Στον "Σπινθήρα", ανάβει και ένα φως το οποίο είναι ηλίου φαεινότερον ότι τον αφορά τόσο, όσο και η ίδια η τέχνη
Ο ανήσυχος μαθητής του Πρότυπου Γυμνασίου και μετέπειτα του Κλασσικού Λυκείου της Πάτρας, είχε πάντα κάτι που τον έκανε να ξεχωρίζει. Προφανώς η δημοφιλία του δεν οφειλόταν στον τρέχοντα κώδικα της μαθητικής πυραμίδας αξιών, αλλά σε κάτι επίμονο που βρισκόταν μέσα του και τον έκανε να ψάχνεται και να ψάχνει.
Είναι ο λόγος που με τον -από τότε- στενό φίλο του Τότη Φαφούτη κάθονταν για ...ολίγες μόνο εμφανίσεις στο ίδιο θρανίο καθώς η παράσταση κατέβαινε σχεδόν αμέσως, λόγω αλλαγής στην ...χωροταξία. Το ίδιο θρανίο, δεν άντεχε δύο θορυβώδεις ανησυχίες. Οι καθηγητές ήταν σαφείς.
Είναι ο ίδιος λόγος που τον έκανε να δηλώσει πρώτη επιλογή στο μηχανογραφικό του την Γυμναστική Ακαδημία, καθώς το μόνο κριτήριο που έθετε αυστηρά ως βάση για να πορευτεί τον βίο του, ήταν ένα επάγγελμα που να μην τον κλείνει σε ένα γραφείο.
Η επιθυμία δεν εισακούστηκε ακριβώς καθώς ο Μίλτος εισήχθη στην Νομική Αθηνών, στη δεύτερη επιλογή του, στο πλαίσιο ενός συστήματος που θέλει τους μαθητές στην Ελλάδα να εισάγονται σε σχολές προορισμένες να τις εγκαταλείψουν, στην καλύτερη των περιπτώσεων, ή να τις ακολουθήσουν με την λογική μιας δόσης ...μουρουνέλαιου κάθε πρωί, για το ...καλό τους.
Στο Μίλτο δεν άρεσε το...μουρουνέλαιο. Ούτε και στον τότε συγκάτοικό του Τότη Φαφούτη, που επίσης είχε εισαχθεί στην Νομική, η οποία έχασε στην πορεία δύο δικηγόρους για να κερδίσει η τέχνη δύο πιστούς υπηρέτες της και ο Μίλτος να καταφέρει να μην κλειστεί σε ένα γραφείο, αλλά να ρεμβάζει από το παράθυρο της υποκριτικής τοπία που μόνο η τέχνη μπορεί να εμπνευστεί και να παρατηρεί ανθρώπους που μόνο η τέχνη «ξεκλειδώνει» .
Πώς ξεκίνησαν όλα; Όχι, δεν είχε από μικρός το μικρόβιο της υποκριτικής ο Μίλτος Νίκας. Συγκεκριμένα, ούτε καν είχε περάσει από το νου του.
«Με ένα περίεργο τρόπο όμως, όλοι κάτι έβλεπαν και μου έδιναν πάντα κάτι να παίξω, είτε στο σχολείο, είτε αργότερα στα καρναβαλικά πεντάλεπτα, είτε στην Αθήνα όταν ο συγκάτοικος Τότης Φαφούτης έκανε τις εργασίες του στη σχολή Σταυράκου» μου λέει και μου ομολογεί ότι εγκατέλειψε την Νομική στο τελευταίο έτος όταν βεβαιώθηκε ότι δεν την αγαπάει «για μένα ήταν κριτήριο να ασχοληθώ με κάτι που αγαπάω και έψαχνα να βρω κάτι να βάλω στη θέση της, βέβαιος πιά ότι δεν θα γίνω δικηγόρος».
Μα ούτε και τότε είχε στο νου του το θέατρο.
Στην περίπτωσή του δούλεψαν η τύχη και οι συμπτώσεις. Και από ό,τι αποδείχθηκε στη συνέχεια, είχαν μια πολύ καλή συνεργασία.
