Μια χρονιά που τα είχε όλα
Κάθε χρονιά αφήνει το στίγμα της μέσα μας. Εκείνο το "θυμάσαι τότε που..." το οποίο μας συνοδεύει τα επόμενα χρόνια. Οι συντάκτες του thebest.gr κάνουν rewind στη μνήμη τους και μιλούν για αυτά που έκαναν αξέχαστο το 2021.
ΓΙΩΤΑ ΚΟΝΤΟΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ: Οι αντιεμβολιαστές και ο θρίαμβος του ανορθολογισμού
Ο αδιανόητος τρόπος και λόγος του αντιεμβολιαστικού κινήματος χάραξε το 2021 και προκάλεσε ερωτηματικά τα οποία έχουν να κάνουν με τον τρόπο σκέψης, με την παιδεία, με τον πολιτισμό, με τον μετεωρισμό μας σε μια εποχή ρευστή σαν το ζελέ που πατάει με το ένα πόδι στο φεγγάρι και με το άλλο πόδι στον Μεσαίωνα. Οι ακρότητα, η παραδοξότητα, η απιθανολογία, η αμφισβήτηση της επιστήμης και η απογείωση των …πρακτικών γιατρών του διαδικτύου και του ράσου, συνιστά σοκ στο εύρος και το ύφος που διατυπώθηκε όπως συνιστά σοκ και το γεγονός ότι μέσα από τα social media είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε τη διείσδυση αυτών των πυρήνων και του τρόπου σκέψης τους σε άτομα της διπλανής μας πόρτας.
Η συμμετοχή Ιεραρχών και ιερέων στο κίνημα των «εμβολίων από έμβρυα», «της προσβολής της μάσκας», της «αντιχριστιανικότητας του εμβολιασμού» και άλλων συναφών μονόπρακτων ή υπερπαραγωγών των πλατειών, σε συνδυασμό με το ότι αυτή οδήγησε στο θάνατο αμέτρητων ανθρώπων με τη βούλα μιας κακώς νοούμενης πίστης, έδειξε στη χρονιά που φεύγει ότι παρά τον καλπασμό των αιώνων δεν έχουμε καταφέρει να απομακρυνθούμε από το σενάριο της ρίψης ανθρώπων στη πυρά.
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ: Η νοοτροπία της τοξικής αρρενωπότητας
Μια ακόμη χρονιά στην οποία η πανδημία κυριάρχησε, αλλά και μια χρονιά με αμέτρητα θέματα σε κάθε επίπεδο. Αυτό που μου μένει από το 2021, είναι το θέμα γυναικοκτονίες στη χώρα. 16 γυναίκες νεκρές από το χέρι του συζύγου ή συντρόφου τους μέσα σε 1 χρόνο, μέσα σε μια κατάσταση που μάλλον περισσότερο ανέδειξε ένα γενικευμένο πρόβλημα που υπήρχε καλά κρυμμένο και λιγότερο προέκυψε τώρα: η λεγόμενη νοοτροπία της τοξικής αρρενωπότητας, που υπάρχει ανάμεσά μας. Αυτό που είχαμε μάθει κι εμείς οι δημοσιογράφοι να αποκαλούμε "έγκλημα πάθους" ή με άλλους παρόμοιους ευφάνταστους τίτλους προσπερνώντας την πραγματική διάσταση ενός πολύ σοβαρού προβλήματος. Ευτυχώς, επιτέλους άνοιξε αυτή η συζήτηση, δυστυχώς την πυροδότησαν πολλά τραγικά περιστατικά.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΚΡΥΓΕΝΗ: Ο μικρός Νεκτάριος, ο Ανδρέας Ηλιάδης και η νίκη της ζωής
Είμαι υποκειμενική και το ξεκαθαρίζω εξαρχής. Επιλέγω είδηση ανάμεσα στις καλές, οι οποίες δυστυχώς είναι σαφώς λιγότερες. Ωστόσο υπάρχουν. Αλλά κι αυτή που επιλέγω, περικλείει κάτι δύσκολο.
