Γενοκτονία στα γεφύρια Aιτωλικού

Χιλιάδες μικρά λαβράκια (τσιγκρίδια) πιάνουν καθημερινά ερασιτέχνες ψαράδες, παρείσακτοι και ντόπιοι, στερώντας τη δυνατότητα του εμπλουτισμού, της λιμνοθάλασσας του Αιτωλικού, με μεγάλα ψάρια.

Το φαινόμενο της ερασιτεχνικής αλιείας, στα γεφύρια του Αιτωλικού, ιδιαίτερα στα δυτικά, τα τελευταία χρόνια έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας. Υπήρχαν οι ντόπιοι ερασιτέχνες, οι οποίοι ψάρευαν την τσιπούρα και το λαβράκι, ενώ τα τελευταία 15 χρόνια, το ψάρεμα με το λεπτό πλαστικό δόλωμα, οδήγησε πολλούς στην ερασιτεχνική αλιεία που κάθε άλλο παρά ερασιτεχνική είναι, καθότι αρκετοί είναι αυτοί που εμπορεύονται τα ψάρια που πιάνουν.

Το χειρότερο, σήμερα, είναι η αλίευση, με το μικρό πλαστικό δόλωμα, του μικρού λαβρακιού που το βάρος του κυμαίνεται από τα 50 στα 100 γραμμάρια. Αυτά τα ψάρια που θα μπορούσαν να μεγαλώσουν στη βορινή λιμνοθάλασσα του Αιτωλικού, στο Κανάλι, και να φτάσουν το βάρος του μισού κιλού, των 2 ή των 5 κιλών, υφίστανται τη γενοκτονία στα γεφύρια, ενώ την ίδια στιγμή κανείς δεν ενδιαφέρεται. Πρέπει να μπει, γρήγορα και άμεσα, ένα τέλος, προκειμένου να σταματήσει η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ αυτή, διαφορετικά, η καταστροφή θα συνεχίζεται σε βάρος της τοπικής κοινωνίας και οικονομίας.

Με απλά λόγια, η ερασιτεχνική αλιεία να περιοριστεί στην τσιπούρα, στην εποχή της, και στην αλίευση του λαβρακιού τις νυχτερινές ώρες, με αυστηρό έλεγχο. ΠΡΕΠΕΙ σύντομα, όλοι οι εμπλεκόμενοι σύλλογοι, ελευθέρων αλιέων και ερασιτεχνών, να βάλουν φρένο στην καταστροφή. Να σημειώσουμε ότι ο Σύλλογος ερασιτεχνών αλιέων Αιτωλικού παραμένει αδρανής τα τελευταία 10 χρόνια, καθώς κανείς δεν ενδιαφέρεται για το μέλλον της θάλασσάς μας, για τους ξένους που έχουν εισβάλει στο χώρο και για την προοπτική που υπάρχει για την οργανωμένη ερασιτεχνική αλιεία η οποία παραμένει βασικός πυρήνας πολιτισμού και τουρισμού για το νησί του Αιτωλικού και για την περιοχή μας.