Το τοπίο ξεκαθαρίζει;

Το τοπίο ξεκαθαρίζει όσο πλησιάζουμε προς την Κυριακή. Υπάρχουν ωστόσο κάποια σημεία-κλειδιά, που φαίνεται πως θα επιδράσουν ως την τελευταία στιγμή. Η προσοχή όλων όμως είναι στραμμένη στην επόμενη ημέρα και στις «καραμπόλες» που φέρνει η αυτοδυναμία είτε αυτή επιτευχθεί είτε όχι.

Πού επικεντρώνεται το ενδιαφέρον των επιτελείων;

Οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι η μεγάλη πλειονότητα των συμπολιτών μας δεν ακολουθεί πλέον κανέναν με κλειστά μάτια. Ακόμη κι όσοι αποφάσισαν εδώ και πολύ καιρό που θα κατευθύνουν τη ψήφο τους δεν δείχνουν να ψηφίζουν με όρους ευρύτερης πολιτικής και ιδεολογικής συμφωνίας, κάτι που ίσχυε σε μεγάλο βαθμό στη χώρα μας στις εκλογικές αναμετρήσεις παλιότερων δεκαετιών.

Οι αλλαγές που μετέτρεψαν το εκλογικό σώμα σε κινούμενη άμμο, που όμως κανένας δεν το έχει στο τσεπάκι, δίνει καινούργιο ενδιαφέρον στην πορεία που θα πάρουν τα πολιτικά πράγματα σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο.

ΝΔ: τακτική διαχείρισης της ήττας

Η μεγάλη συζήτηση στο εσωτερικό της ΝΔ θα γίνει μετά από τις εκλογές και η δυναμική των στρατοπέδων, που ήδη διαμορφώνονται στο εσωτερικό της, θα εξαρτηθεί από το εκλογικό αποτέλεσμα που θα πετύχει το κόμμα. Το μέγεθος μιας συντριπτικής διαφοράς σε βάρος της θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου, καθώς ο συνδετικός κρίκος της εξουσίας πλέον δεν θα υπάρχει.

Στην εξέλιξη της εσωτερικής κρίσης στη ΝΔ θα παίξει καταλυτικό ρόλο η εκδοχή που θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ αυτοδύναμο στην κυβέρνηση.

Οι τοποθετήσεις του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος περί ενδεχόμενης καταστροφής και εθνικής συμφοράς σε περίπτωση που αλλάξει χέρια η κυβερνητική εξουσία, καθώς και τα διαφημιστικά σποτ με τα οποία επέλεξαν να δώσουν την εκλογική μάχη, προδίδουν τον πανικό τους.

Μια κυβέρνηση η οποία επί χρόνια ισχυριζόταν ότι έδινε τη μάχη για τη σωτηρία της χώρας, δείχνει να μη μπορεί να κάνει ούτε καν ένα στοιχειώδη απολογισμό για τα πεπραγμένα της, παρά αναλώνεται εδώ και παρά πολύ καιρό, πολλούς μήνες πριν, στο πως θα αντιπαρατεθεί με την εναλλακτική πρόταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η ηγεσία Σαμαρά, εκτός των άλλων πληρώνει και το τίμημα της αλαζονείας, καθώς δεν άλλαξε καθόλου ρότα ούτε και μετά το αρνητικό, για την κυβέρνηση, αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.

Να υπενθυμίσουμε ότι στις πρόσφατες ευρωεκλογές η ΝΔ έπεσε στο μισό της εκλογικής δύναμης που είχε του 2004 (-20%), ενώ έχασε κι ένα 10% σε σχέση με τις προηγούμενες ευρωεκλογές. Την ψήφισαν 1.340.323 άνθρωποι λιγότεροι από τις εκλογές του 2004 και 361.998 λιγότεροι σε σχέση με το 2009. Όλα τα στοιχεία μαρτυρούν πως συνεχίζει να βρίσκεται σε πορεία συρρίκνωσης, ακολουθώντας την μοίρα του ετέρου της στην κυβέρνηση.

Η προσοχή της ηγεσίας της, σήμερα, επικεντρώνεται στο πως θα καταφέρει να αυξήσει κι άλλο την εισροή ψηφοφόρων από το μόνο χώρο από τον οποίο φαίνεται να «εισπράττει» με αξιώσεις, από το χώρο της Χρυσής Αυγής κα παράλληλα να μειώσει τις πιθανές της απώλειες προς το συγγενικό της Ποτάμι ή ακόμα και προς το ΠΑΣΟΚ, αφού η συσπείρωσή της κλονίζεται, καθώς δεν πείθει κανέναν ότι μπορεί να αντιμετωπίσει στα ίσα τον ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, καταγράφεται στις μετρήσεις σημαντικός αριθμός ανθρώπων που ψήφιζαν τη ΝΔ και μετακινείται εκλογικά προς το ΣΥΡΙΖΑ.

Η ηγεσία της ΝΔ, όπως φάνηκε από τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων, δεν κατάφερε να συσπειρώσει σε ικανοποιητικό βαθμό τους ψηφοφόρους του κόμματος, με συνέπεια να οδεύει προς πιθανή εκλογική συντριβή. Η στρατηγική του φόβου και η ρητορική του μίσους, που επέλεξαν δεν φάνηκε να πείθουν ούτε καν τους ίδιους τους ανθρώπους που παραδοσιακά εμπιστεύονται τη ΝΔ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η αυτοδυναμία

Στην Κουμουνδούρου γνωρίζουν πως η ιστορική επιτυχία για το κόμμα της Αριστεράς εδράζεται κυρίως στην ικανότητα της ηγεσίας του να συνθέτει πολυσυλλεκτικά σχήματα και να ενσωματώνει σε μία κοινή πορεία ανθρώπους, που ξεκινούν από διαφορετικές πολιτικές και κινηματικές αφετηρίες. Δύναμη και αδυναμία παράλληλα, για κάθε μετωπικό σχήμα, όπως και για κάθε Συνασπισμό κομμάτων που ενώθηκε στη διαδρομή, αποτελεί η ικανότητα της «ορχήστρας» να παίζει στο ίδιο μοτίβο. Κι αυτό είναι κυρίως θέμα. «μαέστρου»!

Η συγκυρία δεν αφήνει περιθώρια για πανηγυρισμούς. Χρόνος δεν υπάρχει ούτε και ανοχή. Η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ από ένα μεγάλο τμήμα ανθρώπων έχει χαρακτήρα δοκιμής. Το γεγονός αυτό δεν αναιρεί τη δυναμικής της ψήφου του ούτε και μειώνει τη πολιτική της σημασία. Η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί την εύκολη ψήφο, καθώς το συγκεκριμένο κόμμα έχει κατηγορηθεί από όλες τις πλευρές για τελείως αντιφατικά πράγματα. Είναι «έμπιστο κόμμα των βιομηχάνων» λέει ο Περισσός. «Θα φέρει στην Ελλάδα τα Σοβιέτ, τον Κομμουνισμό, θα μας κάνει Βόρεια Κορέα», λέει η ΝΔ.

Η λαϊκή εμπιστοσύνη, που είτε θα κερδηθεί είτε θα χαθεί, θα εξαρτηθεί από τις ενέργειες του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, από τις πρώτες κιόλας ημέρες της κυβέρνησής του. Είτε αυτοδύναμος είτε όχι, το στοίχημα παραμένει το ίδιο: ξεκάθαρες κουβέντες και υλοποίηση των δεσμεύσεων. Παράλληλα έχει τη δυνατότητα σε αυτό το χρονικό διάστημα να ξεπεράσει παλιές παθογένειες, μαζί με τις οργανωτικές αδυναμίες του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, σ' ένα μεγάλο βαθμό, θα αναμετρηθεί με τον εαυτό του. Κι από αυτή την αναμέτρηση, από τη δυνατότητα αντίστασης στις σειρήνες της ενσωμάτωσης, καθώς και από την πολιτική και ιδεολογική του ωρίμανση, θα εξαρτηθούν πολλά, για τον ίδιο, αλλά και για τις λαϊκές προσδοκίες που συνοδεύουν την εκλογή του.

Η συζήτηση για την αυτοδυναμία, χωρίς το πολιτικό της περιεχόμενο, η συζήτηση δηλαδή της αυτοδυναμίας ως αυτοσκοπού δεν τον βοηθάει και το γεγονός αυτό δεν περνά απαρατήρητο από τις ηγεσίες μικρότερων κομμάτων, όπως οι ΑΝ.ΕΛ ή ο Περισσός.

Ο πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛ σε συνέντευξή του είπε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεφύγει πάνω από 7 μονάδες», ενώ ο κ. Κουτσούμπας δήλωσε σε ραδιοφωνικό σταθμό ότι βλέπει «αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ». Και οι δύο επιθυμούν να βάλουν φραγμό στις μετακινήσεις ψηφοφόρων τους προς τον ΣΥΡΙΖΑ, με το επιχείρημα ότι «είναι ήδη πρώτο κόμμα, δεν χρειάζεται να είναι και αυτοδύναμος». Κάτω από αυτό το πρίσμα δεν προκαλεί εντύπωση η πρόσφατη τοποθέτηση του κ. Κουτσούμπα ότι θα ψηφίσει όποιο φιλολαϊκό μέτρο φέρει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, διευκρινίζοντας βέβαια πως αυτό δεν αποτελεί «ούτε εμπιστοσύνη ούτε ανοχή».

Οι ελιγμοί των κομμάτων που πιέζονται από το ΣΥΡΙΖΑ, δίνοντας μάχη για την εκλογική τους επιβίωση, δεν έχουν άλλο δρόμο από τους τακτικούς ελιγμούς. Το μπαλάκι είναι στα χέρια της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Η επαρκής πολιτική στοιχειοθέτηση του στόχου της κατάκτησης της αυτοδυναμίας, μπορεί να τον φέρει πιο κοντά στην εκπλήρωσή του.

Από την άλλη πλευρά είτε με αυτοδυναμία είτε χωρίς αυτοδυναμία, κύριο καθήκον του, αν θέλει να κρατήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων, είναι η σταθερή επικοινωνία και ενημέρωση του κόσμου, η λαϊκή συμμετοχή και φυσικά η ευλαβική εφαρμογή των υποσχέσεων που έδωσε προεκλογικά.

ΠΑΣΟΚ: αγώνας πολιτικής επιβίωσης

Όλες οι μετρήσεις δείχνουν το κόμμα του κ. Βενιζέλου να καταγράφει ιστορικά τα χαμηλότερα ποσοστά του, σε σημείο πολιτικής εξαφάνισης. Το ρήγμα που προκάλεσε ο Γ. Παπανδρέου, καθώς και οι μεταγραφές στελεχών του, σαν ποδοσφαιριστές που αλλάζουν ομάδα στη μέση του πρωταθλήματος, αποδυνάμωσε την όποια πολιτική αξιοπιστία του είχε απομείνει, έπειτα και από την πλήρη αποδόμηση της παραδοσιακής του πολιτικής ταυτότητας, η οποία συντελέστηκε σταδιακά όλα αυτά τα  χρόνια.

Ένα κόμμα που υπάρχει, απλά και μόνο γιατί δεν πρόλαβε να μεταμφιεστεί σε «Δημοκρατική Παράταξη», ένα κόμμα που αιμορραγεί πολιτικά προς όλες σχεδόν τις κατευθύνσεις, θα είναι επιτυχία αν καταφέρει να βρεθεί στη θέση που του δίνουν οι δημοσκοπήσεις. Η απώλεια της κυβερνητικής εξουσίας, καθώς και οι τριγμοί που θα ακολουθήσουν το εκλογικό αποτέλεσμα, θα βυθίσουν το κόμμα σε ακόμη πιο βαθιά κρίση. Εκτός εάν ευοδωθούν οι συνεννοήσεις για την ανασυγκρότηση του «Κέντρου» ή σχημάτων που φιλοδοξούν να εκφράσουν αυτό το χώρο με επάρκεια. Ακόμη όμως και σε αυτή την περίπτωση το ΠΑΣΟΚ που ξέρουμε θα έχει οριστικά χαθεί, ενώ αντίστοιχη θα είναι και η μοίρα των προβεβλημένων στελεχών του, καθώς τίποτα καινούργιο δεν μπορεί να σταθεί στο πολιτικό σκηνικό, με φθαρμένα υλικά και στελέχη, που έχουν περγαμηνές συντηρητική και αντιλαϊκής κυβερνητικής διαχείρισης.

Το ΠΑΣΟΚ, στις πρόσφατες ευρωεκλογές, «πέτυχε» το χαμηλότερο ποσοστό της ιστορίας του σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις (ευρωεκλογές και βουλευτικές) χάνοντας πάνω από το 75% της δύναμής του σε σχέση με το 2004 και πάνω από 1.500.000 ψήφους.

Το Ποτάμι της. αναπαλαίωσης

Αν η φιλοδοξία του κυρίου Θεοδωράκη με την απόφασή του να εμπλακεί ενεργά με την πολιτική ήταν το να προσφέρει πολιτική σανίδα σωτηρίας στα εκλογικά ναυάγια γυρολόγων πολιτικών, σίγουρα βρίσκεται σε καλό δρόμο! Το άγχος της εκλογικής επιβίωσης και της καταγραφής, τον οδήγησε μάλλον σε βιαστικές αποφάσεις, εκτός αν είναι άλλοι οι λόγοι που ώθησαν στη συμπαράταξη με τις πολιτικές προσωπικότητες του ακραίου νεοφιλελευθερισμού ή με στελέχη της «τηλεδημοκρατίας».

Το κενό που αφήνει στην κεντροδεξιά η μετατόπιση της ΝΔ σε ακραίες θέσεις, θα μπορούσε να καλυφθεί πολιτικά από το κόμμα του κ. Θεοδωράκη. Με την προϋπόθεση ότι θα δημιουργούσε κόμμα θέσεων και αρχών. Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε και δεν φαίνεται πως υπάρχει η πρόθεση για να γίνει. Ο εκφυλισμός του ποταμιού θα γίνει άμεσα ορατός με τη συμμετοχή του κοινοβούλιο. Εκεί θα εκδηλωθούν οι αντιφάσεις και οι παθογένειές του. Το πολιτικό σύστημα χρειάζεται ανανέωση και όχι. αναπαλαίωση! Κι αυτό δεν φαίνεται να το έχει καταλάβει ο κ. Θεοδωράκης.

Οι ΑΝ.ΕΛ στις ράγες της αυτοδυναμίας

Το κόμμα του κ. Καμμένου δίνει τη μάχη της εισόδου του στη Βουλή. Από το ποσοστό του, καθώς και από τη είσοδό του ή όχι στη Βουλή, θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό και το κυβερνητικό σχήμα της επόμενης ημέρας. Η δήλωση του αρχηγού του ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεφύγει με πάνω από 7 μονάδες» απευθύνεται κυρίως σε ψηφοφόρους των ΑΝ.ΕΛ που έχουν μετατοπιστεί προς το ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κ. Καμμένος απευθύνεται κυρίως στο συναίσθημα και προσπαθεί να αναδείξει τη δυναμική που θα έδινε σε ένα κυβερνητικό σχήμα «εθνικής ανάγκης» η συμμαχία της Αριστεράς, με ένα κόμμα που εκπροσωπεί τμήμα της Δεξιάς. Η «υπέρβαση» του κ. Καμμένου απευθύνεται σε ένα κοινό που είναι ίσως περισσότερο εθισμένο στον κυβερνητισμό. Το αν θα πετύχει ή όχι εξαρτάται από το κατά πόσο θα αντιπολιτευθεί πολιτικά και ουσιαστικά, όχι τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τη ΝΔ. Εκεί βρίσκεται για τους ΑΝ.ΕΛ. η δεξαμενή των αναποφάσιστων που θα μπορούσε να δώσει το. αναγκαίο γκάζι, για να μην εκτροχιαστεί το κόμμα και βρεθεί τελικά εκτός Βουλής. Ο χαμένος κυβερνητισμός για τη ΝΔ, θα μπορούσε να φέρει κάποιους ψηφοφόρους πιο κοντά στο κόμμα των ΑΝ.ΕΛ.

Στις πρόσφατες ευρωεκλογές οι ΑΝΕΛ είχαν σημαντική πτώση, για τα δεδομένα της δύναμης αυτού του κόμματος, (πάνω από το μισό της δύναμής τους τον Ιούνη του 2012). Παρόλα αυτά όμως κατόρθωσαν να εκλέξουν έναν ευρωβουλευτή.

Η ηγεσία του Περισσού στο κυνήγι της ψήφου

Όσο κι αν ισχυρίζεται ο Περισσός ότι «δεν έχει κοινοβουλευτικές αυταπάτες», τα γεγονότα δείχνουν ότι δίνει με πάθος τον αγώνα για τη συγκέντρωση των απαραίτητων ψήφων που θα εξασφαλίσουν ένα αξιοπρεπές ποσοστό.