Είναι ο Νεκτάριος, το μόλις δύο μηνών βρέφος από το Αγρίνιο, το οποίο προσβλήθηκε από κορωνοϊό και πάλεψε διασωληνωμένο στον αρνητικό θάλαμο της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας Παίδων, του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών. Ο διευθυντής της ΜΕΘ Ανδρέας Ηλιάδης και όλη η ομάδα και σε αυτή την περίπτωση, δίνουν τη μάχη για να σωθεί και αυτό το παιδί. Οι ώρες είναι κρίσιμες και το παιδί αεροβαπτίζεται στη Μονάδα πριν διασωληνωθεί.
Το μωρό παίρνει το όνομα Νεκτάριος και στον αέρα σηκώνει η κ. Καρβουνίδου, εξιδεικευμένη νοσηλεύτρια της μονάδας covid, που είναι και μητέρα και η οποία όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει ο κ. Ηλιάδης, "εκτός από τη νοσηλευτική φροντίδα της έδωσε και την αγάπη της και το όνομα Νεκτάριος στον μικρό μας ήρωα"
Η περίπτωση είναι δύσκολη. Ο Ανδρέας Ηλιάδης δεν το κρύβει, αλλά δίνει μια υπόσχεση στη μητέρα. Να βρεθούν όλοι μαζί στα μπαλόνια. Στο χώρο δηλαδή όπου το φόντο με τα μπαλόνια, σηματοδοτεί την έξοδο του παιδιού από τη ΜΕΘ. Για κάθε παιδί γίνεται λίγο πριν το εξιτήριο, μια αποχαιρετιστήρια τελετή.
Και η υπόσχεση τηρήθηκε και όλοι βγήκαν νικητές. Η ζωή νίκησε όπως λέει ο κ. Ηλιάδης, ο οποίος επίσης περνά τη δική του αγωνία. Ο Νεκτάριος δεν ήταν το μοναδικό παιδάκι που το 2021 βγήκε νικητής από τη ΜΕΘ Παίδων του ΠΓΝΠ.
Επιλέγω την είδηση για πάνω από έναν λόγο. Κυρίως γιατί ΝΑΙ, η ζωή νίκησε, αλλά και γιατί αποτελεί μια καλή αφορμή για να αναδειχθεί η φροντίδα και ο αγώνας του προσωπικού στη ΜΕΘ, για κάθε παιδί που το χρειάζεται. Η επιστημονική γνώση, συναντά την τρυφερότητα και την αγάπη. Την ξεχωρίζω για να θυμόμαστε τη σημασία που έχει το ΕΣΥ, στο σύνολό του, σε κάθε βαθμίδα του, σε κάθε πόλη και χωριό, να είναι στελεχωμένο, όπως πρέπει. Ποιοτικά και ποσοτικά. Ειδικά τώρα.
Με ανθρώπους που γνωρίζουν τη δουλειά τους, που φροντίζουν κατάλληλα ασθενείς, μικρούς- μεγάλους και οι οποίοι χρειάζεται να έχουν όλες τις απαραίτητες συνθήκες για να το κάνουν αυτό. Και πολλές φορές δεν τις έχουν.
ΓΑΝΝΗΣ ΠΟΜΩΝΗΣ: Εκτοξεύθηκε στο διάστημα η απόλυτη χρονομηχανή
Το μεγαλύτερο και πλέον υπερσύγχρονο τηλεσκόπιο εως σήμερα, εκτοξεύθηκε στις 25 Δεκεμβρίου στο διάστημα. Είναι ίσως η μεγαλύτερη είδηση του χρόνου για τους απανταχού λάτρεις της αστρονομίας και γενικότερα των μυστικών του διαστήματος.
Αν λάβουμε υπ όψη μας, όσα προσέφερε στην αστρονομία και γενικότερα στην κατανόηση των φυσικών φαινομένων ακόμη και εκτός του ηλιακού μας συστήματος το τηλεσκόπιο Hubble, μπορεί κανείς να αντιληφθεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα ενός τηλεσκοπίου τεχνολογικά προηγμένου κατά 30 τουλάχιστον χρόνια.
