Μιχάλης Ρέππας: Δεν μας φταίνε τα τουρκικά σήριαλ, μας φταίει το κακό μας το κεφάλι…

Ο Μιχάλης Ρέππας γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Λουτράκι Κορινθίας. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, μαθηματικός και στην συνέχεια σπούδασε υποκριτική στο Εθνικό θέατρο. Με τη βοήθεια της Άννας Βαγενά, γνώρισε τον Θανάση Παπαθανασίου και μαζί έφτιαξαν μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην ιδιωτική τηλεόραση, το θέατρο και τον κινηματογράφο. Σεναριογράφος, σκηνοθέτης, ηθοποιός, αρθρογράφος… Και αυτές είναι μόνο λίγες από τις ιδιότητες του ταλαντούχου Μιχάλη Ρέππα…

Ποιες είναι οι μυρωδιές και οι εικόνες που θυμάστε από την παιδική σας ηλικία;

Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ντομάτα. Αλλά ντομάτα της παιδικής μου ηλικίας. Μια φορά στην Κρήτη έτυχε να ξαναφάω, σχετικά πρόσφατα, τόσο αληθινή ντομάτα, σαν αυτή που θυμάμαι από την δεκαετία του 60.

Όταν περάσατε στο Μαθηματικό, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ήταν όνειρο τον γονιών σας ή δικό σας;

Η εισαγωγή μου στο πανεπιστήμιο ήταν η μεγαλύτερη χαρά που έχω πάρει στη ζωή μου. Καμιά πρεμιέρα, καμιά κριτική, κανένα βραβείο, κανένα ρεκόρ εισιτηρίων δεν μου έδωσε τόσο συμπυκνωμένη χαρά, όσο αυτή που πήρα όταν άκουσα από ραδιόφωνο το όνομα μου. Γιατί τότε πρώτο το ραδιόφωνο μετέδιδε τα αποτελέσματα των εισαγωγικών. Φυσικά, δεν ήταν η θέληση μου να δώσω στο πανεπιστήμιο και να γίνω μαθηματικός. Το έκανα μόνο για χατίρι των γονιών μου αλλά  – ένα περίεργο πράμα – τίποτα άλλο δεν μου έδωσε τόση χαρά, όσο όταν έκανα το χατίρι των γονιών μου.

Όταν ανακοινώνετε στους γονείς σας ότι θέλετε να ασχοληθείτε με την υποκριτική πως το αντιμετωπίζουν;

Φυσικά με δυσπιστία και φόβο. Και δικαιολογημένα. Δεν τους αδικώ καθόλου. Αν είχα παιδί ένα πράμα δεν θα ήθελα. Να μπλέξει με το θέατρο. Φαίνεται έχω βαθιά μέσα μου την εντολή των γονιών μου και ας μη μου φαίνεται. Πρέπει, όμως, εδώ να πω ότι ο πατέρας μου κάποιο καιρό πριν πεθάνει μου είπε : «Μιχάλη θέλω να σου ζητήσω συγνώμη»  – «Γιατί ρε μπαμπά;»του λέω – «Γιατί δεν φαντάστηκα ποτέ ότι είχες ταλέντο». Πιστεύω ότι ήταν πολύ γενναιόδωρο εκ μέρους του.

Πως γνωριστήκατε με τον Θανάση Παπαθανασίου;

Μας ταίριαξε η Άννα Βαγενά. Στην Άννα Βαγενά χρωστάμε την τόσο μακριά συνεργασία μας. Η Άννα μας “έβαλε” να γράψουμε μαζί ένα νούμερο. Μετά ένα δεύτερο και πάει λέγοντας. Αν τότε η Άννα δεν είχε αυτή την ιδέα οι ζωές μας θα ήταν αλλιώς.

Πολλοί λένε ότι μαζί με τον Θανάση Παπαθανασίου βάλατε τα θεμέλια στην εξέλιξη της κωμωδίας, διεισδύοντας στους χαρακτήρες σε βάθος. Το αποδέχεστε;

Αυτά είναι εκτιμήσεις που κάνουν οι άλλοι.  Εμείς ξεκινώντας τις «Τρεις Χάριτες» προσπαθήσαμε να φτιάξουμε ένα λαϊκό θέαμα με τον τρόπο που το αντιλαμβανόμαστε εμείς και με τον τρόπο που το διασκεδάζαμε εμείς. Και πάντα κάνουμε πράματα που θα μας άρεσε να τα δούμε σαν θεατές.

Είναι εύκολο ή δύσκολο να συνεργάζεσαι επί χρόνια με τον ίδιο άνθρωπο; Τελικά οι παρέες γράφουν ιστορία;

Ε..δεν είμαστε και παρέα με τον Θανάση. Είναι λίγοι δυο άνθρωποι για να τους πεις παρέα. Και ούτε ήμασταν φίλοι πριν συνεργαστούμε. Συνεπώς η παρέα και το “παρεϊστικο” λίγο ρόλο παίξανε στην καριέρα μας. Ποτέ δεν κάναμε θιάσους με επίκεντρο μια παρέα. Και γενικά πιστεύουμε ότι στην Ελλάδα έχει λίγο μυθοποιηθεί η παρέα. Καλές είναι οι παρέες αλλά και λίγος παραπάνω επαγγελματισμός δε θα μας έβλαπτε σαν λαό. Ο Θανάσης κι εγώ προσπαθούμε να είμαστε πάντα συνεπείς επαγγελματικά. Φυσικά η συνεργασία μας πέρασε από μεγάλες δυσκολίες. Αλλά ένα πράμα ευτυχώς δεν είχαμε ποτέ. Αυτόν τον ηλίθιο ελληνάρικο εγωκεντρισμό που εμποδίζει την ομαδικότητα και καλλιεργεί τον φθόνο.

Οι «Τρεις χάριτες» και το «Δις εξαμαρτείν» είναι δυο τηλεοπτικές δουλειές που έχουν αφήσει εποχή, πιστεύετε ότι θα ξαναγίνουν τέτοιες δουλειές;

Έχουν ήδη γίνει πολλές από τότε. Σειρές που αγάπησε ο κόσμος και τις θυμάται με νοσταλγία. Και στο χώρο της κωμωδίας και του δράματος.

Θα θέλατε να υπάρχει συνέχεια στις «Τρεις Χάριτες»;

Από μια μεριά, ναι. Γιατί κάτι ωραίο δεν θες ποτέ να τελειώσει. Αλλά δεν θα ήταν παγίδα; Κάθε δουλειά -και μάλιστα πετυχημένη δουλειά- είναι αποτέλεσμα μιας ευτυχισμένης συγκυρίας. Αλλά οι συγκυρίες παρέρχονται, οι συνθήκες αλλάζουν, εμείς αλλάζουμε, οπότε καλύτερα να θυμάσαι μια καλή στιγμή σαν ένα ωραίο παρελθόν και όχι να προσπαθήσεις να την αναστήσεις στο παρόν. Σίγουρα θα αποτύχεις. Ένας έρωτας που έκλεισε τον κύκλο του δεν ξαναζωντανεύει ποτέ.

Περνάει κρίση η κωμωδία στο θέατρο, στην τηλεόραση και στο σινεμά;

Όχι φυσικά. Πιθανώς στο σινεμά και την τηλεόραση περνάμε μια ύφεση λόγω οικονομικής κρίσης αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι χάσαμε σαν λαός το χιούμορ μας. Στο θέατρο, που προς το παρόν δείχνει να αντέχει περισσότερο, υπάρχει πολλή εγχώρια κωμωδία και πολλές φορές αξιοπρόσεκτη.

Ποια από τις τρεις ιδιότητες σας ξεχωρίζετε, αυτή του ηθοποιού, του σεναριογράφου ή του σκηνοθέτη;

Φυσικά του συγγραφέα. Τις άλλες δυο ιδιότητες τις αντιμετωπίζω σαν παραπληρώματα της συγγραφικής μου δραστηριότητας. Τώρα πια θα έλεγα ότι είμαι, βασικά, συγγραφέας. Και, πιο ειδικά, κωμωδιογράφος.

Τελικά υπάρχουν όρια στη σάτιρα;

Σε κάθε τι υπάρχει όριο.  Αλλά δεν πιστεύουμε στα όρια που τα βάζουν οι νόμοι ή οι θεσμοί ενός λαού. Δημοκρατία σημαίνει να βάζει ο καθένας όρια στον εαυτό του και όχι να του επιβάλλονται από κάποια αρχή. Έτσι και ο καλλιτέχνης σε μια δημοκρατία θέτει ο ίδιος όρια στον εαυτό του. Όρια που έχουν να κάνουν με την αισθητική του, την καλλιέργεια του, το γούστο του και τις αντιλήψεις του. Από κει και πέρα θα κρίνει το κοινό.

