Εισαγγελέας Τοπαλούδη: To θέμα δεν είναι ο συναισθηματισμός της, αλλά ο συντηρητισμός της

ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΧΕΙΜΩΝΑ*

Αρχικά, δεν υπήρξε κάτι που να με ενοχλήσει στην αγόρευση της εισαγγελέως σχετικά με τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη. Θεωρώ πως είμαστε άνθρωποι, όχι ρομπότ. Η εισαγγελέας είναι γυναίκα και έχει έναν παραπάνω λόγο να είναι ευαισθητοποιημένη μπροστά σε μια τόσο κτηνώδη υπόθεση βιασμού. Δεν αποκλείεται να έχει βιώσει και κάτι αντίστοιχο στο δικό της περιβάλλον. Άλλωστε, γνωρίζω πως συχνά οι εισαγγελείς (και οι δικηγόροι, ακόμα και οι δικαστές) εκφράζονται με αυτόν τον τρόπο στις δίκες- ακόμα και σε περιπτώσεις που δεν είναι "άσπρο- μαύρο" όπως η συγκεκριμένη. Σε ό,τι αφορά δε τις καταγγελίες της για απόπειρα χειραγώγησης της δίκης αυτό είναι κάτι που γνωρίζαμε όλοι. Όπως επίσης γνωρίζουμε το μέγεθος της γενικότερης διαφθοράς που επικρατεί στην ελληνική δικαιοσύνη.

Υπάρχουν ωστόσο κάποιες λεπτομέρειες, κάποια "ψιλά γράμματα" στην αγόρευση της εισαγγελέως που προβληματίζουν. Η Τοπαλούδη χαρακτηρίζεται ανυποψίαστη και αφίλητη (sic) παρθένα η οποία άρα δεν θα υπέκυπτε ποτέ στις ορέξεις των δολοφόνων βιαστών. Τι σημαίνει αυτό; Δηλαδή μια γυναίκα που γνωρίζει σε μπαρ διάφορους τύπους και πάει μαζί τους επειδή γουστάρει είναι υπεύθυνη για ό,τι της συμβεί; Όταν βιάζεις μια γυναίκα έχει σημασία αν είναι "αφίλητη παρθένα" ή αν πάει με δέκα άνδρες την ημέρα; Στη δεύτερη περίπτωση η πράξη είναι λιγότερο καταδικαστέα; Επίσης, διαβάζουμε παρακάτω πως "Αν η Ελένη ήταν ένα μέρος έστω από αυτά που περιγράψανε, ξέρετε τι θα έκανε; Θα προσποιούνταν για να γλυτώσει τη ζωή της". Αυτό πάλι; Δηλαδή μια κοπέλα που θα δει το μαχαίρι του βιαστή να αστράφτει δίπλα στο λαιμό της και θα αναγκαστεί να υποκύψει φοβούμενη για τη ζωή της είναι δειλή; Θα πρέπει να παλέψει μέχρι θανάτου για να μην "ατιμαστεί"; Τέλος, το τρίτο σημείο που μου προκάλεσε μεγάλη εντύπωση (αν και φαντάζει λιγότερο σημαντικό από τα παραπάνω) είναι το γεγονός ότι η εισαγγελέας εγκαλεί τον πατέρα του ρόδιου δράστη (μπορεί να είναι και το μεγαλύτερο κάθαρμα στον κόσμο- δεν είναι αυτό το θέμα) επειδή "γυμνάζεται γιατί θέλει να δείχνει ωραίος σε αυτή την ηλικία". Όποιος γυμνάζεται μετά τα 50something είναι de facto ένοχος; Τι απόψεις είναι αυτές;

Με άλλα λόγια το θέμα μου εμένα δεν είναι ο συναισθηματισμός στον λόγο της εισαγγελέως. Το πρόβλημά μου είναι πως, κατά βάθος, πρόκειται για μια τοποθέτηση εξαιρετικά συντηρητική.