Το hubble εκτοξεύθηκε στο διάστημα στις 24 Απριλίου του 1990 και προσέφερε εως σήμερα -εκτός των άλλων απίστευτες εικόνες γαλαξιών και νεφελωμάτων στους απανταχού αστρονόμους.
Είκοσι πέντε χρόνια μετά τον αρχικό σχεδιασμού και 10 δισεκατομμύρια δολάρια αργότερα, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA επιτέλους ξεκίνησε την ιστορική του διαστημική αποστολή.
Η προοπτική του James Webb δεν είναι αυτό που ξέρουμε πως θα ανακαλύψουμε, αλλά η κατανόηση πραγμάτων που παραμένουν ανεξήγητα εως σήμερα.
Αυτό, για έναν αστρονόμο -ακόμη κι αν αυτό είναι το χόμπι του- είναι ότι καλύτερο θα μπορούσε να συμβεί.
ΑΝΤΥ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Η «άγρια» χρονιά της γυναίκας
Το 2021 ήταν αδιαμφισβήτητα η χρονιά της γυναίκας και δυστυχώς μέσα από τη σκοτεινή πλευρά της ζωής. Σεξουαλικές επιθέσεις, κακοποιητικές συμπεριφορές και γυναικοκτονίες μας έκαναν να ανατριχιάσουμε και να αναζητήσουμε την φρικιαστική, macho «ψυχοπαθολογία του κτήνους» όχι μόνο στους άνδρες αλλά και στο φρικιαστικό αποτύπωμα μιας ολόκληρης κοινωνίας. Και επειδή η αρχή είναι το ήμισι του παντός θα αναφερθώ στον Ιανουάριο του 2021 όταν έγινε η επίσημη καταγγελία της πρωταθλήτριας Σοφίας Μπεκατώρου για σεξουαλική κακοποίησή της το 1998, από μεγαλοπαράγοντα της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας (ΕΙΟ) και εκπροσώπου στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή. Ήταν η μεγάλη, συνταρακτική και πολύκροτη αφορμή για να ανοίξουν πολλά στόματα για διάφορα ακόμα «τέρατα» όχι μόνο στον αθλητισμό, αλλά και στην τέχνη, την οικιακή εργασία και κυρίως μέσα στην «άγρια» ελληνική οικογένεια.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΥ: Το μήνυμα της Φώφης Γεννηματά
Μετά από πολυετή μάχη με τον καρκίνο, η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ αφήνει την τελευταία της πνοή στις 25 Οκτωβρίου. «Είναι εξαιρετικά δύσκολο να σκέφτεσαι ότι τα παιδιά σου μπορεί να μεγαλώσουν χωρίς εσένα, να σκέφτεσαι ότι μπορεί η μικρή σου να μην σε θυμάται καν πώς είσαι, να μην θυμάται τη φωνή σου, να μην θυμάται τη μορφή σου, να μη γνωρίσει το χάδι σου», είχε πει η Φώφη Γεννηματά τον Ιούνιο του 2020.
Οι λέξεις της αυτές, δεν μπορούν να φύγουν από το μυαλό κανενός, είναι η σκληρή αποτύπωση της αρρώστιας, της κάθε αρρώστιας. Η Φώφη Γεννηματα «έφυγε» αφήνοντας πίσω της μαθήματα ζωής, με πολλαπλή σημασία, με αξιοπρέπεια, γενναίους αγώνες, αλλά και μεγάλες νίκες ως γυναίκα και ως πολιτικός.
