Του Φώτη Αλεξόπουλου
Σήμερα, 20 Ιουλίου, οι μνήμες βαραίνουν. Είναι η μαύρη επέτειος της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974, ενός τραγικού κεφαλαίου στην ιστορία του ελληνισμού που εξακολουθεί να αιμορραγεί. Η μέρα αυτή δεν είναι απλώς μία ακόμη αναφορά στο ημερολόγιο – είναι υπενθύμιση. Υπενθύμιση πόνου, εθνικής ταπείνωσης, πολιτικών σφαλμάτων και συλλογικής αποτυχίας.
Η Κύπρος, κομμάτι του ελληνισμού με χιλιετίες ιστορίας, παραμένει μέχρι σήμερα μοιρασμένη, με την τουρκική κατοχή να συνεχίζεται επί πενήντα και πλέον χρόνια. Μισός αιώνας. Χιλιάδες νεκροί, αγνοούμενοι, πρόσφυγες και μια Δικαιοσύνη που ακόμα αναζητείται. Και δυστυχώς, το δράμα δεν είναι μόνο παρελθόν – είναι παρόν. Είναι οι κατεχόμενες πατρίδες που κάποιοι δεν έχουν καν γνωρίσει. Είναι οι χαμένες πατρικές περιουσίες, οι παραχαραγμένες ιστορίες, τα αλλοιωμένα τοπωνύμια. Είναι η ατιμωρησία.
Ο ελληνισμός της διασποράς – η ομογένεια – δεν ξέχασε ποτέ. Στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Αυστραλία, στη Βρετανία, η φωνή της Κύπρου κράτησε ζωντανό το αίτημα της απελευθέρωσης και της δικαιοσύνης. Με επιμονή, αγώνες και πολιτική πίεση, οι απόδημοι Έλληνες υπήρξαν και παραμένουν στυλοβάτες της εθνικής μας υπόθεσης.
Αλλά η Ελλάδα;
Το πολιτικό μας σύστημα οφείλει, πενήντα χρόνια μετά, να σταθεί με ειλικρίνεια μπροστά στον καθρέφτη της Ιστορίας. Να αναλύσει τα λάθη του παρελθόντος, να αποτιμήσει τις ευθύνες, να αρνηθεί την κουλτούρα της ατιμωρησίας και της λήθης. Διότι αν δεν μάθουμε από τα λάθη μας, θα τα ξαναζήσουμε. Και η Ιστορία δεν συγχωρεί.
Η τουρκική εισβολή δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ήταν το αποτέλεσμα εσωτερικής αποσταθεροποίησης, πραξικοπηματικών επιλογών, κακής εκτίμησης των γεωπολιτικών δεδομένων και, κυρίως, υποτίμησης της τουρκικής επιθετικότητας. Σήμερα, σε μια εποχή πολλαπλών προκλήσεων, με μια Τουρκία αναθεωρητική και στρατηγικά επιθετική, τα παθήματα του 1974 πρέπει να γίνουν μαθήματα. Η εθνική άμυνα, η διπλωματία, η ενότητα, η στρατηγική σκέψη δεν είναι πολυτέλειες – είναι προϋποθέσεις εθνικής ασφάλειας.
Ας είναι λοιπόν η σημερινή ημέρα όχι απλώς ημέρα μνήμης, αλλά ημέρα ευθύνης. Να τιμήσουμε τη θυσία των Κυπρίων, των Ελλαδιτών, των αγνοουμένων και όσων στάθηκαν με αξιοπρέπεια στο πλευρό της πατρίδας. Να φωνάξουμε πως «Δεν ξεχνώ» δεν είναι σύνθημα, αλλά στάση ζωής. Και να δεσμευτούμε πως τέτοια τραγικά λάθη δεν θα επαναληφθούν.
Η Κύπρος δεν είναι μακριά. Είναι μέσα μας.
Φώτης Αλεξόπουλος
Οικονομολόγος
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr