ΗΜΕΡΑ 259η: Κι όμως, ο καρκίνος μπορεί να σε κάνει δημιουργικό

Κυριακή. Σηκώνομαι από το κρεβάτι λίγο πριν τις 10. Νοιώθω  εκείνο το γνωστό πιάσιμο στα πόδια. Ετοιμάζομαι και βγαίνω για περπάτημα.

Χτυπάει το τηλέφωνο και είναι ο γιατρός και φίλος μου ο Πάνος Κίτρου. Δίνουμε ραντεβού για καφέ. Συναντιόμαστε. Έχουμε καιρό να βρεθούμε από κοντά.

Όμως ξέρει τα πάντα για την πορεία μου, ξέρω κι εγώ τα πάντα για εκείνον. Τα λέμε επί μιάμιση ώρα. Την περισσότερη ώρα η συζήτηση περιστρέφεται στον καρκίνο μου. Λογικό είναι.

Δεν το κρύβει, απορεί κι αυτός: γιατί δεν έφερε αποτελέσματα η χημειοθεραπεία;

Ωστόσο γελάμε, φτιάχνουμε ανέκδοτα με τον καρκίνο.

Τού «εξομολογούμαι» αυτό που νοιώθω.

Ό,τι δηλαδή, όλη αυτή η ιστορία με τον καρκίνο, 8,5 μήνες τώρα με έχει βγάλει από την καθημερινότητά μου. Με έχει κάνει να τα αντιμετωπίζω όλα με μια αίσθηση προσωρινότητας. Θέλω όσο χρόνο μού απομένει να ζήσω (είτε λίγος είναι, είτε πολύς), να κάνω μόνον ευχάριστα πράγματα.

Να πάω εκδρομές, να περάσω περισσότερο χρόνο με δικούς μου ανθρώπους, να κάνω πράγματα που με ευχαριστούν.

Τού εξηγώ ότι πριν αρρωστήσω σπάνια έκανα επίσκεψη στην αδελφή μου και στον γαμπρό μου, πολύ αραιά επισκεπτόμουν ακόμα και τον 89χρονο σήμερα, πατέρα μου. Τώρα τα κάνω πολύ συχνά και τα δύο και διαπιστώνω ότι με ευχαριστεί πολύ, ότι περνάω καλά. 

Γυρίζω σπίτι. Στο δρόμο μου έρχεται η σκέψη να ξεκινήσω αυτό το Ημερολόγιο. Ξαφνικά νοιώθω μια απερίγραπτη χαρά.

Το ανακοινώνω στη (σύζυγό μου) Νεκταρία, η οποία διαπιστώνει πόση χαρά έχω. Μοιράζομαι την ιδέα και με τους γιους μου, τον Περικλή και τον Θάνο, οι οποίοι την επικροτούν. 

Αλήθεια, πόση χαρά έχω πάρει με αυτή τη νέα δραστηριότητα, δεν περιγράφεται. Ποιος είπε ότι ο καρκίνος δεν μπορεί να σε κάνει δημιουργικό;

Πέφτω με τα μούτρα στον υπολογιστή και αρχίζω να γράφω τις πρώτες σκέψεις, να καταγράφω συμβάντα της περασμένης περιόδου που θυμάμαι ακόμα.

Το απόγευμα μου τηλεφωνεί για πολλοστή φορά το τελευταίο διήμερο ο Άρης Τίγκας.

Είναι γνωστός, φίλος (όχι από τους στενούς) και συνεργάτης πολλά χρόνια. Πάντα είχα καλή σχέση και με τον Άρη και με τη σύζυγό του την Πανωραία.

Είναι από τους γνωστούς εκείνους που είμαι σίγουρος ότι έχουν στενοχωρηθεί με την ταλαιπωρία μου, ότι ενδιαφέρονται για μένα.

Προσπαθεί δυο μέρες τώρα να επικοινωνήσει μαζί μου για να με φέρει σε επαφή με έναν συγγενή του ο οποίος έπασχε από καρκίνο, αλλά ακολούθησε μια μέθοδο θεραπείας και έγινε καλά.

Ναι, υπάρχουν κι αυτοί οι γνωστοί. Είναι οι καλοί άνθρωποι που όλοι έχουμε γνωρίσει και προσπαθούν να σε βοηθήσουν ακόμα και χωρίς να τους το ζητήσεις.

Πέρασε μια ακόμα ημέρα, η 259η από τότε που έμαθα ότι έχω καρκίνο, η 6η από την πρώτη ανοσοθεραπεία και το καλό είναι ότι δεν εκδηλώθηκε κάποια παρενέργεια από την  νέα θεραπεία.

Οπότε, συνεχίζουμε.

Με την ελπίδα, ό,τι δεν απέφεραν οι χημειοθεραπείες να το καταφέρουν οι ανοσοθεραπείες.

Σε αυτό το e-mail [email protected] στείλτε μου τα μηνύματά σας, ή το τηλέφωνό σας (αν θέλετε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά) και να είστε σίγουροι ότι η δύναμη που θα δώσει ο ένας στον άλλον θα είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στη μάχη που δίνουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΗΜΕΡΕΣ 254η-258η: Οι χημειοθεραπείες απέτυχαν, τώρα ανοσοθεραπεία

ΗΜΕΡΕΣ 214η-253η: Ο καρκίνος επιμένει παρά τις χημειοθεραπείες

Δείτε όλο το Ημερολόγιο