Οι πολιτικές αναγκαιότητες των καιρών

Στις εκλογές της 6ης Μαΐου εστάλη ένα πολυσήμαντο μήνυμα. Ο λαός ζητά να παραμείνει η χώρα στο  Ευρώ, και να αλλάξει η πολιτική του Μνημονίου.

Είμαστε υποχρεωμένοι αυτό να το αναλύσουμε και προπάντων ας μη φοβόμαστε γι’ αυτό!  Γιατί τώρα ξετυλίγεται για την Ελλάδα και το μέλλον της μια τεράστια ευκαιρία δημιουργίας και αλλαγής πορείας. Ζήσαμε σε μια χώρα με τεράστιες στρεβλώσεις στην οικονομία, ανεπάρκεια ελεγκτικών μηχανισμών, διαφθορά, υπερσυγκέντρωση εξουσίας σε λίγους, μεγάλο και δυστυχώς αντιπαραγωγικό κράτος, γραφειοκρατία και ενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας.

Κύριος εκφραστής και φορέας υλοποίησης των παραπάνω υπήρξε το ΠΑΣΟΚ, αρχικά του Ανδρέα Παπανδρέου και μετέπειτα των διαδόχων του.

Ιδεολογικός ωστόσο καθοδηγητής  του ΠΑΣΟΚ υπήρξε η Αριστερά. Χωρίς την νομιμοποιητική χρήση των αριστερών ιδεολογημάτων ουδέποτε το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να δημιουργήσει το μεγάλο και αντιπαραγωγικό κράτος και την σαθρή οικονομία που και σήμερα ταλαιπωρεί την Ελλάδα και τους Έλληνες.

Φθάσαμε στο μνημόνιο εξαιτίας  των παραπάνω.

Η κρίση έχει χρώμα πράσινο και  κόκκινο.

Έδιωξε επενδύσεις δις ευρώ από  την χώρα;

Η κεντροαριστερά ! Μην γελιόμαστε…το  ΠΑΣΟΚ του χθες είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του σήμερα.

Για τη μεγάλη παράταξη του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού  υπάρχει μόνο μια επιλογή: Η συστράτευση όλων των Ευρωπαϊκών δυνάμεων της που επιζητούν ριζικές αλλαγές, όλων όσων επιθυμούν τομές στην οικονομία, όσων στηρίζουμε τη βιώσιμη επιχειρηματικότητα και τη ελευθερία του πολίτη να δημιουργεί νόμιμο πλούτο.

Μια δημιουργική συμφωνία που θα επικεντρώνεται στη κατάρτιση και θέσπιση ενός ελληνικού πολιτικού και οικονομικού μακροπρόθεσμου προγράμματος, έτσι ώστε να μην περάσει ο λαϊκισμός των εύκολων λύσεων και να γίνει αποδεκτό από τους Ευρωπαίους.

Με απόδοση ευθυνών  και παραπομπή στη δικαιοσύνη όσων καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα. Ο Ελληνικός λαός έχει ανάγκη από Όραμα και Προοπτική που στηρίζονται στο ρεαλισμό και τη σοβαρότητα.

Στην προσπάθεια συσπείρωσης  και επανένωσης της παράταξής  μας πρέπει όλοι να στρατευτούμε.

Αυτά που μας ενώνουν  είναι πολύ περισσότερα από αυτά που χωρίζουν.

Είναι ανάγκη να προχωρήσουμε όλοι μαζί με ειλικρίνεια και αξιοπρέπεια.

Γιατί η κοινωνία και  η χώρα δεν θα αντέξει το προσωπείο  μιας ακόμη σοσιαλιστικής βαρβαρότητας.

Η επόμενη μέρα των εκλογών βρίσκει  την χώρα ενώπιον μιας επίπονης και  επίμονης πολιτικής κρίσης.

Η μετατροπή της οικονομικής  κρίσης σε πολιτική ήταν ζήτημα χρόνου, ενώ επέρχεται με ιλιγγιώδεις  ρυθμούς και η κοινωνική κρίση.

Η οικονομία παρουσιάζει τεράστια ύφεση για τέταρτη συνεχή χρονιά με ότι αυτό συνεπάγεται για τα ελλείμματα, την ανεργία, την φτώχια Όταν προπαγανδίζονται εμμονές  του τύπου «φταίει το κράτος», «φταίει η αγορά», αντί να διερευνήσουμε τι φταίει στο κράτος και τι φταίει στην αγορά μας και να το διορθώσουμε.  Σήμερα αντί να οργανώνουμε πολιτικές για την ασφάλεια των πολιτών, για μια αξιοπρεπή παιδεία και υγεία, ζητούνται από το πολιτικό σύστημα επιστολές μετανοίας και διατρανώνονται βερμπαλιστικά μέτρα που το κόστος τους θα τίναζε την ήδη αιμάσσουσα οικονομία στον αέρα.

Πιστεύω ότι το συμφέρον του Έθνους, σήμερα μπορεί να το εξασφαλίσει μόνον μία Ευρωπαϊκή, μεταρρυθμιστική πολιτική.

Γιατί τα μεγάλα προβλήματα είναι  εδώ. Η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά  σε επώδυνα διλλήματα για την πορεία που πρέπει να ακολουθήσει. Η κατάσταση στην Μέση Ανατολή ανατρέπεται άρδην, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη χώρα μας. Το παγκόσμιο οικονομικό κέντρο μετατίθεται σε άλλες περιοχές του κόσμου και όσοι δεν το εντάξουν αυτό στο σχεδιασμό τους είναι καταδικασμένοι να μείνουν στο περιθώριο της παγκόσμιας οικονομίας.

ΕΔΩ στα δύσκολα πρέπει να οικοδομήσουμε το «γρανιτένιο» μέτωπο μιας ενωμένης χώρας που έχει δράσει και άλλες φορές. Υπενθυμίζω τις περιπτώσεις του Ε. Βενιζέλου και του Κ. Καραμανλή. Και στις δύο περιπτώσεις, ο πατριωτισμός συνδέθηκε με την κοινωνική διάσταση του φιλελευθερισμού. Και στις δύο περιπτώσεις, η οικονομική ανάταξη συνδέθηκε με γενναία μέτρα κοινωνικής πολιτικής.

Σήμερα, οι άξονες πολιτικής που  μπορούν να προσφέρουν διέξοδο, και  που προκύπτουν άλλωστε και από  την ψήφο του Ελληνικού λαού είναι:

·         Διαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου, έτσι ώστε να ενταχθεί σε αυτό αποφασιστικά η παράμετρος της ανάπτυξης αλλά και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

·         Ενδελεχής έρευνα για το πώς η χώρα οδηγήθηκε στο μνημόνιο και απόδοση δικαιοσύνης

·         Μείωση του υδροκεφαλικού κράτους σε μία κατεύθυνση παραγωγική και κοινωνικά δίκαιη, γιατί χωρίς ένα δυναμικό κράτος είναι αδύνατη η υλοποίηση οποιασδήποτε πολιτικής.

·         Επενδύσεις σε άμυνα, παιδεία, υγεία και ασφάλεια

·         Παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, φορολογική επανάσταση

·         Και πάνω απ’ όλα, ως υπέρτατο καθήκον, στήριξη των εθνικών συμφερόντων σε όλα τα επίπεδα και με κάθε μέσο

Σήμερα καλούμαστε να αφουγκραστούμε την ψήφο του Ελληνικού λαού και  να δράσουμε ξεπερνώντας εγωισμούς  και καρέκλες, θέτοντας πάνω απ’  όλα το συμφέρον του Έθνους. Σήμερα το καθήκον της διαμόρφωσης ενός μεγάλου δημοκρατικού ενωτικού Ευρωπαϊκού μετώπου, απαιτεί την καλλιέργεια του προτάγματος του εθνικού συμφέροντος, της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς, της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης.