Απλή αναλογική και απλή λογική

Μεγάλη συζήτηση γίνεται στις τελευταίες μέρες για την πρόταση της κυβέρνησης για την καθιέρωση της απλής αναλογικής ως συστήματος διεξαγωγής των βουλευτικών εκλογών.

Να επισημάνω από την αρχή, ότι το αίτημα της καθιέρωσης της απλής αναλογικής είναι ένα πάγιο αίτημα της αριστεράς και της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα, εδώ και 60 χρόνια. Οι αριστεροί της δικής μου ηλικίας (50 και βάλε) έχουν γαλουχηθεί με το όραμα της απλής αναλογικής. Άρα είναι προς τιμήν του ΣΥΡΙΖΑ που φέρνει προς ψήφιση αυτόν τον  νόμο. Συμφωνεί με τα αιτήματα της πλειοψηφίας του δημοκρατικού κόσμου, όπως δείχνουν εξάλλου και όλες οι σοβαρές δημοσκοπήσεις.

Το βασικό επιχείρημα για την κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών σχετίζεται με την συνταγματική επιταγή για την ισοτιμία της ψήφου των πολιτών κάτι που τόσα χρόνια τα δύο κόμματα Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ την γράφανε στα παλαιότερα των υποδημάτων τους.

Για την Νέα Δημοκρατία το ξέρουμε ότι είναι μια παράταξη που κοιτάει πρώτα το συμφέρον του κόμματος και μετά το συμφέρον της πατρίδας, Γι αυτό και τόσα χρόνια που κυβέρνησε τον τόπο, όχι μόνο δεν έκανε κάτι για να ισχύσει η συνταγματική επιταγή περί ισοτιμίας της ψήφου, αλλά επεξεργάστηκε και εφάρμοσε τα πιο καλπονοθευτικά συστήματα για να κρατηθεί στην εξουσία.

Ερχόμαστε τώρα στο ΠΑΣΟΚ το οποίο, πριν από τις εκλογές του 1981 με τη «Διακήρυξη Κυβερνητικής Πολιτικής» είχε δεσμευτεί για την καθιέρωσή της απλής αναλογικής. Μετά, όμως, από τις εκλογές, στις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης, η εγκατάλειψη της απλής αναλογικής εκφράστηκε με τη δήλωση ότι αντί για τη μία και μοναδική απλή αναλογική θα καθιερωθεί «σύστημα απλής αναλογικής». Η δήλωση αυτή «μεταφράστηκε» σε καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα, με κορυφαίο εκείνο του bonus των 40 εδρών το οποίο η ΝΔ το αύξησε σε 50

Το ΠΑΣΟΚ πάλι, με την Φώφη Γεννηματά, ενώ δήλωνε ότι είναι υπέρμαχος της απλής αναλογικής, ετά την κατάθεση της πρότασης από την κυβέρνηση, άλλαξε και άρχισε τα τρελά ταυτιζόμενο με την Νέα Δημοκρατία και το Ποτάμι.

Αντί δηλαδή τα δημοκρατικά κόμματα της ευρύτερης αριστεράς, να στηρίξουν την πρόταση της κυβέρνησης προβάλλουν διάφορα επιχειρήματα, επιπέδου καφενείου, για να μην την ψηφίσουν τελικά. Δηλαδή, εδώ παρατηρούμε την απόλυτη σχιζοφρένεια. Το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι τα οποία ωφελούνται από τον συγκεκριμένο εκλογικό νόμο της απλής αναλογικής να συντάσσονται με την γραμμή της Νέας Δημοκρατίας. Και καλά, το Ποτάμι είναι η ουρά της Νέας Δημοκρατίας, το ΠΑΣΟΚ θέλει κι αυτό να συνεχίσει να ταυτίζεται με την αξιωματική αντιπολίτευση; Δεν του έγινε μάθημα η σύμπραξη με την ΝΔ που το οδήγησε στον εκλογικό γκρεμό;

Τα βασικά επιχειρήματα τα οποία προβάλλονται για την μη υποστήριξη της απλής αναλογικής είναι η πρόκληση ακυβερνησίας και το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, επειδή θα χάσει στις επόμενες εκλογές, προετοιμάζει από τώρα το έδαφος της επόμενης μέρας.

