Ποιος είναι ο... Μάκης Σέργιος ο άγνωστος παίχτης της Εθνικής

Με τη σκέψη των Ελλήνων φιλάθλων να βρίσκεται ήδη στη Βραζιλία, ο ηθοποιός Νικόλας Μαραγκόπουλος είδε τη δημοτικότητά του να εκτινάσσεταιστα ύψη. Αυτός όμως έχει στραμμένη την προσοχή του στον ρόλο που θα ενσαρκώσει το καλοκαίρι στην Επίδαυρο.

Από την Μαρία Λεμονιά στο Πρώτο Θέμα

Στο βιογραφικό του 35χρονου ηθοποιού Νικόλα Μαραγκόπουλου συμπεριλαμβάνονται αρκετές σημαντικές θεατρικές δουλειές, με το όνομά του να είναι γνωστό στους μυημένους στα καλλιτεχνικά πράγματα. Απόφοιτος της σχολής του Γιώργου Κιμούλη, έχει κάνει επιλεκτικές guest εμφανίσεις σε τηλεοπτικές σειρές και έχει παίξει τρεις φορές στην Επίδαυρο. Για τον χώρο των διαφημίσεων, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του προσώπου του τον έκαναν μοναδική πρωταγωνιστική περσόνα των σποτ, αν και ο ίδιος αρχικά αντιστεκόταν σθεναρά στα κελεύσματα του μάρκετινγκ: «Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι ο τρόπος που αποδίδεις μια δουλειά -και όχι αυτή καθαυτή η δουλειά- καθορίζει το στίγμα που θέλεις να αφήσεις στον χώρο», εξομολογείται και συνεχίζει: «Τότε απελευθερώθηκα και είπα “ναι” στις διαφημιστικές προτάσεις. Kαι να φανταστείς ότι έχω αρνηθεί διαφημιστικά projects τα οποία θα απέφεραν ασύλληπτα για μένα ποσά».

Το ευρύ κοινό τον θυμάται ίσως από τη συμμετοχή του στο σποτ του ΟΠΑΠ, δίπλα στον «αρχαίο» Γιάννη Ζουγανέλη, να κρατά τον ρόλο του μαθητή του. Σύντομα, όμως, θα τον μάθουν πολλοί περισσότεροι. Οταν πριν από λίγο καιρό του τηλεφώνησαν από γνωστή διαφημιστική εταιρεία για να συμμετάσχει στο σποτ της Τράπεζας Πειραιώς, Μέγα Χορηγού της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου, ανταποκρίθηκε στην πρόταση με ενθουσιασμό: «Κατάλαβα πόσο μεγάλο project είναι όταν μελέτησα το σενάριο. Δεν ήθελε και πολύ για να συνειδητοποιήσω τη θετική απήχηση που θα είχε στον κόσμο. Κυρίως βέβαια στο κοινό που λατρεύει το ποδόσφαιρο και αισθάνεται οικεία με την παρέα του Φερνάντο Σάντος», αναφέρει φανερά χαρούμενος για την επιτυχία της καμπάνιας που τον έφερε στον αφρό της επικαιρότητας.

Οι πάσες που ανταλλάσσει ως παιδί με τα πατημένα κουτιά αναψυκτικών στα Πατήσια όπου μεγαλώνει θα αποδειχτούν σωτήριες: «Πέρασα δυο-τρία δοκιμαστικά μέχρι να με επιλέξουν», τονίζει. «Σε κάποιο απ’ αυτά μου ζητήθηκε να κάνω κόλπα με μια μπάλα στα πόδια. Εχοντας εξασκηθεί στην παιδική μου ηλικία με τα ποδοσφαιρικά παιχνίδια της γειτονιάς, έκανα τα κόλπα μου και χωρίς δυσκολία πήρα τον ρόλο. Από μικρός δεν έβλεπα καλά, αλλά λάτρευα την μπάλα. Πρέπει να ήμουν ο μοναδικός σέντερ φορ στα ποδοσφαιρικά χρονικά που φορούσε χοντρά γυαλιά μυωπίας».

