Στρες, ο καλύτερος σύμμαχος του καρκίνου

«Κόλλησα» με το βιβλίο του Νταβίντ («ANTICANCER: Ένας νέος τρόπος ζωής»). Αλλά όσο το διαβάζω, τόσο βρίσκω πράγματα που έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον και νιώθω την ανάγκη να τα μοιραστώ μαζί σας.

Το κεφάλαιο που αναφέρεται στο στρες είναι πράγματι διαφωτιστικό.

Γράφει ο Νταβίντ: «Σε ηλικία 55 ετών, στο αποκορύφωμα μιας εξαιρετικά επιτυχημένης καριέρας ηθοποιού, ο Μπερνάρ έμαθε ότι έχει καρκίνο στο νεφρό. Μετά την αγωγή ο καρκίνος υποχώρησε, αλλά πέντε χρόνια αργότερα επανεμφανίστηκε. Όταν μιλά για την αρρώστια του βλέπει πλέον καθαρά τα αίτια:

“Μάλλον θα σας εκπλήξω: το περίμενα”, αναφέρει ο Μπερνάρ και συνεχίζει:

“Ήμουν παγιδευμένος σε έναν τρελό τρόπο ζωής που μού δημιουργούσε μια συνεχή υπαρξιακή αγωνία…

Μετά την πρώτη εγχείρηση, αποφάσισα να κάνω ό,τι χρειαζόταν για να αλλάξω την ποιότητα της ζωής μου- να περνώ περισσότερο χρόνο με τους ανθρώπους που αγαπώ, να εκμεταλλεύομαι όσο μπορώ την κάθε στιγμή.

Γρήγορα όμως παρασύρθηκα πάλι από τον κόσμο των εντυπώσεων και τον πυρετώδη ρυθμό της καριέρας του ηθοποιού με όλο το στρες που συνεπάγεται. Έπεσα πάλι σε έναν εντελώς ανθυγιεινό τρόπο ζωής.

Πέντε χρόνια αργότερα μου δόθηκε η δεύτερη προειδοποίηση. Υπήρχε μια μετάσταση στον πνεύμονα. Ζήτησα από έναν φίλο γιατρό να κοιτάξει τις εξετάσεις αίματος που είχα κρατήσει για αρκετά χρόνια. Μου είπε: Κάθε φορά που ετοιμάζεσαι να βγεις στη σκηνή, οι στρεσορμόνες τινάζονται στα ύψη και ο μεταβολισμός σου βγαίνει εκτός ισορροπίας”.

Σε άλλο σημείο αυτού του κεφαλαίου ο Νταβίντ αναφέρει:

Πριν από 2.000 χρόνια ο Γαληνός παρατήρησε ότι οι μελαγχολικοί άνθρωποι είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς στις αρρώστιες.

Το 1759 ένας Άγγλος χειρουργός έγραψε ότι ο καρκίνος συνδέεται με "καταστροφικές καταστάσεις ζωής, περιστατικά μεγάλης ταλαιπωρίας και θλίψης".

Το 1846, οι βρετανικές ιατρικές Αρχές δήλωσαν ότι η “νοητική δυστυχία, οι ξαφνικές μεταστροφές της ζωής και η συστηματική κατήφεια της ιδιοσυγκρασίας… αποτελούν τα πιο ισχυρά αίτια της αρρώστιας”….

Οι περισσότεροι ασθενείς που έχω γνωρίζει θυμούνται, όπως και ο Μπερνάρ, μια περίοδο με ιδιαίτερα έντονο στρες στους μήνες ή στα χρόνια που προηγήθηκαν της εμφάνισης του καρκίνου. Συνήθως το στρες προέρχεται από μια δοκιμασία που κάνει τον άνθρωπο να νιώσει ανίσχυρος».

Διαβάζοντας όλο το σχετικό κεφάλαιο καθίσταται σαφές ότι το στρες είναι ένας από τους βασικότερους παράγοντες που βοηθούν στην ανάπτυξη του καρκίνου.

