«Βλέπω ομορφιά σε όλα τα πρόσωπα»
«Φίσκα» κυριολεκτικά η Δημοτική Πινακοθήκη το βράδυ της Δευτέρας για την ξενάγηση του διαπρεπούς παραστατικού ζωγράφου Γιώργου Ρόρρη. Μιλάμε για πρωτόφαντη εικόνα προσέλευσης, όπως σχολίαζαν όσοι παρακολουθούν το χώρο τις τελευταίες δεκαετίες. Το πλήθος ξεκινούσε από τον προθάλαμο και κατέληγε στην κυρίως αίθουσα, ενώ συνωστίστηκε σε «πέταλο» όταν ξεκίνησε η ομιλία του καλλιτέχνη. Για πάνω από δυο ώρες ο κόσμος «κρεμόταν από τα χείλη» του και άρχισε να αραιώνει λόγω της μεγάλης διάρκειας και ορθοστασίας. Μήπως ήρθε ο καιρός να μπουν και καρέκλες στην πινακοθήκη για τέτοιες περιστάσεις; Η βραδιά ήταν ενδεικτική της γενικότερης αισιοδοξίας πως «κάτι αλλάζει» στο ενδιαφέρον του κοινού, εφόσον φιλοξενούνται εγγυημένες εκθέσεις παιδευτικής αξίας και ονομαστών δημιουργών.
Ο Γιώργος Ρόρρης, όπως αποσαφήνισε αρχικά, δεν έκανε ξενάγηση αλλά συζήτηση, που τελικά εξελίχθηκε σε διάλεξη ενός διανοούμενου των εικαστικών, με αναφορές στην εγχώρια και διεθνή ιστορία της τέχνης. Μεταξύ άλλων, υπεραμύνθηκε της παραδοσιακής ζωγραφικής λέγοντας πως η Ελλάδα είχε πάντα μεγάλη αγάπη στην εικόνα και την παράσταση του ανθρώπου. «Ολη η αρχαιότητα είναι ανθρωποκεντρική, τα μνημεία Αφαίας, Δελφών, Ακρόπολης αναφέρονταν στον άνθρωπο, αυτή την τέχνη εξάγαμε στη Ρώμη. Ακόμα και τα λαικά υφαντά ήταν αφιερωμένα στον άνθρωπο. Ο Γύζης ξεκίνησε από ένα σκλαβοχώρι και έγινε καθηγητής ζωγραφικής στο Μόναχο. Ο κόσμος εδώ αγαπάει τις εικόνες. Κουβαλάμε το βάρος του παρελθόντος, το κάρμα δεν διακόπτεται, το νήμα δεν έσπασε. Είμαστε φορείς της κουλτούρας μας» ανέφερε.
Για την προσωπική πορεία του στη ζωγραφική ομολόγησε πως στα 20 χρόνια του επηρεάστηκε πολύ από το Γιάννη Τσαρούχη και αργότερα από τους μεγάλους ζωγράφους του 19ου αιώνα Βελάσκεθ, Φρόιντ, Μπέικον. Σαν σπουδαστής ευτύχησε να βιώσει μια εποχή που η σπουδή ήταν αποκλειστικά ανθρωποκεντρική με πολύωρες καθημερινές απεικονίσεις μοντέλων σε κλίμα εκφραστικής ελευθερίας, πρωί και βράδυ. Ετσι οδηγήθηκε στη φιγούρα. Οπως εξήγησε, τον ενδιαφέρει πρωτίστως η πιστότητα στην αναπαράσταση. Ως ζωγράφος πρέπει να σεβαστεί τους νόμους της φύσης. Δεν κάνει σχέδια και προσχέδια ή πρόβες. Κατευθείαν χρησιμοποιεί χρώμα, περνώντας από τη σκιά στο φως. Τα μοντέλα του είναι πρόσωπα που του προκαλούν οπτική συγκίνηση και κάθονται σε χαλαρές πόζες για εβδομάδες και μήνες στο ατελιέ του, ένα παλιό σπίτι στο σταθμό Λαρίσσης.
Πάντα η πρόθεση είναι να κάνει ένα πορτρέτο, δίχως να επιδιώκει κάτι παραπάνω. Ομως τελικά προκύπτει το πώς βλέπει ο ίδιος το μοντέλο και πως το μοντέλο εκπροσωπεί τη σκέψη ή την προσωπικότητά του αλλά και μια ολόκληρη κοινωνική τάξη και το σημερινό κόσμο. «Αν δείτε τους πίνακες του Μόραλη που εκτίθενται τώρα στο Ιδρυμα Νιάρχος, θα πείτε: να πώς ήταν οι ελληνες τότε. Το ίδιο θελω κι εγώ: αν κάποιος δει αργότερα τα έργα μου να καταλάβει πως ήταν στις μέρες μου οι ελληνίδες» είπε.
«Εγώ δεν βλέπω ελαττώματα σε κανέναν άνθρωπο. Βλέπω ομορφιά σε όλα τα πρόσωπα. Πιο «δυνατά» μπορεί να είναι αυτά με τα αποτυπώματα της ζωής πάνω τους, αλλά μπορεί να με συγκινήσει και η αφθαρσία της νιότης. Μεγάλο θέμα για μένα ήταν πάντα η γυναικεία συνθήκη, ως το έτερο φύλο, η άλλη υπόσταση, το μυστήριο» εξήγησε.
Ο Γιώργος Ρόρρης έκανε επίσης αναφορές στο δάσκαλό του Παναγιώτη Τέτση αλλά και στους «ομοιδεάτες» εκφραστικά συναδέλφους Μιχάλη Μαδένη και Στέφανο Δασκαλάκη, με τους οποίους αυτό το διάστημα «μοιράζεται» τη Δημοτική Πινακοθήκη Πατρών. Θύμισε πως ο άνθρωπος πρώτα ζωγράφισε και μετά έγραψε και πως πρώτα η Ιταλία (με Τζότο και Καραβάτζο), μετά η Ισπανία και η Γαλλία και αργότερα η Ολλανδία (με Ρέμπραντ και Βερμέερ) διάνυσαν χρυσές εποχές ζωγραφικής. «Μια χώρα δεν αντιπροσωπεύουν μόνο τα φαγητά και τα ρούχα αλλά και η ποίηση και η ζωγραφική της. Ο καλλιτέχνης μετουσιώνει το τελάρο και το χρώμα σε πνευματική ύλη. Οταν σκέφτεσαι τη Μόνα Λίζα δεν τη συνδέεις με την τάβλα αλλά με το χαμόγελό της», είπε χαρακτηριστικά. Στην ομιλία του δεν παρέλειψε να θίξει τις ευκολίες των μέσων στη σημερινή σύγχρονη τέχνη αλλά και την καλλιτεχνική αξία που διαμορφώνει το εμπορικοποιημένο χρηματιστήριο της τέχνης διεθνώς. Λόγω του μεγάλου ακροατηρίου επανέλαβε πολλές φορές την ευγνωμοσύνη του για την απήχηση της εκδήλωσης. Για τον ίδιο η Πάτρα παραμένει μια αστικότατη, υψηλού πνευματικού επιπέδου ελληνική πόλη, όπως ακριβώς την κατέγραψε στο βιβλίο του «Ο αυτόχειρ» ο Μ. Μητσάκης, τότε που διέθετε εμπόριο, μεγάλη ζωή και γαλλικές εφημερίδες…
* Η έκθεση ανθρωποκεντρικής ζωγραφικής «Δασκαλάκης, Μαδένης, Ρόρρης» θα διαρκέσει ως τις 7 Ιανουαρίου (Τρίτη-Σάββατο). Τα έργα προέρχονται από Εθνική Πινακοθήκη, Μουσείο Βορρέ και τους γνωστούς συλλέκτες Σωτήρη Φέλιο, Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, Θανάση Μιχαηλίδη, Γιώργο και Αλίνα Δημαράκη. Αξίζει να περάσετε από τη Μαιζώνος.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
