Αντικοινωνικό και εισπρακτικού χαρακτήρα το νέο φορολογικό νομοσχέδιο

Το μόνο νέο που φέρνει το φορολογικό νομοσχέδιο είναι φορολογικά βάρη 3 δις ευρώ για το 2013, που θα φορτωθούν στις πλάτες μας, μαζί με το χαράτσι της ΔΕΗ, το τέλος επιτηδεύματος και την ειδική εισφορά αλληλεγγύης.

Το φορολογικό νομοσχέδιο θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως αντικοινωνικό και καθαρά εισπρακτικού χαρακτήρα. Το προσχέδιό του αποσύρθηκε πρόσφατα, ύστερα από την παλλαϊκή κοινωνική αντίδραση που προκάλεσαν οι προβλέψεις για κατάργηση του αφορολόγητου των τέκνων και φορολόγηση των εισοδημάτων άνω των 26.000 ευρώ με 45%.

Σε περίοδο οικονομικής κρίσης, η λύση δεν μπορεί να αναζητηθεί σε πρόσθετα φορολογικά μέτρα αποκλειστικά ταμιευτικού χαρακτήρα που αυξάνουν τη φορολογική επιβάρυνση των πολιτών.

Το τρίπτυχο οικονομική κρίση – υστέρηση εσόδων – λήψη νέων φορολογικών μέτρων, δημιούργησε ένα φαύλο κύκλο στα δημόσια οικονομικά της χώρας, από τον οποίο η έξοδος δεν είναι εμφανής.

Αντί, λοιπόν, η κυβέρνηση να επιβάλλει νέους έκτακτους φόρους ή να αυξάνει τους φορολογικούς συντελεστές υφιστάμενων φόρων, θα πρέπει να στρέψει την προσοχή της στην προσπάθεια είσπραξης των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο ή τουλάχιστον όσων δεν έχουν χαρακτηρισθεί ως ανεπίδεκτα είσπραξης.

Παράλληλα με τη στρατηγική διασφάλισης της είσπραξης των φορολογικών εσόδων και στήριξης των ασθενέστερων για τη συμμόρφωσή τους με τις φορολογικές τους υποχρεώσεις, για τον ορθολογικό σχεδιασμό της στρατηγικής για την αντιμετώπιση της κρίσης μέσω της φορολογικής πολιτικής, η κυβέρνηση πρέπει να λάβει στοχευμένα μέτρα για τη διασφάλιση της φορολογικής βάσης των υφιστάμενων φόρων, καθώς την αναζήτηση άλλων μη φορολογικών εσόδων, όπως η εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου.

Παράλληλα, εκτός πάντως από την υιοθέτηση φορολογικών μέτρων για την βραχυπρόθεσμη αντιμετώπιση της οικονομικής ύφεσης, απαιτείται και η λήψη άλλων μέτρων στο πλαίσιο μίας ευρύτερης φορολογικής μεταρρύθμισης για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, τη χορήγηση κινήτρων για την ανάπτυξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας και την άνθιση της αγοράς, καθώς και τη στήριξη του εισοδήματος, προκειμένου να μη βυθιστεί ακόμη περισσότερο η χώρα σε ύφεση.

Επιπλέον, η μεταρρύθμιση αυτή θα πρέπει να στοχεύει και στην επιδίωξη άλλων στόχων, όπως η σταθερότητα και η απλοποίηση του φορολογικού συστήματος, καθώς και η προστασία των ειλικρινών φορολογούμενων.

Σε κάθε περίπτωση η εξασφάλιση φορολογικών εσόδων μέσω της υπέρμετρης αύξησης της φορολογίας κατά τρόπο δυσανάλογο με τη φοροδοτική ικανότητα των φορολογούμενων είναι αντισυνταγματική και η επίκληση του δημοσίου συμφέροντος -λόγω της κατάστασης των δημοσίων οικονομικών της χώρας- δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να δικαιολογήσει την παραβίαση του Συντάγματος._