"Η αλήθεια που δεν κρύβεται και δεν λένε"

Αυτοί που έσπρωξαν τη χώρα στις πρόωρες εκλογές και στο σαθρό έδαφος της πολιτικής και οικονομικής αβεβαιότητας, την ώρα που πήγαινε να βγει από τη τρικυμία της κρίσης, αποκρύβουν συνειδητά την αλήθεια από τον ελληνικό λαό.

Και όχι μόνο δεν του λένε την αλήθεια, αλλά προσπαθούν να τον παραμυθιάσουν τάζοντας του λαγούς και πετραχήλια, πράγματα και θαύματα, που δεν γίνονται. Γιατί, απλούστατα, δεν μπορούν να γίνουν.

Και ας μιλήσουμε, με αριθμούς και με στοιχεία, για την αλήθεια που αποκρύβουν οι αιθεροβάμονες εραστές του αριστερόστροφου λαϊκισμού.

Δεν το υποστηρίζει η κυβέρνηση, δεν το λέει η Νέα Δημοκρατία, δεν το φωνάζει ο Σαμαράς, δεν το ισχυρίζεται ο Νταβλούρος, ότι η απαιτούμενη χρηματοδότηση της χώρας για τη διετία 2015- 2016 ανέρχεται στο 14,3 % του ΑΕΠ.

Διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί είναι που προβαίνουν στην προαναφερόμενη εκτίμηση, ενώ από την πλευρά μου θα το κάνω «λιανά» λέγοντας ότι μόνο μέσα στο τρέχον έτος χρειαζόμαστε για την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών μας 18 δισεκατομμύρια και το 2016 θέλουμε περίπου 8 δισεκατομμύρια: Σύνολο: 26 δισεκατομμύρια.

Στον αντίποδα, αναμένουμε να πάρουμε 1,8 δισ. από τον EFSF ως υπόλοιπο Μνημονίου, καθώς και 1,9 δισ. ως επιστροφή κερδών από ευρωπαϊκές τράπεζες, ενώ στα 12,6 δισεκατομμύρια ανέρχεται το ποσό που περιμένουμε από το ΔΝΤ. Σύνολο: περίπου 16, 5 δισεκατομμύρια.

Στη γενική «σούμα», δηλαδή, έχουμε μπροστά μας μια «μαύρη τρύπα» ύψους 10 δισεκατομμυρίων που θα πρέπει να καλυφθεί, και όχι μόνο αυτό.

Την ίδια στιγμή, μέσα στο 2015, θα πρέπει να δώσουμε 22,5 δισεκατομμύρια για την εξυπηρέτηση του χρέους, με τα πιο πολλά (8,8 δισ.) να είναι άμεσα απαιτητά το διάστημα Ιουλίου – Αυγούστου, ενώ πιο σύντομα, στα τέλη Μαρτίου, θα πρέπει να δώσουμε για τον ίδιο λόγο 4,5 δισεκατομμύρια.

Ως εκ τούτου, η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές θα πρέπει να εξασφαλίσει τη συνέχιση της χρηματοδότησης της χώρας και απαραίτητη προϋπόθεση γι’ αυτό είναι να ολοκληρώσει την αξιολόγηση με την τρόικα και να συμφωνήσει την Προληπτική Πιστωτική Γραμμή με τον EFSF και το ΔΝΤ.

Μόνο εάν επέλθει συμφωνία με την τρόικα θα πάρουμε και τα 7,2 δισεκατομμύρια που θα έπρεπε να πάρουμε τον Δεκέμβριο, αλλά δεν τα πήραμε, και ας όψεται γι’ αυτό το αριστερόστροφο συνονθύλευμα του ΣΥΡΙΖΑ που έσπρωξε τη χώρα σε πρόωρες εκλογές.

Χωρίς καμία διάθεση καταστροφολογίας και κινδυνολογίας, ας επισημανθεί ότι τα πράγματα είναι «σκούρα» και, δυστυχώς, τα περιθώρια είναι εξαιρετικά ασφυκτικά.

Αν η νέα κυβέρνηση δεν συμφωνήσει με την τρόικα και τους δανειστές έως τις 28 Φεβρουαρίου, την 1η Μαρτίου η Ελλάδα δεν θα βρίσκεται σε κανένα πρόγραμμα.

Μια πρώτη επίπτωση αυτού είναι ότι δεν θα πάρει τα 7,2 δισεκατομμύρια ευρώ και ως εκ τούτου δεν θα μπορέσει να πληρώσει και τα 4,5 δισεκατομμύρια στο τέλος Μαρτίου.

Άρα, σε πρώτη φάση, θα οδηγηθούμε εκ των πραγμάτων σε στάση πληρωμών, ενώ και η ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) θα κόψει τη ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες.

Και όλα αυτά, χωρίς να συνυπολογίσουμε ότι πιθανή έξοδος του ΔΝΤ θα σημαίνει ότι θα πρέπει να βρούμε άλλα 12,5 δισεκατομμύρια που περιμένουμε από αυτό.

Σε μια παράλληλη εξέλιξη, μόλις πριν από λίγες μέρες, το συμβούλιο της ΕΚΤ μας προειδοποίησε ότι «θα συνεχίσει να στηρίζει τη ρευστότητα υπό την προϋπόθεση ότι η χώρα βρίσκεται σε πρόγραμμα».

Και, όπως είπε χαρακτηριστικά και ο τέως διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος στον κ. Αλέξη Τσίπρα, «αυτή τη φορά δεν θα υπάρχουν αεροπλανιές με ευρώ».

Με τούτα και με κείνα, και καθώς οι αριθμοί αποτυπώνουν στεγνά την αλήθεια, είναι προφανές ότι στις επικείμενες εκλογές το διακύβευμα δεν είναι μια απλή εναλλαγή στη διακυβέρνηση της χώρας, αλλά η οικονομική και πολιτική σταθερότητα της, η ύπαρξη της Ελλάδας αυτή καθαυτή.