερύνεια, Ρύπες κ.ά), αλλά και από μικρότερους αταύτιστους αρχαίους οικισμούς της περιοχής.
( Αγίου Ανδρέου 3 &, Μιχαλακοπούλου)

Φωτό από http://odysseus.culture.gr/

Ιδρύθηκε το 1994  από την Ιστορική Λαογραφική Εταιρεία Αιγιαλείας  και στεγάζεται σε ένα παραδοσιακό πέτρινο κτίριο περίπου διακοσίων ετών, που έχει συνδεθεί με την ιστορική οικογένεια Ανδρέα Λόντου. Άρχισε την λειτουργία του το Σεπτέμβριο του 1998. Τα εκθέματα του, προέρχονται αποκλειστικά από προσφορές των Αιγιωτών. (Δεσποτοπούλων και 1η Μάη Αίγιο)

Φωτό από www.laohistorymuseum.gr/

Ο Ναός της Ζωοδόχου Πηγής στο Αίγιο, γνωστής ως Παναγία Τρυπητή, αποτελεί έναν δημοφιλή τόπο προσκυνήματος. Ο ναός είναι εν μέρει λαξευμένος σε κατακόρυφο βράχο, στο λιμάνι του Αιγίου.
Η παράδοση θέλει το όνομα Τρυπητή  να προήλθε από το γεγονός ότι την εικόνα της Παναγίας βρήκε μέσα σε μια «τρύπα» του βράχου, ένας ναυαγός. Ο ναός ιδρύθηκε περί τα μέσα του 16ου αιώνα και πανηγυρίζει την Παρασκευή της Διακαινισίμου. Αυτή την περίοδο εκτελούνται εργασίες και ο ναός δεν είμαι επισκέψιμος.

Αποτελεί  ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της πόλης. Είναι κτισμένο στη βόρεια πλαγιά τεχνητού λόφου και εν μέρει λαξευμένο στο φυσικό βράχο. Η κατασκευή του χρονολογείται στο α΄ μισό του 3ου αι. π.Χ., γύρω στα 280-250 π.Χ., όταν ιδρύεται το Β΄ Κοινό των Αχαιών – η Αχαϊκή Συμπολιτεία – και οι αχαϊκές πόλεις αναδιοργανώνονται. 

Φωτό από www.odysseus.culture.gr

Πηγαίνοντας δυτικά θα συναντήσουμε άλλες ομορφιές. Ο λόγος για τη Δυτική Αχαΐα.

Στην περιοχή υπάρχει το Τείχος Δυμαίων, το οποίο βρίσκεται στον Άραξο.

Η οχύρωση έγινε στη μυκηναϊκή εποχή, πιθανώς γύρω στο 1300 π.Χ., κατά το κυκλώπειο σύστημα.
Έχει μήκος περίπου 250μ., πάχος 4,50-5,50μ. και σωζόμενο ύψος ως 8,40μ. Η χρήση του χώρου ήταν εντατική κατά τη Μυκηναϊκή περίοδο. Η κατοίκηση της θέσης συνεχίστηκε σχεδόν αδιάκοπα στους ιστορικούς χρόνους, ενώ η κατοίκησή του  ήταν εντατική και στους Βυζαντινούς χρόνους. Στο Τείχος εγκαταστάθηκαν και οι Ενετοί το 1408 ενώ κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο χώρος χρησιμοποιήθηκε ως στρατόπεδο από τις ιταλικές δυνάμεις κατοχής.

Φωτό από diazoma.gr

Η λιμνοθάλασσα βρίσκεται στο Δάσος της Στροφυλιάς και μαζί με τη λιμνοθάλασσα του Πάπα (Αράξου), τη λίμνη-έλος Λάμια, τη Λιμνοθάλασσα Κοτυχίου και τα Μαύρα βουνά προστατεύεται από τη συνθήκη Ράμσαρ. Χωρίζει το δάσος από την θάλασσα και είναι φυσικό ιχθυοτροφείο με λαβράκια, κέφαλους και χέλια. Έχει γλυκό νερό. Γύρω την περιβάλλουν λόφοι από άμμο, οι οποίοι εμποδίζουν τα νερά των χειμάρρων να χυθούν στην θάλασσα και έτσι δημιουργείται η λίμνη. Εκεί φτάνουν πολλά υδρόβια και παροδικά πουλιά που ξεχειμωνιάζουν. Επίσης υπάρχει και παρατηρητήριο πουλιών. Καλύπτει έκταση εμβαδού περίπου 1.500 στρέμματα με μικρά βάθη της τάξης των 0,5 μ. Μέσα σε όλη αυτή την έκταση υπάρχουν τρεις λεκάνες - λίμνες με βάθη περίπου 1,5 μ, οι Παλάδες (120 στρέμματα), Χειροβολιά (200 στρέμματα), Μικρολίμνη (30 στρέμματα). Η λίμνη επικοινωνεί με την θάλασσα μέσω αύλακα μήκους 2.300m με πλάτος 6-7 μ. και βάθος 0,8 μ. Στην λίμνη χύνονται τα νερά του Λάρισσου και του Φούσια.

Το δάσος της Στροφυλιάς με τις κουκουναριές αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα του είδους στην Ευρώπη και προστατεύεται από τη Συνθήκη Ραμσάρ. Είναι ένας τόπος με ιδιαίτερο οικολογικό ενδιαφέρον  και ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς. Έχει συνολική έκταση 22.000 στρεμμάτων και απαρτίζεται από τρία κυρίαρχα είδη δέντρων. Την κουκουναριά, τη χαλέπιο πεύκη και την ήμερη βελανιδιά.

Πηγές

http://odysseus.culture.gr/
https://www.diazoma.gr/
http://www.ampatron.gr/
https://www.dipethepatras.gr/
https://www.kastra.eu/
https://strofylianationalpark.gr/
https://www.kalavrita-ski.gr/
https://www.moni-makellarias.gr/
http://www.laohistorymuseum.gr/
https://www.gefyra.gr/
https://www.achaiaclauss.gr/
http://www.inaap.gr/