“Έτυχε εκείνο το καρναβάλι του τελευταίου έτους να κατέβω στην Πάτρα και να μπλέξω με τον «Όρσε» που ήταν ο πρώτος καρναβαλικός θίασος και ανέβαζε παράσταση στο «Επίκεντρο» που τότε ήταν γκαλερί. Την σκηνοθεσία είχε η αγαπημένη Τζίνα Δράκου και χωρίς καλά καλά να το καταλάβω βρέθηκα να κάνω πρόβες εντατικά. Η Τζίνα με ενθάρρυνε, μου είπε «δεν ξέρω τι θα κάνεις στη ζωή σου, αλλά αυτό θα το κάνεις». Δεν έδωσα σημασία παρά το γεγονός ότι άφησα τη Νομική. Λίγο αργότερα άρχισα να δίνω εξετάσεις στις δραματικές σχολές, όχι επειδή είχα αποφασίσει να ασχοληθώ με το θέατρο, αλλά περισσότερο για να μπω στη διαδικασία, να «μυρίσω» το χώρο.”
Mέχρι να εισαχθεί στη σχολή, ενεπλάκη με τον Θεατρικό Οργανισμό «Εστία» του Γιάννη Ρήγα, ο οποίος διετέλεσε Αναπληρωτής Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΚΘΒΕ την περίοδο 1999–2001 και τελευταία διευθύνει την δραματική σχολή του ΚΘΒΕ. Η «Εστία» έκανε τότε το πρώτο στούντιο για επαγγελματίες και μαζί με αυτούς συμπεριέλαβε και μερικούς που μόλις ξεκινούσαν τα πρώτα τους βήματα στο θέατρο. Ο Μίλτος Νίκας είχε τη χαρά να πάρει ένα ρόλο σε παράσταση με τους μεγαλύτερους ηθοποιούς, να λάβει το βάφτισμα της σκηνής και να περάσει δύο πολύ ωραία χρόνια όπως μου λέει, τα οποία ακολούθησε η μοναδική εμπειρία της δραματικής σχολής του Σύγχρονου Θεάτρου Αθήνας του Γιώργου Κιμούλη όπου και εισήχθη έχοντας την ευκαιρία όχι μόνο να ζήσει την εμπειρία ενός σηματικού θεατράνθρωπου αλλά και να ανέβει μαζί του στο σανίδι σε δύο από τις πιο υπέροχες παραγωγές του, τον «Άμλετ» και τον «Κοργιολανό».
Μαθητής
Μαθητής
Ηθοποιός σημαίνει φως- Οι φωτό είναι του Βασίλη Ζαβέρδα
Ηθοποιός σημαίνει φως- Οι φωτό είναι του Βασίλη Ζαβέρδα
Από το 1999 έως το 2009 έπαιξε με διάφορους θιάσους, εμπορικούς και μη. Με την Πάτρα έμπλεξε πάλι μέσα από το καρναβάλι, κάνοντας τις δύο πρώτες του σκηνοθεσίες για το "Κομιτάτο" μαζί με την Ντούλη Δημητροπούλου. Ακολούθως, έφτιαξε την πρώτη ομάδα και έκανε τα μαθήματά του στο δικό του θεατρικό σχολείο το οποίο και λειτουργεί φέτος για 9η χρονιά στην Πάτρα.
Στην αρχή ήταν ο άνθρωπος με τη ...βαλίτσα. Ερχόταν, κάθε φορά που το θέατρο είχε ρεπό. Πέρασαν ακετά χρόνια μεταξύ Αθήνας Πάτρας και Θεσσαλονίκης μέχρι που πριν από τέσσερα χρόνια αποφάσισε να τραβήξει χειρόφρενο στην πόλη του, να μας δώσει σημαντικά δείγματα γραφής, και να "εισάγει" μια νέα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μορφή θεάτρου, το θέατρο- ντοκιμαντέρ, με ιστορίες προσώπων που έζησαν ή ζουν, ανάσαιναν ή ανασαίνουν ακόμη την αλήθεια της δικής τους ζωής.
Είχε προηγηθεί, μια πολύ παραγωγική διαδρομή:
ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ: 2009- ΄10 : «ΧΙΛΙΑΕΝΝΙΑΚΟΣΙΑ» σκην: Γιάννης Ρήγας 2007 : «Ν.ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ» σκην: Γιάννης Κακλέας 2006-΄07: «FESTEN-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΓΙΟΡΤΗ» σκην: Αλίκη Δανέζη-Κνούτσεν 2005 : «Ο ΑΡΝΤΕΝ ΑΠΟ ΤΟ ΦΕΒΕΡΣΑΜ» σκην: Γιάννης Ρήγας 2004-΄05 : «ΝΥΧΤΕΣ» σκην: Βάννα Πεφάνη 2004: «ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ ΠΑΠΠΟΥΣ INTERNATIONAL» σκην: Φωτεινή Παπαδόδημα 2002-‘03 : «ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΣΧΕΣΗΣ» σκην: Σωτήρης Καραμεσίνη 2001 : «ΤΟ ΓΥΑΛΙ» ποίηση Κ. Καρτελιά σκην: Χρήστος Προσύλης 2000 : «1350 gr.» σκην: Φωτεινή Παπαδόδημα 1999 : «ΟΡΧΗΣΤΡΑ» σκην: Ταμίλλα Κουλίεβα 1999 : «ΚΟΡΙΟΛΑΝΟΣ» σκην: Robert Sturua 1997-΄98 : «ΑΜΛΕΤ» σκην: Andrew Visnevski 1995 : «ΤΣΕΧΩΦΙΑΔΑ» σκην: Γιάννης Ρήγας.
ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ: 2010: «O ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ» σκηνοθεσία Παναγιώτη Φαφούτη 2009: «Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ» σκηνοθεσία Παναγιώτη Φαφούτη 2000: «ΚΑΙ ΑΥΡΙΟ ΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ» σκηνοθεσία Δώρας Μασκλαβάνου
ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: 2006-2007: «ΜΩΒ ΡΟΖ» (Μιρέλλας Παπαοικονόμου) σκην:Λάμπη Ζαρουτιάδη 2006 : «ΕΠΤΑ ΘΑΝΑΣΙΜΕΣ ΠΕΘΕΡΕΣ» σκην: Ρένας Μιχαηλίδου 2005 : «ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΕΣ» Εκπαιδευτική Τηλεόραση σκην: Βύρωνα Νικολόπουλου, 2003 : «ΖΕΥΓΑΡΙΑ» σκην: Γρηγόρη Καραντινάκη 2002 : «ΕΝ ΙΟΡΔΑΝΗ» σκην: Πηγής Δημητρακοπούλου 2001 : «ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΑΠΗ» σκην: Γρηγόρη Καραντινάκη 2000 : «ΑΘΩΟΣ Ή ΕΝΟΧΟΣ» σκην: Γρηγόρη Καραντινάκη 1996 : «ΛΟΓΩ ΤΙΜΗΣ» (Μιρέλλας Παπαοικονόμου) σκην: Λάμπη Ζαρουτιάδη
Από το 2006 ο Μίλτος παραδίδει στην Πάτρα μαθήματα θεάτρου σε ερασιτέχνες, αλλά η συγκομιδή του στην πόλη του είναι εξίσου πλούσια θεατρικά.
2011:: 2015: « ΓΙΑΝΝΟΥΛΑ » σκην: Παναγιώτης Φαφούτης, 2014 : « PATRASSO – Οι πόλεις ξεχνάνε; » ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας 2012 : « ΜΕΡΑ Ή ΝΥΧΤΑ » Σατυρική Μουσική Παράσταση θεατρική ομάδα ΣΠΙΝΘΗΡΑΣ σκην. Μίλτος Νίκας
2014 : « ΖΩΡΖ ΝΤΑΝΤΕΝ » σκην : Θοδωρής Αμπαζής 2013 : «ΠΑΤΡΑ – ΜΠΑΡΙ » σκην : Ελένη Μποζά 2009- ΄10 : «ΧΙΛΙΑΕΝΝΙΑΚΟΣΙΑ» σκην: Γιάννης Ρήγας
2007 : « Ο ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΟΣ » ( Νίκου Βασιλειάδη ) θεατρική ομάδα ΔΕΠΑΡίου σκην. Μίλτος Νίκας, 2011: « ΘΑ ΣΟΥ ΧΑΡΙΣΩ ΜΙΑ ΛΕΞΗ » θεατρική ομάδα ΣΠΙΝΘΗΡΑΣ σκην. Μίλτος Νίκας, 2010 : «ΤΟ ΕΚΤΟ ΠΑΤΩΜΑ» (Αλφρέντ Ζερύ ) θεατρική ομάδα Πολιτιστικού Κέντρου Δήμου Πύργου σκην. Μίλτος Νίκας, 2008 : «ΚΟΜΙΤΑΚΣ» Καρναβάλι Πάτρας.
2008 : «ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΟΝΕΙΡΟ» Καρναβάλι Πάτρας και Καρναβάλι Αθήνας 2007 : «9 ΣΤΑΓΟΝΕΣ» Δραματοποίηση Ποιητικού Λόγου. 2006 : «ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΟΝΕΙΡΟ» Πάτρα σκην. Μίλτος Νίκας, 2006 :«QUEL GRAND GARGADUA» Πάτρα 2006-Καρναβαλικό Κομιτάτο.
