Α. Τριανταφυλλόπουλος: "Αλλαγή μοντέλου ανάπτυξης, εφαρμογή των νόμων και περιβαλλοντική εκπαίδευση"

Μέλος της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής έγινε ο βουλευτής Αχαΐας του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Τριανταφυλλόπουλος. Ο κ. Τριανταφυλλόπουλος συμμετείχε στη συνεδρίαση της Επιτροπής με θέμα την παρουσίαση της έκθεσης  της Επιτροπής Μελέτης Επιπτώσεων Κλιματικής Αλλαγής «Οι περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην Ελλάδα» από το συντονιστή της μελέτης κα ακαδημαϊκό κ. Χρήστο Ζερεφό. Στην παρέμβασή του ο κ. Τριανταφυλλόπουλος αφού συγχάρηκε την Τράπεζα της Ελλάδας για την πρωτοβουλία και τον κ. Ζερεφό και όλη την επιστημονική ομάδα για την επίπονη εργασία τους, τόνισε τα εξής:

«Η επιστημονική τεκμηρίωση είναι ένας σημαντικός οδηγός για δράσεις, ενέργειες και πολιτικές αποφάσεις. Και η κλιματική αλλαγή είναι κυρίαρχα πολιτικό ζήτημα, δηλαδή, η επίλυσή του έχει να κάνει με τη στρατηγική και την πολιτική που θα εφαρμοστεί. Αυτή τη στιγμή ζούμε ένα τεράστιο οικονομικό και περιβαλλοντικό πρόβλημα. Αν τα δύο αυτά προβλήματα τα ξεχωρίσουμε, τότε δε θα έχουμε κάνει τίποτε, καθώς το κόστος της μη δράσης θα είναι περίπου 700 δισεκατομμύρια ευρώ. Συνεπώς, όποια οικονομική ανάπτυξη και να ακολουθήσουμε, η οποία δε θα λαμβάνει υπόψη την προστασία του περιβάλλοντος, θα μένουμε στον ίδιο παρανομαστή. Άρα η άποψή μου είναι ότι αυτά τα δύο προβλήματα θα πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε ταυτόχρονα, με αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου σε παγκόσμιο επίπεδο.

Δεύτερον, στη  χώρα μας έχουμε, όπως και σε όλες τις χώρες, τους εισαγόμενους ρύπους και τους εγχώριους ρύπους. Άρα, ένα  άλλο επίπεδο παρέμβασης είναι αυτό σε παγκόσμιο επίπεδο σε σχέση  με τις διάφορες συνθήκες, όπου πρέπει οι μεγάλες χώρες παραγωγοί ρύπων να πιεστούν να εφαρμόσουν συγκεκριμένες πολιτικές. Σε σχέση με τη χώρα μας, θεωρώ πραγματικά ότι είναι περιβαλλοντικά ανοχύρωτη σε νομοθετικό επίπεδο, διότι αφενός αργήσαμε πάρα πολύ να πάρουμε μέτρα και να ψηφίσουμε νόμους και αφετέρου δεν τους εφαρμόσαμε. Ποιος θα κάνει τη στρατηγική για τη διαχείριση υδάτων στο επίπεδο της περιφέρειας, όταν εδώ και χρόνια δε έχουν λειτουργήσει τα περιφερειακά συμβούλια διαχείρισης υδατικών πόρων; Δεν μπορεί να μιλάμε για διαχείριση στερεών αποβλήτων και η Αθήνα μετά από τόσες δεκαετίες να μην έχει λύσει αυτό το πρόβλημα. Αλλά και σε πιο προχωρημένες πολιτικές, όπως στην παραγωγή προϊόντων, θα πρέπει να δούμε την ανάλυση κύκλου ζωής του κάθε παραγόμενου προϊόντος, σε σχέση με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του. Γιατί σήμερα ο καθένας παράγει ό,τι θέλει, δεν ελέγχεται από πουθενά και πάνε όλα καλά.

Το τρίτο θέμα αφορά την εκπαίδευση του πληθυσμού και ιδιαίτερα την περιβαλλοντική εκπαίδευση στα σχολεία, που είναι το Α και το Ω. Πριν από 20 χρόνια στην Πάτρα βάλαμε κάδους ανακύκλωσης στα δημοτικά σχολεία και είδαμε πώς τα μικρά παιδιά λειτούργησαν πολλαπλασιαστικά μέσα στην οικογένειά τους και μέσα στη γειτονιά τους. Αυτά τα παιδιά, λοιπόν, αν έχουν αυτή την ενημέρωση για 15 – 20 χρόνια, θα δείτε πώς η κοινωνία θα αλλάξει αύριο το πρωί και πώς θα μειωθούν τα περιβαλλοντικά προβλήματα. Εδώ, λοιπόν, είναι θέμα και του Υπουργείου Παιδείας, όπου νομίζω ότι υποβαθμίζεται η περιβαλλοντική εκπαίδευση, αντί να αναβαθμίζεται. Θεωρώ ότι πρέπει να είναι βασικό συστατικό εκπαίδευσης στα σχολεία, διότι είναι σαφές και το γνωρίζουμε όλοι ότι το κόστος της μη δράσης είναι πολλαπλάσιο από το κόστος δράσης».