Η Φώφη Γεννηματά δεν φοβήθηκε ποτέ τις μάχες. Έδωσε μάχη για να γίνει μητέρα και την κέρδισε αποκτώντας τρία παιδιά. Έδωσε μάχη με την απώλεια των γονέων της, ο ένας έφυγε με διαφορά επτά μηνών από τον άλλον. Έδωσε μάχη στο πολιτικό πεδίο, όταν αρκετοί έλεγαν ότι της ήρθαν όλα εύκολα λόγω του ονόματός της. Δεν ήταν αλήθεια. Έδωσε σκληρές μάχες, που παρά τον βαθμό δυσκολίας τους, τις κέρδισε. Έβαζε στόχους και τον έναν μετά τον άλλο τους πετύχαινε, την ίδια στιγμή που πάλευε σκληρά με τον καρκίνο.
Η ζωή της είναι μήνυμα για όλες τις γυναίκες. Ένα μήνυμα για τη ζωή.
ΓΩΓΩ ΠΑΠΑΔΑΚΟΥ: Οι εικόνες των ανθρώπων της φωτιάς
Εκατοντάδες δασικές πυρκαγιές ξέσπασαν το καλοκαίρι του 2021 στην Ελλάδα, πολλές από τις οποίες μετά τις 22 Ιουλίου, εν μέσω πρωτοφανούς καύσωνα,οι οποίες αποτέφρωσαν τεράστιες εκτάσεις. Η Πυροσβεστική Υπηρεσία κατέγραψε 428 δασικές πυρκαγιές. Από τις πυρκαγιές, τρεις άνθρωποι έχασαν την ζωή τους ένας εθελοντής πυροσβέστης, ένας χειριστής μηχανήματος και ένας 55χρονος εγκαυματίας, ο οποίος κατέληξε μετά από 38 ημέρες νοσηλείας στο νοσοκομείο.
Από το 2008 έως το 2020 ο μέσος όρος αποτεφρωμένων εκτάσεων στις επονομαζόμενες «μεγάλες πυρκαγιές» ήταν 6.024 στρέμματα και το 2021 αυτός ο μέσος αριθμός κατεστραμμένης δασικής έκτασης σε κάθε μεγάλη πυρκαγιά του περασμένου καλοκαιριού, έφτανε τα 20.120 στρέμματα, δηλαδή αύξηση της τάξης του 333%!
Με καταγεγραμμένα τα εξής δεδομένα
* την παροχή βοήθειας από πυροσβεστικές μονάδες του εξωτερικού
*την αδυναμία σε πολλές περιπτώσεις να καταρτιστεί συγκεκριμένο σχέδιο από την πολιτική προστασία -που από την άνοιξη διαβεβαίωνε ότι έχει προετοιμαστεί όπως ποτέ άλλοτε στο παρελθόν-,
*την ανυπολόγιστη καταστροφή σε φυσικό πλούτο, περιουσίες και φυσικά ανθρώπινες ζωές ,
* τις εκατοντάδες προληπτικές εκκενώσεις οικισμών,
* την αυτοθυσία εθελοντών και κατοίκων,
το καλοκαίρι του 2021 στη μνήμη μου θα μείνει αποτυπωμένο μέσα από τις φωτογραφίες ανθρώπων σε απόγνωση, με βλέμματα γεμάτα αγωνία καθώς κοιτούν τις φλόγες να κατευθύνονται προς τον τόπο τους, το σπίτι τους, απειλητικά, την ώρα που καλούνται να εγκαταλείψουν το χωριό τους για να σωθούν.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΤΣΙΧΛΑ: Μόνοι νεκροί στο σπίτι
Το 2021 ήταν μία χρονιά με πολλές δυσάρεστες ειδήσεις. Πολλές από αυτές ήταν, αυτό που λέμε « γροθιά στο στομάχι» καθώς αποδεικνύουν την αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων. Πολλές φορές επικεντρωμένοι στο δικό μας μικρόκοσμο με τα προβλήματα και τις δυσκολίες, ξεχνάμε να κοιτάξουμε δίπλα μας, να απλώσουμε το χέρι, να δείξουμε νοιάξιμο για ανθρώπους που είναι ολομόναχοι και χρειάζονται τη βοήθεια μας, την παρουσία μας.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι περιπτώσεις ανθρώπων που πέθαναν μόνοι και κανείς δεν κατάλαβε τίποτα παρά μόνο ενόχλησε η δυσωδία της σήψης. Αυτά τα τραγικά περιστατικά φέρνουν στο φως και το πρόβλημα της έλλειψης σύνδεσης της κοινωνίας με τις δομές που υπάρχουν ή που θα έπρεπε να υπάρχουν, σε μια πόλη όπως η Πάτρα εν έτει 2021.
Τον Φεβρουάριο μια 40χρονη γυναίκας βρέθηκε νεκρή μέσα στο σπίτι της, στην οδό Κανακάρη στην Πάτρα, Οι περίοικοι κάλεσαν την αστυνομία καθώς υπήρχε έντονη δυσοσμία που τους έκανε να καταλάβουν πως κάτι δεν πάει καλά. Η εικόνα που αντίκρυσαν οι αστυνομικοί μπαίνοντας στο ισόγειο διαμέρισμα της πολυκατοικίας, το οποίο ανήκε στη 40χρονη, ξεπερνά τον ανθρώπινο νου.
Η άτυχη 40χρονη βρέθηκε, σύμφωνα με πληροφορίες του thebest.gr, στο κρεβάτι της και ήταν ντυμένη με καθημερινά ρούχα. Το πτώμα της που βρισκόταν σε πλήρη αποσύνθεση μαρτυρούσε πως άφησε την τελευταία της πνοή εδώ και αρκετό καιρό. Τη φρίκη του σκηνικού συμπλήρωναν οι γάτες και τα ποντίκια που είχαν μπει από τα παράθυρα του διαμερίσματος τα οποία βρέθηκαν ανοικτά. Χαρακτηριστικό της φρίκης είναι ότι ο ιατροδικαστής που έσπευσε στο σημείο δεν ήταν σε θέση να καταλάβει πόσο ακριβώς καιρό ήταν νεκρή μέσα στο διαμέρισμα. Ωστόσο βέβαιο είναι ότι βρισκόταν σε αυτή την κατάσταση για αρκετές εβδομάδες.
Τον Ιούλιο, δύο αδέλφια, 46 και 54 ετών που αντιμετώπιζαν ψυχιατρικά προβλήματα, βρέθηκαν νεκρά στο σπίτι τους. Παρέμειναν στα αζήτητα στο ψυγείο του νοσοκομείου, για μέρες. Αν και υπήρχε η πληροφορία ότι η μητέρα τους νοσηλευόταν και βρισκόταν σε κάποιο νοσοκομείο, τελικά δεν κατάφερε να τη βρει κανείς. Τα δύο αδέλφια τάφηκαν χάρη στην ευαισθησία ενός γείτονα. Η αναγγελία της κηδείας ανέφερε μόνο τις λέξεις… οι λοιποί συγγενείς! Κανείς δεν γνωρίζει τίποτε άλλο!
ΤΑΚΗΣ ΜΑΡΤΑΤΟΣ: Η είδηση που στάθηκε στο μυαλό μου όσο καμία άλλη ήταν ό,τι είχε κάνει με τα του εμβολίου και με τους εμβολιασμούς
Η είδηση που μου έκανε εντύπωση τη χρονιά 2021 που φεύγει, δεν είναι ακριβώς μία μιας και σχετίζεται με το μέγα θέμα του εμβολιασμού. Ήταν τέτοιες μέρες στην αυγή του 2021 όταν περιχαρείς όλοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι ακούγαμε για το εμβόλιο που πλέον θα συνέβαλε στην «ελευθερία» μας και θα παίρναμε την «χαμένη» ζωή μας πίσω. Θυμάμαι στα δελτία ειδήσεων τα ειδικά φορτηγά αυτοκίνητα που κουβαλούσαν στα ειδικά ψυγεία τα εμβόλια και φυσικά τους πρώτους, κυρίως πολιτικούς που έκαναν το εμβόλιο δίνοντας μας το καλό παράδειγμα. Πάλι θυμάμαι σε ότι έχει να κάνει με την ηλικιακή μου ομάδα, την περίοδο γύρω από το Πάσχα, τέλη Απριλίου, αρχές Μαΐου που σπεύδαμε να κλείσουμε το πολυπόθητο ραντεβού μας και το ότι αρκετοί μετρούσαμε τις μέρες μέχρι την ημέρα που θα κάναμε την α’ δόση και κατόπιν τη β’. Είχε μία περίεργη αδημονία το όλο πράγμα ενώ και η όλη κατάσταση δεν είχε ξεφύγει και δεν είχαμε ακόμα φτάσει ούτε στις υποχρεωτικότητες ούτε στο έντονο αντιεμβολιαστικό κίνημα που εκδηλώθηκε στη συνέχεια.
Και κάπως έτσι μετά από ένα καλοκαίρι που η πλειονότητα των εμβολιασμένων πίστεψαν πως γλύτωσαν και το έριξαν έξω, ήρθε το φθινόπωρο, η μετάλλαξη δέλτα, ξανά τα κρούσματα πήραν την ανηφόρα και ήρθαν τα μέτρα που απέκλειαν σχεδόν τιμωρητικά τους ανεμβολίαστους όπου υπήρχαν και άνθρωποι που δικαιολογημένα ή δεν μπορούσαν ή φοβούνταν να κάνουν το εμβόλιο, τους οποίους πήρε η μπάλα, η δυνατή φωνή και μανία των ιδεολογικά ταγμένων κατά των εμβολίων. Και τι δεν ελέχθη. «Απορώ πώς πάτε με τόση ευκολία και το κάνετε», έλεγε ο ένας, «πάτε σαν τα πρόβατα στη σφαγή», έλεγε ο άλλος που ήταν μάλιστα και άνω των 75 ετών, καλοστεκούμενος και το έπαιζε δυστυχώς, ειδήμων και μάγκας.
Κι έτσι πλησιάσαμε στο τέλος αυτής της τόσο περίεργης χρονιάς που κακά τα ψέματα δεν ήταν καλή αλλά χάλια και είναι προτιμότερο να το αναγνωρίζουμε κοιτάζοντας με την όποια ελπίδα και κουράγιο μας έχει απομείνει, το αύριο και δη το 2022 που ευχή όλων είναι να είναι πιο ευοίωνο και καλύτερο. Και κάπως έτσι σαν déjà vu είμαστε σχεδόν στην ίδια θέση, να ψάχνουμε και να κλείνουμε ραντεβού για την πολυπόθητη γ’ δόση και να μετράμε πάλι αγωνιωδώς τις μέρες έχοντας στο κεφάλι μας την νέα άκρως μεταδοτική μετάλλαξη Όμικρον ακούγοντας παράλληλα για αυστηρά μέτρα που λαμβάνονται τελικά πριν την Πρωτοχρονιά αλλά και το ότι έως τον Απρίλιο θα έχει ετοιμαστεί και κυκλοφορήσει νέο, πολύ πιο αποτελεσματικό εμβόλιο που θα «πιάνει» απόλυτα στη φάκα του την Όμικρον και θα σηματοδοτήσει τον οριστικό περιορισμό εξάπλωσης του covid 19.
Σκεφτόμουν κάποια άλλη είδηση ίσως πολιτιστικού περιεχομένου όπως π.χ. τον θάνατο που συντάραξε όλους τους Έλληνες, του μεγάλου Μίκη Θεοδωράκη το Σεπτέμβριο ή το lockdown που έκλεισε τα σινεμά για πολλούς μήνες και εκείνη την παράξενη τελετή των Όσκαρ την Κυριακή των Βαΐων, 25/4/2021 όπου θριάμβευσε μία ταινία με ηρωίδα μία απογοητευμένη μεσήλικα γυναίκα που εν τέλει προτιμά την μοναξιά και την θλίψη της από μία νέα αρχή. Αναφέρομαι στη «Χώρα των Νομάδων» με την Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, αλλά τελικά υπερίσχυσε μέσα μου ότι είχε να κάνει με το εμβόλιο γιατί νομίζω με αυτό ασχοληθήκαμε το 2021 όλοι και τα 11 εκατομμύρια Έλληνες και όλη η οικουμένη. Και αναμένω να δω πόσοι αλήθεια είμαστε και παραμείναμε ως πληθυσμός μιας και μέσα στον κακό αυτό χαμό κάναμε και Απογραφή. Είμαστε σίγουρα μείον σχεδόν 20.600 συνανθρώπους μας που πήρε μαζί του ο άκαρδος και ύπουλος εχθρός covid 19. Τι χρονιά Θεέ μου!
TΑΣΣΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ: Για την Νόρα και τον Χριστόδουλο
Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσει κανείς, ανάμεσα στα δεκάδες άρθρα και κείμενα, ποιο είναι αυτό που ξεχώρισε τη χρονιά που έφυγε. Το γεγονός που μας αποτυπώθηκε. Άρθρα και ρεπορτάζ γράψαμε για πολλούς και πολλά από την πρωτοχρονιά του 2021, αγαπημένα όμως δεν τα κάνουμε εμείς, αλλά πρώτον εσείς με τις προβολές, τα likes, τα σχόλια, τις κοινοποιήσεις και τα μηνύματα και κατά δεύτερον η ίδια η «φύση» του γεγονότος.
Έτσι λοιπόν όταν μας ζητήθηκε από την διευθύντρια τι είναι αυτό που ξεχωρίσαμε το 2021, προτιμήσαμε να σταθούμε σε ένα διαφορετικό άρθρο μας, που όμως έχει ιδιαίτερη σημασία. Γιατί αφορά σε δύο Πατρινούς που πήγαν στην Ολυμπιάδα στο Τόκιο.
Ο λόγος για την Νόρα Δράκου και τον Χριστόδουλο Κολόμβο, η μεν πρώτη για 3η φορά στην καριέρα της, ο δε Κολόμβος για δεύτερη και μάλιστα φτάνοντας στο ασημένιο μετάλλιο.
Η αναφορά μας σε αυτά τα δύο παιδιά ήταν ξεχωριστή! Γιατί παρακολουθούμε την καριέρα τouς από το ξεκίνημά τους, από τότε που ήταν μικρά παιδιά. Από τότε που η Δράκου άρχιζε να μετρά χιλιάδες πλακάκια κάθε μέρα στην πισίνα, από τότε που ο Κολόμβος ξεκινούσε να σκοράρει κατά ριπάς. Τους παρακολουθούσαμε βήμα - βήμα. Πρωτοείδαν στα ΜΜΕ το όνομά τους για πρώτη φορά από εμάς. Και βαδίσαμε δημοσιογραφικά, βήμα - βήμα. Φτάσαν στην κορυφή της Ελλάδας, αγωνίστηκαν σε ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα, πήγαν και ξαναπήγαν σε Ολυμπιάδες.
Έγιναν επαγγελματίες αθλητές περιζήτητοι από τα μεγάλα σωματεία του κέντρου, μα πάνω απ' όλα διατήρησαν ακέραιο το αθλητικό τους ήθος. Αυτό που τους δίδαξαν οι πατεράδες τους, ο Γιάννης κι ο Βαγγέλης. Γράψαμε χιλιάδες κείμενα όλα αυτά τα χρόνια, μα είναι δημοσιογραφική ευλογία να φτάνει η στιγμή που θα γράφεις για έναν Ολυμπιονίκη, για τον οποίο πρωτόγραψες όταν ήταν αθλητικό βρέφος.
Μπορεί να γράψαμε λοιπόν καλύτερα άρθρα, πιο «πιασάρικα», πιο εμπορικά. Μα θα ξεχωρίζω πάντα το αφιέρωμα στους Πατρινούς αθλητές που πήγαν σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Γιατί έχει μέσα την Νόρα και τον Χριστόδουλο.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr