Υπό Κατάληψη το thebest.gr / Πάτρα - Συγκέντρωση/πορεία ενάντια στον Νέο Ποινικό Κώδικα | Πέμπτη 22/2 στις 18:00, Κατάληψη Παραρτήματος από Προλέτ Accion

ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΔΕΧΤΟΥΜΕ ΣΑΝ ΟΡΟ ΖΩΗΣ ΤΗ ΦΥΛΑΚΗ

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ-ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΔΕΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ ΚΑΙ ΚΩΔΙΚΑ ΠΟΙΝΙΚΗΣ

ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Το προσεχές διάστημα αναμένεται να ψηφιστεί στη βουλή το κυβερνητικό νομοσχέδιο για την εισαγωγή του νέου Ποινικού Κώδικα και Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Ο νέος Ποινικός Κώδικας έρχεται να σφίξει ακόμα παραπάνω τον κλοιό σε μια σειρά από πεδία της δημόσιας ζωής, τόσο εντός όσο και εκτός των τειχών, με πτυχές του να επιχειρούν να καταργήσουν δεκαετίες αγώνων των κρατουμένων και των κινημάτων επιστρέφοντας σε μια συνθήκη που θυμίζει όλο και περισσότερο το μεταπολεμικό κράτος. Αυστηροποίηση των συνθηκών κράτησης και επιμήκυνση των ποινών για τα βαριά αδικήματα, φυλακίσεις ακόμα και για μικρά αδικήματα πλημμεληματικού χαρακτήρα, συγκέντρωση της δικαστικής εξουσίας σε λιγότερα πρόσωπα κατά τη διάρκεια των δικών,
εξίσωση πρόθεσης-αποτελέσματος, είναι ορισμένες από τις διατάξεις που υφαίνουν την ποιοτική συνθήκη τρομοκρατίας των αγωνιζόμενων κοινωνικών κομματιών και των κρατουμένων και παράλυσης μορφών και εργαλείων αγώνα που χρησιμοποιούνται για δεκαετίες ενάντια στην εντεινόμενη βία και επέλαση κράτους και κεφαλαίου πάνω από τις ζωές των καταπιεσμένων. Πιο συγκεκριμένα προβλέπονται τα εξής:

* Αυστηροποιούνται τα ανώτατα όρια των ποινών και οι χορηγήσεις ελαφρυντικών. Οι αποφυλακίσεις πλέον θα δίνονται με το σταγονόμετρο
και υπό αυστηρότερους όρους, «χτίζοντας ζωντανούς» ουσιαστικά τους
ανθρώπους που κρατούνται για πιο βαριά αδικήματα στη φυλακή, αυξάνοντας παράλληλα τον χρόνο κράτησης όλων των εγκλείστων εν συνόλω.

* Οι αναστολές πλέον από κανόνας θα είναι η εξαίρεση, και αυτό μάλιστα με αιτιολογημένες εισηγήσεις από την έδρα και προτροπή για επιβολή περιοριστικών όρων. Ουσιαστικά η αναστολή έκτισης ποινής θα δίνεται για ποινές που δεν υπερβαίνουν το 1 έτος αντί για τα 3 που ίσχυε μέχρι τώρα. Για τη φυλάκιση από 2 έως 3 έτη υπάρχει πλέον η δυνατότητα έκτισης της ποινής αντί για μετατροπή της σε χρήμα, ενώ παράλληλα θεσπίζεται και η δυνατότητα «κοινωφελούς εργασίας». Για ποινές πάνω από 3 έτη δεν αναφέρεται καμία αναστολή ή μετατροπή τους, πράγμα
που σημαίνει έστω και ολιγόμηνη πραγματική έκτισή της. Άνθρωποι πλέον, πέραν των αγωνιζόμενων, θα κινδυνεύουν με φυλάκιση για μικρά αδικήματα χωρίς τη δυνατότητα αναστολής, πράγμα που για τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα σημαίνει αποσάθρωση της
καθημερινότητάς τους ( παύση της εργασίας τους, των υποχρεώσεών τους, κλπ.).

* Εισάγεται πλέον η δυνατότητα για επιβολή ίσης ποινής στη πρόθεση μιας πράξης και στο αποτέλεσμα που αυτή επιφέρει και κατ’ επέκταση ίση ποινή σε συνεργό και δράστη, εξισώνοντας έτσι τη πρόθεση με το αποτέλεσμα, κάτι που ακόμα και για την αστική δικαιοσύνη είναι
θεσμοθετημένο από τις απαρχές του σύγχρονου αστικού δικαίου.
* Οι μπάτσοι πλέον δε θα χρειάζεται να καταθέτουν αυτοπροσώπως στο
δικαστήριο. Μια γραπτή τους κατάθεση θα αρκεί. Καλύπτονται έτσι, τυχόν μπερδέματα και αντιφάσεις που τα δικαστήρια αναγκαστικά υιοθετούν στην ετυμηγορία τους για να προβούν σε αθωωτικές αποφάσεις. Πλέον ο λόγος της αστυνομίας μετατρέπεται σε εξ’ αρχής καταδικαστική απόφαση, μια εξουσία που εξασφαλίζει την καταδίκη περισσοτέρων ανθρώπων.

* Αύξηση των αρμοδιοτήτων των μονομελών πλημμελειοδικείων, με μονομελείς συνθέσεις να αποφασίζουν και σε δεύτερο βαθμό. Συγκεντρώνονται εξουσίες έτσι σε συγκεκριμένα πρόσωπα που θα
αποφασίζουν χωρίς καμία έστω διαβούλευση καταλήγοντας σε τυποποιημένες, γραμμής παραγωγής αποφάσεις, αλά καρτ στη πλειονότητά τους καταδικαστικές. Παράλληλα καταργούνται τα δικαστικά συμβούλια που αποφασίζουν ποιες υποθέσεις καταλήγουν στα
δικαστήρια. Έτσι ακόμα και ανυπόστατα στοιχεία να υπάρχουν για μια υπόθεση, αυτή καταλήγει σε ακρόαση.

* Πλέον ορίζεται μόνο μια αναβολή ανά δίκη, πράγμα που συνάδει και με τις γραπτές καταθέσεις των μπάτσων, δηλαδή να κρατιέται μια υπόθεση επικοινωνιακά ζεστή και να φαίνεται πως η αστική δικαιοσύνη είναι ανάλγητη και επιτελεί το έργο της.

* Αυξάνονται τα παράβολα των δικών και διευρύνονται οι χρηματικές
ποινές, ανοίγοντας τον δρόμο για περαιτέρω πλουτισμό του δικαστικού μηχανισμού και του παραδικαστικού κυκλώματος, ενώ ταυτόχρονα οι φτωχές κοινωνικές τάξεις υπόκεινται σε οικονομική αφαίμαξη.

* Η απέλαση για τα άτομα μη ελληνικής καταγωγής επανέρχεται για λόγους «δημοσίας ασφάλειας», επαναφέροντας ρητά και ως διατάξεις πλέον τις ευχές των ακροδεξιών και φασιστικών μορφωμάτων με τα οποία το κράτος βρίσκεται σε ανοιχτή επικοινωνία. Ο ρατσισμός και η κατάσταση εξαίρεσης επεκτείνονται από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης
και μπορούν να αρθρώσουν πλέον τη νομολογία της αστικής δικαιοσύνης με τον πιο βίαιο και βάναυσο τρόπο.
Σε μια κοινωνική συνθήκη όπου η οικονομική κρίση αποτέλεσε ευκαιρία για τα αφεντικά να αυξήσουν τα κέρδη τους και να βυθίσουν έτσι τα
φτωχότερα κοινωνικά στρώματα στην ανέχεια και την επισφάλεια, σε μια κοινωνική συνθήκη όπου οι κατασταλτικοί πειραματισμοί της διαχείρισης της πανδημίας έδωσαν περισσότερο έδαφος στο κράτος να διαμεσολαβήσει στις κοινωνικές σχέσεις, οι αλλαγές του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας έρχονται να προσθέσουν ακόμα έναν θεμέλιο λίθο μαζί με τα τελευταία νομοσχέδια (για τα εργασιακά με το νόμο Γεωργιάδη, για την εκπαίδευση με το νόμο Κεραμέως, και για τη λεηλασία του φυσικού κόσμου με το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο), στην
καταστρατήγηση μέχρι και της τελευταίας σπιθαμής δημόσιας και κοινωνικής ζωής και αντίστασης.

