Της Νίκης Τσελίκα, δημοσιογράφου
Το απομεσήμερο της Τετάρτης, εκεί στον Αγιαντρέα, σ΄τα είπαν όλα, ρε Γιώργο!
Και είπαν πολλά, πάρα πολλά ωραία, ειλικρινή κι΄αληθινά για σένα και για την πορεία σου στα δημοσιογραφικά και εκδοτικά πράγματα της Πάτρας.
Και, γύρισα τον χρόνο πίσω και κοίτα να δείς, τί θυμήθηκα, ρε Γιώργο:
Θυμήθηκα, πως πρωτοσυναντηθήκαμε, Άνοιξη του ΄81, στα ΝΕΩΤΕΡΑ , τότε που μαζί άλλους δημοσιογράφους και τεχνικούς σχεδιάζαμε και προετοιμάζαμε την έκδοση της εφημερίδας...
Θυμήθηκα, την πραγματικά μαχητική δημοσιογραφία που ασκήσαμε σ΄εκείνη την εφημερίδα. Με όλους τα βάλλαμε, χωρίς ενδοιασμούς και περιστροφές, αλλά με εντιμότητα και χωρίς υστεροβουλία.
Θυμήθηκα, όταν, Καλοκαίρι του ΄82 πιά, η εφημερίδα δεν “πήγαινε”, απλήρωτοι εμείς, ανασφάλιστοι... απεργία... λουκέτο...
Θυμήθηκα, ρε Γιώργο, και γέλασα μέσα μου, που κάτι μήνες μετά τις εκλογές του ΄81 πήγαμε οι δυό μας στην παλιά Ασφάλεια, όπου είχε έρθει για υπηρεσιακές συσκέψεις ο Γιάννης Σκουλαρίκης (υπουργός Δημόσιας Τάξης τότε) να του ζητήσουμε τον φάκελό μας!!!! Αφέλεια; Θράσος;
Θυμήθηκα, την “εντολή” που έλαβα, αρχές Καλοκαιριού του ΄82, από την ΕΡΤ να “ξαναζωντανέψει” ο Ραδιοφωνικός σταθμός της Πάτρας! Το συζήτησα πρώτα μαζί σου... Φωνάξαμε μετά και την Αγγελική, τη Χρυσή, τον Ανδρέα, την Πόπη! Γερή, δυνατή ομάδα με κέφι και όραμα!
Θυμήθηκα, πώς, εμείς ένα τσούρμο “παλιόπαιδα” έξω από το δημοσιογραφικό κατεστημένο της πόλης, ταράξαμε τα ύδατα στο Δασύλλιο...
Θυμήθηκα τα προσκόματα, τα εμπόδια, που συναντούσαμε, και, τελικά, την περιπέτεια που ξεκινήσαμε στα ερτζιανά με την εκπομπή “ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ- ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ”! Την πρώτη δίωρη ζωντανή ενημερωτική εκπομπή του Σταθμού!
Θυμήθηκα, πως περνούσες κάθε πρωί με το σαραβαλάκι σου, ένα CITROEN 2CV DIANE και με ανέβαζες κι΄εμένα στο Δασύλλιο.
Θυμήθηκα, πώς ξεπεράσαμε το απίστευτο τρακ της πρώτης εκπομπής: Μα, φυσικά, ρε Γιώργο, με την τσικουδιά που μας κέρασες, λίγο πριν βγούμε στον αέρα!
ΤΑ ΝΕΩΤΕΡΑ και η εκπομπή στον Ραδιοφωνικό Σταθμό: δυό Μέσα που μας έδεσαν σαν συναδέλφους και στέριωσαν τη φιλία μας, που έγινε αργότερα κουμπαριά.
Θυμήθηκα ακόμα, ρε Γιώργο, κάτι πανέμορφες βραδιές στο εργένικο, αλλά τόσο φιλόξενο, σπίτι σου με παρέα, κουβεντούλα, αναλύσεις, σχολιασμούς, “κοινωνική κριτική”... κανένα χαρτάκι που και που και, βεβαίως, με τα φοβερά κρητικά μεζεδάκια που μας έφτιαχνες με τα χεράκια σου: χοχλιούς μπουμπουριστούς και καλιτσούνια, αλλά και υπέροχες μακαρονάδες!!!
Θυμήθηκα, κάτι ωραία γλέντια στο ΧΑΡΑΜΑ, κάτι ούζοκατανύξεις, πίσω από τα Δικαστήρια ή μεσημέρι, στην Πλατεία Γεωργίου, με τον Άννινο να “ωρύεται” για την αρθρογραφία μας από το μπαλκόνι του γραφείου του!!!
Θυμήθηκα, ρε Γιώργο, το ξεκίνημά σου στον εκδοτικό χώρο και ότι δεν είχα το θάρρος να σε ακολουθήσω. Σου μιλούσα για ρίσκο και μου ΄λέγες ότι αυτό είναι που κάνει τη ζωή συναρπαστική!
Θυμήθηκα, που λέγαμε σαν φιλαράκια τα μυστικά μας. Μου έλεγες για τους έρωτες , τις σκανταλιές και τις αγάπες σου...
Και θυμήθηκα, κάποια χρόνια πιο μετά που μου μίλησες, ξαφνικά, για την Αγγελική και για τα αισθήματα, που συνειδητοποίησες ότι ένιωθες γι΄αυτήν. “Εδώ δεν σηκώνει παιχνίδια!”, μου είχες πεί. “Η Αγγελική είναι σοβαρό κορίτσι!”
Και παντρευτήκατε με την Αγγελική. Και περάσατε μαζί χρόνια με ομορφιές αλλά και δυσκολίες!
Τώρα σταματώ να θυμάμαι και συμπεραίνω: Ρε Γιώργο, η επιλογή της Αγγελικής, ήταν ίσως η καλύτερη της ζωής σου! Πορεύτηκε μαζί σου και στάθηκε, ως το τέλος ο φύλακας-άγγελός σου!
Μιάς και πάντα τα λέγαμε όλα μεταξύ μας, άκου το κι΄αυτό: Ρε Γιώργο, την πίκρανες την Αγγελική! Την πίκρανες και την πόνεσες, γιατί βιάστηκες πάάάάρα πολύ να “φύγεις”, φίλε μου!
Αυτά, που λες, θυμήθηκα, στον Αγιανατρέα και είπα να σου τα πω... Έτσι, στο όνομα της φιλίας μας, πολύτιμο φυλαχτό στη ζωή μου!
Ας είναι, ρε Γιώργο, φίλε, κουμπάρε μου, αναπαυμένη η ψυχή σου και ελαφρύ το αχαϊκό χώμα που σε δέχτηκε!
Θα σε θυμάμαι!
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr