Και όσο Υπάρχεις θα Υπάρχω…

«Όσο υπάρχω "εγώ" ο άνθρωπος θα υπάρχει και ο Θεός μου, άρα όσο υπάρχει ο Θεός θα υπάρχει και "εγώ" ο άνθρωπος». Για να υπάρχει Δημιούργημα υπάρχει και Δημιουργός, διαφορετικά δεν υφίσταται σχέση. Η νέα συμφωνία με τον άνθρωπο ξεκινάει με τη γέννηση του Θεανθρώπου και τα Χριστούγεννα.
Έτσι πιστοποιείται η αιώνια σχέση του Θεού με τον Άνθρωπο.

Από τη δημιουργία με την Αγάπη του προς τον Άνθρωπο, παρόλο που ο Άνθρωπος έχει αδυναμία να συνάψει σχέση με τον Δημιουργό Του – από τη πτώση και μετά - ο Θεός δεν εγκαταλείπει τον Άνθρωπο, γιατί ο Θεός δεν έχει απλά Αγάπη αλλά είναι η αληθινή Αγάπη. Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα με τη Θεία ενσάρκωσή του, τη γέννηση άρα και τη δική μας Αναγέννηση, που δεν την επιβάλλει, αλλά ρωτάει τον Άνθρωπο – στη συγκεκριμένη περίπτωση την Παναγία και αυτή εν’ ελευθέρα βουλήσει της, απαντάει – «Ιδού η δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου». Την ίδια απάντηση περιμένει ο Θεός να δώσει και ο Άνθρωπος.
Προσφέρεται στον κάθε Άνθρωπο αναλλοίωτα, αδιαίρετα, αγαπητικά, προσδοκώντας τη δική του βούληση για τη Σωτηρία του.

Ο Γεννηθείς Κύριος ζητάει την άδεια για να μπει στη ζωή του κάθε Ανθρώπου, όχι μια φορά το Χρόνο, αλλά κάθε στιγμή, μετέχοντας των μυστηρίων της ζωής και πρωταρχικά της Θείας δημιουργίας που είναι η ευχαριστιακή σύναξη επί τω αυτώ, με πίστη, συνέργεια, εγκαρτέρηση και αυταπάρνηση. Δηλαδή το Υπάρχω γίνεται Υπάρχεις και Υπάρχουμε ή Συν-Υπάρχουμε, μόνο έτσι επιτυγχάνεται η αναγέννησή του.
Είμαστε έτοιμοι να του επιτρέψουμε από τα φετινά Χριστούγεννα και μετά να συνάψει τη νέα συμφωνία με τον καθένα από εμάς ;

Η αναγέννηση, η δημιουργία, η προσφορά Αγάπης προϋποθέτει σχέση ελευθερίας, ευχαριστία για ό,τι μας προσφέρεται και ευγνωμοσύνη για τη δυνατότητα που μας δίνεται να ζήσουμε μια πραγματικά νέα ζωή. Να δεχτούμε τη Χάρη μέσα μας, να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας, να δούμε το δώρο του Θεού.
Η πρώτη λέξη που βγαίνει από τα χείλη μας τα Χριστούγεννα είναι το «Ωσαννά εν τοις υψίστοις», που σημαίνει Ευγνωμοσύνη.

Τα φετινά μας Χριστούγεννα ας είναι η απαρχή μιας νέας ζωής, της δικής μας Γέννησης μέσα από τη συνάντησή μας και τη σχέση μας με τον Θεό - τον προσωπικό μας Θεό - τον συνάνθρωπο Θεό μας, άρα και τον εαυτό μας, τη φύση – έκφραση του Θεού. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω της προσωπικής μας βελτίωσης, της συγχώρεσης, της ταπείνωσης, της διάκρισης, του σεβασμού, της κατανόησης, του καθήκοντος, της συνέπειας, της εσωτερικής καθαρότητας, της σωφροσύνης, της αλληλοβοήθειας, της Αγάπης, διατηρώντας συνειδητά και ανιδιοτελώς τη σχέση μας με τον Θεό. Η κύρια φροντίδα μας ας είναι η μετοχή μας στη λατρευτική και μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας μας, μέσα από τη μυσταγωγία της όντως ζωής που είναι ο Σαρκωθείς Κύριος.

Καθώς οδεύουμε στην Θεία Γέννηση, ας συναισθανθούμε ότι η αξία της είναι παντοτινή και διαχρονική. Ζώντας την ζοφερή πραγματικότητα του σήμερα, η Γέννηση του Θεανθρώπου γίνεται πυξίδα και προσανατολισμός, νοηματοδοτεί το Είναι μας, την ύπαρξή μας και δίνει χειροπιαστή Ελπίδα και Προοπτική σωτηρίας στον ταραγμένο και τρομαγμένο Άνθρωπο. Μη χάσουμε και αυτή την ευκαιρία να ζήσουμε τα φετινά Χριστούγεννα ανοίγοντας τις καρδιές μας στο Φως το Αληθινόν, βάζοντας στη ζωή μας τον Χριστό και συναντώντας τον Συν-Άνθρωπο. Αυτό άλλωστε σημαίνουν τα Χριστούγεννα.

Ας γεννηθεί ο Χριστός στον κάθε έναν μας προσωπικά,
για να υπάρχουμε Αιώνια, μαζί με το Άκτιστο Φως Του.

«Χριστός Γεννάτε, Δοξασάτε»,
ας ψάλλουμε όλοι μαζί,
δοξολογώντας τη Θεία Γέννηση!

Γεώργιος Α. Γεωργόπουλος
Μουσικός – Επικοινωνιολόγος –
Γραμματέας Στέγης Ελληνικών Χορωδιών