Αυτή τη περίοδο σε βλέπουμε στις Γραμμές Τέχνης… Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;

Πράγματι, σε έναν απίθανο και φιλόξενο χώρο με ζεστασιά. Οι συνεργασίες προκύπτουν όταν υπάρχει ο χρόνος και ο χώρος για να συμβεί κάτι... έτσι έγινε και σ αυτήν την περίπτωση με την Κ.Μάρω Γαλάνη και την ομάδα της Derida.

«MA(I)DS: η ορμή του φόνου ως θέληση για είναι»… Τι σε έκανε να πεις «ναι» σε αυτή την παράσταση;

Καταρχάς το γεγονός ότι βασίζεται στο εμβληματικό έργο Δούλες του Ζενέ, ένα έργο που από τη σχολή ακόμα με είχε συγκλονίσει με ιδιαίτερη «αδυναμία» στην Σολάνζ που υποδύομαι, και έπειτα ο τρόπος με τον οποίο δουλεύει η Κ.Γαλάνη.

Λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου…

Η παράσταση Ma(i)ds ουσιαστικά είναι μια διαφορετική προσέγγιση και ανααφήγηση του κλασικού έργου του Ζενέ «Δούλες». Ένα πολυεπίπεδο έργο βασισμένο στην αληθινή ιστορία των αδελφών Papin της Christine και Lea που διέπραξαν το έγκλημα του αιώνα στην Γαλλία, όπως χαρακτηρίστηκε όχι μόνο για την συγκλονιστική βία τους, αλλά κυρίως γιατί ο λαός της Γαλλίας διχάστηκε στις απόψεις του για την εκδίκηση των δύο κοριτσιών της εργατικής τάξης κατά των αφεντικών τους (τα θύματα ήταν γυναίκες).

Ο ίδιος ο Ζενέ έκανε λόγο για παράδειγμα ταξικού πολέμου. Στην εξέλιξη του έργου βλέπουμε πως οι δύο αδελφές προσπαθούν ν΄ αποδράσουν από την καταπίεση που αισθάνονται στο πλούσιο μεγαλοαστικό σπίτι της Κυρίας τους, δύο υπηρέτριες, οι αδελφές Κλαίρ και Σολάνζ παίζουν καθημερινά ένα παιχνίδι αλλαγής ταυτότητας: Η Κλαίρ υποδύεται την Κυρία τους και η Σολάνζ παριστάνει την Κλαίρ.  Ένα παιχνίδι γεμάτο τελετουργία. Οι δύο αδελφές πιστεύουν πως ήρθε η ώρα να απαλλαγούν από τον ζυγό της Κυρίας τους, όμως αυτή την φορά το παιχνίδι παίρνει άλλη τροπή.

Ένα πολυεπίπεδο έργο βασισμένο στην αληθινή ιστορία των αδελφών Papin της Christine και Lea που διέπραξαν το έγκλημα του αιώνα στην Γαλλία

Ποιες είναι οι «έννοιες» που ίσως ο θεατής μπαίνει στη διαδικασία να σκεφτεί με αφορμή την παράσταση;

Έννοιες όπως ο εξουσιαστής και ο εξουσιαζόμενος κυριαρχούν σε όλη τη διάρκεια του έργου. Πρόκειται για μια ταξική πάλη ανάμεσα στις δυο αδελφές και την Κυρία τους. Επίσης το πώς μπορούμε όλοι να είμαστε εν δυνάμει δολοφόνοι, ποια είναι τα κίνητρα για μια τέτοια πράξη, πόσο κοντά είμαστε σε αυτό, πόσο μάλλον αυτά τα κορίτσια που ζούσαν για να μισούν αλλά και να αγαπούν ταυτόχρονα, παίρνοντας η μία οξυγόνο από την ανάσα της άλλης.

Ποιο είναι το πιο «ιδιαίτερο» σχόλιο που μπορεί να έχεις ακούσει για αυτή;

Ήταν αρκετά τα ιδιαίτερα σχόλια και τα κολακευτικά αλλά αν πρέπει να σταθώ σε ένα, θα ήταν ίσως σ αυτό: Μπορώ να τις δικαιολογήσω κάπως μετά απ αυτό που είδα στην παράσταση.