Συμμετοχή στο πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Πατρών «Εκπαίδευση Παιδιών Ρομά », Υπεύθυνος σπουδών «Θεατρικού Σχολείου » του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας το σχολικό έτος 2014 - 2015, Ιδρυτικό μέλος της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας « ΣΠΙΝΘΗΡΑΣ».
Εδώ στον "Σπινθήρα", ανάβει και ένα φως το οποίο είναι ηλίου φαεινότερον ότι τον αφορά τόσο, όσο και η ίδια η τέχνη.
Η ΠΑΤΡΑ
"Η Πάτρα έχει πολλές δυνατότητες" μου λέει. "Ούτως ή άλλως βρισκόμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο στην πόλη και ήδη έχουμε πολλούς και σημαντικούς καρπούς, αλλά υπάρχουν ακόμη πολλές ανεκμετάλλευτες δυνατότητες. Νομίζω ότι τη μεγάλη διαφορά θα την κάνουν οι επαγγελματίες που θα βγουν απο τη δραματική σχολή. Φέτος θα έχουμε την πρώτη "φουρνιά". Το αποτέλεσμα εκτιμώ ότι θα το δούμε στην επόμενη πενταετία. Διότι μέχρι σήμερα έχουμε ένα εδραιωμένο ερασιτεχνικό ρεύμα και πολλούς και αξιόλογους χώρους που διαμορφώθηκαν, αλλά δεν έχουμε έναν ικανοποιητικό αριθμό επαγγελματιών να στηρίξουν τις επαγγελματικές παραγωγές".
ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ Ο "ΣΠΙΝΘΗΡΑΣ"
"Για μένα τα μαθήματα που κάνω είναι μια πολύ σημαντική όχι μόνο καλλιτεχνική αλλά και ανθρώπινη εμπειρία. Απευθύνομαι σε ανθρώπους που θέλουν να γωρίσουν το θέατρο όχι επαγγελματικά, αλλά στην "ιαματική" και εκφραστική του διάσταση. Σκοπός είναι μέσα από τη χαρά και την αφύπνιση της φαντασίας οι συμμετέχοντες να αντιληφθούν καλύτερα τον εαυτό τους και τους άλλους. Το θέατρο, είναι μια χαρούμενη διαδικασία... Όπως και κάθε έργο τένχης, δεν πρέπει να έχει βάρος. Γενικά δεν πιστεύω στους θεατρανθρώπους που είναι δοσμένοι στο θέατρο σε στυλ '"είναι πολύ βαρύ αυτό που ζω". Προχωράει ο άνθρωπος με το θέατρο, γνωρίζει τα εκφραστικά του μέσα, ξυπνάνε τα μάτια του, η ακοή του, όλες οι δυνάμεις επικοινωνίας, κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία ιδίως στις μέρες μας, του εγωκεντρικού πολιτισμού που αδυνατίζουν τα όπλα μας. Το θέατρο γυμνάζει και ξυπνάει".
Τα μαθήματα του Μίλτου είναι συναντήσεις φαντασίας με στόχο την ανάπτυξη της προσωπικότητας, της δημιουργικής ατομικότητας, της έκφρασης, και του εσωτερικού κόσμου όσων αγαπούν το θέατρο, μέσα από την τεχνική του αυτοσχεδιασμού, τις μουσικές και κινητικές ασκήσεις, την ορθοφωνία, τις ασκήσεις αναγνώρισης και ανάπτυξης της σκέψης και των συναισθημάτων.
"Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ένα "μπουμ" στην πόλη με τους ανθρώπους που παρακολουθούν μαθήματα θέατρου και ως προς τον αριθμό και ως προς τις ηλικίες που εκφράζουν ενδιαφέρον. Είναι φοιτητές και φοιτήτριες, εργαζόμενοι και άνεργοι, άνθρωποι νεαρής αλλά και μέσης και μεγάλης ηλικίας. Από 18 χρόνων έως άνω των 60. Ο καθένας έχει ένα λόγο, κάτι αισθάνεται, κάτι τον παρακινεί να πάει προς τα εκεί.
Γενικά το ότι μπαίνουν στη διαδικασία να αναζητήσουν τέτοιου είδους τροφή, επειδή συναισθάνονται την ανάγκη, δείχνει την ποιότητα, την ψυχοσύνθεση, το πνευματικό και συναισθηματικό τους επίπεδο και αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό καθώς έρχεται στον αντίποδα της κρίσης και της εσωστρέφειας. Με αυτό τον τρόπο ο πολιτισμός ακουμπάει σε προσωπικό επίπεδο τον κάθε άνθρωπο, εμλουτίζει και ενυδατώνει την καθημερινότητά του. Τα μάτια σήμερα συνηθίζουν να μην βλέπουν παρά ένα κομμάτι της πόλης.