Το κράτος εκμεταλλευόμενο την όξυνση της βίας σε κοινωνικό επίπεδο (οπαδική βία, γυναικοκτονίες, ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, μαχαιρώματα στις γειτονιές, βιασμούς κλπ), μια όξυνση παράγωγο της εξαθλίωσης στην οποία ωθεί η φτώχεια, ο αποκλεισμός, η πατριαρχία και συνολικότερα η πραγματικότητα που επιβάλλει στα φτωχά στρώματα η καπιταλιστική πραγματικότητα, επιχειρεί να εμφανιστεί ως «από μηχανής θεός» για να επιλύσει τα ζητήματα. Το κράτος επανέρχεται έτσι ως ο μοναδικός ρυθμιστής των κοινωνικών σχέσεων και δρα υπέρ του κεφαλαίου διαμορφώνοντας με τέτοιο τρόπο τα νομικά πλαίσια, ώστε να
τιμωρούνται τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι, ενώ παράλληλα μπορεί να διατυμπανίζει ότι στέλνει περισσότερους ανθρώπους στη φυλακή όπου θα εκτίσουν μεγαλύτερες ποινές. Ανοίγει έτσι ξεκάθαρα και ο δρόμος για την ίδρυση και λειτουργία
ιδιωτικών φυλακών, μια μπίζνα δισεκατομμυρίων για τα αφεντικά και ένα ακόμη πιο ζοφερό σενάριο για τη μεγάλη πλειοψηφία των κρατούμενων. Οι ιδιωτικές φυλακές είναι κόλαση, η πραγματικότητα της λειτουργίας τους σε χώρες του εξωτερικού είναι παραπάνω από αποκαλυπτική.

Ο κόσμος της εξουσίας, της πατριαρχίας, των πολέμων και της εκμετάλλευσης που παράγει όλα τα ζοφερά παράγωγα στα οποία εξωθούνται οι άνθρωποι, ποινικοποιεί, ρίχνει το φταίξιμο και το βάρος σε όσα άτομα αγωνίζονται εναντίον αυτού του κόσμου και σε όσα άτομα
αλλά και στους ανθρώπους που καταφεύγουν σε αναγκαίες επιλογές για την επιβίωσή τους. Εξάλλου κανένας μπάτσος δολοφόνος ή βιαστής, κανένας βιαστής γόνος αφεντικών, κανένα διακεκριμένο πρόσωπο τύπου Λιγνάδης, κανένας αρχιμαφιόζος συνεργάτης κυβέρνησης και αστυνομίας δεν θα πάει ποτέ στη φυλακή. Η εξουσία αγαπά τα παιδιά της και στη προκειμένη περίπτωση όλοι αυτοί με τη προσθήκη των μεγαλοδικηγόρων και των δικαστών πλουτίζουν από τα παράβολα των δικών, τις κρατούμενες στα σοφρωνιστικά ιδρύματα (όταν αναλαμβάνουν υποθέσεις ή δίνουν προνόμια), τις εγγυήσεις.
Ως αγωνιζόμενα από τα κάτω υποκείμενα, ως άνθρωποι αναγνωρίζουμε στη φυλακή και στο δικαστικό σύστημα τη συμπύκνωση του μίσους που τρέφει η εξουσία για τους φτωχούς και τις αγωνιζόμενες, δηλώνουμε ρητά στο κράτος πως δεν θα αποδεχτούμε ως όρο ζωής τη φυλακή.
Ακόμα και ο δήθεν σωφρονισμός τους (η ουσιαστική δηλαδή πειθάρχηση των κρατουμένων στις υπαγορεύσεις κράτους και κεφαλαίου πνευματικά και σωματικά), δεν είναι τίποτα άλλο παρά η τιμωρία για την απόκλιση των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων από τις καπιταλιστικές αξίες της επιβολής, της εκμετάλλευσης, του ρατσισμού και της πατριαρχίας. Ένας κόσμος που καθημερινά θεσμοθετεί τον θάνατο, την εκμετάλλευση, τη φτώχεια και τη καταπίεση, ένας κόσμος που διεξάγει πολέμους για να
επεκτείνει την γεωπολιτική του ισχύ, ένας κόσμος που εχθρεύεται την ουσιαστική κοινωνική επαφή των ανθρώπων και εμβαθύνει στην καταστολή για να κυριαρχήσει επ’ αυτής δε μπορεί παρά να είναι δίκαιο να ανατραπεί. Και κανένας τέτοιος κόσμος, αυτός δηλαδή του κράτους και των αφεντικών, δεν είναι ικανός να κρίνει τις επιλογές και τις πράξεις
αυτών των οποίων πετάει στο δρόμο και αυτών των οποίων αγωνίζονται εναντίον του.

ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

ΜΠΑΤΣΟΙ - TV - ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΡΧΗ, ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ
ΜΑΖΙ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥΣ, ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ
ΘΑΝΑΤΟ

ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Ταξική δράση για την αντεπίθεση στον κόσμο των αφεντικών και τη κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς / proletaccion@espiv.net

https://athens.indymedia.org/post/1629101/