Το «νέο κύμα» μαζικών αντιδράσεων των εταιρειών διαχείρισης δανείων

Η σχέση μας με τις περίφημες εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια (funds), είτε ως δανειολήπτες, είτε ως νομικοί (συν)παραστάτες δανειοληπτών φαίνεται να διέρχεται μια νέα φάση («νέο κύμα» μαζικών αντιδράσεων). Υπάρχει άραγε κάποιο αδύναμο σημείο στην ολέθρια καταστροφική τους μανία;

Τα τελευταία χρόνια, αφού διανύσαμε τη μαζική ένταξη υπερχρεωμένων νοικοκυριών στον Νόμο Κατσέλη, γνωρίσαμε με επίπονο τρόπο την επαφή με την γραφειοκρατική αδιαφορία των εταιρειών αυτών να συμμορφωθούν με την διαχειριστική τακτοποίηση των νέων ρυθμίσεων. 

Τα προβλήματα που προκλήθηκαν απειράριθμα. Δανειολήπτες που δεν λάμβαναν ενημέρωση για τον λογαριασμό κατάθεσης των δόσεων, άρνηση αναγνώρισης της εξόφλησης των οφειλών τους και μια σειρά άλλα, αποτέλεσμα της απουσίας κυρώσεων από την πολιτεία- πλην κάποιων ασθενών προστίμων.

Διήλθαμε κατόπιν, το μείζον πρόβλημα των απανωτών τηλεφωνικών οχλήσεων, των καταχρηστικών πρακτικών, ανασύραμε οι δικηγόροι κάποιες σπασμωδικές προσπάθειες αντιμετώπισης, το κράτος επιφανειακά παρόν. Ε, ευφράνθηκε ολίγον και η καρδία μας, όσες και όσοι ακούσαμε τα τηλεφωνήματα στον Αποστόλη της Ελληνοφρένειας και τις απαντήσεις του παριστάνοντας τον οφειλέτη. 

Πλέον, αντιλαμβάνομαι από την επαφή με εντολείς μου μια προσπάθεια Παλινόρθωσης των δανείων στην προ Κατσέλη εποχή, μια απόπειρα κατάργησης του Νόμου Κατσέλη, αναδρομικά, ως να μην υπήρξε ποτέ και σε αυτό συνίσταται το «νέο κύμα» μαζικών αντιδράσεων από τις εταιρείες διαχείρισης δανείων. 

Τα εν πολλοίς αυτονομημένα από κάθε έλεγχο ιδιωτικά συμφέροντα που έχουν αναλάβει πλέον τα δάνεια των πολιτών έχουν ως χαρακτηριστικό γνώρισμα, ότι λειτουργούν απρόσωπα και βιομηχανοποιημένα. Η όψιμη μέθοδός τους απόπειρας Παλινόρθωσης του Νόμου Κατσέλη («νέο κύμα») έγκειται στα εξής: 

Καταρχήν προχωρούν σε εκτεταμένες κοινοποιήσεις νέων καταδιωκτικών μέσων εκτέλεσης (εκδόσεις διαταγών πληρωμών, επίσπευσης πλειστηριασμών κτλ) χωρίς να ελέγχουν τις ειδικές πτυχές του κάθε δανειολήπτη (αν έχει ενταχθεί σε ρύθμιση ή όχι).

Α) Όσον αφορά τους συνεπείς δανειολήπτες που έχουν ρυθμίσει τα δάνειά τους, αυτοί αναγκάζονται να προχωρήσουν σε νέα έξοδα για να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες. Δηλαδή, ότι έχουν σχετικές δικαστικές αποφάσεις, ότι η ρύθμιση τηρείται κανονικά κτλ. Νέο κόστος, νέος αγώνας για τα νοικοκυριά, σε συχνότητα που καταλήγει να μετατρέπεται σε πάγιο έξοδο με χαρακτηριστικά κεφαλικού φόρου θα λέγαμε. Χαράτσι με άλλα λόγια.

Αν ο αγκομαχών δεν ανταποκριθεί (απευθυνθεί σε δικηγόρο, ανακόψει την εκτέλεση κτλ), αποκτούν πρόκριμα (εκτελεστό τίτλο) και καταργούν στην πράξη τη ρύθμιση προχωρώντας σε κατασχέσεις. Είμαι σίγουρος, ότι υπάρχει πολύς κόσμος πλέον που αναγνωρίζει τον εαυτό του να έχει αυτό το εκβιαστικό δίλημμα. 

Β) Από την άλλη μεριά, όσοι δανειολήπτες έχουν ρυθμίσει τα δάνειά τους, αλλά δεν ήταν συνεπείς στη ρύθμιση των δόσεων, αποκτούν μια δεύτερη ευκαιρία. Η βιομηχανοποιημένη αντιμετώπιση των δανειοληπτών, κρύβει ένα αδύναμο σημείο για τα πανίσχυρα funds. Καθώς η διαδικασία έκπτωσης από τον Νόμο Κατσέλη, είναι πολύ αυστηρή και με συγκεκριμένες προϋποθέσεις, η μη τήρηση τους συνεπάγεται την οχύρωση των δανειοληπτών με ισχυρές ενστάσεις κατά των μέσων εκτέλεσης της περιουσίας τους. 

Μια προσεκτική διαχείριση της γραμμής άμυνας τους, συνεπάγεται την απόκρουση της επίθεσης των funds, με απώτερη συνέπεια τελικά την εις αόριστον αδράνεια ενόχλησης όσων αμυνθούν αποτελεσματικά.

Συμπερασματικά: 

Η μαζική και απρόσωπη αντιμετώπιση των ρυθμισμένων δανείων από τα funds μετακυλύει το βάρος εξατομίκευσης της κάθε περίπτωσης στον πολίτη, ξανά και ξανά, δημιουργώντας μια πάγια επιβάρυνση δίχως τελειωμό. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για εκμετάλλευση της ανισορροπίας ισχύος μεταξύ των διαδίκων. Η πολιτεία είναι απούσα.

Από την άλλη μεριά, χαμένοι στον κυκεώνα της γραφειοκρατικής τους διεκπεραίωσης, οι οικονομικοί κολοσσοί εμφανίζουν μια αχίλλειο πτέρνα. Πρόκειται για την αρχέγονη υπεροχή του προσωπικού έναντι του απρόσωπου, του τεχνοκρατικού έναντι του ανθρώπινου, του εξισωτικού έναντι του εξατομικευμένου. Όπως με το μύθο του Δαβίδ, η στρατηγική σκέψη μπορεί να υπερνικήσει τον βαριά οπλισμένο γίγαντα που υποτιμά τις κρυμμένες μας δυνάμεις.