«Τη νύχτα που έλαμψε το Άστρο»

Του Κώστα Λογαρά

Την ιστορία των Χριστουγέννων, όπως την έζησαν τα ζώα  της Φάτνης,  αφηγήθηκε ο Κωνσταντίνος Κυριακόπουλος στην κομψή, εικονογραφημένη έκδοση από «το Δόντι» . Και η Μαίρη Σιδηρά έκανε τη θεατρική διασκευή και σκηνοθέτησε το  πολύ ωραίο αυτό κείμενο σε μια παράσταση με αρκετό ενδιαφέρον για μικρούς αλλά και μεγάλους.  Πρόκειται για  το έργο «Τη νύχτα που έλαμψε το Άστρο» που παίζεται  στο Θέατρο «Λιθογραφείο».

Ένα κείμενο ποιητικό, αφαιρετικό,  πέρα από τις συμβατικές, γνωστές αφηγήσεις  της Γέννησης. Γιατί δεν αφηγούνται οι άνθρωποι, αλλά τα ζώα της Φάτνης. Αυτά  που ζέσταναν με το χνώτο τους το θείο βρέφος και που μετέφεραν στη ράχη τους την Μαρία και τον Ιωσήφ ως τη Βηθλεέμ. Κι έχουν όλη τη δροσιά και τη χάρη μιας πραγματικά διαφορετικής οπτικής. Που βρίσκει τον τρόπο ο συγγραφέας να διατυπώσει μέσα απ’ το  λόγο των ζώων  διαχρονικά, πανανθρώπινα αισθήματα  - γιατί το προνόμιο της ευαισθησίας δεν το έχουν μόνο οι άνθρωποι.

Η Μαίρη Σιδηρά έκανε μια παράσταση με πολλή φαντασία και έμπνευση. Η ίδια δίδαξε και την κίνηση στους  ηθοποιούς. Η Αναστασία Αρμένη, η Λαμπρινή Ζώτου κι ο Ευάγγελος Μιχάλης ερμήνευσαν με τον πιο λιτό τρόπο τον ποιητικό  λόγο, το ύφος, τις κινήσεις  των ηρώων. ( Η διατύπωση του λόγου , διαβάζω στο πρόγραμμα, στηρίχτηκε στις βασικές αρχές μεθόδου του Δήμου Αβδελιώδη).  Εξίσου απέριττη πλην καθοριστική και η μουσική του Γιώργου Δίπλα με φωνητικά και τραγούδι από την Δώρα Πετρίδη. Υποβλητικά επίσης τα σκηνικά της Μαρίας Αλανιάδη, οι φωτισμοί της Ευσταθίας Δρακονταειδή καθώς και η Εικαστική επιμέλεια του Παναγιώτη Καρώνη. Όλα , ακόμα κι η ατμόσφαιρα του παλιού Λιθογραφείου, συνέτειναν σ’ ένα ευφρόσυνο αποτέλεσμα.

Κριτήριο για την επιτυχία μιας θεατρικής παράστασης  είναι, κατ’ εμέ, να μπορέσει να με συνεπάρει. Να με τυλίξει μέσα της, να με μαγέψει κάπως. Ασχέτως, πώς.  Η παράσταση στο Λιθογραφείο ήταν μια ευτυχής συγκυρία.