Άρεσαν οι «Νεφέλες» του Εθνικού στο Πατρινό κοινό χθες βράδυ στο Αρχαίο Ρωμαικό Ωδείο της Πάτρας

Άρεσε στο Πατρινό κοινό η παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Νεφέλες» του Αριστοφάνη που παρουσιάστηκε χθες Σάββατο 1^η Σεπτεμβρίου 2012 το βράδυ στο Αρχαίο Ρωμαικό Ωδείο στο πλαίσιο του 31^ου Φεστιβάλ Πάτρας-Θεσμός Αρχαίου Δράματος του Οργανισμού Καλλιτεχνικών Πολιτιστικών Εκδηλώσεων.

Η προσέλευση του κοινού υπολογίζεται στα εννιακόσια με χίλια άτομα ενώ ανάμεσα στους θεατές που παρακολούθησαν την παράσταση ήταν ο πολιτιστικός σύμβουλος του Φεστιβάλ Πάτρας Ανδρέας Α. Ανδριόπουλος, ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Πατρέων Νίκος Μακρής, ο χορογράφος Φωκάς Ευαγγελινός ο οποίος είχε επιμεληθεί την κίνηση των ηθοποιών και κυρίως του 14μελούς Χορού της παράστασης καθώς και η γνωστή ηθοποιός Μαρία Αλιφέρη που στη μνήμη του κοινού έχει μείνει η ατάκα της «σας αγαπώ».

Επίσης μεταξύ των παρόντων ήταν το ζεύγος Σπύρου και Νανάς Δούκα και οι Χριστίνα Κόκοτα-Παναγοπούλου, Σπύρος Καραχάλιος, Γιώργος Λαγοπαναγιωτόπουλος, κ.α.

Τα θετικά στοιχεία της παράστασης «Νεφέλες» που παρουσιάστηκε με σχεδόν καθόλου σκηνικό μιας και σύμφωνα με πληροφορίες ήταν ογκώδες και δεν χωρούσε στο Αρχαίο Ωδείο της Πάτρας (μόνο ένα στρογγυλό μικρό πατάρι από νοβοπάν με δύο μικρόφωνα και δύο σταντ που χρησίμευσαν στην σκηνή της αντιπαράθεσης του Δίκαιου και του Άδικου Λόγου χώρεσαν), ήταν καταρχή οι ερμηνείες των ηθοποιών με καλύτερους όλων τον Γιάννη Μπέζο ως Στρεψιάδη και τον ταλαντούχο Μάκη Παπαδημητρίου στο ρόλο του αχαίρευτου γιου του Φειδιππίδη που στην πρώτη σκηνή εμφανίστηκε ως «Καμικάζι αγάπη μου» και στη συνέχεια με t-shirt με αρκουδάκι, παντοφλάκια και μαλλί αφάνα!

Ο Γιάννης Μπέζος έπαιξε με χαρακτηριστική άνεση το ρόλο του και εκμεταλλεύτηκε το «γκελ» και την αμεσότητα που έχει πλέον με το κοινό. Επίσης ο Αλέξανδρος Μυλωνάς υποστήριξε ερμηνευτικά τον ρόλο κλειδί του φιλόσοφου και δάσκαλου Σωκράτη αν και η επιλογή του σκηνοθέτη της παράστασης Νίκου Μαστοράκη ήταν να παρουσιάσει το ρόλο αυτό σχεδόν ως καρικατούρα (με έντονο βάψιμο στο πρόσωπο, ξανθιά περούκα αλά Μενεγάκη ή Αλίκη Βουγιουκλάκη και παπούτσια σκαρπίνια με τακούνι).

Ακόμα ξεχώρισαν οι Νίκος Ψαρράς (αγνώριστος σχεδόν καθώς είχε αλλάξει και τη φωνή του) και Προμηθέας Αλειφερόπουλος ως Δίκαιος και Άδικος Λόγος αντίστοιχα. Μάλιστα ο Π. Αλειφερόπουλος στην δική του εισαγωγή καλοσώρισε το κοινό ως εξής, «καλησπέρα Ψηλαλώνια, Ρίο, Κάτω Αχαία, καλησπέρα στην τιμημένη Αχαία» προκαλώντας το ζωηρό χιεροκρότημα του κοινού.

Αξιοσημείωτη ήταν και η εμφάνιση των 4 μαθητών του Σωκράτη (Λαέρτης Μαλκότσης, Μιχάλης Οικονόμου, Όμηρος Πουλάκης, Θάνος Τοκάκης, όλοι μεγάλα νέα ταλέντα) που έμοιαζαν στην όψη και την κίνηση με τους πολεμιστές μοναχούς Σαολίν. Όσο για τον μικτό χορό ήταν όντως εντυπωσιακός στην εμφάνιση (το λευκό στενό μακρύ φόρεμα με το λευκό καπέλο σε στυλ πορτατίφ και τα μαντήλια) όσο και στην κίνηση.

Θα λέγαμε πάντως ότι παρότι άρεσε πολύ και γοήτευσε ο χορός με τις ουράνιες, αθάνατες θεότητες, Νεφέλες και πρωταγωνίστησε στην παράσταση, ωστόσο σε σημεία θύμιζε κάτι από θέαμα του διάσημου Παρισινού καμπαρέ, του Λίντο!

Εξαιρετική να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε, ήταν η μουσική που έγραψε ειδικά και επένδυσε την παράσταση και τα χορικά δρώμενα, ο Πατρινός μουσικός Σταύρος Γασπαράτος.

Η βωμολοχία στον Αριστοφάνη είναι δεδομένη και δεν είχε υπερτονιστεί από τον σκηνοθέτη Νίκο Μαστοράκη, ωστόσο δύο τρεις γονείς που είχαν φέρει μαζί τους τα παιδιά τους ηλικίας 4-8 ετών, είδαμε ότι αναγκάστηκαν σε κάποια στιγμή να αποχωρήσουν από το Ωδείο.

Τέλος να αναφέρουμε και την ιδιαίτερη παρουσία του αφηγητή-σχολιαστή, ηθοποιού Γιάννη Νταλιάνη που έδινε στο φινάλε και το ωραίο μήνυμα του έργου πως δεν πρέπει να ζούμε σκεφτόμενοι το συμφέρον μας και το χρήμα αλλά την καλλιέργεια της ψυχής μας καθώς και να μην νομίζουμε ότι κάποιοι είμαστε. Σοφά πραγματικά λόγια, γραμμένα το 423 π. Χ. από τον μεγάλο Αριστοφάνη!