Πάτρα: Με αφορμή το θρίλερ με το χαμένο Μπόϊνγκ - Ο Χαράλαμπος Μπονάνος μιλά στο thebest.gr για την αεροπορική τραγωδία του 1998 με θύμα την αδελφή του, Χρονούλα

ΤΟΥ ΤΑΚΗ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΥ

«Πάντα ένα αεροπορικό δυστύχημα σε συγκλονίζει και σε συνταράσσει. Όλο αυτό που συμβαίνει με το Boeing των Μαλαισιανών αερογραμμών που αναζητείται εδώ και 13 μέρες, αποτελεί μία περίεργη κατάσταση και είναι πολύ πιθανό κάποιο τεχνικής φύσεως βραχυκύκλωμα στο πιλοτήριο να είναι η αιτία όπως είχε συμβεί στη μοιραία πτήση Νέα Υόρκη – Γενεύη την Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 1998 όπου μεταξύ των 229 επιβατών που βρήκαν το θάνατο, ήταν και η αδελφή μου Χρονούλα Μπονάνου, 42 χρονών τότε».

Αυτά ανέφερε μιλώντας στο thebest.gr ο Πατρινός οδοντίατρος – χειρούργος και Διοικητής εδώ και λίγο καιρό του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Πατρών στο Ρίο Χαράλαμπος Μπονάνος. Ερωτώμενος από το thebest.gr για τους συνειρμούς που έχει δημιουργήσει η περιπέτεια του χαμένου αεροπλάνου των Μαλαισιανών αερογραμμών με τους 239 επιβάτες που είχε απογειωθεί από την Κουάλα Λουμπούρ με κατεύθυνση την Κίνα (αυτή τη στιγμή γίνονται εκτεταμένες έρευνες από αέρος και θαλάσσης, στο νότιο Ινδικό ωκεανό, προς την πλευρά των δυτικών ακτών της Αυστραλίας και το Περθ), ο κ. Μπονάνος θυμήθηκε όλες τις τραγικές λεπτομέρειες εκείνης της «πτήσης – θανάτου».

«Μία ώρα μετά την απογείωση του αεροπλάνου από το αεροδρόμιο JFK της Νέας Υόρκης, οι δύο πιλότοι εντόπισαν καπνό στο πιλοτήριο. Σύντομα μέσα σε 9-10 λεπτά γέμισε καπνό το πιλοτήριο, προκλήθηκε βραχυκύκλωμα και μετά black out και όπως φάνηκε, οι πιλότοι λιποθύμησαν ενώ στην συνέχεια το αεροπλάνο πετούσε ακυβέρνητο για 6 λεπτά και βρέθηκε σε ελεύθερη πτώση από τα 10.000 πόδια για να συντριβεί τελικά στην περιοχή Πέγκιςκόουβ - Peggys Cove, περίπου 38 χιλιόμετρα απόσταση από το λιμάνι και αεροδρόμιο του Χάλιφαξ στη Νέα Σκωτία στον Καναδά, σε θαλάσσια περιοχή, στον κόλπο St. Margarets, στον Βόρειο Ατλαντικό ωκεανό, κοντά σχετικά στην ακτή, μόλις 8 χιλιόμετρα.

Σκεφτείτε μία απόσταση σαν να είσαι στο Ρίο και το αεροπλάνο να έχει πέσει απέναντι στο Αντίρριο.

Θεωρώ ότι στην περίπτωση της μοιραίας αυτής πτήσης του Σεπτεμβρίου του 1998, πριν από περίπου 16 χρόνια, εάν οι πιλότοι είχαν αντιδράσει αμέσως μόλις είδαν τον καπνό και προσγειώνονταν στην Βοστώνη ή σε έναν άλλο κοντινό αεροσταθμό, θα ήταν αλλιώς τα πράγματα και ενδεχομένως να είχαν σωθεί οι ζωές των επιβατών.

Ήταν ένα βραχυκύκλωμα τεχνικής φύσεως που είχε να κάνει με τα καλώδια του αεροσκάφους. Η Διεθνής Ένωση αρμόδια για την τεχνική ασφάλεια των αεροπλάνων είχε επιστήσει την προσοχή και ανάγκη της αλλαγής των μονωτικών αυτών καλωδίων του αεροσκάφους τύπου ΜD 11 Mc Donnell Douglas. Μάλιστα παρόμοια προβλήματα και συντήρηση/αντικατάσταση μονωτικών καλωδίων είχαν γίνει σε τουλάχιστον άλλα δέκα αεροσκάφη την περίοδο εκείνη. Δεν αποκλείεται και ερευνάται κι αυτό το ενδεχόμενο, να συνέβη κάτι παρόμοιο τεχνικής φύσεως βραχυκύκλωμα και στο αεροπλάνο που αναζητείται αυτή τη στιγμή, των Μαλαισιανών αερογραμμών», μας περιέγραψε συγκλονισμένος ο κ. Μπονάνος.

Η ιστορία τότε της μοιραίας πτήσης 111 της Swissair (σύμφωνα με στοιχεία της wikipedia, στην πτήση συνεργαζόταν και η Delta Air Lines) όπου 229 επιβάτες σκοτώθηκαν, ανάμεσα τους 2 Έλληνες, πολλοί Αμερικάνοι και Ελβετοί, ανάμεσα τους και 10 αξιωματούχοι του ΟΗΕ αλλά και ένας διακεκριμένος ερευνητής του ιού του HIV, είχε συγκλονίσει όλο τον κόσμο αλλά και την Ελλάδα και την πόλη της Πάτρας καθώς χάθηκε μία γνωστή και καταξιωμένη συμπολίτισσα η Χρονούλα Μπονάνου, ταλαντούχα καθηγήτρια πιάνου με πολλούς μαθητές και διευθύντρια του Πολύμνιου Ωδείου στη Γούναρη και Αθ. Διάκου.

Η Χρονούλα Μπονάνου είχε ταξιδέψει τότε στη Ν. Υόρκη για να βοηθήσει την κόρη της Αργυρώ που θα ξεκινούσε σπουδές οικονομικών στην Αμερική και επέστρεφε μέσω Γενεύης στην Aθήνα. Η Χρονούλα Μπονάνου είχε ένα ακόμα παιδί τον Θανάση.

«Η τύχη μέσα στην ατυχία και οδύνη μας ήταν ότι τόσο η εταιρεία αλλά και οι αρχές, ο στρατός του Καναδά (το δυστύχημα έμελλε να συμβεί σε μία πολιτισμένη χώρα) μας βοήθησαν πολύ. Συνέβαλαν στο έργο της ανίχνευσης του αεροσκάφους και της ανάσυρσης του από τα 60 μέτρα βάθος όπου είχε πέσει ενώ μας ενημέρωναν συνέχεια για τις σορούς των επιβατών που έβρισκαν ώστε μετά μέσω του DNA τεστ να προχωρά η ταυτοποίηση και αναγνώριση των θυμάτων.

Θυμάμαι ότι από την αδελφή μου είχαν βρεθεί τα τρία τέταρτα του σώματος της μετά από τρεις μήνες περίπου και στις 17 Δεκεμβρίου του 1998 είχαμε κάνει την κηδεία της. Το αεροπλάνο όταν έπεσε, διαλύθηκε, ωστόσο τα κομμάτια που ανέσυραν τότε τα συναρμολόγησαν για ερευνητικούς λόγους. Επίσης αυτό που είχε κάνει αίσθηση τότε ήταν ότι επρόκειτο για το 1^ο θανατηφόρο αεροπορικό ατύχημα που συνέβη σε μία μεγάλη ασφαλή αεροπορική εταιρεία.

Χάθηκε πολύτιμος χρόνος αφ’ ότου οι πιλότοι πρωτοείδαν τον καπνό στην πάνω καμπίνα. Φόρεσαν αντιασφυξιογόνες μάσκες, απ’ όσο μας είπαν τότε μετά το πόρισμα των ερευνών και προσπάθησαν να κατεβάσουν το αεροπλάνο αδειάζοντας παράλληλα τα καύσιμα, στο Χάλιφαξ του Καναδά. Η κατάληξη όμως ήταν δραματική», τόνισε στο thebest.gr ο κ. Μπονάνος, ο οποίος είχε ταξιδέψει τότε στο Χάλιφαξ και αυτό που του έχει μείνει στη μνήμη μέσα στην όλη ζοφερή κατάσταση ήταν η μεγάλη αλληλεγγύη των κατοίκων της περιοχής προς όλους τους συγγενείς των θυμάτων.

*Αξίζει να σημειωθεί, όπως μαρτυρά και η δεύτερη φωτογραφία κάτω, ότι στη μνήμη των 229 ανδρών, γυναικών και παιδιών που έχασαν τη ζωή τους από το αεροπλάνο που έπεσε στις ακτές της Νέας Σκωτίας, έχει ανεγερθεί μνημείο στον Καναδά.