ΑΠΟΡΙΕΣ ενός μπερδεμένου ψηφοφόρου του Δήμου Πατρέων

Δημοτικοί σύμβουλοι διαφορετικών παρατάξεων στο εν ενεργεία Δημοτικό Συμβούλιο, σε ποια ακριβώς χρονική στιγμή αυτής της τετραετίας διαπίστωσαν πως τελικά έχουν συγκλίνουσες απόψεις επί θεμάτων της πόλης, ώστε να αποφασίσουν να συνυπάρξουν στον ίδιο συνδυασμό των φετινών εκλογών;

Ποια ακριβώς υπηρεσία πρόσφεραν στην πόλη (ώστε να μας προτείνουν να τους επανεκλέξουμε) δημοτικοί σύμβουλοι που άπαξ εβδομαδιαίως διατύπωναν τις απόψεις τους, επί ενός θέματος τη φορά, εν είδει έκθεσης ιδεών, σε ένα Δελτίο Τύπου, το οποίο απέστελλαν, με το πάτημα ενός πλήκτρου, προς δημοσίευση σε όλα τα τοπικά μέσα;

Πόση σύγχυση να αντέξει ο ψηφοφόρος όταν τότε (το 2010) έβλεπε κάποια πρόσωπα απ’ τη μία και σήμερα (το 2014) τα βλέπει... εντελώς απ’ την άλλη; Και πες πως οι δημοτικοί σύμβουλοι ενίοτε αλλάζουν θέσεις ή προτιμούν άλλους ηγέτες, ένας εκπρόσωπος τύπου όμως πόσο μπορεί να πείσει πως οι αλήθειες του αλλάζουν με τις τετραετίες;

Πόσο πολιτικό θράσος χρειάζεται να διαθέτεις για να επιστρατεύσεις (ως υποψήφιος δήμαρχος) καμιά εκατοστή υποψηφίους, μπας και σου μαζέψουν γύρω στις τρεις χιλιάδες ψήφους, για να καταφέρεις να εκλεγείς (εσύ και μόνο εσύ, από όλο το ψηφοδέλτιο) δημοτικός σύμβουλος για μία πενταετία ακόμα;

Πως είναι δυνατόν να καταγράφει υψηλά δημοσκοπικά ποσοστά, συνδυασμός που δε μιλά για το πως θα διοικήσει το Δήμο, αλλά για το ποιο (άλλο) σύστημα διακυβέρνησης προτείνει για τη χώρα (γιατί όχι και για τον πλανήτη όλο);

Πως εξηγείται η κατάρτιση λειψού ψηφοδελτίου, όταν ξεκίνησες δυναμικά με δημοσίευση 400 ονομάτων υποστηρικτών σου και είχες κι άλλα 400 στο συρτάρι, για… ώρα ανάγκης;

Γιατί αλήθεια σχεδόν κανένας από τους νέους (σε ηλικία και πολιτική παρουσία) υποψήφιους δεν διάλεξε τον συνδυασμό των νέων για να κατέλθει σε αυτές τις εκλογές;

Τι εμποδίζει κάποιον (μπορεί και κάποια) που ανορθόδοξα επιχείρησε προ τριετίας να γίνει Δήμαρχος στην πόλη, πιέζοντας για ενδοπαραταξιακές διαδικασίες, να θέσει τώρα υποψηφιότητα, μήπως και οι Πατρινοί τον (την) επιλέξουν με τον ορθόδοξο τρόπο της δημοκρατίας;

Θέλει πράγματι να εκλεγεί Δήμαρχος κάποιος που, μετά από μια πλήρη θητεία στο Δημοτικό Συμβούλιο (ως επικεφαλής παράταξης) και κατόπιν πολλών εμφανίσεων, δηλώσεων, περιοδειών και εκδηλώσεων, συγκεντρώνει μόλις το κατώτατο πλήθος υποψηφίων κι αυτό μετά της βοήθειας συγγενών τε και γειτόνων;

Πόσο αξιόπιστος αποδεικνύεται κάποιος που επί χρόνια δηλώνει φανατικά ακομμάτιστος και υπέρμαχος της ανεξάρτητης αυτοδιοίκησης, όταν τελικά συστρατεύεται με ένα από τα πιο κομματικά ψηφοδέλτια της εκλογικής αναμέτρησης;

Ποια ακριβώς ειδησεογραφική αξία έχει η παρακολούθηση των παζαριών που έκαναν εν ενεργεία δημοτικοί σύμβουλοι, προκειμένου να ενταχθούν σε κάποια από τα νέα ψηφοδέλτια; Και ποιον άραγε αφορά η είδηση πως ο τάδε ΔΕΝ θα είναι υποψήφιος, ώστε αυτός ο τάδε να νιώθει την υποχρέωση να μας ενημερώσει για τη μη συμμετοχή του διά δημόσιας επιστολής;

Πως νοείται σε μια εποχή που επιβάλλονται οι συνεργασίες και οι συγκλίσεις, μόνο δύο τελικά δημοτικοί συνδυασμοί (από τους δεκατρείς) να καταφέρνουν να προτάξουν αυτά που τους ενώνουν;

Τελικά τι ψηφίζουμε στις 18 του Μάη, τον συγγενή, φίλο ή γνωστό που κάπου «κατεβαίνει», τους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους με τη μεγαλύτερη φωτογένεια, το καλύτερο σποτ και την πιο πετυχημένη καμπάνια ή τον δήμαρχο (και το επιτελείο του) που θεωρούμε καταλλήλότερους για τη διαχείριση των θεμάτων της Πάτρας;