Πολιτικός σεισμός στο Βέλγιο

Με πολιτικό σεισμό στην καρδιά της Ευρώπης ισοδυναμεί η νίκη στις χθεσινές βελγικές εκλογές ενός φλαμανδικού κόμματος, που θέλει να διαλύσει τη χώρα και να προωθήσει την ένταξη της Φλάνδρας στην ΕΕ ως ανεξάρτητου κράτους. Ενδεχόμενη πολιτική αστάθεια ως το φθινόπωρο δεν θα παραλύσει μόνο την ευρωπαϊκή προεδρία (την οποία αναλαμβάνει το Βέλγιο την 1η Ιουλίου), αλλά θα εκθέσει περισσότερο τη χώρα σε κερδοσκοπικές επιθέσεις. Το χρέος του Βελγίου ως ποσοστό του ΑΕΠ πλησιάζει το 100%, υπολειπόμενο μόνο εκείνου της Ελλάδας και της Ιταλίας.

Εχοντας τα παραπάνω υπόψη, ο επικεφαλής του γαλλόφωνου Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελιο Ντι Ρούπο (πρώτου στη Βαλονία με 34%) κάλεσε τους Φλαμανδούς σε μια «ισορροπημένη συμφωνία για τη μεταρρύθμιση της χώρας», αναγνωρίζοντας ότι «μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Φλάνδρας επιθυμεί την εξέλιξη του Βελγίου σε θεσμικό επίπεδο».

«Η Εθνική Φλαμανδική Συμμαχία (Ν-VA) κέρδισε τις εκλογές. Είμαστε το κόμμα που εκπροσωπεί το 30% (των Φλαμανδών)» θριαμβολόγησε μετά την ανακοίνωση των πρώτων συγκεντρωτικών αποτελεσμάτων ο 40χρονος αρχηγός του N-VA, Μπαρτ ντε Βέβερ. Είναι απόφοιτος Ιστορίας του Καθολικού πανεπιστημίου του Λόιβεν και στο παρελθόν έχει κατηγορηθεί ως θαυμαστής του Λεπέν και αρνητής του Ολοκαυτώματος.

Σε τηλεοπτική εκπομπή προ διετίας είχε παρομοιάσει τους γαλλόφωνους Βαλώνους συμπατριώτες του με? Τούρκους και Μαροκινούς μετανάστες!

Σύμφωνα πάντως με τη γαλλική «Monde», οι Φλαμανδοί αυτονομιστές (που συγκέντρωσαν 43% των ψήφων στην περιοχή τους αν συνυπολογιστεί το ακροδεξιό «Φλαμς Μπελάνγκ») δεν θα εκβιάσουν σε άμεση διάσπαση του Βελγίου, αλλά σε ένα πολιτισμένο διαζύγιο βήμα βήμα. Κάτι τέτοιο θα επιτευχθεί με μετατροπή της βελγικής ομοσπονδίας σε χαλαρή συνομοσπονδία τύπου Ελβετίας, με αδύναμο κεντρικό κράτος και μεταφορά της πολιτικής εξουσίας στον οικονομικά ισχυρό ολλανδόφωνο φλαμανδικό βορρά.

«Θα θέλαμε να μη συγκυβερνήσουμε με το N-VA, αλλά στο τέλος ίσως να μην το αποφύγουμε», δήλωσε ο επικεφαλής των γαλλόφωνων Σοσιαλιστών στη Γερουσία και υπουργός Ενέργειας, Πολ Μανιέτ. Να σημειωθεί ότι οι 150 έδρες της βελγικής Βουλής κατανέμονται ανά 88 και 62 στα κόμματα των δύο κοινοτήτων, με βάση την αναλογία πληθυσμού (6,5 εκατομμύρια Φλαμανδοί έναντι 4 εκατομμυρίων Βαλόνων). Αυτό σημαίνει ότι πρακτικά απαιτείται η συμμετοχή τουλάχιστον τεσσάρων κομμάτων στην κυβέρνηση, δύο από κάθε πλευρά.

Δεύτερο μετά το N-VA στη Φλάνδρα βγήκε το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα του απερχόμενου πρωθυπουργού, Ιβ Λετέρμ, με 17,5% και τρίτο το φιλελεύθερο Open VLD με 14,5%. Είναι το κόμμα που προκάλεσε τον Απρίλιο την? πτώση της κυβέρνησης, με αφορμή γλωσσικές διαφορές με τους γαλλόφωνους στις Βρυξέλλες. Στη Βαλωνία, μετά τους Σοσιαλιστές, ακολούθησαν το φιλελεύθερο MR με 24%, το κεντρώο -πλην αδιάλλακτο απέναντι στους Φλαμανδούς- CDH με 16,5% και οι Οικολόγοι με 14%.

Πάντως, όλο και περισσότεροι αναλυτές βλέπουν να πλησιάζει το τέλος του δίγλωσσου βασιλείου-πρότυπο της βορειοδυτικής Ευρώπης, που ιδρύθηκε το 1831.