Είδα στον εαυτό μου, πολλά από αυτά που γράφει ο Νταβίντ. Όταν διαγνώστηκα με καρκίνο του προστάτη το καλοκαίρι του 2009 (τέτοια εποχή ήταν) οι γιατροί, κρίνοντας από τη σταδιοποίησή του εντόπισαν ως αφετηρία σχηματισμού του όγκου μια τριετία πίσω. Πράγματι, τότε, το 2006-2007, ήταν μια περίοδος με έντονο στρες για μένα, με μεγάλο άγχος.

Το ίδιο συνέβη και τώρα που διαγνώστηκα με καρκίνο του πνεύμονα. Η διάγνωση έγινε τον Ιούνιο του 2019, ενώ οχτώ μήνες νωρίτερα η αξονική που είχα κάνει βγήκε καθαρή. Ο σχηματισμός του όγκου στον πνεύμονα ήταν μια υπόθεση του τελευταίου έτους, δηλαδή της περιόδου 2018-2019. Μια περίοδος πάλι με μεγάλη ένταση, με μεγάλο άγχος, με έντονο στρες.

Βέβαια θα πει κανείς «μια κουβέντα είναι να απαλλαγούμε από το άγχος, πώς όμως το καταφέρνεις όταν ζεις μέσα σε ένα πλήθος προβλημάτων και πιεστικών καταστάσεων;».

Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, αυτό είναι πολύ δύσκολο. Το πιο δύσκολο από όλα όσα σου προτείνουν γιατροί. Να θυμηθούμε τι υποδεικνύουν οι γιατροί για να βοηθήσουμε στην καταπολέμηση του καρκίνου;

Υποδεικνύουν:

• Διακοπή βλαβερών συνηθειών (κάπνισμα, αλκοόλ)
• Υιοθέτηση υγιεινής διατροφής
• Γυμναστική (με μέτρο)
• Απαλλαγή από το στρες και διαμόρφωση μιας θετικής και αισιόδοξης στάσης.

Τα τρία πρώτα απαιτούν μια προσωπική απόφαση, επίδειξη δύναμης και επιμονής για να απαλλαγές από τις τυχόν βλαβερές συνήθειες.

Η απαλλαγή από το στρες όμως, είναι κάτι που δεν ελέγχεις απόλυτα, καθώς η εκδήλωση του άγχους εξαρτάται μεν από το χαρακτήρα σου, αλλά εξαρτάται και από τους εξωγενείς παράγοντες που γεννούν τα προβλήματα, αυτά τα προβλήματα που σού προκαλούν το άγχος.

Βέβαια είναι δύσκολο, αλλά δεν είναι αδύνατο. Και όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι, αν θες να απαλλαγείς από το άγχος, δεν πρέπει να στοχεύεις απαραιτήτως στην επίλυση των προβλημάτων (και να λυθούν αυτά, κάποια άλλα θα προκύψουν), αλλά να αλλάξεις τον χαρακτήρα σου ώστε να μην αγχώνεσαι μπροστά στα προβλήματα.

Σε αυτή την κατεύθυνση μπορούν να βοηθήσουν πολλοί παράγοντες. Άλλοι βρίσκουν βοήθεια στη θρησκεία, άλλοι στη γιόγκα και τον διαλογισμό, άλλοι στην υποστήριξη από ψυχίατρο-ψυχολόγο. Είναι θέμα προσωπικής επιθυμίας και επιλογής.

Ένα είναι όμως σίγουρο: αν δεν βρούμε τρόπο να απαλλαγούμε από το στρες, δίνουμε τροφή στον καρκίνο να αναπτύσσεται. Άρα, από τις βασικές μας επιλογές και προτεραιότητες πρέπει να είναι η απαλλαγή από το άγχος.

Σε αυτό το email [email protected] στείλτε μου τα μηνύματά σας (σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες ή προβλήματα που αντιμετωπίζετε και θέλετε να ερευνήσουμε), ή το τηλέφωνό σας (αν θέλετε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά) και να είστε σίγουροι ότι η δύναμη που θα δώσει ο ένας στον άλλον θα είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στη μάχη που δίνουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τα τέσσερα αναγκαία μέτρα για να πολεμήσουμε τον καρκίνο

Έζησε 20 χρόνια με καρκίνο στον εγκέφαλο και μας λέει πώς...

Διαβάστε το Ημερολόγιο ενός Καρκινοπαθούς