Παιδικά δικαιώματα και ευαισθητοποίηση των πολιτών

Στην εποχή της έρευνας, της γενετικής, της κλωνοποίησης, της επιστήμης, της μετάβασης στο φεγγάρι, της ανακύκλωσης, της εφεύρεσης και της οικολογίας, το φρικτότερο και επικίνδυνα απάνθρωπο δίποδο τέρας, ο άνθρωπος, επιβιώνει χάριν της εξέλιξης και της τεχνολογίας, ακρωτηριασμένος από την ευαισθητοποίηση και την συνείδηση των πράξεών του. Επιβιώνει, καταστρέφοντας και ματώνοντας οτιδήποτε κινείται, αφού δεν το κατανοεί!

Επιδιώκει να το αναδημιουργήσει, να το εξετάσει από μια άλλη σκοπιά, να το ανακυκλώσει, να το αναπαραγάγει, να το εξουσιάσει και να το υποτάξει με τις γνώσεις και τις εμπειρίες του, ώστε η ανθρωπότητα να βρίσκει τις λύσεις, δήθεν για καλό σκοπό!

Στην εποχή των πυρηνικών και αναίτιων προκαλούμενων πολέμων θυσιάζονται κάποιοι από εμάς, για το καλό μας… για την ειρήνη! Τι συμβαίνει αν αυτοί οι κάποιοι είναι παιδιά;

Στην εποχή των αντιθέσεων, δηλ, των χλιδάτων και των άμοιρων νεόπτωχων, οι τάξεις διασαφηνίζονται με περισσότερη καθαρότητα! Και η γλώσσα που χρησιμοποιούμε θα γίνει η διαχωριστική γραμμή της κοινωνίας μας! Η κοινωνία απειλείται από την λεπτομέρεια, από την έκφραση και από την σειρά, δηλ. από το στυλ της εμφάνισης, από τον νεοπλουτισμό, από την πολυπλοκότητα της εκφραστικότητας και από τις περγαμηνές! Ταμπουρωμένοι στα «υπέρ και στα κατά» του κοινωνικού status, ζώντας στο χρυσό μαυσωλείο μας, γυαλίζοντας την βιτρίνα μας, αγνοούμε μια άλλη διάσταση της ανθρώπινης δυστυχίας. Αδιαφορούμε για τον πόνο και την θλίψη στα μάτια των παιδιών, επειδή για την ώρα δεν μας αφορά και προχωράμε στην ανέλιξή μας αδιακρίτως κόστους, ωθούμενοι από το κέρδος και τα φώτα της κοινωνικής προβολής μας. Εμμένουμε, ακάθεκτοι στο έργο μας, αδιαφορώντας και σκοτώνοντας στην γνώση τα συναισθήματά μας, ισοπεδώνοντας αρχές και δικαιώματα.

Όλοι όσοι βρίσκονται στην αντίπερα όχθη πνιγμένοι στην απελπισία της επιβίωσης υφίστανται τα εγκλήματα που ασυνείδητα πράττονται εις βάρος τους δηλ. των αναξιοπαθούντων, των αδυνάτων, των φτωχών και των ανυπεράσπιστων πλασμάτων του πλανήτη μας. Αποκλεισμένοι στην ανημποριά τους δεν έχουν καμία δύναμη ούτε γνώση να αγωνιστούν για το αυτονόητο, το σωστό και το δίκαιο. Μιλώ για τα άτομα ενός κατώτερου θεού! Παρά τα διεθνή κείμενα προστασίας των παιδιών, εκατομμύρια παιδιά υποφέρουν από την φτώχεια, χωρίς πρόσβαση σε πόσιμο νερό, στερούμενα και την στοιχειώδη εκπαίδευση, χωρίς βιβλία, μολύβια, τετράδια, και φάρμακα. Άλλα ακρωτηριασμένα από τις συρράξεις στους πολέμους, ορφανεμένα, σκοτωμένα από aids, χωρίς εμβόλια, χωρίς σίτιση και στέγη δέχονται τις τραγικές συνέπειες του οικονομικού χάους. Παιδιά που ελπίζουν σε εθελοντές γιατρούς, ιεραποστολές και οργανώσεις, ώστε να καλύπτονται οι πάγιες ανάγκες τους.

Είναι υποχρέωση όλων μας να σεβαστούμε αυτές τις ανθρώπινες υπάρξεις με τα δικαιώματά τους. Να φτιάξουμε έναν κόσμο στα μέτρα τους όπου θα επιβιώνουν, θ’ αναπτύσσονται και θα προστατεύονται, και η μοναδικότητά τους θα γίνεται σεβαστή. Να έχουν ευκαιρίες, να συμμετέχουν και ν’ αποφασίζουν για όσα τα αφορούν. Να διαμορφώνουν, να εκφράζουν τις απόψεις τους, να επιλέγουν, να εμπλουτίζουν τις γνώσεις και να κατανοούν τα δικαιώματά τους. Να τα στηρίζουμε, ώστε να αναπτύξουν την κριτική τους σκέψη, την υπευθυνότητα και την αυτοεκτίμησή τους. Πότε επιτέλους θα λειτουργήσουμε σαν παιδοκεντρική κοινωνία, αναθεωρώντας την στάση μας; Ας ευαισθητοποιηθεί επιτέλους η κοινή γνώμη, λέγοντας: ΟΧΙ στον εξαναγκασμό της παιδικής εργασίας η οποία ακμάζει με μορφή εκμετάλλευσης!

