Σε σκηνοθεσία Διονύση Βούλτσου, από τη θεατρική ομάδα "Μονόλογοι"
Η θεατρική ομάδα Αιγίου «Μονόλογοι», παρουσιάζει σε σκηνοθεσία του Πατρινού ηθοποιού και σκηνοθέτη Διονύση Βούλτσου, την απολαυστική κωμωδία καταστάσεων «Με δύναμη από την Κηφισιά» των Δημήτρη Κεχαΐδη- Ελένης Χαβιαρά.
Οι παραστάσεις θα δοθούν στο γειτονικό Αίγιο, στο νέο θεατρικό χώρο «Double theater» (Ψαρών 3, πλησίον Τ.Ε.Ι.), από τις 18 έως τις 20 Μαΐου 2013 καθώς και από τις 24 έως τις 27 Μαΐου, στις 9.30μ.μ.
Τιμή εισιτηρίου: 8 ευρώ. Για φοιτητές και ανέργους: 5 ευρώ. Πληροφορίες- κρατήσεις θέσεων:6986811842.
Οι συντελεστές
Την σκηνοθεσία και την επιμέλεια μουσικής υπογράφει ο Διονύσης Βούλτσος. Την επιμέλεια σκηνικών είχε ο Ανδρέας Κοντόπουλος ενώ την επιμέλεια των κοστουμιών και του φροντιστηρίου ανέλαβαν τα μέλη της ομάδας. Βοηθός σκηνοθέτη ο Αντώνης Γκολόης. Στα φώτα και τον ήχο, ο Ανδρέας Κοντόπουλος και ο Αντώνης Γκολόης.
Στο έργο πρωταγωνιστούν με σειρά εμφάνισης, η Μαριάννα Κωστάκη στο ρόλο της Αλέκας, η Μαρία Λουίζου στο ρόλο της Ηλέκτρας, η Ρωμίνα Δούλου στο ρόλο της Φωτεινής και η Δανάη Μεσσάρη στο ρόλο της Μάρως.
Οι συγγραφείς
Από τις εξέχουσες μορφές της νεότερης ελληνικής θεατρικής δραματουργίας, ο Δημήτρης Κεχαΐδης, γεννήθηκε στα Τρίκαλα το 1933 και σπούδασε Nομικά στην Αθήνα. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο με τα μονόπρακτα «Μακρινό λυπητερό τραγούδι» και «Παιχνίδια στις αλυκές», τα οποία παίχτηκαν στο Θέατρο Τέχνης το 1958. Από τότε συνέδεσε τη θεατρική του ζωή με το υπόγειο του Κουν, και όλα τα έργα του, μέχρι το 1985 παρουσιάστηκαν στο Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν.
Τα έργα που ακολούθησαν είναι: Ο μεγάλος περίπατος (1959), Το Πανηγύρι (1964), τα μονόπρακτα Η Βέρα, Το τάβλι (1972) και Δάφνες και πικροδάφνες (1979) έργο που συνυπέγραψε με τη σύντροφο της ζωής του Ελένη Χαβιαρά. Το τελευταίο έργο του που συνυπογράφει με τη γυναίκα του, είναι το «Με δύναμη από την Κηφισιά» (1995), που έδωσε την πρεμιέρα του στο Θέατρο της Oδού Kυκλάδων σε σκηνοθεσία Λευτέρη Bογιατζή. «Τα θέματά του είναι καίρια και σαφή, η γραφή του αποτέλεσμα βασανισμού και απόσταξης, οι χαρακτήρες του πλήρεις και με πρισματική τεχνική δομημένοι. Η δραματουργία του Κεχαΐδη διερευνά τον κοινωνικό χώρο του νεοελληνικού μικροαστισμού και καταγράφει με ακρίβεια τις ατομικές και συλλογικές στρατηγικές που επιλέγει κάθε φορά η κοινωνική μικροομάδα, την οποία μελετά, για να επιβιώσει μέσα σε μια κοινωνία αντιφατική, παράλογη, άνιση, συντηρητική, αδιέξοδη και παγιδευμένη», σημειώνει ο Kώστας Γεωργουσόπουλος.
Παρ’ ότι ολιγογράφος, οι περισσότερες ελληνικές σκηνές έχουν παρουσιάσει οπωσδήποτε ένα από τα έργα του. Και δεν θα ήταν υπερβολή να λέγαμε ότι μεταπολιτευτικά οι νεοέλληνες διαπαιδαγωγήθηκαν θεατρικά από τα έργα του Δημήτρη Κεχαΐδη. «Η ζωή και η αλήθεια είναι πολύ θολά νερά. Και νομίζω ότι καθήκον του συγγραφέα είναι να βοηθήσει στο ξεκαθάρισμα των νερών για να βλέπεις στο βάθος. Στην απογύμνωση των πραγμάτων.» έλεγε ο ίδιος.
Η Ελένη Χαβιαρά γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αίγυπτο, αλλά η καταγωγή της είναι από τη Σύμη. Σπούδασε θέατρο στη Δραματική Σχολή Πέλου Κατσέλη και αγγλική και ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών όπου σήμερα είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Αμερικανικής Λογοτεχνίας και Δημιουργικής Γραφής στο Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας. Το συγγραφικό της έργο περιλαμβάνει τα θεατρικά έργα που έγραψε με τον Δημήτρη Κεχαΐδη, δύο μονογραφίες, «Acting by Gender: Women in Arthur Miller's Dramaturgy» (1991) και «American Women and Drama: Practices of Freedom» (1997), όπως και άρθρα για το αμερικανικό θέατρο.
Σημείωμα του σκηνοθέτη
Πριν χρόνια, αξιώθηκα να συμμετέχω στο υπέροχο αντρικό κουαρτέτο «Δάφνες και πικροδάφνες», που ανέβηκε από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας. Καιρό ερωτοτροπούσα με την ιδέα να σκηνοθετήσω το απολαυστικό γυναικείο κουαρτέτο «Με δύναμη από την Κηφισιά». Η δομή των έργων των Κεχαΐδη- Χαβιαρά είναι ένα εξαίρετο καλλιτεχνικό στοίχημα. Ο καταιγιστικός προσδοκώμενος ρυθμός της παράστασης, οι ατάκες που αναδιπλώνονται με εξέχουσα εμμονή, είτε από την ίδια την ηρωίδα είτε από τα χείλη της μιάς σε αυτοματικό πέρασμα στα χείλη της άλλης, η λεπτή ισορροπία ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό, η κλοουνερί ανατροπή, στη ροή του διαλόγου, του μείζονος και η επικυριαρχία του ελάσσονος, είναι κάποιες παράμετροι από τις πολλές που συγκροτούν το υποκριτικό βαθμό δυσκολίας του έργου «Με δύναμη από την Κηφισιά».
Ευτύχησα να συνεργαστώ με τέσσερις γυναίκες ακαταπόνητες και εστιασμένες, έτοιμες καθ’ όλη τη διάρκεια των προβών να υπερβούν τον εαυτό τους και τις όποιες υποκριτικές ευκολίες τους.
Οι ηρωίδες του έργου, η Αλέκα και η κόρη της η Ηλέκτρα, και οι κολλητές της Αλέκας, η Μάρω και η Φωτεινή, είναι γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Μεγάλοι απόντες στη σκηνή, οι άντρες. Όχι όμως και στην ψυχή των ηρωίδων. Το έργο «Με δύναμη από την Κηφισιά», είναι κατά τη γνώμη μου ένα αριστουργηματικό κέντημα, που ενώ απεικονίζει εξωτερικά, στα όρια της αφέλειας, την καθημερινότητα, στο βάθος της πλοκής του ελλοχεύουν κραυγές προσωπικής απόγνωσης και απέλπιδες φαντασιώσεις για ένα λαμπρό αύριο. Οι τρείς φίλες, μου θυμίζουν τις τρείς αδελφές του Τσέχωφ. Εκείνες ονειρεύονται να διαφύγουν στη Μόσχα. Τούτες ματαιοπονούν για ένα ταξίδι στην Ταϋλάνδη…
Η ζωή συνεχίζεται και όλα τα ζητούμενά της. Ο άνθρωπος παραμένει μόνος είτε έχει ερωτικό σύντροφο και φίλους είτε όχι. Η μοναξιά του γεννιέται τη στιγμή των εσωτερικών αλλαγών. Αυτό που διαχειριζόσουν χθες, σήμερα φαντάζει μάταιο. Αυτό που χθες γεννούσε ασφάλεια και θαλπωρή σήμερα μοιάζει φυλακή. Το ευτύχημα με το έργο που αναμετρηθήκαμε είναι ότι το τραγικό είναι η γόνιμη ρίζα «άνθους» κωμικού. Οι τέσσερις ηρωίδες του έργου είναι, εν τέλει, «ευάερες, ευήλιες και εύοσμες».
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr