Έφυγε από τη ζωή μία από τις πιο γνωστές ξένες συγγραφείς στην Ελλάδα, η τιμημένη με Νόμπελ, Ναντίν Γκόρντιμερ

Η Ναντίν Γκόρντιμερ, κόρη Εβραίων μεταναστών Ρωσικής καταγωγής, που γεννήθηκε το 1923 στο Σπρινγκς, κοντά στο Γιοχάνεσμπουργκ, στη Νότιο Αφρική, άρχισε να γράφει από την τρυφερή ηλικία των 9 χρονών και στα δεκαπέντε της είχε κιόλας δημοσιεύσει το πρώτο της μυθιστόρημα, που τιμήθηκε με το βραβείο Mπούκερ το 1974 ενώ το 1991 τιμήθηκε με το κορυφαίο βραβείο, το Nόμπελ Λογοτεχνίας από την Σουηδική Ακαδημία για το σύνολο του έργου της.

Ένας ζωντανός θρύλος για τους συμπατριώτες της, αγωνίστρια κατά του απαρτχάιντ, συναγωνίστρια και φίλη του Νέλσον Μαντέλα, η Γκόρντιμερ, όπως αναφέρει η εφημερίδα Έθνος, άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 91 ετών στο σπίτι της στο Γιοχάνεσμπουργκ περιστοιχισμένη από τα παιδιά της Χιούγκο και Οριάνε, σύμφωνα με ανακοίνωση της οικογένειάς της.

Στην Ελλάδα την πρωτογνώρισε το αναγνωστικό κοινό, πριν από 30 χρόνια, το 1985 με την «Κόρη του Μπέρτζερ» που κυκλοφόρησε από τον «Οδυσσέα» κι αμέσως υπήρξε αγαπημένη του ελληνικού κοινού. Ακολούθησαν «Ο ύστερος αστικός κόσμος» από τις εκδόσεις «Μέδουσα», «Οι άνθρωποι του Τζούλι» απ' τις εκδόσεις «Α.Α. Λιβάνη», «Ο συντηρητής» από τη «Νεφέλη», «Κανείς να μη με συνοδεύσει» από τον «Οδυσσέα».

Ακόμα από τις εκδόσεις «Καστανιώτη», όπως θυμίζει το ρεπορτάζ της εφημερίδας 'Έθνος, έχουν κυκλοφορήσει τα βιβλία της, «Η ιστορία του γιου μου», «Μια ιδιοτροπία της φύσης», «Ένας τυχαίος εραστής», «Ζώντας με την ελπίδα και την ιστορία», «Λεηλασία και άλλες ιστορίες», «Ξύπνα!», «Το όπλο του σπιτιού», «Ο Μπετόβεν ήταν κατά το 1/16 μαύρος», «Ο συντηρητής» (Βραβείο Μπούκερ)  και «Ένας τυχαίος εραστής».

Πολλά από τα μυθιστορήματά της είχαν λογοκριθεί από το καθεστώς του απαρτχάιντ, ενώ η ίδια θεωρήθηκε από πολλούς ως η κορυφαία συγγραφέας της Νοτίου Αφρικής. Συμμετείχε επίσης στην εκστρατεία για τον ιό HIV.

«Η κοινωνική πίεση δημιουργεί μια ανάλογη διαδικασία γένεσης. Δεν είσαι ποτέ ολοκληρωμένος, επειδή αυτές οι πιέσεις σε διαμορφώνουν, σε αλλάζουν, σε εξωθούν να αντιδράσεις, ιδιαίτερα αν είσαι συγγραφέας ή καλλιτέχνης. Αν σκεφτείς ότι σε μέρη όπως η Νότια Αφρική ή η Γερμανία, φέρ' ειπείν, ο νόμος εισχώρησε κάποτε στις πιο προσωπικές πτυχές των ιδιωτών, οι σεξουαλικές σχέσεις των ανθρώπων καθορίζονταν από τον νόμο.

Σκεφθείτε, ένα λευκό άτομο απαγορευόταν να έχει σχέσεις με μαύρους ή Εβραίους. Κατά κάποιον τρόπο, όπως έχει πει ο Γκαίτε, ένας συγγραφέας κλείνει τα μάτια του, βάζει τα χέρια του βαθιά στην κοινωνία, και οτιδήποτε πιάσει είναι ένα μέρος της αλήθειας», είχε πει κάποτε η ίδια σε συνέντευξή της.

«Η Ναντίν Γκόρντιμερ γράφει για μαύρους και λευκούς, αλλά η σταθερή ματιά της διακρίνει τελικά κάτι γκρίζο. Θα μπορούσες να το ονομάσεις ανθρώπινη φύση - και θα είχες δίκιο» είχε γράψει η Βρατενική εφημερίδα Daily Telegraph για εκείνη.

Επίσης η Ιταλική εφημερίδα «La Repubblica» είχε αναφέρει χαρακτηριστικά. «Με εκπληκτική κομψότητα γραφής και σαφήνεια, η συγγραφέας πλέκει τις προσωπικές ζωές των ηρώων της με τον κοινωνικό περίγυρο και την πολιτική κατάσταση της συγκεκριμένης ιστορικής στιγμής της χώρας όπου εκτυλίσσεται η αφήγηση. Τα μετέωρα αρχικά ερωτήματα σιγά σιγά βρίσκουν απαντήσεις, αφυπνίζοντας τις συνειδήσεις».