Καλωσορίζω τον κ. Σταθάκη στην πραγματικότητα

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον άκουσα τον βουλευτή και υπεύθυνο Ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γιώργο Σταθάκη να επισημαίνει από την Πάτρα ότι «το ευρώ είναι μια ωραία φυλακή από την οποία εμείς δεν μπορούμε να βγούμε».

Αισθάνομαι μια ηθική ικανοποίηση για το γεγονός ότι ο «σκιώδης υπουργός Οικονομικών» της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, κόντρα τουλάχιστον στο 25% του κόμματος του που επιθυμεί διακαώς την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη, αναγνωρίζει πλέον το προφανές και το αυτονόητο.

Ως εκ τούτου, με μεγάλη μου χαρά καλωσορίζω τον κ. Σταθάκη στον ρεαλισμό και στην πραγματικότητα. Διότι αν ο κ. Σταθάκης διαπιστώνει με μια αντιπολιτευτική (ως οφείλει, εκ της θέσης του) απόχρωση ότι «το ευρώ είναι μια ωραία φυλακή» και ότι η παραμονή της σ’ αυτήν συνιστά εκ των πραγμάτων μια εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για το ευοίωνο μέλλον της χώρας, στα αλήθεια, έξω από αυτήν τι υπάρχει; Μα μια άγρια ζούγκλα, την οποία κανείς σώφρων και λογικός άνθρωπος δεν θέλει να ζήσει.

Δεν είμαστε μαζοχιστές, αλλά ούτε και σαδιστές. Εάν υποχρεωθήκαμε να πάρουμε σκληρά και επώδυνα για την ελληνική κοινωνία μέτρα, το πράξαμε με πραγματικό πόνο ψυχής, πρωτίστως για τη σωτηρία της πατρίδας μας και με μοναδικό γνώμονα την παραμονή της στην ευρωζώνη, σ’ αυτήν την «ωραία φυλακή», όπως διαπιστώνει και ο κ. Σταθάκης.

Μπορεί να μην πάει πολύς καιρός που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξης Τσίπρας ευχόταν να είχαμε γίνει Αργεντινή, ωστόσο η ζωή, αναπόσπαστο μέρος της οποία αποτελεί η πολιτική, είναι αυτή που δίνει πάντα τις απαντήσεις. Και η ζωή απέδειξε ότι ευτυχώς που δεν γίναμε Αργεντινή, ευτυχώς που δεν είμαστε Βενεζουέλα.

Οι δύσκολες επιλογές που κάναμε πλέον δικαιώνονται, όχι μόνο από την εντυπωσιακή πρόοδο που έχουμε σημειώσει ως χώρα, αλλά ακόμη και από την παραδοχή των επικριτών μας περί της «ωραίας φυλακής» του ευρώ.

Είναι πια προφανές ότι δύσβατος δρόμος που ακολουθήσαμε μας οδηγεί στο ξέφωτο.