Αδελφές Μανέτα και κόρες παίζουν μαζί πόλο στην ίδια ομάδα και σκίζουν

BΟΥΛΑ ΜΑΝΕΤΑ
«Είναι μεγάλη χαρά και ικανοποίηση ν’ αγωνίζεσαι στα μεγάλα σαλόνια της Α1 και ακόμα μεγαλύτερη όταν συμμετέχουν σε αυτήν νέα κορίτσια με όρεξη και πάθος και μέσα σε αυτά τα κορίτσια είναι οι ανιψιές μου Ευδοκία και Ευφροσύνη και η κόρη μου Μαργαρίτα. Στην ομάδα τα τελευταία 2 χρόνια λόγω του νεαρού της ηλικίας στόχος μας είναι η παραμονή και το βλέμμα μας σε μια καλύτερη θέση από την περσινή. Οι απαιτήσεις είναι πάντα μεγάλες όμως για εμάς είναι τρόπος ζωής και περνάμε όμορφα με τις καλές και κακές στιγμές».

«Δεν κάνω κάτι το διαφορετικό, ισχύει ότι για όλες τις μητέρες. Με το ξύπνημα ετοιμάζω το πρωινό των παιδιών, στη συνέχεια φεύγουμε για τις δουλειές μας και τα σχολεία. Το μεσημέρι είναι λίγο πιεσμένο καθώς τα παιδιά πρέπει να φάνε στην ώρα τους με το που γυρνάνε από το σχολείο αμέσως, γιατί ξεκινάνε τα εξωσχολικά μαθήματα. Το απόγευμα φεύγουμε για προπόνηση και οι πέντε. Το βράδυ επιστρέφουμε, τρώμε και τα παιδιά συνεχίζουν διάβασμα αν έχουν υπόλοιπα, διαφορετικά χαλαρώνουμε βλέποντας τηλεόραση ή χαζεύοντας στο διαδίκτυο. Όταν τα παιδιά πάνε για ύπνο, εγώ συνεχίζω προετοιμάζοντας την επόμενη μέρα».

«Η μεγαλύτερη κόρη μου Μαργαρίτα με την οποία παίζω συμπαίκτρια εδώ και 4 χρόνια, είναι από νεογέννητο στις πισίνες, έχοντας εικόνες από τον πατέρα της αλλά και από εμένα. Μεγάλωσε μέσα στην πισίνα. Πέρασαν γρήγορα κάποια χρόνια, σαν να κοιμήθηκα και να ξύπνησα μια μέρα και το μωρό αυτό, από το καροτσάκι βρέθηκε να είναι μεσ’ το νερό και να είναι συμπαίκτριά μου. Νιώθω σαν να ήμασταν συμπαίκτριες τα τελευταία 15 χρόνια. Δεν υπάρχουν θετικά και αρνητικά, γιατί και οι δύο αγωνιζόμαστε για το καλό της ομάδας κι αυτό είναι πάνω από όλα».

«Με τον Δημήτρη είμαστε μαζί 22 χρόνια. Έχω ζήσει μαζί του όλες τις μεγάλες στιγμές της καριέρας του, σαν αθλητής, χαρές και λύπες. Είναι ένας άνθρωπος που είχε πάντα πείσμα, υπομονή, επιμονή και έβαζε τον πήχη πάντα ψηλά. Όπως ήταν σαν αθλητής, είναι και σαν προπονητής. Στα θετικά είναι ότι θα με προσέξει λίγο παραπάνω ….χαχαχα, έχοντας τον φόβο για τυχόν τραυματισμό μου. Στα αρνητικά θα πω ότι όλες τις αγωνίες του γύρω από την ομάδα τις μεταφέρει και σε μένα στο σπίτι, κι έτσι η προπόνηση δεν τελειώνει στο νερό αλλά συνεχίζεται με θεωρία».

ΣΟΦΙΑ ΜΑΝΕΤΑ
«Α1 και φέτος και ήδη διανύουμε την β΄ φάση του πρωταθλήματος. Κάναμε ένα δυναμικό ξεκίνημα στην α΄ φάση που μας οδήγησε σχετικά εύκολα στην β΄ φάση, στην οποία διεκδικούμε είσοδο στην τετράδα του πρωταθλήματος. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Οι απαιτήσεις είναι πολλές αφού φιλοσοφία μας σαν ομάδα είναι να βάζουμε των πήχη  ψηλά. Επειδή όμως δεν μας αρέσουν οι ομάδες πυροτεχνήματα πιστεύουμε ότι πρέπει να κάνουμε σταθερά και σίγουρα βήματα προς τα πάνω. Με υπομονή και δουλειά θα έρθει και το αποτέλεσμα».

«Στην πραγματικότητα είμαι μητέρα, αθλήτρια, προπονήτρια, εργαζόμενη. Η κάθε μου μέρα είναι δύσκολη, γεμάτη και έντονη, αφού το πρωί δουλεύω στην τράπεζα Πειραιώς και το απόγευμα είμαι προπονήτρια στις μίνι κορασίδες και παίκτρια στη γυναικεία ομάδα. Πάνω απ’ όλα αυτά είμαι μάνα με όλες τις υποχρεώσεις που μπορεί να σημαίνει αυτό. Δεν θα τα κατάφερνα όλα αυτά εάν δεν είχα στήριγμα τους γονείς μου και τις αδερφές μου».

«Κάποτε πίστευα ότι επιτυχία και χαρά στο πόλο είναι μια καλή θέση, μια νίκη, ένα μετάλλιο. Τώρα πλέον βλέπω τα πράγματα διαφορετικά και πιστεύω ότι το να παίζω και να μοιράζομαι αυτό που αγαπάω τόσο με τα παιδιά μου είναι πραγματική ευτυχία. Δεν θα μπορούσα να βρω κάτι αρνητικό σ αυτό».

ΟΛΓΑ ΜΑΝΕΤΑ
«Είμαι από τους τυχερούς αθλητές που κατάφεραν να ζήσουν πολλές καλές στιγμές με την ομάδα μου. Για αρχή και «βάπτισμα του πυρός» θα το έλεγα για μένα αφού τότε μπήκα ουσιαστικά στην ομάδα ξεχωρίζω το πρώτο μου μετάλλιο για την τρίτη θέση με τις νεανίδες γεννημένες το 1977-78 και μικρότερες με την ομάδα μου τον Ποσειδώνα Πατρών. Μετά την 3η θέση στο Πανελλήνιο με τις γυναίκες νομίζω το 2003 και τέλος και η πιο όμορφή μου εμπειρία όλο το 2009-2010 με μια τρομερή πορεία στο Len Trophy μόλις με μία ανάσα από τον τελικό».

«Μου λείπει όλη η διαδικασία, ο πρωταθλητισμός με όλη του την έννοια. Οι διπλές προπονήσεις, το γυμναστήριο, οι αγώνες κάθε Σάββατο και ο μοναδικός στόχος μας ένα καλό παιχνίδι. Και γι΄αυτό το λόγο επέλεξα να μην συμμετάσχω γιατί οι υποχρεώσεις μου είναι τεράστιες ως μητέρα και ως επαγγελματίας και δεν θα μπορούσα να αφιερωθώ».

ΜΑΡΙΑ ΜΑΝΕΤΑ
«Για μένα το πόλο πλέον είναι μια διέξοδος από την καθημερινότητα. Είναι ένας τρόπος να εκτονωθώ, να γυμναστώ, να ξεχαστώ, να γεμίσω τις μπαταρίες μου. Επίσης είναι ένας τρόπος να βρεθώ με την οικογένειά μου, τις φίλες μου, τον χώρο που πέρασα ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Η οικογενειακή μας παράδοση ξεκίνησε με την ίδρυση του τμήματος πόλο στο σωματείο «Α.Ο. ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ», όπου βρισκόμασταν σαν αθλήτριες κολύμβησης. Μαζί με άλλες 2-3 οικογένειες του χώρου δημιουργήθηκε μια ομάδα που αποτελούντων από αδερφές, ξαδέλφες, φίλες, γειτόνισσες. Μας άρεσε αυτή η παρέα, μας άρεσε το άθλημα και το ακολουθήσαμε δίνοντας πολύ χρόνο και κόπο. Στην προσπάθεια αυτή αρωγοί ήταν οι γονείς μας».

ΤΟ ΝΕΟ ΑΙΜΑ:

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΜΠΙΤΣΑΚΟΥ
«Στην περίπτωσή μου είναι προφανές ότι πρόκειται για οικογενειακή υπόθεση αφού έχω τον πατέρα μου προπονητή και τις θείες μου με τις ξαδέλφες μου αλλά και τη μητέρα μου συναθλήτριες. Η συνεργασία μας από την αρχή ήταν πολύ καλή, το μόνο πρόβλημα ήταν ότι ήθελα λίγο χρόνο να συνειδητοποιήσω ότι έχω τον πατέρα μου προπονητή, αλλά με το πέρασμα του χρόνου το συνήθισα. Επίσης με τη μητέρα μου έχω μία πολύ καλή συνεργασία αφού είναι αυτή που εμψυχώνει όχι μόνο εμένα αλλά όλη την ομάδα. Οι οικογενειακές σχέσεις, δεν επηρεάζουν καθόλου τις σχέσεις στην πισίνα γιατί εκεί γενικότερα όλη η ομάδα είναι σαν οικογένεια για την καθεμία ξεχωριστά».

ΕΥΔΟΚΙΑ ΤΣΙΜΑΡΑ
«Το πόλο μου αρέσει γιατί είναι ομαδικό άθλημα. Χρειάζεται πολύ πάθος και ψυχική δύναμη για να παίξεις, αλλά και για να είσαι σε όλες τις προπονήσεις Το ότι έπαιζαν οι γονείς μου και οι συγγενείς μου με έκανε να το αγαπήσω και να θέλω να παίξω και εγώ».

«Για να μπορέσει ο καθένας να πετύχει τον στόχο του απαιτούνται πολλές θυσίες. Επίσης είναι πολύ δύσκολο να αφιερώνεις τόσο χρόνο στο κολυμβητήριο για κάτι που αγαπάς, με την προϋπόθεση να γίνεις καλός και να πετύχεις τους στόχους σου και ταυτόχρονα να είσαι συνεπής στο διάβασμά σου».

«Φιλοδοξία μου είναι να βοηθάω όσο περισσότερο μπορώ την ομάδα μου στα ηλικιακά πρωταθλήματα και κυρίως στην Α1. Εύχομαι να μπορώ να παίζω μόνιμα στην εθνική ομάδα και να φτάσω μέχρι την εθνική γυναικών. Σίγουρα, ένα όνειρο που έχει κάθε αθλητής, είναι η συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες».

ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΤΣΙΜΑΡΑ
«Για να είμαι πάντα συνεπής στις υποχρεώσεις μου τα βάζω όλα σε σειρά. Μη έχοντας πολύ ελεύθερο χρόνο, πρέπει να είμαι πάντα υπεύθυνη και να τον εκμεταλλεύομαι σωστά, έτσι ώστε να ανταπεξέρχομαι σε όλα. Η αλήθεια είναι ότι δημιουργείται ένα πολύ κουραστικό και πιεστικό πρόγραμμα, όμως ποιος είπε ότι η ζωή είναι εύκολη;»

«Όπως το όνειρο κάθε αθλητή έτσι και το δικό μου, είναι να φτάσω σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο. Θα ήθελα το όνομά μου να μείνει στην ιστορία του αθλητισμού, όπως άλλων μεγάλων αθλητών και όταν μεγαλώσω να είμαι πρότυπο για τα μικρά παιδιά, που θα ξεκινούν τη δική τους καριέρα στο πόλο».