Όσα μας είπε με αφορμή την επίσκεψή του στην Πάτρα - "Είμαι περήφανος που δεν είμαι κάθε χρόνο στο Εθνικό Θέατρο"
Ο Γεράσιμος Γεννατάς είναι τελειόφοιτος του Βιολογικού τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η υποκριτική όμως τον κέρδισε και τον οδήγησε στην Δραματική σχολή Βεάκη.
Έκτοτε έχει συνεργαστεί με τα περισσότερα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ, τις δυο κρατικές σκηνές και με πολλά θέατρα και θιάσους εντός των Αθηνών. Το 2004 σκηνοθέτησε την παράσταση "Βετεράνοι- Ολυμπιακές επιδείξεις καθ'οδον" που παίχτηκε σε δρόμους και πλατείες κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων.
Στην Πάτρα έχει βρεθεί αρκετές φορές. Μάλιστα πριν κάποια χρόνια οργάνωσε κύκλους σεμιναρίων αυτοσχεδιασμού που παρείχε το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ της Πάτρας στους τελειόφοιτους σπουδαστές του τμήματος θεατρικών σπουδών του Πανεπιστημίου της Πάτρας.
Αυτή την φορά στην πόλη βρέθηκε με την παράσταση «Πατριδογνωσία». Το thebest.gr τον συνάντησε και μίλησε μαζί του για όλα.
Της Κωνσταντίνας Τσίχλα
Με την Πάτρα έχετε αναπτύξει ιδιαίτερες σχέσεις… Πώς προέκυψε αυτό;
Ρωτήστε την Πάτρα. Μπορεί να σας απαντήσει καλύτερα.(γελάει). Η Πάτρα είναι ένας προορισμός πολύ αγαπητός. Έχει τύχει πολλές φορές στο παρελθόν να δουλέψω σε αυτή την πόλη για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Στο ΔΗΠΕΘΕ έχω δουλέψει πολλές φορές άρα υπάρχον άνθρωποι που γνωρίζω. Έχω δημιουργήσει έναν μικρό κύκλο ανθρώπων που χαίρομαι να συναντάω. Το να επιστρέφεις κάπου που υπάρχουν φίλοι είναι πολύ όμορφο και ανθρώπινο.
Σίγουρα έχεις δημιουργήσει και μια εικόνα για το κοινό αυτής της πόλης που κατά γενική ομολογία είναι αρκετά θεατρόφιλο…
Πράγματι η Πάτρα έχει μια θεατρική παράδοση. Θα έλεγα ότι και το καρναβάλι έχει βοηθήσει στο να διαμορφώσει έναν τέτοιο χαρακτήρα. Οι επιρροές από την Ευρώπη έχουν δημιουργήσει στην πόλη και τους ανθρώπους μια αισθητική. Υπάρχει μια φινέτσα γενικότερα.
Σχετικά με το θέατρο νομίζω ότι είναι μια πόλη με μια μεγάλη δική της παραγωγή. Επίσης είναι πολλά τα θεάματα που επισκέπτονται την πόλη κι έτσι ο κόσμος της είναι αρκετά εκπαιδευμένος. Βέβαια, οφείλω να πω ότι και σε ένα μη εκπαιδευμένο κοινό μπορείς να βρεις πολύ όμορφα, ιδιαίτερα και γοητευτικά στοιχεία. Όσο πιο πολύ «εκπαιδεύεσαι» χάνεις ένα κομμάτι «αθωότητας». Και το χάνεις για πάντα. Με αυτήν την έννοια δεν θέλω να αφορίζω πράγματα.
Το κοινό της Πάτρας είναι ένα κοινό στο οποίο μπορείς να απευθυνθείς με πραγματικά καλλιτεχνικούς όρους.
Έχετε βρεθεί σε αρκετά ΔΗΠΕΘΕ. Στης Πάτρας κάποια στιγμή είχες ένα διαφορετικό «ρόλο»…
Μια από τις φορές που ήμουν εδώ αποφάσισε η διεύθυνσή του ΔΗΠΕΘΕ να προφέρει την δυνατότητα στους φοιτητές του Θεατρολογικού τμήματος του Πανεπιστημίου να κάνουν κάποια σεμινάρια αυτοσχεδιασμού. Είχα αναλάβει αυτό το κομμάτι. Κάποια από αυτά τα παιδιά προχώρησαν. Είναι πολύ ευχάριστο ότι πλέον υπάρχει και δραματική σχολή.
Έχοντας βρεθεί σε αρκετά ΔΗΠΕΘΕ, για ποιο λόγο θα έλεγες ότι περνάνε τόσο δύσκολα;
Είναι το ίδιο που κάνει την χώρα να περνάει δύσκολα. Κατά την γνώμη μου τα ΔΗΠΕΘΕ βρίσκονται δε μια ανυπαρξία. Το καθεστώς λειτουργίας τους ποτέ δεν ήταν υγιές. Περισσότερο υπήρχε η έννοια να «βολέψουμε» κάποιους ανθρώπους και να δημιουργήσουμε μερικούς υπαλλήλους παραπάνω παρά η έννοια για το ίδιο το καλλιτεχνικό έργο. Αυτό βέβαια έγκειται πάντα στην προσπάθεια συγκεκριμένων ανθρώπων.
Κάποιοι παρήγαγαν ένα ιδιαίτερο καλλιτεχνικό έργο(μιλώντας για όλα τα ΔΗΠΕΘΕ). Αυτή την στιγμή όπως η χώρα δεν μπορεί να δώσει βασικά πράγματα για την κοινωνική μας ζωή (στην παιδεία,στην υγεία) δεν μπορεί να δώσει και για τον πολιτισμό.
Τελικά το θέατρο επιβιώνει…
Απλώς επιβιώνει. Κινείται στα όρια της επιβίωσης. Δεν ανθεί. Αυτή την στιγμή στην Ελλάδα η τέχνη και ο πολιτισμός έχει γίνει μαγαζάκι πέντε εταιριών οι οποίες κινούν τα νήματα, πληρώνουν 400 ευρώ τον μήνα στους εργαζόμενους τους. Υπάρχει ένας ολόκληρος μηχανισμός διαφήμισης και επικοινωνίας όλων αυτών των ευτελών (τις περισσότερες φορές) θεαμάτων. Μπορεί να υπάρχουν μεγάλες παραγωγές οι οποίες όμως σεν συνομιλούν με την σημερινή κοινωνία. Σήμερα, η κοινωνίας μας δεν έχει ανάγκη από πέντε μιούζικαλ. Έχει ανάγκη να ακούσει μια τέχνη η οποία έχει άποψη. Μια τέχνη που αμφισβητεί, ανησυχεί , που λέει τα πράγματα με το όνομα τους.
Αυτό είναι που έχετε στο μυαλό σας όταν ξεκινάτε μια καινούργια θεατρική δουλειά;
Προσπαθώ. Δεν είναι πάντα εύκολο να κάνεις ακριβώς αυτό που θέλεις. Κι εγώ αναγκάζομαι… να ζήσω. Αν αύριο πρέπει να πάω στην «Στέγη γραμμάτων και τεχνών» μάλλον θα πάω.
Είναι κοινή μοίρα των ανθρώπων της τέχνης να κάνουν εκπτώσεις;
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ένας καλλιτέχνης «συνθηκολογεί «λιγότερο αλλά νομίζω ότι η ζωή όλων των ανθρώπων είναι ένα άθροισμα από συνθηκολογήσεις και υποχωρήσεις. Δε είναι κακό αυτό. Το θέμα είναι μέχρι που υποχωρείς.
Υπάρχουν στιγμές στην πορεία σας που θα θέλατε να είχατε αποφύγει;
Βεβαίως. Καλλιτεχνικά, οικονομικά, προσωπικά. Θεωρώ όμως ότι υπήρξα τυχερός. Είναι λίγα τα πράγματα που έχω μετανιώσει μέσα στο σύνολο.
Πιστεύετε στην τύχη;
Πιστεύω και στην τύχη. Στην ζωή συμβαίνουν αναπάντεχα πράγματα που είναι αυτοσχεδιασμοί της στιγμής. Οφείλεις να τους ενσωματώσεις στην λειτουργία σου και να δεις τι θα προκύψει.
Αυτό το διάστημα σας βλέπουμε στην παράσταση «Πατριδογνωσία». Πώς θα την χαρακτηρίζατε;
Είναι μια παράσταση πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου με ωραία κείμενα από την παγκόσμια λογοτεχνία, την ιστορία κ.α που είναι μπλεγμένα με σύγχρονα κείμενα. Η παράσταση έχει πολύ μουσική και καταφέρνει κάποιες φορές να είναι τόσο αστεία όσο μια κωμωδία. Είναι μια παράσταση που δεν φοβάται και λέει τα πράγματα με το όνομα τους.
Αναρωτιέται αν μπορεί η ανθρώπινη ύπαρξη να χειραφετηθεί από όλες αυτές τις γελοίες εξουσίες που μας συνθλίβουν και μας διαλύουν την ζωή.
Υπάρχουν πολλές εξουσίες που καταστρέφουν τον παρανομαστή που πρέπει να υπάρχει στην ζωή μας και δεν είναι άλλος από την ανθρωπιά.
Αυτή την παράσταση θα την συνεχίσω όσο και όπου μπορώ γιατί αισθάνομαι ότι έχω χρέος να την κάνω. Είχα πει ότι όσο ο ΣΚΑΙ κάνει ειδήσεις εγώ θα κάνω την «Πατριδογνωσία».
Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην χώρα δεν έχει προηγούμενο. Όλοι αυτοί οι αυτόκλητοι δημοσιογράφοι που φλερτάρουν με τον χαρακτηρισμό του δοσίλογοι έχουν έναν προδοτικό ρόλο απέναντι στην κοινωνία. Μπορούν να λένε απροκάλυπτα ότι θέλουν χωρίς να φοβούνται τίποτα και κερδίζοντας πάρα πολλά λεφτά.
Από εκεί και πέρα;
Θα είμαι στην «Άννα Καρένινα» που ετοιμάζει ο Πέτρος Ζούλιας στο Εθνικό. Είμαι περήφανος που δεν είμαι κάθε χρόνο στο Εθνικό Θέατρο. Σημαίνει ότι δεν ανήκω στην αυλή κανενός,
Επίσης κάνω και μια μουσική παράσταση με τον Παντελή Αμπαζή που είναι γεμάτη τραγούδια. Έχουν μια αίσθηση ιδιαίτερη, φινετσάτη και ακριβή. Είναι χαρούμενη παράσταση.
Η παράσταση "Πατριδογνωσία" παίζεται στο θέατρο "Λιθογραφείον" από τις 9 εως τις 11 Νοεμβρίου.
Οι φωτογραφίες είναι του Δημήτρη Χριστοδουλόπουλου.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr