Εν όψει τον εκλογών
Ημέρα των εκλογών πλησιάζει και εγώ εξακολουθώ να μην ξέρω ποιον θα ψηφίσω. Η πόλη είναι γεμάτη από αφίσες προσώπων με πλατιά, ζεστά χαμόγελα. Σε κάθε γωνία σκοντάφτεις και σε κάποιον υποψήφιο οποίος σε χαιρετάει και σε αγκαλιάζει λες και είστε συγγενείς. Ξέρεις τώρα, όλες αυτές γνωστές στρατηγικές του προεκλογικού αγώνα. Έχοντας βαρεθεί όλα αυτά τα προεκλογικά και μετεκλογικά παρατράγουδα, θα ήθελα πολύ να δω κάτι διαφορετικό. Έναν δήμαρχο ζεστό, ανθρώπινο, με χιούμορ, έναν άνθρωπο που σκέπτεται «έξω από το κουτί», έναν άνθρωπο που θα κατάφερνε να αλλάξει αυτή την πόλη, έτσι ώστε να γίνει όμορφη, φιλόξενη και οργανωμένη.
Δικαίως θα αναρωτηθείτε σε ποιο όνειρο τα είδα εγώ όλα αυτά? Θα πρέπει να σας πω ότι δεν είναι όνειρο, ούτε παραμύθι, ούτε φαντασίωση. Είναι πραγματικότητα και η τυχερή πόλη που της έτυχε τέτοιος δήμαρχος είναι η πρωτεύουσα της Κολομβίας, η Μπογκοτά.
Το 1993 η πόλη της Μπογκοτά είχε τα μαύρα της τα χάλια. Βρωμιά, τσιμέντο, κυκλοφοριακό, βία, εγκλήματα και έξι εκατομμύρια απελπισμένων κατοίκων. Αυτή ήταν η εικόνα της ώσπου μια ωραία μέρα των ημερών, ένας καθηγητής μαθηματικών και φιλόσοφος, πήρε μια πολύ τολμηρή απόφαση. Παραιτήθηκε από την θέση διευθυντή του Πανεπιστημίου και αποφάσισε να βρει μια μεγαλύτερη αίθουσα διδασκαλίας. Η αίθουσα που είχε υπόψη χωρούσε ούτε λίγο ούτε πολύ 6 εκατομμύρια ανθρώπους. Ο θαρραλέος αυτός άνθρωπος λεγόταν Antanas Mockus.
Για να πετύχει το στόχο του χρειάστηκε να ασχοληθεί με πολιτική και αυτοδιοίκηση. Άρχισε λοιπόν την προεκλογική του καμπάνια, η οποία όμως, ήταν κάπως ανορθόδοξη. Φόρεσε μια στολή Σούπερμαν, αυτοανακηρύχτηκε «Υπερπολιτης» και βγήκε στους δρόμους. Αρχικά όλοι γελούσαν, αλλά ο κόσμος ήταν απελπισμένος και αγανακτισμένος από το σάπιο πολιτικό κατεστημένο και σιγά-σιγά άρχισε να τον ακούει και να τον αποδέχεται. Κάτι με το χιούμορ του, κάτι με τους παράξενους τρόπους του κάτι με το ειλικρινή και συμπαθής πρόσωπο του, κατάφερε να κάνει την ανατροπή και να γίνει ο δήμαρχος μιας μεγαλούπολης.
Σαν δήμαρχος ήταν άπειρος και σαν πολιτικός ήταν άσχετος, αλλά αυτά τα δυο «μειονεκτήματα» δεν στάθηκαν εμπόδιο στο έργο του. Ένα έργο από το οποίο επωφελούνται ακόμα η κάτοικοι της πόλης.
