Μειώνονται οι πόροι του ΟΑΕΔ ενώ η ανεργία αυξάνεται

Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσίευσε ο ΟΑΕΔ, υπήρξε αύξηση της εγγεγραμμένης ανεργίας στα μητρώα του για τον Δεκέμβριο του 2019, καθώς οι άνεργοι ανήλθαν σε 1.128.421, αυξημένοι κατά 129.000 άτομα, σε σχέση με τον Δεκέμβριο του 2018 (+14%). Αυτό αποτελεί και αρνητικό ρεκόρ δεκαετίας για τους εγγεγραμμένους ανέργους στον οργανισμό.

Την ίδια περίοδο στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που κατατέθηκε προς διαβούλευση από το υπουργείο Εργασίας, στο  άρθρο 48 προβλέπεται ότι :“ Από 1ης Ιουνίου 2020 στις περιπτώσεις πλήρους απασχόλησης οι ασφαλιστικές εισφορές των μισθωτών μειώνονται κατά 0,90 ποσοστιαίες μονάδες ως ακολούθως: 1.Κατά 0,75 ποσοστιαίες μονάδες (πμ) των ασφαλίστρων υπέρ κλάδου ανεργίας…2. Κατά 0,15 ποσοστιαίες μονάδες (πμ) των ασφαλίστρων υπέρ του Ενιαίου Λογαριασμού..”

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο ΟΑΕΔ στερείται από πόρους που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να επιτελέσει τον ρόλο του και αυτό αποτυπώθηκε και στον προϋπολογισμό του για το έτος 2020, με την μείωση των διαθέσιμων πόρων για προγράμματα απασχόλησης.

Επιπλέον αν ολοκληρωθεί η μείωση των εισφορών κατά 5% που έχει εξαγγελθεί από την κυβέρνηση, αποκλειστικά από τις εισφορές υπερ ΟΑΕΔ, θα υπάρξει ενδεχομένως πρόβλημα ακόμα και στην λειτουργία του οργανισμού.

Τα προηγούμενα χρόνια προκηρύχθηκε σωρεία προγραμμάτων απασχόλησης που απευθύνονταν στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Συγκεκριμένα από το 2016 έως τον και τον Ιούλιο του 2019 προκηρύχθηκαν 40 προγράμματα απασχόλησης. Οι προσφερόμενες θέσεις εργασίας ανήλθαν σε περίπου 350.000. Από μόνοι τους οι αριθμοί αναδεικνύουν την σημαντική συμβολή του ΟΑΕΔ στην ραγδαία αποκλιμάκωση της ανεργίας τα προηγούμενα χρόνια.

Επίσης δεν πρέπει να αγνοηθεί και η συνεισφορά του οργανισμού σε παθητικές πολιτικές αντιμετώπισης της ανεργίας, καθώς κάθε έτος δαπανώνται άνω των 1,1 δις ευρώ σε επιδόματα, βοηθήματα και παροχές. Αν πραγματοποιηθεί η σχεδιαζόμενη μείωση του 5%, είναι σίγουρο ότι θα αγγίξει και αυτό τον τομέα.

Αν η καταπολέμηση της ανεργίας και η αύξηση της απασχόλησης είναι ένας από τους βασικούς σκοπούς του οργανισμού, αυτό δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς τους απαραίτητους πόρους. Οι ενεργητικές και παθητικές πολιτικές αντιμετώπισης της ανεργίας για να υλοποιηθούν χρειάζονται χρηματοδότηση και όχι απλά καλή θέληση.

Το κυβερνητικό επιχείρημα ότι η μείωση στους πόρους από τις εισφορές θα ισοσταθμιστεί από την αύξηση στην απασχόληση (θα εργάζονται περισσότεροι που θα πληρώνουν λιγότερο) είναι τουλάχιστον αστείο. Τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν κάμψη σε βασικούς οικονομικούς δείκτες και δεν δικαιολογούν την κυβερνητική αισιοδοξία.

Αν επικρατήσει η νεοφιλελεύθερη οικονομική πρόταση που θέλει την αγορά να ρυθμίζει την κοινωνική πολιτική, να κυριαρχεί η απορρύθμιση και η ευελιξία στην αγορά εργασίας και το κράτος να παρεμβαίνει μόνο προς όφελος των οικονομικά ισχυρών, δεν είναι μακριά η στιγμή που θα επιστρέψουμε ως χώρα σε συνθήκες που θεωρούσαμε ότι έχουμε ξεπεράσει.