Η εισήγηση της Χαριτίνης Καρλιαύτη στο Δ.Σ. του ΔΗΠΕΘΕ- Με λόγια του...Κατράκη

Σήμερα  καλούμαστε να αποφασίσουμε για το θέμα του  Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας. Αυτό δεν γίνεται μόνο όταν αλλάζει η Δημοτική Αρχή. Θέλω να πω ότι κατά την διάρκεια και της δικής σας θητείας, θα επανέλθει το θέμα ανεξάρτητα από την απόφαση που θα πάρουμε σήμερα. Και θα κληθούμε τότε να αποφασίσουμε και πάλι, με τα ίδια κριτήρια που πρέπει να αποφασίσουμε σήμερα. Δεν θα υπάρχει τότε η αιτιολογία ότι έχουμε μια νέα Δημοτική Αρχή.

Γι' αυτό το λόγο το καταστατικό του θεάτρου δίνει στο ΔΣ την δυνατότητα είτε να προκηρύξει την θέση είτε να κάνει ανανέωση της σύμβασης. Το ίδιο είχε συμβεί και κατά την προηγούμενη Δημοτική περίοδο. Είμαι μέλος του ΔΣ του ΔΗΠΕΘΕ από το 2011 και είναι η πέμπτη φορά που καλούμαι να ψηφίσω για το θέμα του Καλλιτεχνικού Διευθυντή.

Το ΔΣ δεν διευθύνει το θέατρο.  Αποφασιστικό όργανο είναι. Ελέγχει  την υλοποίηση μιας αντίληψης, μιας πολιτικής και αποφασίζει την επιλογή του Καλλιτεχνικού  Διευθυντή που θα την υλοποιήσει. Πρέπει δηλαδή κατ' αρχήν να υπάρχει και να γνωρίζει το ΔΣ την αντίληψη, τον στόχο. Με βάση αυτή συζητά για όλα τα θέματα.

Δήλωσε η νέα Δημοτική Αρχή. ”Θα μας επιτρέψετε να έχουμε ως Δημοτική Αρχή την δυνατότητα να αναπτύξουμε τους σχεδιασμούς μας και στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.” Ας μιλήσουμε λοιπόν γι' αυτό τον σχεδιασμό.

“Το θέατρο πρέπει να έχει χαρακτήρα διδακτικό, παιδαγωγικό και όχι στείρο διασκεδαστικό. Ο όρος λαϊκό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει κάτι το φτηνό, το εκχυδαϊσμένο, το απλουστευμένο, το πρόχειρο. Το θέατρο πρέπει να λειτουργεί σαν ένα σχολείο, κι όχι μόνο σαν ψυχαγωγία. Το θέατρο πετυχαίνει τον σκοπό του, όταν φεύγοντας απ' αυτό, έχεις αποκομίσει κάποια συμπεράσματα, που θα σου χρησιμέψουν σαν τροφή της ψυχής και της ζωής σου.”

Δεν είναι δική μου διατύπωση αυτή, για τον χαρακτήρα του θεάτρου. Είναι του Μάνου Κατράκη. Ξέρετε από που την πήρα?  Από το site του ΚΚΕ.

Είναι άποψη που υποστηρίζει το κόμμα σας.

Θα δανειστώ εδώ άλλη μία φράση, του Μάνου Χατζηδάκι αυτή την φορά, που συνήθιζε να λέει ότι: «ο πολιτισμός έχει δύο κινδύνους, το λαϊκισμό και τον ελιτισμό». Ξέρω ότι συμφωνείτε και με αυτό. Έτσι ξεκινάει συνήθως τις ομιλίες του ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ.

Συμφωνώ 100% με τα προηγούμενα και γνωρίζετε ότι δεν υποστηρίζω το ΚΚΕ.

Υποστηρίζω ότι, μόλις σε 2,5 χρόνια το ΔΗΠΕΘΕ κατάφερε να διαμορφώσει έναν τέτοιο χαρακτήρα, όσο δεν είχε καταφέρει να το κάνει τα προηγούμενα 10 χρόνια.

Και δεν το είχε καταφέρει πριν, γιατί κατά την άποψή μου, είχε μία ροπή προς τον  ελιτισμό. Υποστηρίζω ταυτόχρονα  ότι το θέατρο τα 2,5 τελευταία χρόνια έχει αποφύγει και τον λαϊκισμό και τον ελιτισμό. Κατάφερε επίσης. να πλησιάσει με επιτυχία του καταστατικούς του στόχους. Περισσότερο από ποτέ.

Είδαμε τα τελευταία χρόνια ένα ΔΗΠΕΘΕ να ανοίγεται στην πόλη και να διακρίνει, ότι υπάρχει ένα δυναμικό νέων ανθρώπων, που κινούνται στο περιθώριο του πολιτισμού της πόλης μας. Εκεί που παράγεται ο πραγματικός Πολιτισμός. Εκεί, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Νέοι άνθρωποι ταλαντούχοι,  άγνωστοι σε όλους. Επαγγελματίες και ερασιτέχνες.

Είναι γύρω από το θέατρο σήμερα. Το ενισχύουν. Ίσως είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει με τέτοια ένταση, τόσοι πολλοί νέοι άνθρωποι, να υποστηρίζουν με τέτοιο πάθος, έναν επίσημο Πολιτιστικό Φορέα.

Έτσι δημιουργήθηκε και το λυρικό εργαστήριο. Τα Δημοτικά Σχολεία της πόλης από όλες τις περιοχές της Πάτρας, από τα Ζαρουχλαϊκα, το Ψαροφάι τις λαϊκές συνοικίες γνώρισαν την όπερα. Αυτά τα παιδιά του Δημοτικού που νόμιζαν ότι η όπερα  είναι μουσική των πλουσίων. Ένα λαϊκό είδος, κυνηγημένο τότε από την άρχουσα τάξη, υπάρχει στην πόλη μας και υποστηρίζεται από νέους ανθρώπους. Αυτό είναι πραγματικά αριστερή παρέμβαση.

Στην Πάτρα έχει υλοποιηθεί μια πολιτιστική πρόταση που μπορεί να αποτελέσει οδηγό για όλα τα ΔΗΠΕΘΕ στην Ελλάδα. Σε αυτή την πρόταση δεν έχω ακούσει ουσιαστική διαφωνία. Αυτή την πρόταση πρέπει να την αντιμετωπίσουμε προσεκτικά, να κάνουμε έναν συνεχή και ουσιαστικό διάλογο, ίσως να την βελτιώσουμε.

Η προηγούμενη Δημοτική Αρχή είχε καταθέσει  στο Δημοτικό Συμβούλιο στις αρχές του 2011 το σκεπτικό της για το ΔΗΠΕΘΕ. Έχω εδώ την απόφαση. Είχε καταθέσει την αντίληψή της για το θέατρο. Μετά έγιναν πολλές συζητήσεις. Όχι σε μία συνεδρίαση. Σε πολλές. Τα μέλη του ΔΣ της τότε πλειοψηφίας και εγώ προσωπικά είχαμε αντιμετωπιστεί  πολλές φορές και με χυδαιότητα.  Τότε με τον κ. Βόγλη. Το θέμα δεν ήταν όμως, αν ο κ. Βόγλης έκανε καλλιτεχνικό έργο στο ΔΗΠΕΘΕ. Προφανώς και έκανε έργο και το είχαμε πει. Όπως και άλλοι Καλλιτεχνικοί Διευθυντές.

Με την αντίληψη διαφωνούσαμε. Την θεωρούσαμε ελιτίστικη. Το θέμα του ήταν η ποιότητα των παραστάσεων τίποτα άλλο. Ακόμα και σήμερα αφήνει να εννοηθεί ότι, μία η αδειοδότηση που δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, το βάψιμο μιας αίθουσας και δύο WC στο Αρσάκειο, ήταν ίδρυση  Δραματικής σχολής.

Θέλοντας μάλιστα να τονίσουμε τότε την αντίθεσή μας σε αυτή την αντίληψη,  ίσως τονίσαμε περισσότερο από όσο έπρεπε τον ερασιτεχνισμό, υποτιμώντας τον κίνδυνο να κάνουμε κυρίαρχο  τον λαϊκισμό. Αλλά δεν παρασυρθήκαμε σε αυτή τη λογική και αυτό το δείχνει το αποτέλεσμα. Δεν ήταν λοιπόν απλώς, μία διαδικασία αλλαγής προσώπου στην θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή για να έχουμε καλύτερες ή διαφορετικές παραστάσεις, όπως γινόταν στο παρελθόν. Γι' αυτό μην χρησιμοποιείτε αυτό το επιχείρημα.

Έχουν γίνει πλήθος συσκέψεων με συμμετοχή φορέων της πόλης, και συνεδριάσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο για πολλά θέματα. Τα σκουπίδια, το κυκλοφοριακό, την κοινωνική πολιτική. Συζητάτε, ακούτε απόψεις, συγκρούεστε, εξειδικεύετε πολιτικές. Αν έχετε να καταθέσετε μια διαφορετική άποψη καταθέστε την και χειριστή τε την όπως με τα άλλα θέματα.

Όλες όμως οι τοποθετήσεις σας μέχρι τώρα, αλλά και η τακτική σας, φέρνοντας κατευθείαν το θέμα της προκήρυξης, χωρίς καμία συζήτηση προηγουμένως περί στρατηγικής, δηλώνει ότι συμφωνείτε, τόσο με την γενική αντίληψη για το θέατρο, όσο και με τον τρόπο που αυτή έχει υλοποιηθεί από το ΔΗΠΕΘΕ.

Ας έρθουμε  και στο θέμα της προκήρυξης. Δηλώνετε, ότι φέρνετε αυτή την πρόταση, γιατί είναι δίκαιο και επιβεβλημένο. Είναι διαχρονική, πάγια θέση της Λαϊκής Συσπείρωσης να τηρείται η διαδικασία, ανοικτής προκήρυξης, χωρίς αποκλεισμούς.

Συμφωνούμε. Και συμφωνούμε στην πράξη. Ο Αμπαζής δεν ήρθε εκ των προτέρων διορισμένος. Έγινε ανοικτή προκήρυξη. Επίσης δεν έγινε καμία παρέμβαση. Ο Δήμαρχος δεν ήξερε καν τα ονόματα των υποψηφίων. Κόμμα δεν υπήρχε.

Εγώ, και νομίζω όλα τα μέλη του τότε ΔΣ, είδαν τον Αμπαζή όπως και τους άλλους υποψήφιους για πρώτη φορά κατά την αξιολόγηση, στην συνέντευξη που του πήραμε, και μας παρουσίασε το βιογραφικό του, την δουλειά του και τον τρόπο με τον οποίον σκεπτόταν να διοικήσει το Θέατρο.  Η κυρία Σταματιάδου συμμετείχε, και μπορεί να βεβαιώσει και αυτή, το πόσο ανοικτή ήταν η διαδικασία. Και δύσκολη.  Επικαλούμαι την κ. Σταματιάδου, διότι και συμμετείχε στην διαδικασία και  ανήκουμε σε διαφορετικές παρατάξεις και να τονίσω ότι, παρόλο που είχαμε συγκρουστεί για το θέμα του κ. Βόγλη, συμφωνήσαμε πλήρως κατά την διάρκεια της επιλογής.

Αλλά ανοικτή προκήρυξη κάνεις, όταν  θεωρείς ότι ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής δεν επιτέλεσε τον ρόλο του, ή τον έχει ολοκληρώσει. Θα τονίσω ότι στο ΔΗΠΕΘΕ έχει επιλεχθεί ένας επί της ουσίας Καλλιτεχνικός Διευθυντής Πολιτιστικού Φορέα. Όχι απλά ένας Καλλιτέχνης που παίζει και αυτό το ρόλο.  Ένας Καλλιτεχνικός Διευθυντής που έδωσε αυτή την οραματική προοδευτική διάσταση σε μία αρχική, πρωτόλεια αν θέλετε αντίληψη, για την λειτουργία του θεάτρου. Την έκανε πρόταση για τον πολιτισμό στην πόλη. Την έκανε και πρόταση ανάπτυξης, προσφέροντας νέες θέσεις εργασίας, ίσως τις μόνες πραγματικά νέες, σε μία περίοδο κρίσης. Χωρίς καμία επιπλέον οικονομική επιβάρυνση του Δήμου.

Να σημειώσω εδώ ότι σημαντικός παράγοντας της επιτυχίας ήταν το γεγονός, ότι δεν υπήρξε καμία απολύτως παρέμβαση στο έργο του, από κανένα μέλος του ΔΣ. Και αυτό το αναγνωρίζουν όλοι. Και αυτό ήταν συνειδητή πολιτική απόφαση.

Και κάτι που ίσως δεν είναι ευρύτερα γνωστό. Η αρχική σύμβαση υπεγράφη για ένα χρόνο, με δική του πρόταση. Ώστε να υπάρχει η δυνατότητα άμεσης αξιολόγησής του. Και σωστά. Με το τέλος της σύμβασης είδαμε ορατά αποτελέσματα και αποφασίστηκε η ανανέωση της σύμβασής του για άλλα δύο χρόνια.

Θέλετε να μας πείτε δηλαδή ότι, επειδή είναι πάγια θέση σας, αν επιλεγεί ένας άλλος Καλλιτεχνικός διευθυντής, μετά από ένα χρόνο θα επαναλάβετε δημόσια ανοιχτή προκήρυξη για να μην υπάρξουν αποκλεισμοί?

Θα κάνετε κάθε χρόνο ανοικτές προκηρύξεις μήπως βρεθεί καλύτερος? Αν αυτή είναι η θέση σας δεσμευτείτε ότι όταν κάνουμε την σχετική συζήτηση να μπει και στους όρους της προκήρυξης. Κάθε χρόνο ανοικτή προκήρυξη.

Στο θέατρο έχουν αναπτυχθεί δομές. Θέατρο πολιτών, Λυρικό εργαστήριο,  Δραματική σχολή, Εργαστήρια παιδιών και αρκετές άλλες.

Δομές που λειτουργούν με την υποστήριξη ενός ανθρώπου, που έχει τις γνώσεις να τις σχεδιάσει και δουλεύει σε αυτές, δεν ξέρω και εγώ πόσες ώρες την ημέρα, χωρίς πρόσθετη αμοιβή.

Αυτές οι δομές βρίσκονται σε ένα κρίσιμο στάδιο και πρέπει να περάσει κάποιος χρόνος έτσι ώστε να στεριώσουν και να λειτουργούν μόνες τους, αυτόνομα.

Είναι παράλογο να διακινδυνεύσουμε πιθανολογώντας να βρεθεί κάποιος καλύτερος που να έχει την ταχύτητα προσαρμογής, την γνώση,  τις σωματικές αντοχές, αλλά και την διάθεση να τις υποστηρίξει  χωρίς αμοιβή. Τώρα στο ξεκίνημα χρειάζονται ιδιαίτερη υποστήριξη.

Σας προτείνω λοιπόν να αποσύρετε την πρόταση για προκήρυξη της θέσης, και να φέρετε πρόταση για ανανέωση της σύμβασης του Καλλιτεχνικού Διευθυντή.