Σύμφωνα με το σενάριο, ο Μάνος Σέργιος γεννήθηκε το 1981 στην Ελλάδα - και συγκεκριμένα στο Αντίρριο από Βραζιλιάνους γονείς. Γρήγορα όμως οι γονείς του «για να νιώθουν σαν στη χώρα τους», όπως λέει ο ίδιος, μετακόμισαν στο Ρίο (της Πάτρας). Βέβαια αυτή είναι η μία φήμη... Η άλλη λέει ότι γεννήθηκε στο Ρίο της Βραζιλίας από Ελληνες γονείς. Εχει σπουδάσει marketing και η βασική του δουλειά είναι υπάλληλος γραφείου. Ταυτόχρονα όμως αγωνίζεται ως ποδοσφαιριστής στην ΑΠΕ Αντιρρίου, ενώ έχει παίξει και σε ομάδες ερασιτεχνικών κατηγοριών της Βραζιλίας. Μέχρι που ο προπονητής της εθνικής μας ομάδας του τηλεφωνεί προκειμένου να γίνει για πρώτη φορά στα χρονικά του ποδοσφαίρου ο 24ος παίκτης της ομάδας.

«Τους παίκτες τούς ήξερα, αλλά η αλήθεια είναι ότι η προσωπική επαφή μαζί τους για τις ανάγκες του διαφημιστικού μού άφησε μια ενδιαφέρουσα προσωπική γεύση. Με τον καθένα ανέπτυξα τελείως διαφορετική σχέση. Ο Γιώργος Τζαβέλλας είναι ο χαβαλές της παρέας. Ενιωσα οικεία μαζί του καθώς θέλησε από την πρώτη στιγμή να κάνει πλάκα κανιβαλίζοντας τον ρόλο του Μάνου Σέργιου. Ο Αλέξανδρος Τζιόλης είναι το ομορφόπαιδο της παρέας. Διαθέτει star quality που μεταφράζεται σε φωτογένεια και ωραία άρθρωση, κάτι που σημαίνει ότι θα μπορούσε να κάνει άνετα τηλεοπτική καριέρα. Ο Γιάννης Μανιάτης, αν και σκληρός στο παιχνίδι, είναι άνθρωπος ιδιαίτερα χαμηλών τόνων, σοβαρός και πολύ πειθαρχημένος. Ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης, από την άλλη, είναι απίστευτος ατακαδόρος».

Τον ρωτάμε τι είναι αυτό που δεν θα ξεχάσει από την επαφή του με την ελληνική dream team ποδοσφαίρου και χωρίς δεύτερη σκέψη απαντά: «Την προηγούμενη μέρα είχε προηγηθεί το ντέρμπι μεταξύ Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ, ένας αγώνας με πολλές εντάσεις, σκληρό παιχνίδι και μπόλικη συγκίνηση. Μου έκανε εντύπωση ότι ακόμη και οι παίκτες που έτυχε να βρεθούν αντίπαλοι στις προπονήσεις της Εθνικής ήταν μαζί και μονοιασμένοι, περιορίζοντας τις διαφορές τους μόνο στην ανταλλαγή πειραγμάτων».

Παιδικά χρόνια στο fast food
O Νικόλας Μαραγκόπουλος γεννήθηκε πριν από 35 χρόνια σε οικογένεια Κωνσταντινουπολιτών. Ο πατέρας του διατηρούσε fast food στη γωνία Εμμανουήλ Μπενάκη και Φειδίου, το ιστορικό «Κόκο». «Ο πατέρας μου είχε την πεποίθηση ότι για να πιάσει ένα μαγαζί πρέπει να διαθέτει ή πολύ καλό όνομα ή πολύ γελοίο», λέει και συνεχίζει με την αίσθηση του χιούμορ που τον διακρίνει: «Σε εμάς ίσχυε μάλλον το δεύτερο. Πάντως στα ταχυφαγεία έχουμε γράψει ιστορία. Ακόμη θυμούνται κάποιοι τα σάντουιτς με τα ψιλοκομμένα συκωτάκια, τις τηγανητές μελιτζάνες, τα κεφτεδάκια και τα άλλα καλούδια. Υπήρχαν 80 πεντανόστιμοι μεζέδες που μπορούσε να βάλει κάποιος μέσα στο ψωμί του. Ως παιδί, τα καλοκαίρια και τις αργίες τα περνούσα εκεί... Μεγάλο πανεπιστήμιο η Ομόνοια. Κυριολεκτικά το πανεπιστήμιο του πεζοδρομίου. Θυμάμαι ακόμα κάποιον από τους θαμώνες μας και γνωστό τζογαδόρο να λέει: “Κάποτε από τυχερό παιχνίδι θα κερδίσω εκατομμύρια”, μέχρι που μάθαμε ότι κάποια μέρα όντως κέρδισε!».

Στις τελευταίες τάξεις του σχολείου ο Νικόλας Μαραγκόπουλος μυείται στην τέχνη μετέχοντας στη θεατρική ομάδα του 342ου Λυκείου των Πατησίων. «Ημουν ένα παιδί που τα έπαιρνα τα γράμματα, αλλά δεν ήξερα τι θέλω να κάνω. Στο μηχανογραφικό των Πανελληνίων δήλωσα ΜΜΕ και Νομική. Ευτυχώς οι βαθμοί δεν με έφταναν για τα συγκεκριμένα πανεπιστήμια κι έτσι, έχοντας το μικρόβιο του θεάτρου, γράφτηκα ταυτόχρονα σε κάποια ιδιωτική σχολή δημοσιογραφίας αλλά και σε ένα θεατρικό εργαστήρι στην Κυψέλη. Φούσκωσα από θεατρική αυτοπεποίθηση και έναν χρόνο μετά γράφτηκα στη σχολή του Γιώργου Κιμούλη, τον οποίο και θεωρώ μέντορά μου». Το χρίσμα του επαγγελματία θα το πάρει δουλεύοντας επί χρόνια στο πλευρό του δημοφιλούς πρωταγωνιστή. Στο τρίτο έτος θα έχει την ευτυχία να πρωταγωνιστήσει στην παράσταση «Αντιγόνη» στην Επίδαυρο: «Οταν πάτησα το πόδι μου εκεί ένιωθα ότι έτρεμε ολόκληρο το σώμα μου από τη συγκίνηση. Υπήρχαν στιγμές που σκεφτόμουν ότι ο Κιμούλης θα μου ψιθύριζε: “Νικόλα, σταμάτα να τρέμεις γιατί θα γίνεις νούμερο”», εξομολογείται σήμερα. Αργότερα θα κάνει μικρούς τηλεοπτικούς ρόλους σε επιλεγμένες σειρές όπως «Ο ψεύτης παππούς», «Γιούγκερμαν», «Αμόρε μίο» κ.λπ. Στο πλαίσιο των επιλεκτικών αυτών συνεργασιών θα βρεθεί, όπως πολλοί μη τηλεοπτικοί κυρίως συνάδελφοί του, σε δύσκολη οικονομικά θέση: «Το να αναζητάς κάθε τρεις μήνες δουλειά δεν είναι και το πιο ευχάριστο πράγμα στον κόσμο», τονίζει. «Εχω περάσει διαστήματα όπου έβαζα το χέρι στην τσέπη του τζιν μου μπας και βρω κάποιο ξεχασμένο χαρτονόμισμα για να καλύψω τις υποχρεώσεις μου και τα έξοδα του μήνα. Δεν σου κάθεται πάντα η καλή δουλειά...» θυμάται και σοβαρεύει. Ο Νικόλας Μαραγκόπουλος είναι επίσης ιδρυτικό μέλος της εταιρείας θεάτρου mikriskini, ενώ αυτή την εποχή πρωταγωνιστεί στην παράσταση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος «Η αρρώστια της νιότης» σε σκηνοθεσία Πέμης Ζούνη. Συγχρόνως, όμως, κάνει πρόβες και για τους «Πέρσες» του Αισχύλου που θα ανέβουν αυτό το καλοκαίρι στην Επίδαυρο.

Εξακολουθεί να μένει στην περιοχή όπου μεγάλωσε, τα Πατήσια, μετακινείται μόνο με τα μέσα μαζικής μεταφοράς και τον ελεύθερο χρόνο του παίζει μουσική ως DJ, αλλά και μπάλα με τους φίλους του. «Σε μια εποχή όπου η Ελλάδα πυροβολεί και πυροβολείται, η φανέλα του κάθε τσολιά της Εθνικής αποδεικνύεται βαριά. Θα έπρεπε να έχουμε κι άλλα πράγματα, πέρα από τον αθλητισμό, που να μας κάνουν υπερήφανους ως Ελληνες. Ομως δεν έχουμε κι έτσι κρατιόμαστε απεγνωσμένα από τις επιτυχίες του, που για μια χούφτα 10.000.000 ανθρώπων είναι ούτως ή άλλως πολλές και που η ψυχολογία μας μάς κάνει να τις βλέπουμε περισσότερες και μεγαλύτερες».

Οσο για το τι θα συμβούλευε ο «24ος παίκτης» την εθνική ομάδα, ο Μάνος Σέργιος του σποτ είναι συγκρατημένος: «Απλά πράγματα», απαντά αμέσως ολοκληρώνοντας τη συζήτησή μας, «να χαίρονται το παιχνίδι, να απολαμβάνουν τη στιγμή. Τα υπόλοιπα περιττεύουν. Οι παίκτες είναι επαγγελματίες και ξέρουν από μόνοι τους τι πρέπει να κάνουν».