Τι σε κέντρισε στο ρόλο που υποδύεσαι;

Η Σολάνζ είναι ένα πολύ ιδιαίτερο πλάσμα, με άκρως διαταραγμένη ψυχοσύνθεση, απόλυτη, των άκρων, παίρνει μια απόφαση και θα κάνει τα πάντα για να το φτάσει ως το τέρμα. Δεν έχει συναισθηματισμούς και είναι άκρως χειριστική. Η αχίλλειος πτέρνα της είναι μόνο η αδελφή της η Κλαίρ, άρα ένα τέτοιο πλάσμα μόνο να σε κεντρίσει μπορεί σε όλα τα επίπεδα.

Έννοιες όπως ο εξουσιαστής και ο εξουσιαζόμενος κυριαρχούν σε όλη τη διάρκεια του έργου.

Γενικότερα ποιοι είναι οι ρόλοι που σε «άγγιξαν» περισσότερο;

Είμαι από τους ηθοποιούς που αφοσιώνομαι σε ό,τι κάνω, χωρίς εκπτώσεις και με πλήρη πίστη, άρα αυτήν τη στιγμή μπορώ να σου πω πως η Σολάνζ είναι εκείνη που με άγγιξε και με αγγίζει, χωρίς να υποτιμώ σε καμία περίπτωση ότι έχω επιλέξει κατά το παρελθόν, γιατί θα ήταν σαν να υποτιμώ εμένα την ίδια.

Πότε και πώς μπήκε η υποκριτική στη ζωή σου;

Δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση για το πότε, νομίζω πως τα δείγματα υπήρχαν από πολύ μικρή ηλικία, η απόφαση όμως πάρθηκε επίσημα όταν σπούδαζα οικονομικά και είδα πως δεν μπορούσα να περιμένω άλλο, έτσι το μαγικό αυτό ταξίδι ξεκίνησε με το πρώτο έτος της Δραματικής σχολής.

Τι είναι αυτό που έχεις ως στόχο;

Σε επαγγελματικό επίπεδο στόχος μου είναι να συμμετέχω σε δουλειές με ουσία και χωρίς εκπτώσεις, που θα παίρνω και θα δίνω στους ρόλους και μέσα απ αυτούς θα γίνομαι πιο γεμάτος άνθρωπος. Σε προσωπικό επίπεδο στόχος μου είναι να μην χάσω την καλοσύνη μου απέναντι σε καταστάσεις και ανθρώπους, να είμαι υγιής, να αγαπώ και να αγαπιέμαι γιατί γι αυτό αξίζει να ζεις.

Ποια είναι η μεγαλύτερη σου αγωνία;

Αγωνιώ και τρομάζω στην σκέψη μήπως είμαι ανεπαρκής απέναντι στον συνάνθρωπο...

Δεν υπάρχεις μόνο στις θεατρικές σκηνές της Πάτρας… Πόσο μπορεί να διαφέρουν τα πράγματα για έναν ηθοποιό στην πόλη μας;

Τα πράγματα για έναν επαγγελματία ηθοποιό δεν διαφέρουν πουθενά, είτε βρίσκεσαι στην Αθήνα, είτε στην Πάτρα, είτε οπουδήποτε θα κάνεις αυτό που οφείλεις να κάνεις, θα δώσεις το 100% του εαυτού σου, υπάρχουν κάποιες αντικειμενικές δυσκολίες αλλά μου αρέσει να εστιάζω πάντοτε στα θετικά.

Η θεατρική ζωή της Πάτρας δεν υπολείπεται σε τίποτα από άλλες πόλεις

Λείπει κάτι από τη θεατρική ζωή της Πάτρας;

Έχω την αίσθηση πως τα τελευταία χρόνια η θεατρική ζωή της Πάτρας δεν υπολείπεται σε τίποτα από άλλες πόλεις ,παρατηρώ μια άνθηση και αυτό με χαροποιεί ιδιαιτέρως γι αυτό άλλωστε και αρκετοί συνάδελφοί μου επέλεξαν να επιστρέψουν στην πόλη μας, όπως και εγώ.