Η πρώτη του κίνηση ήταν να προσλάβει 20 μίμους και να τους «αμολήσει» στους δρόμους της πόλης. Οι πολίτες της Μπογκοτά δεν σέβονταν καθόλου τους κανόνες οδικής συμπεριφοράς και αδιαφορούσαν παντελώς για τα πρόστιμα που τους επέβαλαν οι Αρχές. Ο Antanas Mockus ανέθεσε στους μίμους να κοροϊδεύουν όσους παραβίαζαν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Δεν ακούγεται και πολύ δραστικό, αλλά απεδείχθη ότι σαν μέτρο τελικά, ήταν σκέτος δυναμίτης. Σε κανέναν δεν άρεσε να γελάνε μαζί του και έτσι σταμάτησαν να το παίζουν μάγκες.
Μοίρασε στους πολίτες ταμπέλες με thumbs up και thumbs down για να επιδοκιμάζουν ή να αποδοκιμάζουν δημόσια τις πράξεις των συμπολιτών τους.
Ζήτησε επίσης από τους πολίτες να πληρώσουν 10% παραπάνω στους δημοτικούς φόρους. Όταν λέμε ζήτησε, εννοούμε ότι τους παρακάλεσε ευγενικά να συνεισφέρουν εθελοντικά με 10 % παραπάνω. Οι πολίτες της Μπογκοτά ανταποκρίθηκαν και σε αυτό.
Η εκτίμηση που έχει για την ανθρώπινη ζωή ήταν μια πηγή έμπνευσης η οποία φάνηκε όταν ζωγράφισε αστέρια σε κάθε σημείο θανάτου από τροχαίο στην πόλη. Με αυτό το τρόπο σόκαρε τους συμπολίτες του και κατάφερε να μειώσει τα ατυχήματα από 1300 το χρόνο στα 600..
Μια φορά τον πήρε τηλέφωνο η μητέρα ενός τρίχρονου κοριτσιού και του είπε ότι η κόρη της το μόνο που θέλει για τα γενέθλια της είναι να γνωρίσει τον δήμαρχο. Ο Mockus πήγε στο πάρτι και ας μην ήταν προεκλογική περίοδος. Στην διάρκεια της επίσκεψης η μητέρα του είπε: «Κάθε φορά που θέλω να την βαρέσω, αυτή τρέχει στο τηλέφωνο και λέει ότι θα καλέσει τον δήμαρχο! Δεν ξέρει ούτε να σχηματίσει τον αριθμό αλλά προφανώς πιστεύει ότι εσείς θα την προστατεύεστε!»
Αυτό είναι ένα μέρος από τη ιστορία του Antanas Mockus, ενός ανθρώπου που εμφανίστηκε τη στιγμή που ο κόσμος αναζητούσε απελπισμένα έναν ηγέτη, κάποιον να τον εμπιστευτούν, κάποιον να τους βοηθήσει. Ο ίδιος βέβαια δεν αποδέχεται καθόλου το ρόλο του ηγέτη και δεν χάνει την ευκαιρία να τονίσει την σημασία της μάθησης: «Υπάρχει αυτή η τάση στους ανθρώπους να δένονται με σχέσεις εξάρτησης με τους ηγέτες» λέει ο Mockus «Για μένα είναι σημαντικό να αναπτύξεις την συλλογική ηγεσία. Δεν μου αρέσει να παίρνω τα εύσημα για όλα αυτά που έχουμε πετύχει. Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν συμβάλει για να φτάσουμε σε αυτά τα αποτελέσματα... Μου αρέσουν περισσότερο οι ισότιμες σχέσεις. Ιδικά μου αρέσει να προσανατολίζω τους ανθρώπους στην μάθηση.»
Παρόλο που όλη η θητεία του Antanas Mockus θυμίζει ένα κοινωνικό πείραμα, και είχε αμφισβητηθεί όσο λίγες, κανένας δεν μπορεί να αναιρέσει το γεγονός ότι ήταν πολύ επιτυχημένη και εξαιρετικά εποικοδομητική.
Εσύ, μέλλοντα δήμαρχε, νομίζεις ότι θα μπορέσουμε να πούμε κάτι τέτοιο και για την δική σου θητεία?
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr