“Το νέο εισπρακτικό ''κρεσέντο'' της τρικομματικής Κυβέρνησης το λιγότερο μπορεί να θεωρηθεί ως κακόγουστο...ανέκδοτο”

Το 4^ο Μνημόνιο το αποκαλούμενο πολυνομοσχέδιο, σύμφωνα με τις μετριοπαθείς και ελλιπείς εκτιμήσεις του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, κρύβει επιβαρύνσεις της τάξεως των 6 δις ευρώ για την κοινωνία.

Προφανώς το Υπουργείο Οικονομικών και η «Τρόικα» προσβλέπουν στο «κρυφό λίπος» που εκτιμούν ότι ακόμη υπάρχει στην ελληνική κοινωνία, ύστερα από πολλά χρόνια ύφεσης και λιτότητας, περιμένοντας κάποιες... “ευχάριστες εισπρακτικές εκπλήξεις”.

Πρόκειται για ένα απολύτως αβέβαιο στοίχημα που απέχει της αλήθειας, η εκτίμηση πως η κοινωνία μας διατηρεί ακόμη κάποια αποθέματα πληρωμής υποχρεώσεων στο Δημόσιο και στα Ταμεία. Σήμερα, νοικοκυριά και επιχειρήσεις βρίσκονται στα έσχατα όρια οικονομικής εξάντλησης, χωρίς ελπίδες άμεσης αύξησης εισοδημάτων, μεγέθυνσης της οικονομίας, πρόσβασης σε τραπεζικό δανεισμό. Συνεπώς το νέο εισπρακτικό «κρεσέντο», έστω και με τις συνθήκες εισπρακτικής τρομοκρατίας που δημιουργούνται από τους υποτελείς της τρόικας, των δανειστών, τους Στουρνάρα - Σαμαρά - Βενιζέλο και Κουβέλη θεωρείται το λιγότερο ως κακόγουστο ανέκδοτο…

Έσοδα 2,7 δις ευρώ από τις ρυθμίσεις των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο και 795 εκατ. ευρώ από τις ρυθμίσεις των χρεών προς τα ασφαλιστικά ταμεία προβλέπει η ειδική έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους που συνόδευε το τελικό κείμενο του πολυνομοσχεδίου που κατατέθηκε στη Βουλή και ψηφίστηκε την Κυριακή το βράδυ.

Απορεί πραγματικά, ο κάθε Έλληνας φορολογούμενος πως μπορεί να υπάρχουν έσοδα όταν συνεχίστηκε και το Μάρτιο η πιστωτική ασφυξία στην πραγματική οικονομία. Όταν η παράταση της απουσίας τραπεζικής χρηματοδότησης έχει οδηγήσει σε παντελή έλλειψη ρευστότητας στην αγορά και σε ταμειακή αδυναμία των επιχειρήσεων.

Όταν σύμφωνα με στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος, ο ετήσιος ρυθμός μεταβολής της συνολικής χρηματοδότησης του εγχώριου ιδιωτικού τομέα το Μάρτιο του 2013 διαμορφώθηκε σε -3,5%.

Όταν ανησυχία προκαλούν ακόμα και τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, που δείχνουν ότι οι νέες ληξιπρόθεσμες οφειλές στις εφορίες αυξήθηκαν κατά περίπου 800.000.000 ευρώ μέσα σε μόλις ένα μήνα, φτάνοντας στο τέλος Μαρτίου στα 2,178 ευρώ.

Όταν την ίδια ώρα, υπό το βάρος της κρίσης και της έλλειψης ρευστότητας, τουλάχιστον 1 στους 4 ελεύθερους επαγγελματίες και επιχειρηματίες δεν υποβάλλει περιοδικές δηλώσεις ΦΠΑ και δεν αποδίδει στο Δημόσιο το Φόρο Προστιθέμενης Αξίας.

Στην Ευρώπη, όπως και στην Ελλάδα, οι Σαμαράς, Στουρνάρας, Βενιζέλος, Κουβέλης γράφουν νούμερα στο Προϋπολογισμό, υπακούοντας τυφλά στις εντολές των ξένων δυναστών-δανειστών και εξακολουθούν να «παίζουν με τις λέξεις», στρεβλώνοντας βασικές αρχές της οικονομίας.

Η οικονομική πολιτική πρέπει να είναι κατεξοχήν κοινωνική, να κατανέμει το οικονομικό όφελος και το βάρος ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες αλλά και ανάμεσα στις γενιές. Συνεπώς η κοινωνική αποδοχή ή απόρριψη συνιστούν κεφαλαιώδους σημασίας παράμετρο για την υλοποίηση των οικονομικών πολιτικών.

Η προσαρμογή αυτή δεν μπορεί να γίνει ερήμην της κοινωνίας, των επιχειρήσεων και των εργαζομένων. Η μείωση του ελλείμματος και του χρέους δεν θα έχει νόημα εάν έχει δημιουργήσει κοινωνική αποσύνθεση και έχει οδηγήσει τον μισό ελληνικό πληθυσμό στο όριο της φτώχειας.