Η δήλωση Κουτσούμπα, που αναφέραμε παραπάνω, για υπερψήφιση φιλολαϊκών προτάσεων της πιθανής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ένας  ελιγμός υπό το κράτος πανικού, και οι ελιγμοί που δεν έχουν τακτικό και στρατηγικό βάθος αποκαλύπτουν συνήθως τα μεγάλα κενά στο πολιτικό σκεπτικό που τους συνοδεύουν.

Η ηγεσία του Περισσού έρχεται αντιμέτωπη με τις αγκυλώσεις και τις αδυναμίες της, οι οποίες έχουν καθηλώσει το Κόμμα σε ιστορικά χαμηλά ποσοστά και σε μία κρίση εσωστρέφειας από την οποία δε λέει να ξεφύγει. Η πολιτική του αδυναμία φαίνεται κυρίως από το γεγονός - κάτι που είναι ορατό εύκολα από τον καθένα - ότι ετεροκαθορίζεται συνεχώς απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να μπορεί να σηκώσει η ηγεσία του το βάρος της αντιπαράθεσης με τη βαθιά αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ. Παράλληλα έχει αποδυθεί σε ένα κυνήγι φαντασμάτων στο εσωτερικό του κόμματος με σκοπό να ελέγξει την εσωκομματική αντιπολίτευση αλλά και τις καταγεγραμμένες και σημαντικές διαρροές, μελών, στελεχών και ψηφοφόρων του προς τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ.

Στις πρόσφατες ευρωεκλογές το κόμμα συγκέντρωσε το χαμηλότερο ποσοστό (και τις λιγότερες ψήφους) στην ιστορία του, σε σχέση με όλες τις άλλες ευρωεκλογές που έγιναν στην Ελλάδα. Το χαμηλότερο ως τώρα το είχε «πετύχει» το 1994 (6.29% και 410.741 ψήφους), ενώ αυτή τη φορά συγκέντρωσε 6.09% και 346.991 ψήφους. Σημειώνουμε πως εκείνη την εποχή το ΚΚΕ είχε βγει βαριά τραυματισμένο από την διάσπασή του, ενώ παραδοσιακά στις ευρωεκλογές συγκέντρωνε σημαντικά υψηλότερα ποσοστά απ' ότι σε βουλευτικές εκλογές. Έχασε μάλιστα 2.41% σε σχέση με τον Μάη του 2012, ενώ κέρδισε μόλις 1.59% σε σχέση με τον Ιούνη του 2012, χωρίς να κατορθώνει να αναπληρώσει τις απώλειές του.

Τα άλλα κόμματα

Η ΧΑ στις πρόσφατες ευρωεκλογές, κέρδισε 110.000 ψήφους περίπου, κερδίζοντας 2.5%, γεγονός που έδειξε ότι παγιώνεται η θέση της στο πολιτικό σκηνικό. Οι μετρήσεις τη δείχνουν να φυλλοροεί κυρίως προς της ΝΔ και δευτερευόντως προς ΑΝ.ΕΛ. και ΣΥΡΙΖΑ, δεν παύει όμως να αποτελεί ένα αστάθμητο παράγοντα του εκλογικού αποτελέσματος.

Η ΔΗΜΑΡ μετά και την ευκαιριακή συμμαχία με τους Πράσινους, επιδιώκει να κρατηθεί όρθια, κάτι που φαίνεται πολύ δύσκολο, σύμφωνα με τις μετρήσεις, ενώ αντίστοιχα δύσκολο, αλλά όχι και ακατόρθωτο, φαίνεται να είναι και το εγχείρημα του κ. Παπανδρέου για είσοδό του στη Βουλή. Ενισχυμένη δείχνει στις μετρήσεις και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ, που αργά και σταθερά φαίνεται να χτίζει μία εναλλακτική πολιτική διέξοδο στην Αριστερά, ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στον Περισσό.

Σε κάθε περίπτωση το ποσοστό των κομμάτων που θα μείνουν εκτός Βουλής θα επιδράσει καθοριστικά στην υπόθεση της αυτοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ, που όλα δείχνουν ότι θα είναι στην πρώτη θέση το βράδυ των εκλογών. Οι «καραμπόλες» της αυτοδυναμίας θα καθορίσουν σε ένα βαθμό και το κατά πόσο θα ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο το βράδυ της Κυριακής ή αν θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος.

http://christostsantis.com/