ΟΧΙ στην επαιτεία, στην εργασία στο δρόμο, στην πορνεία, στην διακίνηση και στην παράνομη ανασφάλιστη απασχόληση! ΟΧΙ στην κακοποίησή τους, στην εκμετάλλευσή τους από ασυνείδητους εμπόρους, στην σκλαβιά τους, στα ναρκωτικά, στην πώληση της ζωής και των οργάνων τους!

Πότε πια θα σταματήσει ο άνθρωπος να εκμεταλλεύεται τον συνάνθρωπό του;

Πότε θα πάψει να ασκεί εξουσία στα ανυπεράσπιστα παιδικά κορμάκια και στις ζωντανές ψυχούλες των ζώων συντροφιάς;

Πότε θα συνεργαστεί με το κοινωνικό σύνολο, ώστε κάθε επιτακτική και βάρβαρη άσκηση βίας (αφαιρώντας τη ζωή, πληγώνοντας, συρρικνώνοντας κάθε ψυχή αδύναμη να υπερασπιστεί τον εαυτό της) να πάψει να λειτουργεί;

Ν’ αντισταθούμε δηλώνοντας, αποχή σε κάθε χρήση βίας που εκμηδενίζει κάθε ανθρώπινο δικαίωμα! Να επιτεθούμε ευσυνείδητα στην χρήση της σωματικής τιμωρίας η οποία εξελίσσεται ραγδαία στην αγαπημένη μας Ελλάδα!

Να δηλώσουμε κοινωνική συμμετοχή στην Πρόνοια των ανηλίκων κι όσων εξ αυτών εργάζονται παράνομα. Τα παιδιά πρόσφυγες που στερούνται το οικογενειακό περιβάλλον δικαιούνται κι αυτά ειδική προστασία και βοήθεια από το κράτος. Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην ανάπαυση, στο παιχνίδι, στην ψυχαγωγία, στην αγάπη και στην στοργή. Χρειάζονται υποστήριξη στην πρόληψη και στην αντιμετώπιση της βίας. Ας τους χαρίσουμε το δικαίωμα να ζουν σε ένα υγιές, ειρηνικό και ασφαλές περιβάλλον, για να βιώσουν με αξιοπρέπεια τα παιδικά τους χρόνια, όπου δεν θα λείπει το πόσιμο νερό, η στέγη, ο καθαρός αέρας, τα πράσινα δάση, οι κρυστάλλινες πηγές κι οι γαλάζιες θάλασσες! Ας τους επιτρέψουμε, εμείς οι καταστροφικοί και επιτήδειοι εκμεταλλευτές τους, να κοιμούνται με την ελπίδα για ένα ανθρώπινο μέλλον! Ας τους χαρίσουμε την δυνατότητα να ζουν ειρηνικά και να ονειρεύονται αγάπη! Με πυξίδα τον σεβασμό τους, την προστασία τους με την δική μας αγάπη, με αυτά τα πολύτιμα δώρα, τα τόσο μοναδικά όσο μοναδικά είναι τα ίδια τα παιδιά, ας ευαισθητοποιηθούμε! Όλοι έχουμε δικαίωμα στην αγάπη και στα συναισθήματα! Πλεονάζει η οικονομική, πνευματική, πολιτική, πολιτιστική, ψυχική, συναισθηματική, εκπτωτική πορεία των ιδεών. Καιρός να αναδιοργανώσουμε την κοινωνία μας, αναζητώντας τα χαμένα μας πρότυπα. Αυτά που η φιλοσοφία και η ιστορία μας ανέδειξαν παγκόσμια. Ας αφήσουμε τις απομιμήσεις και τις ψεύτικες αναστολές! Εκτροχιαστήκαμε… παρότι χάνοντας μια μάχη δεν αποδεικνύεται ότι χάσαμε και τον πόλεμο! Να θυσιάσουμε κάθε ύπουλη ωφελιμιστική σκέψη, αφήνοντας την κάθε λογής προπαγάνδα και δικαιολογία για αναίρεση μακριά μας! Αναγνωρίζοντας την ολοκληρωτική μας οικονομική καταστροφή και μη παραγνωρίζοντας τα λάθη μας! Η αλλαγή ας γίνει από μέσα μας! Δεν κοστίζει ο σεβασμός των συνανθρώπων μας και δεν ματώνουν λίγες κινήσεις στοργής και φροντίδας! Ένας τρυφερός λόγος, μια απλή πράξη στοργής, δεν μας κάνει μικρότερους, αντίθετα μας κάνει γεμάτους, δυνατότερους και σοφότερους! Πάλη για την εσωτερική μας αλλαγή, ώστε να ερχόμαστε στην θέση των άλλων, να τους συμπονάμε και να τους βοηθάμε, ώστε καθαρότεροι από ποτέ… κοιτάζοντας με το βλέμμα του δικαίου, να γινόμαστε περήφανοι και άξιοι πολίτες. Μια γροθιά κατά της αδικίας εξελίσσεται σε δυνατή χιονοστιβάδα κατά του άσχημου κατεστημένου. Του κάθε σύγχρονου νεωτερισμού που μας εξαθλιώνει, διαβρώνοντας και την τελευταία ακτή του ανθρώπινου ήθους! Ανυπακοή στην ατιμωρησία! Ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα και η αλληλεγγύη σε κάθε αδύναμη ύπαρξη είναι το εισιτήριο για την έξοδο από την σημερινή κόλαση ηθών και αναξιοπρέπειας.

Πήρα αφορμή από την παγκόσμια ημέρα των δικαιωμάτων των παιδιών, ώστε να προβληματιστούμε σχετικά με τις ευθύνες όλων μας, της Πολιτείας και των Πολιτών. Οι φορείς της κοινωνίας να κινητοποιηθούν άμεσα για την προστασία των παιδιών. ΟΧΙ πια στο σκληρό πρόσωπο της παιδικής κακοποίησης!

Μήπως σε αυτή την άσχημη συγκυρία όπου κάθε άξιο ποδοπατείται και λασπώνεται στον βούρκο της διαφθοράς και της απάτης, πρέπει να πιαστούμε από την ψυχραιμία και την λογική; Τώρα που τα συναισθήματα μπήκαν στο χρονοντούλαπο της λήθης και οι θεσμοί, οι νόμοι, η προοπτική κι’ η ανθρωπιά κατρακύλησαν εκεί… που ποτέ άλλοτε δεν οδηγήθηκαν τόσο κοντά σε ακραίες καταστάσεις και τόσο γειτονικά στον θάνατο της απόγνωσης! Καιρός να επανακτήσουμε την μνήμη μας, κάνοντας ψύχραιμες, αργές και σταθερές κινήσεις λογικής και ωριμότητας. Τώρα που το τέλμα δεν δείχνει πολλά μονοπάτια ευκολοδιάβατα ατομικισμού και ευδαιμονισμού, αφού ξηλώσαμε και την τελευταία ραφή της συνείδησης, μήπως είναι ώρα να την αναδημιουργήσουμε, ξηλώνοντας κόμπο-κόμπο τους περιορισμούς και τις κακές συνήθειες της βαρβαρότητας, της ανυπακοής, του ωφελιμισμού και της εκμετάλλευσης κάθε αρχής και δικαιώματος; Ας ξεκινήσουμε με μια άλλη πλέξη, δηλ. από την ανάποδη, ώστε τα όνειρα να μοιάζουν χαρούμενα και ελπιδοφόρα μέσα από τα γελαστά προσωπάκια των παιδιών, ξηλώνοντας ταυτόχρονα ό,τι είναι ξεθωριασμένο, επιβαρυντικό και άχρηστο, δίνοντας μια αντίθετη κοινωνική διάσταση στην συνύπαρξη, στην φιλία και περισσότερα αισθήματα αγάπης, κατανόησης, επικοινωνίας και ανθρωπιάς! Όταν ακούμε τα κλάματα ενός παιδιού, πώς συμβαίνει να χάνουμε την φωνή μας; Είμαστε φοβισμένοι αλλά όχι και τόσο δειλοί! Η σιωπή στην ατιμωρησία η οποία πολλάκις όχι μόνο οδηγεί στον θάνατο του παιδιού, αλλά και στον δικό μας συνειδησιακό θάνατο, είναι ντροπή! Η σιωπή μας δηλώνει συμμετοχή στην εγκληματικότητα και η ανοχή επίσης! Αρκετά έως εδώ! Αλλάζοντας την νοοτροπία μας, θα βρούμε τον κόσμο της χαμένης μας αθωότητας στο βλέμμα του κάθε παιδιού! Ευαισθητοποιώντας τους εαυτούς μας, ομορφαίνουμε τον ψυχικό μας κόσμο και όχι μόνο! Έτσι… υποστηρίζεται σε σταθερές βάσεις αρχών και αξιών η σύγχρονη κοινωνία μας, αποκτώντας την χαμένη της λάμψη στον σύγχρονο βούρκο της αδικίας, της μοναξιάς και της αποξένωσης καθώς και στην υποδούλωση της κάθε ξενόφερτης και ασυνείδητης εξουσίας σε οποιαδήποτε μορφή κι αν υπάρχει ή μας επιβάλλεται!.