Μια ματιά στην Παλαιστίνη

Τις τελευταίες μέρες και παρόλο που η μαγεία του Μουντιάλ και το ξεπούλημα της περιουσίας του λαού μας (ΔΕΗ, ΠΑΡΑΛΙΕΣ, ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΕΣ) μονοπώλησαν τα ελληνικά ΜΜΕ,  έγινε αντιληπτό σε πολλούς από εμάς, το σκληρό πολιτικό παιχνίδι πόκερ που παίζεται για μια ακόμη φορά, στη γειτονιά μας. Το Ισραήλ με τις συνήθεις περί τρομοκρατίας δικαιολογίες, σκοτώνει εκατοντάδες αμάχους στη Γάζα και άλλους τους εξαναγκάζει βίαια να φύγουν για μια ακόμη φορά από τα σπίτια τους.

Στις αρχές του 20 αι. η διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας έφερε στην περιοχή τους Άγγλους αποικιοκράτες ως πολιτική εξουσία και  τους Εβραίους εποίκους που ίδρυσαν πόλεις αγοράζοντας πολύ φτηνά τη γη, ίδρυσαν τράπεζες κ επέβαλλαν δικό τους αυτόνομο νομισματικό σύστημα.

Το 1917 η Βρετανία ως κυρίαρχη δύναμη, δεσμεύεται για την ίδρυση Εβραϊκού κράτους  και ως το 1948, που αποχωρεί από την περιοχή,  ο εποικισμός της από Εβραίους  συνεχίζεται συστηματικά. Μετά το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου κ υπό το βάρος του Ολοκαυτώματος,  ο ΟΗΕ αποφασίζει τη διχοτόμηση της περιοχής που οδήγησε μέσα σε ένα χρόνο στη εκδίωξη του 1/3 του παλαιστινιακού πληθυσμού από τις εστίες του.

Ο 20ος αι. κύλησε αιματοβαμμένος   με συχνές σκληρές συρράξεις ανάμεσα στα κράτη της περιοχής  και με θύμα τον Παλαιστινιακό λαό ( ζει σε θλιβερά προσφυγικά στρατόπεδα ή σε απομονωμένους άθλιους οικισμούς και το 92% της γης  του έχει περάσει σε Εβραϊκά χέρια). Σταδιακά οδηγείται, με πολλές δυσκολίες και εσωτερικές έριδες, στην πολιτική του οργάνωση  και στη διεκδίκηση δημιουργίας ανεξάρτητου κράτους με κορυφαίο ηγέτη του  το  Γιασέρ Αραφάτ..

Ο ΟΗΕ, άβουλο όργανο των ΗΠΑ,  αδυνατεί να δώσει δίκαιη και βιώσιμη  λύση παρά τη γενική κατακραυγή ( πχ σφαγές αμάχων στη Σάμπρα και στη Σατίλα ) και τη συμπαράσταση της παγκόσμιας κοινής γνώμης στον ηρωικό αγώνα των Παλαιστινίων για ανεξαρτησία (Ιντιφάντα). Σχεδόν άοπλοι αντιμετωπίζουν ένα στρατό εξοπλισμένο με τα πιο σύγχρονα μέσα..Παράλληλα, η ατομική επιστροφή στο Ισλάμ γίνεται  συλλογική, εθνικιστική πολιτική έκφραση στα κατεχόμενα από τους Ισραηλινούς παλαιστινιακά εδάφη ( Χαμάς ).

Το 1993 η συμφωνία του Όσλο σηματοδοτεί μια καινούργια αρχή με την ίδρυση Παλαιστινιακού καθεστώτος της δυτική όχθης και της Γάζας.. Η συμφωνία παρουσιάζεται ως ειρηνευτική στην ουσία όμως το Ισραήλ, παραβιάζοντας τα άρθρα της συμφωνίας, μετατρέπει την υπεροχή του σε απτή πραγματικότητα .Το 1996 ο εβραϊκός πληθυσμός έχει αυξηθεί κατά 48% στη Δυτική Όχθη και 62% Γάζα. Οι Παλαιστίνιοι περιορίζονται στη διοίκηση της καθημερινής ζωής , χωρίς να έχουν πολιτική κυριαρχία.

Στις αρχές του 21ου αι. η αιματοχυσία συνεχίζεται, ο λαός της Παλαιστίνης βρίσκεται υπό τον πλήρη έλεγχο του Ισραήλ, ενώ συχνά ο πόλεμος ξεσπά στην περιοχή με θύματα κάθε φορά χιλιάδες αμάχους ( εξαπολύονται ρουκέτες από  τη  Χαμάς κατά πόλεων του Ισραήλ, το Ισραήλ βομβαρδίζει τη Γάζα, επιβάλλει  ναυτικό αποκλεισμό, κάνει χρήση  παράνομων βομβών (λευκού φωσφόρου) πλήττοντας  σχολεία, νοσοκομεία, καταφύγια  και παρεμποδίζει κάθε ανθρωπιστική βοήθεια).

Ένα τεράστιο τείχος, τσιμεντένιο στα περισσότερα σημεία του, αποκλείει σήμερα τους Παλαιστίνιους, καταδικάζει έναν ολόκληρο λαό σε ανοικτή φυλακή, περιορίζοντας την ελευθερία κινήσεων και καταπνίγοντας κάθε μορφή παραγωγικής οικονομικής δραστηριότητας.

Σήμερα, ακόμα και σε ειρηνικές μέρες, το τείχος απειλεί τη ζωή και την ύπαρξη περισσότερων από 300.000 Παλαιστινίων χωρίζοντάς τους από τα εδάφη τους, τα μέσα διαβίωσής τους, τις οικογένειες, τα σχολεία και τα ιατρικά τους κέντρα, επιβάλλοντας συνθήκες που τους αναγκάζουν να εγκαταλείψουν τις πόλεις και τα χωριά τους.

Έτσι στην εποχή της βαθιάς κρίσης του « αναπτυγμένου κόσμου», ένας ηρωικός λαός ,θύμα του σκληρού ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστικών - αποικιοκρατικών δυνάμεων, βρίσκεται πάλι αντιμέτωπος με τη φρίκη του πολέμου, σφαγιάζεται μάρτυρας στον ίδιο του τον τόπο.. Η σιωπή μας εκκωφαντική…..