Τα αυτιά δεν ακούνε γιατί έχουμε στο μυαλό μας ο καθένας το δικό του, αυτό που θέλει να να πει και η καθημερινότητά μας καταλήγει να είναι η διαδρομή μέσα στην Πάτρα και όχι όλων της των δρόμων, αλλά αυτών που ακολουθείς για να πάς στη δουλειά σου, ή για να πιείς έναν καφέ. 'Όλα σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον, που φαντάζει ίδιο πάντα και παύεις να το προσέχεις να το παρατηρείς, το θεωρείς δεδομένο και χάνει τον όποιο ενδαφέρον του. Απέναντι σε αυτό πρέπει να αναπτύξουμε άμυνες και το θέατρο είναι μια τέτοια άμυνα, μια νέα έκφραση που σε ξεκλειδώνει" μου λέει ο Μίλτος.
Η ομάδα του Μίλτου Νίκα, με την οποία κάνει μαθήματα τρια χρόνια, ετοιμάζει για τον Απρίλιο-Μάιο την παράσταση "Ορχήστρα" και έχει ήδη ξεκινήσει πρόβες. Η τάξη αρχαρίων έχει συνάντηση κάθε Τετάρτη απόγευμα 6.30- 9.30.
Στο εκπαιδευτικό κομμάτι στόχος είναι η συνέχεια ενός εθελοντικού προγράμματος που είχε ξεκινήσει πέρυσι με τον Θοδωρή Αμπαζή με μαθήματα στα ΚΑΠΗ μια φορά την εβδομάδα και ορίζοντα μια παράσταση στο τέλος της σεζόν.
Η επόμενη στάση, είναι στο "Λιθογραφείο" με την σκηνοθεσία της παράστασης "Αριζόνα" του Χουάν Κάρλος Ρούμπιο που θα ανέβει τον Δεκέμβρη Δευτέρες και Τρίτες.
Στα εξαιρετικά εδιαφέροντα, η συγγραφή του κειμένου για την παράσταση της Ορχήστρας Νυκτών Εγχόρδων και θέμα τη ζωή της ορχήστρας, στηριζόμενη σε υλικό από συνεντεύξεις μελών της ορχήστρας, παλαιών και νέων σε συνεργασία με την Βάγια Ζεππάτου, για τα 30 χρόνια της.
"Θέλουμε να φωτίσουμε τα πρόσωπα, τα μέλη της ορχήστρας που δουλεύουν εθελοντικά σε επαγγελματικά επίπεδα" μου λέει. Του θυμίζω την ανάλογη δουλειά του με την Ιταλική κοινότητα της Πάτρας και την παράσταση patrasso στο ΔΗΠΕΘΕ και μου εξηγεί:
"Μου αρέσει αυτό το είδος θεάτρου το οποίο έχει μεγάλη άνθιση και παραγωγή στην Ευρώπη. Είναι το θέατρο-ντοκιμαντέρ. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι μιλάμε για αληθινές ιστορίες το καθιστά πολύ δυνατό, οι λέξεις, είναι λέξεις κάποιων που υπάρχουν, που έζησαν, που αισθάνονται έτσι. Θα με ενδιάφερε κάτι τέτοιο και για μια παράσταση για την ιστορία της Ελλάδας μέσα από συνεντεύξεις στα ΚΑΠΗ. Θα δούμε" λέει ο Μίλτος που με αποχαιρετά απομυθοποιώντας μου ολίγον την ιδέα του ταλέντου.
"Από ένα σημείο και πέρα όλα είναι εργασία. Σημασία έχει η υπομονή, η επιμονή, η εργατικότητα. Όλα οδηγούν σε μια διαδικασία γνώσης που δεν σταματάει και σε μια πορεία αυτοβελτίωσης μέσα από την ανάγκη να βρεθείς με άλλους ανθρώπους".
Δεν ξέρω τι από τα δύο κρύβεται πίσω από τον Μίλτο Νίκα, το ταλέντο ή η εργασία- εκτιμώ ότι και τα δυο βρίσκονται σε ίσες ποσότητες- αυτό πάντως που μπορώ να πω μετά από την κουβέντα που είχα μαζί του, είναι ότι είναι ένας ουσιαστικός άνθρωπος και σίγουρα ένας καλός δάσκαλος, από αυτούς που πιστεύουν τόσο πολύ αυτό που κάνουν σε σημείο που καταλήγουν να σε κάνουν να το αγαπάς.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
