Ο φιλόλογος του Φροντιστηρίου "Άριστον" Πορετσάνος Ανδρέας επιμελήθηκε το κείμενο με τίτλο "Μεσολόγγι, o φράκτης της ελευθερίας

"Μεσολόγγι, ο  <<φράκτης>> της ελευθερίας. Αν κλείσουμε τα μάτια και φανταστούμε την ιστορία των λαών, θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε σαν μια μεγάλη διαδρομή από μια φτωχική σπηλιά σε έναν πρωτόγονο οικισμό όπως το Σέσκλο, μέχρι έναν ουρανοξύστη μέσα στη χλιδή σε μια μεγαλούπολη της εποχής μας όπως η Νέα Υόρκη. Καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής αυτού του ταξιδιού όμως υπάρχουν πολλές στάσεις στις οποίες θα μπορούσαμε να δώσουμε ονόματα που έμειναν εις τους αιώνες των αιώνων και είναι συνυφασμένα με εποχές που σφυρηλάτησαν το ανθρώπινο είδος. Βαβυλώνα και Νινευί,οι πόλεις των Πόλεων της Ασίας όπου δυνάστες και βασιλείς κυριάρχησαν πάνω σε εκατομμύρια ανθρώπων και κατείχαν τον μισό πλανήτη υπό την εξουσία τους ενώνοντας υπό την αιγίδα τους όλη την Ασία. Μέμφιδα και Αλεξάνδρεια, πόλεις του πανάρχαιου Αιγυπτιακού έθνους. Δημιούργημα των Φαραώ η μία και του Αλεξάνδρου του Μεγάλου. Γεμάτη επιβλητικά αγάλματα η πάλαι ποτέ πρωτεύουσα των Αιγυπτίων και κέντρο του κόσμου για μια περίοδο η δεύτερη με έναν επιβλητικό φάρο που έφθανε τα 140 μέτρα ύψος, πριν γκρεμιστεί. Μήπως να μιλήσουμε για την Αθήνα, την πόλη που γέννησε τη Δημοκρατία και που μαζί με τους λοιπούς Έλληνες έσωσαν την Ευρώπη από την Περσική απειλή; Ή μήπως δεν είναι άξιες αναφοράς, τόσο η Ρώμη η οποία έδωσε τον πολιτισμό της στα μήκη και τα πλάτη της Ευρώπης, όσο και η Κωνσταντινούπολη η οποία αποτέλεσε τον κυματοθραύστη των λαών δίνοντας στην γηραιά ήπειρο την ευκαιρία να <<ανδρωθεί>> και να γιγαντωθεί, γενόμενη αυτό που είναι σήμερα; Καμία πόλη από τις παραπάνω δεν μπορεί να συγκριθεί με τον <<φράκτη>>-όπως το χαρακτήρισε ο Ιμπραήμ-ή ως γνωστόν με το Μεσολόγγι. Πολλοί θα γελούσαν με την σύγκριση αυτή και θα την χαρακτήριζαν <<ατυχέστατη>>. Αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Το Μεσολόγγι έγινε η πόλη της ελπίδας για την επαναστατημένη Ελλάδα επί 6 συναπτά έτη και για τρεις πολιορκίες(1822,1823,1825-1826) αποτελώντας το <<τείχος της ελευθερίας>> των Ελλήνων στη Δυτική Ελλάδα και την ελπίδα της επανάστασης στην Πελοπόννησο. Tον Οκτώβριο του 1822 εμφανίσθηκαν μπροστά από το Μεσολόγγι 8.000 Τούρκοι. Δύο μήνες αργότερα και με σύμμαχο την προσωπική θυσία της οικογένειας του Ιωάννη Γούναρη οι Τούρκοι αποχώρησαν άπρακτοι, αφήνοντας στο πεδίο της μάχης περί τους 600 νεκρούς. Περίπου έναν χρόνο αργότερα, στις 20 Νοεμβρίου του 1823 εμαφανίστηκαν 17.000 Τουρκαλβανοί μπροστά από το Αιτωλικό, οι οποίοι όμως αποχώρησαν και αυτοί ηττημένοι μετρώντας 4.000 νεκρούς, αποδεικνύοντας πως η πόλη αυτή αποτελούσε πραγματικά ένα πολύ σκληρό <<αγκάθι>> στα όνειρα καταστολής της επανάστασης από τον σουλτάνο. Το Μεσολόγγι ακόμα αντιστεκόταν και με κάθε ώρα αντιστάσεώς του, άντεχε η ίδια η Επανάσταση.Σύντομα όμως επρόκειτο να αρχίσει η Γ’ πολιορκία της πολύπαθης πόλης και η <<αθανασία>> άρχιζε να πλέκει το στεφάνι της αιωνιότητας για τους <<επίμονους ραγιάδες>>. Στις 13 του Απρίλη του 1825 φθάνει ο Μεχμέτ Ρεσίτ Πασάς, ο επονομαζόμενος Κιουταχής,έξω από το Μεσολόγγι με 35.000 μάχιμους. Μέχρι τις 12 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους οι Μεσολογγίτες με λυσσαλέα άμυνα φωνάζουν ένα βροντερό <<όχι>> στον Τούρκο στρατάρχη αντέχοντας τα πάνδεινα και εμπλεκόμενοι σε μια ανηλεή, καθημερινή μάχη σώμα με σώμα. Οι τιτάνιοι αγώνες των ανδρών και των γυναικών του Μεσολογγίου, οι οποίοι με ελάχιστο οπλισμό, λιγοστή τροφή και μηδενικές σχεδόν οχυρώσεις, έχουν κάνει το γύρο της Ευρώπης, δημιουργώντας ένα τεράστιο κύμα Φιλελληνισμού. Καθημερινά Ευρωπαίοι πολίτες εκφράζουν τον πόθο τους για άμεση μετάβαση στην Επαναστατημένη Ελλάδα, στην <<Ιερή>> πόλη του Μεσολογγίου. Ο καγκελάριος της Αυστρίας, Μέτερνιχ, αιώνιος εχθρός των εθνικών επαναστάσεων και δη της Ελληνικής, τρομοκρατείται και συμβουλεύει τον σουλτάνο για εντονότερες επιθέσεις και για άμεση βοήθεια από τον Οθωμανό κυβερνήτη της Αιγύπτου, τον Μωχάμετ Αλη και εκείνος δέχεται. Στις 12 Δεκεμβρίου λοιπόν φθάνει ο γιος του, Ιμπραήμ Πασάς έξω από τα τείχη της Πόλης με 15.250 άνδρες και με αλαζονεία τόση, ώστε να πει στον Κιουταχή την αλησμόνητη φράση:<<Αυτόν τον φράκτη δεν κατάφερες να κυριεύσεις τόσο καιρό;>>.Με την σιγουριά που του έδινε ο οργανωμένος, με Ευρωπαϊκά πρότυπα, στρατός του έδωσε 15 ημέρες ζωής ακόμα στους Μεσολογγίτες(!),δίνοντας το έναυσμα για την αρχή του τιτάνιου αγώνα και ,τόσο για τους Έλληνες, όσο για τους Τουρκοαιγυπτίους. <<Απογοητεύοντας>> τον Ιμπραήμ και τις προβλέψεις του, οι Έλληνες άντεξαν μέχρι τις 10 Απριλίου του 1826,κοντά τέσσερις μήνες αφότου ανέλαβε ο γιός του κυβερνήτη της Αιγύπτου, ο οποίος είχε απώλειες της τάξης των 7.000 ανδρών! Σε όλο αυτό το διάστημα οι Μεσολογγίτες και οι φιλέλληνες που τους συνέδραμαν πέρασαν κάθε είδους μαρτύριο, εκείνο του ύπνους, της κούρασης, του συνεχούς αγώνα και εκείνο του άγχους για τον επερχόμενο θάνατο. Κανένα όμως δεν ήταν χειρότερο από την πείνα. Παρότι έφθασαν σε σημείο να τρώνε κάθε είδους ζώο-μέχρι και ποντίκια- και φύκια από τη λιμνοθάλασσα, οι υπερασπιστές του <<φράκτη>> συνέχισαν τον αγώνα τους μέχρι την 10η Απριλίου, όπου έγραψαν την πρώτη εκ των δύο κορυφαία πράξη του δράματος, την έξοδό τους. Δίχως να εγκαταλείψουν την προσπάθεια τους, έγραψαν την πιο χρυσή σελίδα της Ελληνικής επανάστασης με την επική τους έξοδο. Με το γιαταγάνι στο ένα χέρι τους και κρατώντας τα παιδιά τους από το άλλο, όπως τόσο άρτια ζωγράφισε ο Βρυζάκης στον ομώνυμο πίνακα του, αποδεκατίστηκαν πλην ελαχίστων. Την <<υπογραφή>> όμως του δράματος την έβαλε ο γερό Καψάλης.<<Ώρα καλή σας. Και όταν φθάσετε στα ριζά του βουνού τότε θα ακούσετε και θα ιδήτε τον Καψάλη που θα σας απαντήσει>>.Με αυτή την φράση και την αναμμένη δάδα στο χέρι ο ηλικιωμένος πρόκριτος έγραψε τον επίλογο του έπους, τινάζοντας στον αέρα το σπίτι του, σώζοντας ουσιαστικά τα γυναικόπαιδα και του ς ηλικιωμένους από τα επερχόμενα δεινά της αιχμαλωσίας και παίρνοντας μαζί του στον άλλο κόσμο και αρκετούς των εχθρών. Το ένδοξο Μεσολόγγι είχε περάσει στην αθανασία... Κλείνοντας λοιπόν μπορεί να γίνει φανερό, δίχως δεύτερη σκέψη, πως το Μεσολόγγι από το 1822 εως και το 1826 ανυψώθηκε σε σχεδόν υπερφυσικό βαθμό ξεπερνώντας όλες τις τεράστιες και επιβλητικές πολιτείες που αναφέρθηκαν πρωτύτερα. Ο μόλις 1 μέτρο και 70 εκατοστά <<φράκτης>>του Μεσολογγίου ξεπέρασε σε μεγαλείο το ύψους 17 μέτρων τείχος της Κωνσταντινούπολης και τα θαυμαστά τείχη της Βαβυλώνας που έφθαναν τα 50 μέτρα ύψος!1.793 χρόνια μετά την είσοδο του Θεανθρώπου στα Ιεροσόλυμα υπό των διθυράμβων και των κλάδων από βάγια, οι Μεσολογγίτες σαν άλλοι ημίθεοι έπραξαν, κάτω".