Ξέχασες Έλληνα.

Δεν θα πάω  φέτος στην παρέλαση, βαριέμαι!!! Πνίγομαι με αυτό τον εθνικισμό που επικρατεί, δεν αντέχω άλλο.

Τα κανάλια προβάλλουν από το πρωϊ μέχρι το βράδυ αφιερώματα για την επέτειο. Αρνούμαι να ακούσω για άλλη μια φορά  για κάτι αγράμματους  φαντάρους  που έβαλαν το εμείς  και δεν κοίταξαν την πάρτυ τους.

Πως να αγαπήσω την πατρίδα μου και να νιώσω ότι ανήκω κάπου  όταν  με έχουν καταντήσει να μην  χωνεύω ούτε τα έντερα μου. Επιπλέον, οι παρελάσεις κοστίζουν υπερβολικά. Ένα άσπρο πουκάμισο σε ένα σπίτι με τόσους φόρους και χαράτσια θα είναι τρελό κόστος.

Άλλωστε και οι παρελάσεις είναι <<φασιστικά κατάλοιπα>> όπως με έχουν μάθει οι <δημοκράταροι> της τηλεοπτικής  αποβλάκωσης. Ας μην γίνουν και μια φορά!! Όπως δεν είχαν γίνει και το 1943 επί Ναζιστικής κατοχής,  που είχαν  απαγορευτεί. Και ο παππούς γέρασε πια δεν καταλαβαίνει να με καμαρώσει, μα και αν ήταν στα καλά του τίποτα δεν θα μου έδινε από την χιλιοκομμένη σύνταξη.

Άλλωστε μεταξύ  μας καλό θα  ήταν να μην γινόταν  το έπος του 40.Τόσος  κόσμος σκοτώθηκε για να είμαι λεύτερος εγώ.

Θα μπορούσαμε να  συμφωνούσαμε με  τους Γερμανούς,να βρίσκαμε κοινούς τόπους. Και αυτή η αντιστασιακή  ικανότητα του Ελληνικού  λαού είναι κακός  σύμμαχος . Άλλωστε έχουμε τα  τηλεοπτικά πρότυπα των μεσημεριανών βοθρών.

Ποιος να μιλάει για Κατσιμήτρο, Δαβάκη και Ιατρίδη. Και για τους Κύπριους που συμμετείχαν στο πλευρό των συμμάχων με την προοπτική για Ένωση με τον Εθνικό κορμό  τι μας ενδιαφέρει.

Το 12 στην Eurovision να παίρνουμε και όλα ανθηρά. Τι την θέλουμε την ιστορία μας που μόνο από αυτή μπορούμε να αντλούμε αυτοσεβασμό. Τι σημασία έχει που μιλάμε την ίδια γλώσσα με κάποιους που ζούσαν στο ίδιο μέρος εδώ και αιώνες ;;;  Εγώ γράφω με λατινικούς  χαρακτήρες  και θα φύγω στο εξωτερικό όπως μου  είπε η μητέρα μου.

Δεν μπορούσα να γράψω αλλιώς .Δεν θα μας τρελάνετε εσείς,  εμείς θα σας τρελάνουμε όπως τρελάναμε όλο το κόσμο στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Τόσο με το έπος του ‘40 όσο και με  την Εθνική Αντίσταση που ακολούθησε. Άνθρωποι απλοί που ξεπέρασαν τον εαυτό τους για να μείνουν λεύτεροι.

Στην ψυχή, στο πνεύμα, παντού. Γιατί κάτι έβγαινε μέσα από την ψυχή τους και γιατί δεν είχαν κάτι να βγαίνει μέσα από την τσέπη τους. Και είχαν και το δικαίωμα να λένε ΟΧΙ.