Ποιούς Πατρινούς συναδέλφους της νέας γενιάς ηθοποιών ξεχωρίζεις;

Στη νέα γενιά ηθοποιών υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι συντοπίτες συνάδελφοι οι οποίοι βρίσκονται σε όλη την Ελλάδα και χαράσσουν την διαδρομή τους και είμαι περήφανη για αυτούς ,γιατί κυνηγούν τα όνειρά τους, μια τέτοια περίπτωση με εξαιρετική διαδρομή είναι και ο Γιώργος Παπαπαύλου που αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις όπου και αν βρεθεί. Θα ήθελα σ αυτό το σημείο να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την αναφορά του στο πρόσωπό μου  και τα καλά του λόγια σε πρόσφατη συνέντευξή του στο thebest.gr.

Ο Γιώργος Παπαπαύλου επιστρέφει στην Πάτρα και μίλα στο thebest για την παράσταση και τα μελλοντικά του σχέδια

Τι υπάρχει στα μελλοντικά σου σχέδια;

Η δημιουργία του δικού μου παραδείσου…

Η ταυτότητα της παράστασης

ma(i)ds: η ορμή του φόνου ως θέληση για Eίναι

Κείμενα: Jean Genet & Δημήτρης Δημητριάδης

Σύνθεση & Σκηνοθεσία: Μάρω Γαλάνη

Ερμηνεύουν: Μαριεντίνα Βουρδέρη και Δήμητρα Θεοδωροπούλου, Νινέττα Σερέτη, Τίτα Νικολοπούλου

Μουσική: Γιάννης Μουρτζόπουλος

Φωτισμοί: Θάνος Ψαρράς

Εικαστική επιμέλεια / Έντυπο υλικό: Γιάννης Παπαδόπουλος

Βοηθός σκηνοθέτη: Woula Δουλουκιτάκη

Ειδικές κατασκευές: Άνθια Ζαχαροπούλου, Γεωργία Μπουτοπούλου, Παντελής Χατζόπουλος

Αφίσα: Άνθια Ζαχαροπούλου

Φωτογραφία/ Οπτικό υλικό: Τίτα Νικολοπούλου

Video: Αλέξης Πανίτσας

Η ανάλυση και ανα_αφήγηση στο «MA(I)DS: η ορμή του φόνου ως θέληση για είναι» αφορά στην καταπίεση και στην ανισότητα, στο καταστροφικό παιχνίδι της εξουσίας, στον ψυχωτικό λυρισμό.

Οι δούλες Clair & Solange είναι ένα ψυχολογικό ζευγάρι. Δυο ψυχές αδιαχώριστα σιαμαίες σε κόσμο ερμητικά κλειστό. Η Clair υγιής (μάλλον εν αρχή υγιής) ευάλωτη ταυτίζεται με τη ψυχοπαθολογία της Solange. Δημιουργείται μια σύστοιχη μορφή ψύχωσης. Αγαπιούνται παράφορα και μισούνται παράφορα. Επιλέγουν συχνότερα το μίσος. Το κακό του να είσαι «δύο» ενώ συνδέεσαι ως «ένα», κρατά τον σύνδεσμό τους στη μορφή μιας ομοφυλοφιλικής αιμομικτικής αγάπης.

Επινοούν το παιχνίδι «κυρία», ένα παιχνίδι αλλαγής ταυτότητας προσπαθώντας να αποδράσουν από την καταπίεση της κυρίας τους, να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους για απεμπλοκή από την υπόστασή τους, από την πραγματικότητα, ώσπου παγιδεύονται μέσα σε αυτό και οδηγούνται στην εξόντωση της μιας από την άλλην.

Είναι προτιμότερο να είσαι «φόνισσα» από το να είσαι «υπηρέτρια»;

Πρόκειται για ιστορία δούλων, τρελών ή τεράτων;

Για ιστορία ταξικής διαφοράς, κοινωνικής σχετικότητας ή παραφροσύνης;

Ασάφεια ταυτότητας, μίσος για τον εαυτό, διανοητική αστάθεια ή αντίδραση σε μια κοινωνία που κυριαρχεί η βία, η εκμετάλλευση και η κοινωνική αδικία είναι αυτό που οδηγεί την σπαρακτική Clair στην μεταρσιωμένη αυτοκτονία;

Στο θέατρο Γραμμές Τέχνης Μαιζώνος 271, Πάτρα,
Ημερομηνίες παραστάσεων 16-20/3 και 26-27/3 ώρα 21.3Ο
Πληροφορίες – κρατήσεις: 690 656 9578