Απαξιώνοντας τους πολιτικούς, όχι την πολιτική

Ένα ζήτημα της εποχής , κυρίως από τους νέους είναι η απαξίωση της πολιτικής . Όλο και περισσότερο ακούμε πολιτικούς να αναφέρουν ότι θα προσελκύσουν τέτοιους ψηφοφόρους που συνήθως απέχουν των διαδικασιών ή επιλέγουν ψήφο διαμαρτυρίας . Υπάρχει όμως το ερώτημα , τελικά το πολιτικό σύστημα στην πλειοψηφία του , θέλει ή δεν θέλει την αποχή ;

Ο λαός επί της ουσίας αναζητά λύσεις στα καθημερινά του προβλήματα , κυρίως του βιοπορισμού , θέλει μία αξιοπρεπή δουλειά , έναν μισθό ο οποίος να φθάνει για τις ανάγκες του σε : τροφή , υγεία , στέγαση και διασκέδαση . Έχει τόσο απλή ανάγνωση , μεγάλη ζήτηση αλλά μικρή προσφορά από το υπάρχων πολιτικό τοπίο . Συνεπάγεται ότι την ελπίδα για απαντήσεις στα παραπάνω ζητήματα η πλειοψηφία του κόσμου θα την ψάξει στον λεγόμενο προοδευτικό χώρο . Σχετικός ή μη με την πολιτική , ουδείς ή ελάχιστοι πολίτες αναμένουν αλλαγές , ανατροπές , αλληλεγγύη , πρόνοια από τις συντηρητικές παρατάξεις . Τελικά όμως σήμερα ο κόσμος δείχνει απογοητευμένος , απέχει , ψηφίζει με θυμό ή απέναντι στο Χ πρόσωπο , και αυτόν που επιλέγει να ψηφίσει δεν το κάνει με θέρμη . Ο προοδευτικός χώρος δηλαδή δεν γοητεύει .

 Ένας μύθος που διαιωνίζεται είναι ότι το πρόβλημα είναι οι πολιτικές ή τα κόμματα . Εάν κανείς προχωρήσει σε μία ρεαλιστική ανάγνωση της κατάστασης θα εστιάσει στα πρόσωπα που αλλοιώνουν ιδέες , αρχές , αξίες και διακηρύξεις .  Οι περισσότεροι ενεργοί πολιτικοί δρουν ιδιοτελώς με μοναδικό στόχο την τσέπη την δική τους , των δικών τους , ενώ εθίζονται στην μέθη της εξουσίας . Οι υποψήφιοι που περιμένουν και ελπίζουν να πάρουν στις επόμενες εκλογές την καρέκλα , κάνουν τα καλά παιδιά , σκύβουν το κεφάλι στα συμφέροντα και στην πραγματικότητα είναι φοβισμένα ανθρωπάκια . Τα ίδια μονοπάτια ακολουθούν και οι < κομματάρχες > . Μάλιστα υπάρχει μία είδους ομερτά μεταξύ τους για να κάνουν τις πολιτικές θέσεις , κλειστό κλαμπ για λίγους .

 Στην Δυτική Ελλάδα μία φτωχή περιοχή με συντηρητικό περιφερειάρχη βλέπουμε απευθείας αναθέσεις εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ σε μεγάλους ομίλους επιχειρήσεων , εκτός των άλλων , για να διοργανώσουν πάρτι και φιέστες δήθεν για τον κόσμο . Φορέας ο οποίος διοικείται από άνθρωπο του προοδευτικού χώρου , είναι παράδειγμα πιθανής διασπάθισης δημόσιου χρήματος (αναθέσεις , χρήματα για υπερωρίες σε μηναία βάση , οδοιπορικά , προσλήψεις ανθρώπων που άνηκαν σε πολιτική παράταξη , leasing αυτοκίνητα κ.α.) . Δεξιός μεγαλοεπιχειρηματίας ( κακουργηματικά υπόδικος ), εμφανίζεται να ελέγχει κεντροαριστερά κόμματα , επιλέγοντας ως και υποψηφίους τους όπως υποστηρίζουν κάποιοι . Ενώ έχουμε διαφορετικές ιδεολογίες , οι εκπρόσωποι τους εξουσιάζονται από το χρήμα και χρησιμοποιούν ίδιες τακτικές .

 Μην περιμένουμε λοιπόν με αυτή την μαγιά ριζικές αλλαγές προς το καλύτερο στην ζωή μας . Αξίζει να καταλάβουμε ότι ήρθε η στιγμή που υπάρχει ανάγκη να απαξιώσουμε τα πρόσωπα , όχι τους θεσμούς ή την πολιτική . Στο ερώτημα εάν αξίζει να ψηφίσουμε ή να συμμετέχουμε σε δημοκρατικές διαδικασίες , η απάντηση είναι άμεση και εύκολη : ΝΑΙ ! Απόδειξη ότι μέσα σε αυτό συρφετό , υπάρχουν και αυτοί που νομοθέτησαν την ΔΙΑΥΓΕΙΑ , ώστε να ξεχωρίσουμε σήμερα την ήρα από το σιτάρι .