Κρητικοί νηστικοί για πέντε μέρες

Μεταπολεμικές εικόνες με ανθρώπους απελπισμένους χωρίς τίποτα "πάνω τους" ακόμα και νηστικούς για μέρες ... Εικόνες που είχαν μάθει μόνο από διηγήσεις ή ταινίες, είδαν με τα μάτια τους οι Κρητικοί δεύτερης γενιάς της Μελβούρνης της Αυστραλίας που ήρθαν αντιμέτωποι με ένα νέο κύμα μετανάστευσης - ίσως πιο σκληρό από αυτό της δεκαετίας του ’60.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία 12.000 Έλληνες τα τελευταία περίπου δυο χρόνια, μεταξύ αυτών και 500 Κρητικοί,  κούνησαν  το μαντήλι του αποχαιρετισμού προς τη χώρα τους και μετανάστευσαν. Εκατοντάδες  αιτήματα  βοήθειας  για μια δουλειά έφτασαν στο email του Παγκρήτιου Συλλόγου Κρητών και δεκάδες ήταν τα τηλεφωνήματα που έγιναν.

Η μαρτυρία του προέδρου του Παγκοσμίου Συμβουλίου Κρητών και προέδρου της Παγκρήτιας Ένωσης Μελβούρνης, Αντώνη Τσουρδαλάκη που μίλησε στο ΜadeinCreta είναι γροθιά στο στομάχι για αυτούς που έχουν στα χέρια τους, την τύχη αυτού του λαού. Όμως ... ποιανού το αυτί "ιδρώνει";

«Ήρθαμε αντιμέτωποι με συγκλονιστικές εικόνες απελπισίας. Ξέραμε ότι θα δεχτούμε μεγάλο κύμα μετανάστευσης από τα τηλέφωνα και από τα email που μας έστελναν, δεν ξέραμε όμως το μέγεθος της απελπισίας» - λέει ο ίδιος.

Άλλο να το φαντάζεσαι και άλλο να το βλέπεις. Αλλά πραγματικά μόνο ένας άνθρωπος που τα έχει χάσει όλα , και δεν έχει τίποτα άλλο, αποφασίζει να βγάλει εισιτήριο για να πάει στη Μελβούρνη, χωρίς κανένα άλλο εχέγγυο.

«Δεν σας κρύβω», συνεχίζει, «ότι έχουμε βοηθήσει και πολλούς ανθρώπους οικονομικά διότι έρχονταν απεγνωσμένοι, δεν είχαν τί να φάνε, δεν είχαν πού να μείνουν, πληρώναμε τα  ξενοδοχεία, τους φροντίζουμε, ακόμα και τα εισιτήρια της επιστροφής τους διασφαλίζαμε, για να γυρίσουν στην Κρήτη».

Οι Κρητικοί, άντρες και γυναίκες ηλικίας από 35 έως 55 χρόνων, που  ήρθαν  σε επαφή με το σύλλογο και ζήτησαν μεσολάβηση ή βοήθεια τον τελευταίο περίπου 1,5 χρόνο, ήταν περίπου 500.  Οι  πιο πολλοί από αυτούς είναι προσοντούχοι και μορφωμένοι, όπως λογιστές, γιατροί, νοσοκόμες, αρχιτέκτονες, τεχνοκράτες, μηχανικοί κι επαγγελματίες άλλων ειδικοτήτων, που είτε έχασαν τις δουλειές τους ή δεν έβρισκαν θέση εργασίας.

Αρκετοί από αυτούς πήγαιναν προετοιμασμένοι. Είχαν στείλει email, βιογραφικά και είχαν κάνει επικοινωνία με επιχειρήσεις Κρητών για εξεύρεση εργασίας και επαγγελματική αποκατάσταση.  Ένα μεγάλο μέρος των μεταναστών όμως, έκανε ταξίδι στα «τυφλά», διευκρίνισε  ο κ. Τσουρδαλάκης. Και αυτό, πρόσθεσε, ήταν μια πράξη σαν κίνηση «αυτοκτονίας»,  καθώς  θα μπορούσαν να προκληθούν παρεξηγήσεις στις Αρχές της Αυστραλίας, που είναι πολύ αυστηρές στο θέμα των λαθρομεταναστών. Ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή  από την Ελλάδα,  θα μπορούσε  να προκαλέσει τέτοιες υποψίες.

«Είναι λάθος κάποιος Έλληνας να έρθει στην Αυστραλία  με εισιτήριο oneway - χωρίς επιστροφή», είπε ο πρόεδρος των Κρητών και επισήμανε: «Αυτό που πραγματικά μας έκανε εντύπωση είναι ότι η μάζα των Κρητών έφτασε στην  πόρτα του Παγκρήτιου Συλλόγου Κρητών  ξαφνικά. Ζητούσαν ότι βοήθεια μπορούσαμε να τους προσφέρουμε, οικονομική, υλική, ηθική, τα πάντα».

Πολλά δράματα εκτυλίχθηκαν μπροστά τους και όλα αντιμετωπίστηκαν με τη δέουσα προσοχή και διακριτικότητα.

«Κάθε Κυριακή», καταλήγει, «όλα τα μέλη του συλλόγου συγκεντρωνόμαστε στο κρητικό χωριό της Μελβούνης. Μια από αυτές τις Κυριακές ένας συμπάροικος έφερε μαζί του τρεις ανθρώπους που δεν τους γνωρίζαμε. Τρία άτομα , ένα ζευγάρι και έναν άνδρα, όλοι από το Ηράκλειο. Πέντε ημέρες είχαν να φάνε,  δεν  είχαν πού να κοιμηθούν, εμείς τους πληρώσαμε το ξενοδοχείο και το φαγητό για  δυο εβδομάδες μέχρι να αναχωρήσουν για την Κρήτη... Δεν το περίμενα, άνθρωποι να έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο…».

Οι Κρητικοί που μένουν στην Αυστραλία δεν μένουν αμέτοχοι σε αυτή την ιστορία.  Αγωνιούν και προσπαθούν να βοηθήσουν με όσα μέσα μπορούν και εκεί αλλά και εδώ. Μια κίνηση τους, μάλιστα, ήταν και η επιχορήγηση των κοινωνικών παντοπωλείων της Κρήτης με το ποσό των 20.000 δολαρίων.