ΠΗΓΑΜΕ ΛΙΘΟΓΡΑΦΕΙΟΝ: ΚΑΤΑΜΕΣΤΟ ΧΘΕΣ ΛΟΓΩ «ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ»-ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΕΜΕΙΝΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΕΧΕΣ ΔΕΥΤΕΡΟΤΡΙΤΟ

Μιλάμε για μια εξαιρετική, πολύ δυναμική νέα ηθοποιό που αποδίδει δεξιοτεχνικά τις συνεχείς συναισθηματικές μεταπτώσεις της ηρωίδας, τονίζοντας μοναδικά τα λόγια, τις εξάρσεις, τα επιφωνήματα ώστε να σημαίνουν το παραπάνω από το προφανές, σαρκάζοντας, φωνάζοντας, γελώντας, τρέχοντας, σπαράζοντας. Η παράσταση στην ουσία είναι ένας καταιγιστικός γυναικείος μονόλογος 70 λεπτών, που αναδεικνύεται πολύ έξυπνα με τις σκιές και τις κινήσεις «εγκεφαλικής παραίσθησης» ενός απλού φακού, τον οποίο κινεί ο Γιώργος Νανούρης, ώστε να δημιουργούνται μαύρα είδωλα στο πίσω λευκό πανί. Ταυτόχρονα ο Λόλεκ τραγουδάει και φτιάχνει επίσης «ψυχώ» κλίμα με το γρατζούνισμα της κιθάρας του. Η παράσταση –για όσους έχουν διαβάσει το γνωστό, αυτοβιογραφικό βιβλίο του συγγραφέα Αύγουστου Κορτώ με θέμα τη μητέρα του- επικεντρώνεται στα περιστατικά της ίδιας της Κατερίνας και τη σχέση με το σύζυγο και το γιο της αλλά όχι στη ζωή και τη ψυχοσύνθεση των υπολοίπων προσώπων της οικογένειάς της, η οποία είχε τη δική της επιρροή στην ιστορία.

Μας άρεσε ακόμα πολύ πως ενδιάμεσα της αφήγησης η ηθοποιός αναφερόταν με κέφι  και απλότητα σε πρακτικές λεπτομέρειες, «ελαφραίνοντας» την ατμόσφαιρα καθώς το «βαρύ» θέμα δεν αποδόθηκε καθόλου δραματικά και ψυχοπλακωτικά για το θεατή. Εξτρα πλεονέκτημα; Η βιομηχανική αισθητική του Λιθογραφείον πήγαινε πολύ με το ανέβασμα τύπου «less is more».