Kατερίνα Κυριακοπούλου: "Θέλω να αγωνισθώ για την Αλέκα"

Η πρωταθλήτρια του ύψους της Παναχαϊκής μιλά για την επιστροφή της

Η πρωταθλητρια του ύψος της Παναχαϊκής, Κατερίνα Κυριακοπούλου προσπαθεί να ξεπεράσει την χειρότερη ίσως χρονιά στην καριέρα της, επιστρέφοντας στην αγωνιστική δράση.

Πιο συγκεκριμένα μετά το θάνατο, της επί χρόνια προπονήτριάς της Αλέκας Σιούλη και το σοβαρό τραυματισμό της, έχει ξεκινήσει πλέον τις προπονήσεις της υπό τις οδηγίες του Βασίλη Βενέρη.

"Ήθελα να αγωνιθώ και εγώ το καλοκαίρι για να μπορέσω να ξεπεράσω όλα όσα έγιναν, αλλά και να αγωνισθώ για την Αλέκα" τόνισε η έμπειρη άλτρια.

Θα αγωνισθείς φέτος στο κλειστό;

Με τον κ. Βασίλη προπονούμαι κανονικά, αλλά έχουμε πει ότι αν θα αγωνισθώ θα εξαρτηθεί από το πόδι μου. Είπαμε να μην ρισκάρω, έχω μπει σε ρυθμούς και προσπαθώ να προετοιμαστώ όσο το δυνατό καλύτερα.

Με την επιστροφή σου στην αγωνιστική δράση πλέον κάνεις προπόνηση με τον Βασίλη Βενέρη. Πώς είναι η συνεργασία σας;

Δεν είναι το ίδιο είναι μία καινούργια συνεργασία αυτή τη στιγμή. Σίγουρα γνωριζόμαστε τόσα χρόνια με τον κύριο Βασίλη, αλλά με όλα όσα έγιναν έχουμε δεθεί όλοι περισσότερο σαν ομάδα. Είμαστε πιο δεμένοι όλοι μεταξύ μας.

Το καλοκαίρι έκανες τα πρώτα προπονητικά σου βήματα στο καμπ της Παναχαϊκής. Η εμπειρία σου;

Αντικαταστήσαμε τους προπονητές μας που έπρεπε να πάνε και πήγαμε στην θέση τους, η Ασημίνα (σ.σ. Γιάχου) και εγώ. Μου άρεσε πάρα πολύ και θα ηθελα κάποια στιγμή να ασχοληθώ με τα παιδιά.

Ποιος είναι ο πρωταρχικός σου στόχος με την επιστροφή σου;

Θα ήθελα να αγωνισθώ όποτε μπορέσω για να δω σε τι επίπεδο βρίσκομαι, για να μπορέσω στη συνέχεια να θέσω στόχους για το καλοκαίρι. Ελπίζω να προλάβω τον κλειστό, αλλά πάνω από όλα θέλω να αγωνισθώ για την Αλέκα.

Για την Αλέκα Σιούλη θέλει να αγωνισθεί η Κυριακοπούλου

Ποια θεωρείς καλύτερη στιγμή στην καριέρα σου;

Ήταν το 2003 όταν έπιασα το όριο για το ευρωπαϊκο στις Σέρρες και θυμάμαι συνεχώς την αντίδραση της Αλέκας, που φώναζε και έκλαιγε από συγκίνηση. Το είχε χαρεί πάρα πολύ.

Χειρότερη;

Σίγουρα ήταν η χρονιά που πέρασα με την απώλεια της Αλέκας και τραυματισμό μου. Η αλήθεια είναι ότι έτυχαν όλα μαζί. Αν τουλάχιστον αγωνιζόμουν θα είχα κάτι να πιαστώ και εγώ. Θα ήθελα να αγωνισθώ, όπως όλα τα παιδιά για την Αλέκα, αλλά δεν τα κατάφερα γιατί είχα χτυπήσει πολύ άσχημα. Ο στίβος για εμάς ήταν σαν φάρμακο

Θα ήθελες να σχολιάσεις την αποχώρηση της Αντωνίας Στεργίου, από την αγωνιστική δράση;

Ο κάθε αθλητής νιώθει πότε έρχεται η ώρα να σταματήσει. Σίγουρα όμως θα ήθελα να μπορέσω να συνεχίσω την παράδοση και την ιστορία που έχει η πόλη στο ύψος με την Αντωνία. Θα ήθελα να συνεχίσω και εγώ την πορεία της Αντωνίας, γιατί μην ξεχνάμε ότι είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο για το ύψος της Ελλάδας γενικότερα.