Πιστεύετε ότι θα είναι ένας δύσκολος χειμώνας για το θέατρο;

Είναι ένας δύσκολος χειμώνας για την Ελλάδα. Και έρχονται και άλλοι τέτοιοι χειμώνες στην συνέχεια. Και το κακό είναι ότι οι Έλληνες δεν το παίρνουν αυτό στα σοβαρά. Πέρα από μερικές εκρήξεις οργής, δεν βλέπουμε να κάνουν σοβαρές προσπάθειες να ανασυνταχτούν. Για παράδειγμα: Στο ελληνικό θέατρο συνεχίζει η πολυδιάσπαση δυνάμεων που διασπά το κοινό και το διασπείρει. Δεν βλέπουμε την συσπείρωση δυνάμεων που απαιτούν οι καιροί για να γίνουν δυνατές και βιώσιμες παραστάσεις. Οι Έλληνες ηθοποιοί συνεχίζουν με την ανεμελιά της ευημερίας να κυνηγούν τον τίτλο του θιασάρχη σε ομάδες και ομαδούλες αντί να συσπειρώνονται σε λιγότερους και πιο ισχυρούς θιάσους. Πιο ισχυρούς και καλλιτεχνικά και εμπορικά.

Πως σχολιάζετε τα τουρκικά σίριαλ; Τα έχετε δει;

Πρώτα απ’ όλα δεν μας φταίνε τα τουρκικά σήριαλ. Μας φταίει το κακό μας το κεφάλι. Γιατί, στις εποχές των παχέων αγελάδων, τι έκανε η ελληνική τηλεόραση; Σκόρπαγε τα λεφτά σε αστρονομικές αμοιβές «μερικών» συνεργατών και «μερικών» στελεχών. Αντί να στήσει ένα αξιόπιστο σύστημα παραγωγής θεάματος που να αντέξει στα δύσκολα, τα λεφτά τα έκανε τζιπάκια και εξοχικά με πισίνες. Αντίθετα, η Τουρκία μέσα σε λίγα χρόνια έστησε ένα σοβαρό σύστημα παραγωγής που είναι σε θέση και να εξάγει.

Το ότι δεν γίνονται Ελληνικά σίριαλ είναι γεγονός. Το ότι και όταν γίνονται δεν πληρώνονται, πως το σχολιάζετε;

Αν υπήρχε η παραμικρή ιδέα πρόνοιας δεν θα φτάναμε εδώ που φτάσαμε. Αλλά όταν έμπαιναν λεφτά στην τηλεόραση, γιατί περάσανε πολλά δις ευρώ από τα κανάλια μας, εμείς κοιτάγαμε να τα κάνουμε life style. Δεν επιτρέπεται επιχειρήσεις με τέτοιους τζίρους να πέσουν έξω τόσο γρήγορα. Κάτι σάπιο υπήρχε στην ελληνική οικονομία χρόνια τώρα και με τον πρώτο κραδασμό βρέθηκαν όλοι πανί με πανί.

Θεωρείτε ότι δόθηκαν λεφτά σε ηθοποιούς, παρουσιαστές, δημοσιογράφους κτλ, που έφτασαν τα κανάλια σε αυτή την κατάσταση;

Λεφτά φύγανε προς πολλές κατευθύνσεις. Με τελικό προορισμό την Ελβετία, φυσικά.

Αν είχατε απέναντι σας τον Γιώργο Παπανδρέου, τον Αντώνη Σαμαρά, τον Βαγγέλη Βενιζέλο και τον Αλέξη Τσίπρα, τι θα θέλατε να τους πείτε;

Ό,τι έχω να πω, το λέω μέσα από το έργο «Βάλ’ τον υπουργό στην πρίζα». Δεν έχω τίποτα περισσότερο να πω. Και αλίμονο αν το έργο ενός καλλιτέχνη χρειάζεται και σχολιασμούς -έστω και από τον ίδιο- για να συμπληρωθεί. Ας έρθουν φέτος στην Πειραιώς 131 (αν τολμούν) να δουν τι έχω να τους πω.