Για το πρώτο επιχείρημα αυτό που έχω να πω είναι ότι προβάλλεται εντέχνως για να προκαλέσει ανησυχία και φόβο στο εκλογικό σώμα το οποίο θέλει σταθερές κυβερνήσεις και δεν επιθυμεί την αναταραχή και τις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Αυτό που πρέπει να εμπεδωθεί στην Ελλάδα, είναι η κουλτούρα των συνεργασιών. Τόσα χρόνια τα δύο μεγάλα (μέχρι προσφάτως) κόμματα έφτιαχναν τους εκλογικούς νόμους «κομμένους και ραμμένους» στα μέτρα τους, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να κυβερνούν πότε το ένα και πότε το άλλο. Μήπως «σταθερές» μονοκομματικές κυβερνήσεις δεν μας οδήγησαν στην χρεοκοπία της χώρας; «Σταθερές» μονοκομματικές κυβερνήσεις δεν δημιούργησαν και υπέθαλψαν όλα τα οικονομικά εγκλήματα που έγιναν σε βάρος της πατρίδας και του λαού; Όμως ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ και τους χάλασε την σούπα της εναλλαγής. Με λίγα λόγια έπεσαν οι ίδιοι στην παγίδα που είχαν στήσει για τους άλλους.

Αντί λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ να ακολουθήσει την δική τους πεπατημένη και μετά να κατηγορηθεί για αθέτηση υποσχέσεων, φέρνει ο ίδιος έναν νόμο ο οποίος ουσιαστικά δεν τον συμφέρει, γιατί ποιος μπορεί να είναι 100% σίγουρος ότι δεν θα έρθει και πάλι πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές; Με τις δημοσκοπήσεις της Νέας Δημοκρατίας, δεν γίνεται πολιτική συζήτηση.

Άρα αυτό που θα έπρεπε, κατά την γνώμη τους, να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν να συνεχίσει στον καλπονοθευτικό δρόμο που χάραξαν όλα τα προηγούμενα χρόνια, τα δύο μεγάλα κόμματα, και να μην αλλάξει τίποτα.

Επίσης, ένα ακόμη επιχείρημα επιπέδου «καφενείου» είναι ότι η κυβέρνηση δεν θα έπρεπε να φέρει τώρα για συζήτηση και ψήφιση τον εκλογικό νόμο γιατί η αντιπολίτευση ζητάει εκλογές. Μα είναι σοβαρό επιχείρημα αυτό; Στην Ελλάδα η αντιπολίτευση ζητάει εκλογές από την επομένη των εκλογών. Η κυβέρνηση φέρνει τώρα το νομοσχέδιο που υπάρχει μια χρονική απόσταση τριών χρόνων από τις επόμενες εκλογές. Και στο κάτω κάτω  η απλή αναλογική δεν ήταν στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ; Κατηγορείται γιατί εφαρμόζει το πρόγραμμά του. Για τη Νέα Δημοκρατία το κόμμα που κερδίζει τις εκλογές θα πρέπει να εφαρμόζει το πρόγραμμα του κόμματος που τις έχασε;

Είναι όλα καλά λοιπόν με τον εκλογικό νόμο που φέρνει η κυβέρνηση; Όχι βέβαια. Θα μπορούσε να συζητηθεί η ψήφος των ομογενών καθώς και η μείωση του 3% για την είσοδο ενός κόμματος στην βουλή. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι η πολιτική είναι η τέχνη του συμβιβασμού, όπως και η τέχνη του εφικτού. Σε πολλούς αριστερούς δεν αρέσουν αυτές οι παραδοχές, αλλά πρέπει να την  έχουμε υπόψη μας όταν διαχειριζόμαστε τις τύχες ενός ολόκληρου λαού. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιπολίτευση, δεν πίστευε και πολύ σε αυτά τα αξιώματα, αλλά τώρα αναγκάζεται να κοιτάει με ρεαλισμό την πραγματικότητα και να προσπαθεί να βρίσκει την χρυσή τομή.

Του Γιάννη Η.Παππά

Φιλόλογος- ποιητής-μεταφραστής