Χάρης Καστανίδης στο thebest.gr για τη σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων: «Ώρες Ευθύνης»

«Παρότι υπάρχει διάχυτος ο προβληματισμός στην κοινωνία, παρότι υπάρχουν πρωτοβουλίες και κινήσεις πολιτών για την ανασύνθεση της προοδευτικής παράταξης, στο εσωτερικό των προοδευτικών κομμάτων  ανυψώνονται τείχη, παρεμβάλλονται εμπόδια, προέχει η αναπαραγωγή κλειστών κομματικών ιερατείων.

Δεν αντιλαμβάνονται οι κομματικές γραφειοκρατίες ότι μόνες και διαιρεμένες δεν μπορούν, ότι η οφειλή και το χρέος τους αφορά τους πολίτες, τη χώρα, το δημόσιο συμφέρον και όχι τα στελέχη τους», λέει στο thebest.gr ο πρώην υπουργός και μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ Χάρης Καστανίδης σε σχέση με την προοπτική σύγκλισης των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς, ενώ επισημαίνει ότι «αν παραμείνουν εσώκλειστοι σε “μικρά ιδρύματα”, δεν θα αργήσει η στιγμή που ένα μεγάλο κοινωνικό κύμα απεγνωσμένων πολιτών θα τους αγνοήσει και θα δημιουργήσει τη δική του εποποιία».

Η συνέντευξη γίνεται με αφορμή την εκδήλωση της 2ας Ιουνίου στην Πάτρα με τίτλο «Για μια προοδευτική Ελλάδα: Προκλήσεις - Προτάσεις», η οποία διοργανώνεται από την Επιτροπή Πρωτοβουλίας Πάτρας και αναμένεται να διαπραγματευτεί  τη διαμόρφωση μιας σύγχρονης προοδευτικής πολιτικής ατζέντας και τη σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων. Στην εκδήλωση που αναμένεται εμ πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, πέραν του κ. Καστανίδη, θα λάβουν μέρος οι Κώστας Αρβανίτης,  ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και αντιπρόεδρος της Ευρωομάδας LEFT, Έφη Αχτσιόγλου, βουλευτής της Νέας Αριστεράς και πρώην υπουργός, Λούκα Κατσέλη, ομότιμη Καθηγήτρια ΕΚΠΑ και πρώην υπουργός, Πέτρος Κόκκαλης, Γραμματέας της οργάνωσης «ΚΟΣΜΟΣ» και πρώην ευρωβουλευτής, ενώ συντονιστής της συζήτησης θα είναι ο Μαρίνος Σκανδάμης, διδάκτωρ Νομικής και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ.

Η μεταπολίτευση χαρακτηρίσθηκε από την εναλλαγή στην εξουσία δύο ισχυρών πολιτικών κομμάτων, ενός συντηρητικού και ενός προοδευτικού, προσδίδοντας σταθερότητα στο πολιτικό σύστημα. Σήμερα, το πρώτο κόμμα ασθμαίνει σε χαμηλές επιδόσεις, η αντιπολίτευση είναι κατακερματισμένη και αδυνατεί να προβάλλει ως εναλλακτική λύση, οι βασικοί θεσμοί βρίσκονται σε κρίση. Ποια λύση μπορεί να προκύψει μέσα σε αυτό το αδιέξοδο;

Η χώρα μας διέρχεται από βαθιά και πολύμορφη κρίση. Κρίση οικονομική, πολιτική, ηθική και διανοητική, οφειλόμενη και σε εξωγενείς και σε ενδογενείς παράγοντες. Από τη μια, η μακρά κυριαρχία των νεοφιλελεύθερων ιδεών διεθνώς επέβαλε το αχαλίνωτο ιδιωτικό κέρδος, μέσω της ασυδοσίας των αγορών, σε βάρος της Δημοκρατίας, της δικαιοσύνης και της κοινωνικής συνοχής. Από την άλλη, η παρατεταμένη δημοσιονομική κρίση, που ξέσπασε στη χώρα μας στις αρχές της περασμένης δεκαετίας, αντιμετωπίστηκε με επείσακτες σκληρές πολιτικές, έμπνευσης των δανειστών, πολιτικές που αποκλήθηκαν, εκ των υστέρων, από τους ίδιους ως «πολιτικές βασανισμού της Ελλάδας».

Από το 2019 και ύστερα, με την επαναφορά της Δεξιάς στην εξουσία, το νεοφιλελεύθερο δόγμα αποτέλεσε τον σιδηρού κανόνα των ασκούμενων πολιτικών. Οι οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες αυξήθηκαν. Το 30% των πολιτών βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας (ΕΛΣΤΑΤ), η ακρίβεια σαρώνει εισοδήματα, 7 στους δέκα εργαζομένους δεν καλύπτονται από εθνικές ή συλλογικές συμβάσεις εργασίας, με αποτέλεσμα οι αυξήσεις των κατώτατων αποδοχών να μην τους αφορούν (Έκθεση Τράπεζας της Ελλάδος). Το ιδιωτικό χρέος έχει εκτιναχθεί στα ύψη, τα δημόσια αγαθά συρρικνώνονται, το κοινωνικό κράτος καταρρέει.