Τελικά, για όλη αυτή την κρίση, θεωρείτε ότι έχουν και μερίδιο ευθύνης οι Έλληνες;

Υπάρχει περίπτωση να έχουν μερίδιο ευθύνης και οι Κολομβιανοί; Φυσικά  και οι Έλληνες έχουν ευθύνη για ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Γιατί τους πολιτικούς μας, μας τους επέβαλαν; Δεν τους ψηφίσαμε και τους ξαναψηφίσαμε;

Πως σχολιάζετε τη δήλωση του Γιάννη Μπέζου για το ξεκαθάρισμα του χώρου από την σαβούρα;

Εκτιμώ βαθύτατα τον Γιάννη Μπέζο και για το ταλέντο του, φυσικά, αλλά και για την άμεμπτη ηθική του παρουσία στο χώρο. Και δεν είναι λόγια αυτά που λέω. Ο Γιάννης είναι ένας άνθρωπος πολύ αυστηρών καλλιτεχνικών αρχών και γι’ αυτό μερικές φορές φαίνεται απότομος. Μακάρι να ήταν πολλοί αυτοί που προστατεύουν την ηθική και τη συνοχή του κλάδου όσο ο Γιάννης. Ίσως, βέβαια, η χρήση της λέξης “σαβούρα” δεν είναι για να ακουστεί δημόσια. Αλλά, κακά τα ψέματα, υπήρξαν πολλές φούσκες στην δουλειά μας τα τελευταία χρόνια, που πιθανώς η οικονομική κρίση βοήθησε να ξεφουσκώσουν μια ώρα αρχύτερα. Και λέω μια ώρα αρχύτερα γιατί η μοίρα της φούσκας είναι πάντα να ξεφουσκώνει.

Νιώθετε επαγγελματική ανασφάλεια φέτος;

Όχι. Νιώθω καλλιτεχνική ανασφάλεια όπως κάθε χρόνο. Φυσικά φέτος τα πράματα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα γιατί ο κάθε θεατής θα σκεφτεί πολύ που θα δώσει το εισιτήριο του.  Ευτυχώς, η επιχείρηση μας κατέβασε την τιμή στα 18 ευρώ και αυτό θα διευκολύνει κάπως. Εκτός, βεβαίως, από τις προσφορές για φοιτητές, υπερήλικες, ανέργους, γκρουπ κλπ που είναι πολύ πιο χαμηλά. Γύρω στα 12 ευρώ απ’ όσο ξέρω. Και οι άνεργοι νομίζω δωρεάν. Αλλά δεν είμαι και σίγουρος.

«Άντρες έτοιμοι για όλα» μια παράσταση που είναι πιο επίκαιρη από ποτέ… Σε λίγο βλέπω και οι Έλληνες να κάνουν στριπτίζ;

Το να δείξεις τον ποπό σου δεν είναι και σπουδαίο πράμα. Το να δείξεις και να αντιμετωπίσεις την ψυχή σου είναι δύσκολο.  Ελπίζω ότι η κωμωδία μας «Άντρες έτοιμοι για όλα» δείχνει τον Έλληνα και όχι τα απόκρυφά του. Φυσικά για όσες και όσους έχουν περιέργεια για τα απόκρυφα των πέντε πρωταγωνιστών μας, τα δείχνει κι αυτά.

Δώστε μας μια ευχή για το entertv.gr

Να επιβιώσει. Είναι μια ευχή για όλους μας πλέον. Να επιβιώσουμε.

Ευχαριστώ για το χώρο. ΜΙΧΑΛΗΣ ΡΕΠΠΑΣ

 

+++ Φέτος τον Μιχάλη Ρέππα μπορούμε να τον απολαύσουμε στο θέατρο «Πειραιώς 131″ στην παράσταση «ΒΑΛ’ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΣΤΗΝ ΠΡΙΖΑ». Μια κωμωδία για έναν κόσμο που φροντίζει – με εγκληματικό κάποιες φορές τρόπο-  να κρατάει τα προσχήματα και να μην κάνει τίποτα σε μια στιγμή που επιτέλους κάποιοι πρέπει να μπουν στην πρίζα για να γίνει κάτι.

Μαζί του θα βρίσκονται οι  Χρυσούλα Διαβάτη, Αλέξανδρος Αντωνόπουλος, Μιχάλης Ρέππας, Σοφία Μουτίδου, Βάσω Λασκαράκη, Χάρης Γρηγορόπουλος, Φώτης Σπύρος, Δημήτρης Λέκκος.  +++

 

Από την Έλενα Πολυκάρπου

Πηγή: entertv.gr