2023: Τι δεν ξέχασαν οι συντάκτες του thebest.gr- Τα γεγονότα που μας "σημάδεψαν"

Ανδριοπούλου Κωνσταντίνα: Κοριοί που μας ακούνε και κοριοί που μας τσιμπάνε

Κοριοί που μας ακούνε και κοριοί που μας τσιμπάνε. Απ’ όλα είχε η χρονιά που μόλις έφυγε.

Οι κοριοί που μας ακούνε, προφανώς ήταν ένα από τα κυρίαρχα θέματα της πολιτικής ζωής του τόπου και μάλιστα εν μέσω πολλών εκλογικών αναμετρήσεων. Αν το «ξεσκέπασμα» επηρέασε την κάλπη, προσωπικά θεωρώ πως όχι… κι ας μην ήταν, ούτε ένα, ούτε δύο, ούτε τρία τα άτομα που υπήρξαν στόχοι του παράνομου λογισμικού παρακολουθήσεων Predator. Αλλά για να μην μακρηγορώ, από αυτή την ιστορία δεν φαίνεται ότι θα ξεμπλέξουμε εύκολα και γρήγορα, όπως εύκολα και γρήγορα ξεμπλέξαμε από τους άλλους κοριούς, αυτούς που μας τσιμπάνε.

Περίπου στα μέσα Οκτωβρίου, έρχεται η μια άνευ προηγουμένων εισβολής κοριών. Οι αναφορές εμφάνισης κοριών σε σχολεία, τρένα, νοσοκομεία, κινηματογράφους και άλλους δημόσιους χώρους, κυρίως στην Γαλλία, αυξάνονται ραγδαία. Και πριν προλάβουμε να πούμε το… όνομά μας, η επιδημία -γιατί έτσι χαρακτηρίστηκε- αποτέλεσε μέρος μιας παγκόσμιας αναζωπύρωσης.  Η ραγδαία εξάπλωση των κοριών που οφείλεται κυρίως στις ανθρώπινες δραστηριότητες και τα ταξίδια, εμφανίστηκε και στη χώρα μας… από Γάλλους τουρίστες σε ένα ξενοδοχείο.

Γεωργοπούλου Αντιγόνη: «Θα σε πάρω μόλις φτάσω»

«Μαμά θα σε πάρω μόλις φτάσω»... είπαν και δεν έστειλαν ποτέ γιατί δεν έφτασαν ποτέ! Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2023. Μία μέρα που δεν θα σβήσει ποτέ από τη μνήμη κανενός. «Μετωπική σύγκρουση τρένων» είπαν στις ειδήσεις και ο χρόνος σταμάτησε.

 Ολόκληρη η Ελλάδα πάγωσε! Λύπη, απογοήτευση, ενοχή, θυμός, φόβος. Πένθος για τα 57 άτομα, σε πολύ νεαρή ηλικία τα περισσότερα, που έχασαν τη ζωή τους ταξιδεύοντας με το θεωρούμενο ως το πλέον ασφαλές μέσο μαζικής μεταφοράς είναι σαν να αφορά έναν δικό μας άνθρωπο. Το «πάρε με όταν φτάσεις» που όλοι έχουμε ακούσει κατά καιρούς από δικούς μας ανθρώπους, έγινε από φράση κλισέ της γονεϊκής μας κουλτούρας, σύνθημα στα χείλη χιλιάδων μαθητών.

 Η τραγωδία στα Τέμπη είναι η είδηση που για μένα σημάδεψε το 2023... «Θα σε πάρω μόλις φτάσω»... μία αναμονή που θα πονάει πάντα! 

Κοντογεωργοπούλου Γιώτα: Όπου σκοτώνονται παιδιά, καταρρέει ο κόσμος 

Η σύγκρουση Ισραήλ και Παλαιστίνης, τα νεκρά παιδιά, η ανθρώπινη αιμορραγία, οι ισοπεδωτικοί βομβαρδισμοί σε όλη τη Λωρίδα της Γάζας, η ένταση και η έκταση των οποίων ξεπερνούν κάθε προηγούμενο των τελευταίων δεκαετιών, είναι η είδηση που κανείς δεν θα ήθελε ποτέ να γράψει.

Η καταδίκη σίγουρα δεν μπορεί να είναι μονόφθαλμη. Δεν μπορεί όμως και να μην διακρίνει κανείς τα όρια της επιχειρούμενης γενοκτονίας. Οι επιθέσεις της Χαμάς  στις 7 του Οκτώβρη, η εισβολή σε φεστιβάλ και σε κιμπούτς, οι φόνοι, η περιφορά των πτωμάτων, η βιντεοσκόπηση και τα on line πονταρίσματα προκάλεσαν την παγκόσμια κοινότητα σκορπώντας τη φρίκη. Από την άλλη πλευρά όμως η κτηνωδία που εκπορεύεται από το Ισραήλ η πρόσφατη αλλά και αυτή των τελευταίων  δεκαετιών, η απίστευτη βία, η  υπέρμετρη χρήση δύναμης που προκαλεί θύματα ανάμεσα στον άμαχο πληθυσμό,  ο μη διαχωρισμός ανάμεσα σε στρατιωτικούς στόχους και πολίτες, οι αδιανόητοι βομβαρδισμοί ακόμη και σε σχολεία και σε νοσοκομεία, οι αποκλεισμοί, συνιστούν ένα απίστευτο έγκλημα πολέμου απέναντι στο οποίο κανένας πολίτης του κόσμου δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητος. Όπου σκοτώνονται παιδιά, καταρρέει ο κόσμος.

Μακρυγένη Eλευθερία: Από τα Τέμπη στη Θεσσαλία

Αφθονία στις δυσάρεστες ειδήσεις για μια ακόμα χρονιά και πώς να τις ξεχάσεις, ειδικά κάποιες; Θα επιμείνω όμως στις θετικές ειδήσεις, γιατί υπάρχουν και αυτές.

Και όπως έχει γράψει ο σπουδαίος Πατρινός ποιητής Χρίστος Λάσκαρης

“Επιμένω σ’ έναν άλλο κόσμο.

Τον έχω τόσο ονειρευτεί,

τόσο πολύ έχω σεργιανήσει μέσα του

που πια

είναι αδύνατο να μην υπάρχει.”

Ας ξεκινήσουμε από τα δυσάρεστα.

Τραγωδία στα Τέμπη. Τα νιάτα της χώρας εκτροχιάζονται από τη ζωή χωρίς καμιά δική τους ευθύνη και επιλογή…Δεν χρειάζεται να πει κανείς κάτι παραπάνω.

Κι από τον Μάρτιο στον Σεπτέμβριο και την κακοκαιρία Daniel που πνίγει τη Θεσσαλία. Πνίγει ανθρώπους και περιουσίες.

Στα θετικά: Το πείσμα και το πάθος για την ανακάλυψη νέας γνώσης, η επιθυμία που γίνεται στάση ζωής για πρόοδο και εξέλιξη σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο αποτυπώνεται στην είδηση για τις δύο Πατρινές αρχαιολόγους Γιούλικα Χριστακοπούλου και Ελένη Σιμώνη, οι οποίες ήταν ανάμεσα στους 20 μόλις επιστήμονες από όλο τον κόσμο που επελέγησαν για την υποτροφία στο Κέντρο Ελληνικών Σπουδών του Harvard,  στην Washington DC.

Η μελέτη τους με τίτλο «Cracking the Code; Symbols, meanings and networks in Early Iron Age Greece. Evidence from the Stamna pottery» έχει ως στόχο να αποκωδικοποιήσει την πολιτισμική σημασία των αρχαίων γεωμετρικών μοτίβων που βρίσκονται σε κεραμικά της εποχής του Σιδήρου.

Μαρτάτος Τάκης: Το μαύρο σημάδι του 2023

Η είδηση που με σημάδεψε και δεν θα ξεχάσω από το έτος 2023 που μας αποχαιρετά αφήνοντας μας μία πολύ πικρή, δυσάρεστη ανάμνηση, είναι χωρίς δεύτερη σκέψη το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα που συνέβη στα Τέμπη τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου 2023, λίγο πριν αλλάξει η μέρα, κοντά στον οικισμό του Ευαγγελισμού Λάρισας. Ήταν μία σφοδρή, μετωπική σύγκρουση μιας επιβατικής αμαξοστοιχίας της εταιρείας Hellenic Train που ανέβαινε προς Θεσσαλονίκη με μια εμπορική αμαξοστοιχία.

Η είδηση αυτή που δεν γίνεται και δεν πρέπει να ξεχαστεί στη μνήμη των 57 νεκρών, οι περισσότεροι νέα παιδιά, φοιτητές που επέστρεφαν μετά το χαρούμενο τριήμερο της τελευταίας Κυριακής της αποκριάς και της Καθαράς Δευτέρας (ορισμένοι είχαν έρθει για διασκέδαση στο Πατρινό καρναβάλι) πραγματικά μας πάγωσε εκείνο το πρωί. Εν έτει 2023 σε μία ευρωπαϊκή χώρα όπως η Ελλάδα συνέβαινε κάτι τόσο τρομερό. Κάποια σώματα εκ των θυμάτων σχεδόν εξαϋλώθηκαν όταν ήρθε η μακάβρια στιγμή της αναγνώρισης των σορών.

Άραγε ως χώρα θα βάλουμε μυαλό. Τόσες παλινωδίες και ελλείψεις που οφείλονταν και στην κατάσταση της οικονομικής κρίσης των προηγούμενων ετών έφεραν το τρένο σε αυτήν την κατάσταση χωρίς να λειτουργεί ως όφειλε η τηλεδιοίκηση και η φωτοσήμανση  που έστω και τελευταία στιγμή θα απέτρεπε το σοκαριστικό αυτό δυστύχημα.

Η χρονιά βάφτηκε σε πένθιμα χρώματα και σαν να έδωσε το σήμα και για τους επόμενους μήνες καθώς και τι δεν ακολούθησε: καταστροφικές πυρκαγιές, οι πλημμύρες στον Θεσσαλικό κάμπο και στην πανέμορφη Μαγνησία, και μέσα σε όλα αυτά οι εθνικές και κατόπιν οι αυτοδιοικητικές εκλογές. Ναι η είδηση του σιδηροδρομικού δυστυχήματος, των ηρώων επιβατών που γλύτωσαν και μέσα στο χαμό και την αντάρα βοήθησαν όσους μπορούσαν, δεν πρέπει να ξεχαστεί και οι υπαίτιοι πρέπει να λογοδοτήσουν για να ανακουφιστούν οι οικογένειες και το λαϊκό αίσθημα πως ζούμε πράγματι σε μία πολιτισμένη, ευνομούμενη χώρα.

Mπακοπούλου Άντυ: Το λουλούδι που έφυγε

 Η είδηση που με συγκλόνισε τη χρονιά που αποχαιρετάμε, δεν προέρχεται από τη «σοδειά» της επαγγελματικής δημοσιογραφικής ιδιότητας. Ηταν η τραγωδία του χαμού της μικρής Χριστίνας που όποτε μνημονεύω δακρύζω αυτόματα. Οσα δυστυχήματα κι αν συμβαίνουν, αυτό το γεγονός με άγγιξε βαθιά ως μητέρα και συνάνθρωπο, γιατί ήταν τόσο απτό λες και συνέβη στο δικό μου κατώφλι. Ένα εφηβικό λουλούδι που δεν πρόλαβε να ανθίσει, κυκλοφορώντας ανάμεσα στα δικά μας παιδιά, με τις ίδιες συνήθειες, τις ίδιες προσδοκίες, να φύγει τόσο άδοξα από νεανική ξεροκεφαλιά και εφιαλτικό παιχνίδι της τύχης… Γύρω τόσα πρόσωπα να βιώνουν το δικό τους δράμα για το «γιατί»… Ο περίγυρος να περιμένει μέρες το μεγάλο θαύμα… Και στο φινάλε το μεγαλείο ψυχής της οικογένειας με τη δωρεά οργάνων… Ναι, μπορεί να έχει ξαναγίνει και αλλού… αλλά δεν αντέχεται.

Παπαδάκου Γωγώ: Το στοιχειό των Τεμπών

Η είδηση της σύγκρουσης των δύο τρένων στα Τέμπη το ξημέρωμα της 1ης Μαρτίου 2023, μας άφησε όλους σοκαρισμένους, μπροστά σε μια τραγωδία που θα μας στοιχειώνει για πολλά – πολλά χρόνια.

Η πολύνεκρη τραγωδία των Τεμπών και το βαρύ της πένθος, από την οποία πολλοί θα είναι δύσκολο να αποδράσουν.

Ίσως γιατί σε αυτή την χώρα αφήσαμε για μια ακόμη φορά μια τραγωδία να μας θέσει προ των ευθυνών μας, ίσως γιατί ακόμη δεν έχει υπάρξει απάντηση στο γιατί το πιο ασφαλές –θεωρητικά– μέσο μεταφοράς (μετά από χρόνια υποβάθμισης, βέβαια) έγινε ο πρωταγωνιστής μιας τέτοιας συμφοράς…

Πομώνης Γιάννης: Ρεπορτάζ στην καταστροφή
Αναμφισβήτητα δύο ήταν τα πιο συγκλονιστικά ρεπορτάζ που βίωσα το 2023. Το πρώτο στη σύγκρουση των τρένων έξω από τα Τέμπη και το δεύτερο οι πρωτόγνωρες πλημμύρες και όσα άφησαν πίσω τους, στον θεσσαλικό κάμπο.

Προσωπικά δεν είχα δει ποτέ έναν τέτοιο εκτροχιασμό τρένων. Ήταν σχεδόν αδύνατο να πιστέψω αυτό που έβλεπα στα Τέμπη. Πλησίασα κοντά στις άμορφες μάζες σιδερικών στις οποίες είχαν μετατραπεί τα βαγόνια. Όλες οι λέξεις/προτάσεις που έβγαιναν από το στόμα μου είχαν ένα ερωτηματικό στο τέλος. Τι λες τώρα; Πως έγινε αυτό το πράγμα; Γιατί;

Σε ένα ακόμη ρεπορτάζ που βίωσα δια ζώσης, στις πλημμύρες της Θεσσαλίας, ήταν σαν να βλέπεις ότι απέμεινε από τσουνάμι. Εικόνες σαν κι αυτές που βλέπαμε το 2004 από τα παράλια της Ινδονησίας. Μόνο που εδώ το έβλεπες, το μύριζες και η δυσοσμία των χιλιάδων νεκρών ζώων το έκανε απόκοσμο. Μιλώντας με ανθρώπους που σκαρφάλωσαν σε δέντρα και οικίματα για να σωθούν, σχημάτιζες καλύτερη εικόνα για τα λεπτά της φρίκης και τις επόμενες ώρες... της καταστροφής της αναμονής και της απόγνωσης.

Τσίχλα Κωνσταντίνα: Ο θάνατος του μικρού Θωμά, η δωρεά οργάνων και η ενός λεπτού σιγή στο νοσοκομείο του Ρίου

 Το 2023 ήταν μία χρονιά με ειδήσεις που συγκλόνισαν όμως η είδηση του θανάτου του 6χρονου Θωμά, στην αρχή τους έτους, ήταν από εκείνες που δύσκολα μπορεί να διαχειριστεί κανείς.

Το παιδάκι από τα Γρεβενά  «έφυγε» ενώ νοσηλευόταν στο νοσοκομείο  του Ρίου όπου μεταφέρθηκε μετά από ανακοπή που υπέστη στο σπίτι του στις 3 Ιανουαρίου. Οι γονείς του με μεγαλείο ψυχής αποφάσισαν να δωρίσουν τα όργανά του με τις στιγμές που εκτυλίχθηκαν στο χειρουργείο αφαίρεσης των οργάνων να συγκλονίζουν.

Το βίντεο που φαίνονται οι γιατροί από Ελλάδα και Ιταλία που συμμετείχαν στο χειρουργείο να κρατούν ενός λεπτού σιγή προκειμένου με τον τρόπο αυτό να τιμήσουν τον 6χρονο Θωμά και τους γονείς του ήταν από τις πιο συγκινητικές εικόνες της χρονιάς που φεύγει. 

Χριστοδουλόπουλος Δημήτρης: Γιατί ρε bro.....

Αδελφός πρώην παίχτη της Παναχαϊκής ανέφερε το δημοσίευμα. Πρώην.....Το μυαλό μου άρχισε να γυρίζει αντίστροφα, ναι ξέρω από την καλή παίχτη αλλά όχι δεν μπορεί να συμβαίνει αυτός ο συσχετισμός Και σε λίγο το όνομα Γιώργος Μασούρας..... (Παρακαλώ να καλυφθεί το τροχαίο της Οδού Κορίνθου) Του δικού μου Γιώργου δηλαδή του χαμογελαστού καλοσυνάτου αγοριού του Αγαπούλα όπως μου είπε μια δεκαπεντάχρονη από το 2ο σύστημα προσκόπων σκουπίζοντας τα δάκρυά της. Κοιτώντας την μοιραία κολώνα που έκοψε το νήμα της ζωής του Γιώργου και έφερε πόνο και θλίψη στους οικείους του και τους φίλους, δεν πίστευα ότι ακόμη και σήμερα που περνάω, θα  γυρνάω το κεφάλι μου και θα βλέπω ακόμη τα σημάδια (όχι τα ορατά) αλλά αυτά που μας αφήνει στην ψυχή ο χαμός ενός αγαπημένου μας ανθρώπου. Γιατί ρε bro.....