Η απογοήτευση και η ατομική μοναξιά του διαδικτύου, η κυριαρχία της δεξιάς πληροφορίας στα μέσα ενημέρωσης, η διαφθορά και οι συνεχείς προσβολές κατά της καχεκτικής Δημοκρατίας, η έλλειψη πνευματικής ζωής και η εξαφάνιση των διανοουμένων, το χαμηλό επίπεδο του παρόντος πολιτικού προσωπικού και η μετατροπή του δημόσιου λόγου σε ανούσια κλισέ χωρίς περιεχόμενο, συγκροτούν τις βασανιστικές συνθήκες που αποκάλεσα πολύμορφη κρίση.

Είναι επείγον να βρεθεί διέξοδος στη κρίση, να επανέλθει στο προσκήνιο η ελπίδα για καλύτερες μέρες της πατρίδας και των πολιτών, να γίνει βάσιμη η προοπτική μια προοδευτικής διακυβέρνησης. Αυτό προϋποθέτει ότι οι ηγεσίες των προοδευτικών κομμάτων θα κατανοήσουν ότι η περιχαράκωση σε μικρά αυτοτελή χαρακώματα δεν οδηγεί πουθενά. Θα κατανοήσουν ότι είναι η ώρα μεγάλων πρωτοβουλιών που θα ενεργοποιούν την κοινωνία των πολιτών και θα ετοιμάζουν μια νέα συναρπαστική έφοδο προς το φως ενός καλύτερου μέλλοντος.

Πόσο κοντά είμαστε σε πιθανή συνεννόηση των προοδευτικών δυνάμεων;

Δεν είμαστε καθόλου κοντά σε μια συνεννόηση. Παρότι υπάρχει διάχυτος ο προβληματισμός στην κοινωνία, παρότι υπάρχουν πρωτοβουλίες και κινήσεις πολιτών για την ανασύνθεση της προοδευτικής παράταξης, στο εσωτερικό των προοδευτικών κομμάτων  ανυψώνονται τείχη, παρεμβάλλονται εμπόδια, προέχει η αναπαραγωγή κλειστών κομματικών ιερατείων. Δεν αντιλαμβάνονται οι κομματικές γραφειοκρατίες ότι μόνες και διαιρεμένες δεν μπορούν, ότι η οφειλή και το χρέος τους αφορά τους πολίτες, τη χώρα, το δημόσιο συμφέρον και όχι τα στελέχη τους.

Ας νοιαστούν για τη συγκρότηση μιας μεγάλης προοδευτικής παράταξης, ικανής να αναλάβει τις τύχες της χώρας, εφαρμόζοντας ένα πειστικό και συνεκτικό πρόγραμμα αλλαγών και μεταρρυθμίσεων. Δεν είναι της ώρας να περιγράψω τα πιθανά οργανωτικά σχήματα που θα μπορούσε να πάρει η προσπάθεια αυτή. Προέχει η απόφαση.  Αν παραμείνουν εσώκλειστοι σε «μικρά ιδρύματα», δεν θα αργήσει η στιγμή που ένα μεγάλο κοινωνικό κύμα απεγνωσμένων πολιτών θα τους αγνοήσει και θα δημιουργήσει τη δική του «εποποιία».

Αν δεν επιτευχθεί κάποιου είδους σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων, υπάρχει κάποια πρακτική εναλλακτική λύση που να ανοίγει τον δρόμο σε μια προοδευτική διακυβέρνηση;

Αν δεν καταστεί δυνατή η ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου και η δημιουργία μιας μεγάλης προοδευτικής παράταξης, τότε πρέπει να εγκαταστήσουμε στην ημερήσια διάταξη τα αυτονόητα και πρωταρχικά. Θα κριθεί κάθε προοδευτικό κόμμα στις επόμενες εκλογές έχοντας αυτοτελή πορεία, υπό την προϋπόθεση ότι από τώρα θα δεσμευτούν έναντι του ελληνικού λαού οι ηγεσίες των κομμάτων ότι α) δεν πρόκειται να συνεργαστούν με τη Νέα Δημοκρατία μετά τις εκλογές και β) η μόνη συμμαχική κυβέρνηση που θα αναζητηθεί θα προκύψει από τη σύμπραξη των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων. Έχει σημασία να γνωρίζουν από τώρα οι πολίτες αυτή την προοπτική, γιατί μπορεί να της προσδώσουν δυναμική, ενώ αντίθετα, αν δεν διαβλέπουν δημοκρατική διέξοδο, η εκλογική τους συμπεριφορά θα είναι διαφορετική.